A curriculum for heart failure nurses : an expert opinion of the Section of Nursing and Medical Technicians and the Heart Failure Working Group of the Polish Cardiac Society

ABSTRACT The rates of mortality and morbidity due to heart failure (HF) are expected to significantly rise over the next 10 years owing to an ageing population and will be the highest of all rates pertaining to cardiovascular diseases. To face this rapidly progressing problem, that is, the increasing prevalence of HF and need for care of patients with this disease, an attempt was made to develop a curriculum targeted at HF nurses. The HF nurse, as a member of the therapeutic team, has to play an active role in monitoring patients’ physical and mental condition, coordinating hospital care, planning intervention after discharge from the hospital, and involving the patient and / or his or her family in self‑care, effective cooperation, and communication with the therapeutic team. The curriculum was conceived to complement the knowledge of HF and improve HF nurses’ educational skills. The proposed model of education, based on the guidelines of the European Society of Cardiology and led by trained educators, will enable clinicians to fully implement the principles of coordinated care and properly assess the effectiveness of educational interventions in patients with HF

Periprocedural checklist in the catheterisation laboratory is associated with decreased rate of treatment complications

Wstęp: Współczesne oddziały kardiologii wyposażone w pracownię hemodynamiki i elektroterapii muszą stawić czoła rosnącym wymaganiom związanym z dynamicznym rozwojem zarówno procedur przezskórnych, jak i elektrofizjologicznych, które wiążą się z ryzykiem wystąpienia wielu komplikacji. Cel: Celem badania była ocena skuteczności i zasadności wprowadzenia karty bezpieczeństwa okołozabiegowego w prewencji niekorzystnych zdarzeń wśród pacjentów poddanych planowej inwazyjnej diagnostyce i leczeniu. Metody: Przeanalizowano dane 2064 pacjentów skierowanych do leczenia w okresie od maja 2011 r. do sierpnia 2012 r. Chorzy, którzy byli hospitalizowani bez inwazyjnej diagnostyki lub leczenia, nie zostali włączeni do badania. Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę kontrolną — 1011 chorych poddanych inwazyjnej diagnostyce i terapii przed wprowadzeniem okołozabiegowej karty bezpieczeństwa; grupę badaną — 1053 chorych poddanych inwazyjnej diagnostyce i terapii po wprowadzeniu okołozabiegowej karty bezpieczeństwa. W badanych grupach przeanalizowano występowanie niekorzystnych zdarzeń związanych z hospitalizacją i wykonanymi procedurami. Przeprowadzono również subiektywną analizę karty bezpieczeństwa przez zespół medyczny na podstawie anonimowego kwestionariusza. Wyniki: Wyjściowa charakterystyka między badanymi grupami była porównywalna, z wyjątkiem wyższego odsetka stabilnej choroby wieńcowej (50,7% vs. 39,6%; p ≤ 0,001) oraz zabiegów elektrofizjologicznych w grupie kontrolnej. Wprowadzenie karty bezpieczeństwa miało korzystny wpływ na zredukowanie niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (6,8% vs. 3,9%; p = 0,004), zwłaszcza krwawień (2,3% vs. 0,3%; p < 0,001). W analizie wieloczynnikowej brak okołozabiegowej karty bezpieczeństwa był niezależnym czynnikiem wpływającym na wystąpienie niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (OR = 2,97; 95% CI 1,60–5,53; p = 0,001). Subiektywna ocena opinii personelu medycznego pokazała, że wprowadzenie karty bezpieczeństwa koreluje z poprawą zdolności komunikacyjnych, organizacją pracy, zapobieganiem występowania błędów medycznych i zredukowanej liczby kompilacji związanych z przeprowadzonymi zabiegami. Wnioski: Wprowadzenie okołozabiegowej karty bezpieczeństwa wiązało się z istotną redukcją niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych wśród pacjentów poddanych zabiegom inwazyjnym. Miała także pozytywny wpływ na komunikację w zespole, organizację i jakość leczenia w opinii personelu medycznego.Background: Interventional cardiology and electrophysiology are disciplines with a growing number of complex procedures, which are exposed to the occurrence of many complications. Aim: To assess efficacy and legitimacy of the periprocedural checklist in prevention of cardiovascular adverse events, in elective patients undergoing invasive diagnostic and treatment. Methods: A total of 2064 patients directed to treatment in the catheterisation laboratory between May 2011 to August 2012 were analysed. Patients who were hospitalised without invasive diagnostics and treatment were not included in the study. Patients were divided into two groups: a control group — 1011 patients with invasive diagnostics and treatment before introduction of periprocedural checklist; and an intervention group — 1053 patients with invasive diagnostics and treatment after introduction of periprocedural checklist. We analysed the studied groups, assessing adverse events associated with hospitalisation and performed procedures. We also conducted subjective evaluation of checklists by medical staff on the basis of a questionnaire. Results: Baseline characteristics between the studied groups were comparable except for a higher rate of stable coronary artery disease (50.7% vs. 39.6%, p £ 0.001) and electrophysiology procedures in the control group. Implementation of a checklist was favourable in cases of decreased adverse events (6.8% vs. 3.9%, p = 0.004) especially bleedings (2.3% vs. 0.3%, p < 0.001). Multivariate analysis confirmed that lack of a periprocedural checklist during hospitalisation was an independent factor associated with a higher rate of adverse events (OR = 2.97, 95% CI 1.60–5.53, p = 0.001). Subjective evaluation of medical staff opinions showed that implementation of a checklist seems to be associated with improved communication skills, work organisation, prevention of the occurrence of medical errors, and reduced rate of complications associated with procedures. Conclusions: Introduction of a periprocedural checklist was associated with significant reduction of adverse events among patients undergoing invasive procedures. It also showed a positive influence on team communication, and organisation and quality of treatment, according to the opinions of medical staff

