An adult female with headache and bilateral shank ache

Not required for Clinical Vignett

Distinct clinical picture of Cushing’s syndrome in a patient with Morris’ syndrome — first literature report

Not required for Clinical Vignette

Pułapki w diagnostyce incydentaloma nadnerczy

Adrenal incidentaloma (AI) includes all lesions with diameter ≥ 1 cm found incidentally during imaging examinations not associated with suspected adrenal pathology. Every adrenal incidentaloma requires a detailed hormonal and imaging assessment. Initial diagnosis includes radiological phenotypical evaluation (particularly in CT, or in case of contraindications — in MRI) and biochemical assessment of tumour hormonal activity (which includes cortisol circadian rhythm, salivary cortisol concentration, 24-hour urinary free-cortisol and metanephrines test, short cortisol and dexamethasone suppression test, ACTH level assessment, aldosterone and ARO concentration, adrenal androgen concentration). Each diagnostic step is associated with limitations and method imperfections. The influence of administered medications, age and concomitant diseases must be taken into account when interpreting test results. It is important to remember abovementioned factors may cause false positive or false negative test results. The following paper is to summarize the etiology of the most common diagnostic mishaps which frequently lead to misdiagnoses, an increase in patient’s anxiety and, as a consequence, in the introduction of improper therapy or its discontinuation. The awareness of biochemical and imaging test limitations, and the knowledge of false positive and false negative result sources, allows for the optimisation of the diagnostic process. Simultaneously, the analyzed factors may contribute to a decrease in unnecessary and frequently repeated tests. Additionally, it may imply avoiding the costs of unjustified deep diagnostics.  Przypadkowo wykryty guz nadnercza (AI, adrenal incidentaloma) to każda zmiana o średnicy ≥ 1 cm, wykryta w trakcie diagnostyki obrazowej niezwiązanej z podejrzeniem patologii nadnerczy. Każdy przypadkowiak nadnercza wymaga szczegółowej oceny hormonalnej i obrazowej. Pierwszorazowa diagnostyka obejmuje radiologiczną ocenę fenotypową zmiany (szczególnie w badaniu tomografii komputerowej lub — w razie istniejących przeciwwskazań — w badaniu MR) oraz biochemiczną ocenę aktywności hormonalnej nowotworu (obejmującą oznaczenie okołodobowego rytmu kortyzolu, stężenie kortyzolu w ślinie, 24-godzinny test wydalania kortyzolu i metoksykatecholamin z moczem, krótki test supresji wydzielania kortyzolu z zastosowaniem 1 mg deksametazonu, ocenę poziomu ACTH, stężenia aldosteronu i ARO oraz stężenia androgenów nadnerczowych). Każdy krok diagnostyczny jest związany z ograniczeniami i niedoskonałościami metod. Wiek pacjenta, choroby towarzyszące oraz pobierane leki muszą zostać uwzględnione przy interpretacji wyników badań. Ważne jest, aby pamiętać, że wspomniane powyżej czynniki mogą powodować fałszywie dodatnie lub fałszywie negatywne wyniki testu. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie etiologii najczęstszych zdarzeń diagnostycznych, które mogą prowadzić do błędnej diagnozy, zwiększenia niepokoju pacjenta, a w konsekwencji skutkować wprowadzeniem nieprawidłowej terapii lub jej zaniechaniem. Świadomość ograniczeń testów biochemicznych i obrazowych oraz znajomość przyczyn fałszywie pozytywnych i fałszywie negatywnych wyników pozwala na optymalizację procesu diagnostycznego. Jednocześnie analizowane czynniki mogą przyczynić się do zmniejszenia niepotrzebnych i często powtarzanych testów, co pozwoli uniknąć kosztów nieuzasadnionej głębokiej diagnostyki