Dyspersja odstępu QT: brak zależności od płci, wieku oraz obecności choroby niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja odstępu QT (QTd), tj. różnica pomiędzy najdłuższym a najkrótszym odstępem QT 12-odprowadzeniowego EKG, jest obecnie proponowana jako wskaźnik zagrożenia nagłym zgonem sercowym (SCD). Wiadomo, że SCD występuje znacznie częściej u mężczyzn, pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CHD) oraz u osób starszych. Cel pracy: Celem przeprowadzonych badań była pośrednia ocena wartości QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD poprzez porównanie wartości QTd w zależności od płci, wieku oraz obecności CHD. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 245 chorych oraz 44 zdrowych ochotników. W grupie A (245 chorych) oceniono zależność wartości QTd od wieku. Porównano QTd w grupach CHD (150 chorych) i N (97 osób bez strukturalnych chorób serca) oraz osobno u kobiet i mężczyzn obu grup. Obliczeń QTd dokonywano ręcznie ze standardowych 12-odprowadzeniowych EKG, zapisywanych przy przesuwie papieru 50 mm/s. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupą CHD i grupą N (QTd odpowiednio 44 ± 18 ms i 46 ± 17 ms; p > 0,1), jak również pomiędzy kobietami i mężczyznami z grupy CHD (QTd odpowiednio 40 ± 15 ms i 45 ± 18 ms; p > 0,1) i grupy N (QTd odpowiednio 45 ± 16 ms i 46 ± 17; p > 0,1). Nie stwierdzono istnienia zależności pomiędzy QTd a wiekiem w grupie A. Wnioski: Brak istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupami CHD i N, jak również pomiędzy płciami w obu badanych grupach, a także brak wzrostu wartości QTd z wiekiem zdaje się podawać w wątpliwość wartość QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD

Механизмы возникновения внезапной сердечной смерти

В обзоре рассмотрено понятие внезапной сердечной смерти, представлены основные теории патогенеза и факторы риска. Также проанализированы медикаментозные, интервенционные и хирургические методы первичной и вторичной профилактики. Основными механизмами развития ВСС являются фибрилляция желудочков, желудочковая тахикардия и асистолия. Профилактика ВСС - это, прежде всего, профилактика ИБС и ХСН. В настоящее время эффективным методом предотвращения ВСС и улучшения прогноза пациентов является имплантация ИКД. Однако ИКД на современном этапе часто недоступен в связи с высоким риском, поэтому лекарственная терапия остается главной в лечении этой группы пациентов. Среди всех препаратов БАБ обеспечивают наиболее значимый эффект и имеют наибольшую доказательную базу. Более того, назначение других препаратов в дополнение к БАБ еще больше снижает риск ВСС

Dyspersja odstępu QT: brak zależności od płci, wieku oraz obecności choroby niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja odstępu QT (QTd), tj. różnica pomiędzy najdłuższym a najkrótszym odstępem QT 12-odprowadzeniowego EKG, jest obecnie proponowana jako wskaźnik zagrożenia nagłym zgonem sercowym (SCD). Wiadomo, że SCD występuje znacznie częściej u mężczyzn, pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CHD) oraz u osób starszych. Cel pracy: Celem przeprowadzonych badań była pośrednia ocena wartości QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD poprzez porównanie wartości QTd w zależności od płci, wieku oraz obecności CHD. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 245 chorych oraz 44 zdrowych ochotników. W grupie A (245 chorych) oceniono zależność wartości QTd od wieku. Porównano QTd w grupach CHD (150 chorych) i N (97 osób bez strukturalnych chorób serca) oraz osobno u kobiet i mężczyzn obu grup. Obliczeń QTd dokonywano ręcznie ze standardowych 12-odprowadzeniowych EKG, zapisywanych przy przesuwie papieru 50 mm/s. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupą CHD i grupą N (QTd odpowiednio 44 ± 18 ms i 46 ± 17 ms; p > 0,1), jak również pomiędzy kobietami i mężczyznami z grupy CHD (QTd odpowiednio 40 ± 15 ms i 45 ± 18 ms; p > 0,1) i grupy N (QTd odpowiednio 45 ± 16 ms i 46 ± 17; p > 0,1). Nie stwierdzono istnienia zależności pomiędzy QTd a wiekiem w grupie A. Wnioski: Brak istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupami CHD i N, jak również pomiędzy płciami w obu badanych grupach, a także brak wzrostu wartości QTd z wiekiem zdaje się podawać w wątpliwość wartość QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD

Analiza fazy szpitalnej nagłego zatrzymania krążenia na podstawie danych chorych leczonych szpitalnie w Świętokrzyskim Centrum Kardiologii w latach 2003-2005