Zagrożenia zdrowotne wśród dzieci i młodzieży. T. 3

Praca recenzowana / Peer-reviewed pape

In Vitro Human Skin Penetration, Antioxidant and Antimicrobial Activity of Ethanol-Water Extract of Fireweed (Epilobium angustifolium L.)

Epilobium angustifolium L. is applied as an antiseptic agent in the treatment of skin diseases. However, there is a lack of information on human skin penetration of active ingredients with antioxidative potential. It seems crucial because bacterial infections of skin and subcutaneous tissue are common and partly depend on oxidative stress. Therefore, we evaluated in vitro human skin penetration of fireweed ethanol-water extracts (FEEs) by determining antioxidant activity of these extracts before and after penetration study using 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH), 2,2′-azino-bis(3-ethylbenzothiazoline-6-sulfonic acid) (ABTS), and Folin–Ciocalteu methods. Microbiological tests of extracts were done. The qualitative and quantitative evaluation was performed using gas chromatography-mass spectrometry (GC-MS) and high-performance liquid chromatography (HPLC-UV) methods. The in vitro human skin penetration using the Franz diffusion chamber was assessed. The high antioxidant activity of FEEs was found. Gallic acid (GA), chlorogenic acid (ChA), 3,4-dihydroxybenzoic acid (3,4-DHB), 4-hydroxybenzoic acid (4-HB), and caffeic acid (CA) were identified in the extracts. The antibacterial activities were found against Serratia lutea, S. marcescens, Bacillus subtilis, B. pseudomycoides, and B. thuringiensis and next Enterococcus faecalis, E. faecium, Streptococcus pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa, and P. fluorescens strains. In vitro penetration studies showed the penetration of some phenolic acids and their accumulation in the skin. Our results confirm the importance of skin penetration studies to guarantee the efficacy of formulations containing E. angustifolium extracts

In Vitro Human Skin Penetration, Antioxidant and Antimicrobial Activity of Ethanol-Water Extract of Fireweed (<i>Epilobium angustifolium</i> L.)

Epilobium angustifolium L. is applied as an antiseptic agent in the treatment of skin diseases. However, there is a lack of information on human skin penetration of active ingredients with antioxidative potential. It seems crucial because bacterial infections of skin and subcutaneous tissue are common and partly depend on oxidative stress. Therefore, we evaluated in vitro human skin penetration of fireweed ethanol-water extracts (FEEs) by determining antioxidant activity of these extracts before and after penetration study using 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH), 2,2′-azino-bis(3-ethylbenzothiazoline-6-sulfonic acid) (ABTS), and Folin–Ciocalteu methods. Microbiological tests of extracts were done. The qualitative and quantitative evaluation was performed using gas chromatography-mass spectrometry (GC-MS) and high-performance liquid chromatography (HPLC-UV) methods. The in vitro human skin penetration using the Franz diffusion chamber was assessed. The high antioxidant activity of FEEs was found. Gallic acid (GA), chlorogenic acid (ChA), 3,4-dihydroxybenzoic acid (3,4-DHB), 4-hydroxybenzoic acid (4-HB), and caffeic acid (CA) were identified in the extracts. The antibacterial activities were found against Serratia lutea, S. marcescens, Bacillus subtilis, B. pseudomycoides, and B. thuringiensis and next Enterococcus faecalis, E. faecium, Streptococcus pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa, and P. fluorescens strains. In vitro penetration studies showed the penetration of some phenolic acids and their accumulation in the skin. Our results confirm the importance of skin penetration studies to guarantee the efficacy of formulations containing E. angustifolium extracts

Curriculum dla pielęgniarki niewydolności serca

Zachorowalność na niewydolność serca (NS) w ciągu najbliższych 10 lat znacznie wzrośnie w związku ze starzeniem się populacji i będzie największa spośród wszystkich chorób sercowo-naczyniowych. Wychodząc naprzeciw temu problemowi (powszechność NS i opieki nad pacjentami z tą chorobą), podjęto próbę opracowania programu nauczania (curriculum) dla pielęgniarek zajmujących się pacjentami z NS (pielęgniarek niewydolności serca). Pielęgniarka NS jako członek zespołu ma odgrywać aktywną rolę w monitorowaniu stanu fizycznego i psychicznego pacjenta, koordynowaniu opieki szpitalnej i planowaniu interwencji po wypisie ze szpitala, aktywnym włączaniu pacjenta i/lub rodziny do samoopieki oraz efektywnej współpracy i komunikacji w zespole terapeutycznym. Curriculum przeznaczone dla pielęgniarek NS powstało w celu uzupełnienia wiedzy na temat NS i poszerzenia umiejętności edukacyjnych pielęgniarek. Zaproponowany model edukacji, oparty na wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) i prowadzony przez wyszkolonych edukatorów, ma umożliwić pełniejszą realizację założeń opieki koordynowanej oraz właściwą ocenę skuteczności interwencji edukacyjnych u pacjentów z NS

A curriculum for heart failure nurses: an expert opinion of the Section of Nursing and Medical Technicians and the Heart Failure Working Group of the Polish Cardiac Society

ABSTRACT The rates of mortality and morbidity due to heart failure (HF) are expected to significantly rise over the next 10 years owing to an ageing population and will be the highest of all rates pertaining to cardiovascular diseases. To face this rapidly progressing problem, that is, the increasing prevalence of HF and need for care of patients with this disease, an attempt was made to develop a curriculum targeted at HF nurses. The HF nurse, as a member of the therapeutic team, has to play an active role in monitoring patients’ physical and mental condition, coordinating hospital care, planning intervention after discharge from the hospital, and involving the patient and / or his or her family in self‑care, effective cooperation, and communication with the therapeutic team. The curriculum was conceived to complement the knowledge of HF and improve HF nurses’ educational skills. The proposed model of education, based on the guidelines of the European Society of Cardiology and led by trained educators, will enable clinicians to fully implement the principles of coordinated care and properly assess the effectiveness of educational interventions in patients with HF