Wstęp: Według współczesnej definicji nagły zgon sercowy jest naturalną śmiercią z przyczyn sercowych, rozpoczynającą się nagłą utratą świadomości w ciągu jednej godziny od początku wystąpienia objawów. Nagłe zatrzymanie krążenia to nieoczekiwane ustanie funkcji serca jako pompy, które może być odwracalne w przypadku natychmiastowej interwencji, a w sytuacji jej braku prowadzi do zgonu. W Europie roczna częstość nagłego zgonu sercowego według badania Maastricht wynosiła 1 na 1000 mieszkańców. Najczęstszymi przyczynami nagłego zgonu sercowego są choroba niedokrwienna serca i jej skutki oraz kardiomiopatie. Do pozostałych przyczyn należą: choroby zapalne, wady serca, zaburzenia elektrofizjologiczne, schorzenia neurologiczne. Inne rzadsze przyczyny to: wysiłek fizyczny, przyczyny urazowe, tętniak rozwarstwiający aorty, zaburzenia metaboliczne. Materiał i metody: Przeanalizowano retrospektywnie 151 przypadków nagłego zatrzymania krążenia, które wystąpiło przed hospitalizacją na Oddziale Intensywnej Terapii Kardiologicznej Centrum Kardiologii w Kielcach od października 2003 roku do końca 2005 roku. Oceniano wiek, płeć, miejsce wystąpienia nagłego zatrzymania krążenia (przed szpitalem czy na oddziale szpitalnym), czy podejmowano zabiegi resuscytacyjne w miejscu nagłego zatrzymania krążenia, jego przyczyny; jeśli przyczyną był ostry zespół wieńcowy, to jego lokalizację, mechanizm nagłego zatrzymania krążenia, przebyte choroby (zawał serca, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, zaburzenia lipidowe), śpiączkę poreanimacyjną, stosowanie sztucznej wentylacji, dalsze losy chorego (czy przeżył, czy nie), mechanizm zgonu, jeśli nastąpił. Zanalizowano także wyniki sekcji zwłok, jeśli ją wykonano. Wyniki: Zatrzymanie krążenia występowało w 63,6% przypadków w szpitalu oraz w 36,4% przypadków poza szpitalem. Decyzje o natychmiastowej reanimacji podejmowano w 99,3% przypadków. W 47% przypadków przyczyną nagłego zatrzymania krążenia był ostry zespół wieńcowy. W wywiadzie najczęściej stwierdzano nadciśnienie tętnicze w 58,3%, zaburzenia lipidowe - w 35,8% przypadków, cukrzycę - w 33,1% przypadków oraz przebyty zawał serca - w 25,8%. Śpiączka poreanimacyjna występowała w 96% przypadków, a zgon w fazie szpitalnej - u 73,5% chorych. Jako mechanizm zgonu najczęściej występowała asystolia w 49,7%, migotanie komór - w 19,9% i rozkojarzenie elektromechaniczne - w 29,8% przypadków. Wnioski: 1. Przeżycie fazy szpitalnej nagłego zatrzymania krążenia w Kielcach w latach 2003-2005 wynosiło 26,5%. 2. Asystolia występowała w 37,5/100 000 mieszkańców, aktywność elektryczna bez tętna - w 22,5/100 000 mieszkańców oraz migotanie komór - 15,0/100 000 mieszkańców. 3. Wiek chorych był zaawansowany ogółem dla kobiet średnio 74,31 ± 6,23 roku i dla mężczyzn średnio 67,22 ± 14,31 roku.4. Mimo rozwoju i dostępności metod resuscytacyjnych nadal istnieją trudności w postępowaniu z chorymi po nagłym zatrzymaniu krążenia. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 3: 103-108

Expression der Komponenten des Renin-Angiotensin-Systems entlang des Mausnephrons

Einleitung: Das Renin-Angiotensin-System (RAS) spielt die zentrale Rolle in der Elektrolyt- und Volumenhomöosthase sowie auch in der Blutdruckregulation bei Säugetieren. Hierbei wurde sowohl ein systemisches, als auch ein lokales RAS in verschiedenen Organsystemen beschrieben. In dieser Arbeit wurde die segmentspezifische Expression von RAS-Komponenten entlang des Nephrons in der Mausniere untersucht. Material und Methoden: Definierte Nephronsegmente von adulten C57BL/6 Mäusen wurden nach Kollagenaseverdau mikrodisseziert und die mRNA wurde isoliert. Anschließend wurde die Genexpression von Renin, Angiotensinogen (AGTN), AT1a-, AT1b- und AT2-Rezeptor sowie Angiotensin Converting Enzyme (ACE) mittels RT-PCR untersucht. Ergebnisse: Renin mRNA war in Glomeruli, proximalem Tubulus (PCT und PST), distalem Konvolut (DCT) und kortikalem Sammelrohr (CCD) nachweisbar. AGTN mRNA ließ sich in PCT, PST, im dünnen Teil des absteigenden und medullären Teil der aufsteigenden Henle Schleife (dTL und mTAL) detektieren. AT1a-, AT1b- und AT2-Rezeptor mRNA war in Glomeruli und proximalen Konvolut (PCT) nachweisbar. ACE mRNA war trotz positivem Signal in der Positivkontrolle in keinem Segment des Mausnephrons nachweisbar. Dies ist mit der bekannten Expression von ACE mRNA im renalen Gefäßsystem vereinbar. Diskussion: Zusammenfassend lässt sich eine segmentspezifische Verteilung der verschiedenen RAS-Komponenten feststellen. Hierbei zeigt sich, dass alle Komponenten, mit Ausnahme von ACE, im proximalen Konvolut vertreten sind. Dies untermauert die Hypothese eines lokal aktiven RAS und unterstreicht die Beteiligung des RAS an der Elektrolyt- und Volumenhomöosthase