Hipofiz abselerinin tanı ve tedavisi: Olgu serisi ve literatür değerlendirilmesi

AMAÇ: Hipofiz absesi merkezi sinir sistemi (MSS) infeksiyonu, kitle etkisi ve endokrin bozuklukları ile karakterize bir hastalıktır. Bu apseler genellikle kan beyin bariyerinin yıkıldığı hematojen yolla yayılan paranasal sinüzit, sepsis gibi durumulara bağlı oluşur. Bu yazıda literatür ışığında preoperatif tanısı pitüiter apse olan dört olgu tartışılmaktadır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Ayrıntılı klinik, hormonal incelemeleri ve görüntüleme testleri takiben hipofiz adenomu ve diğer sellar patolojileri olan 210 olgu Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi Beyin Cerrahisi kliniğinde ameliyat edildi. BULGUlAR: Tüm hastalar tanı sırasında ateş, toksemi ve endokrin bozukluklarının sistemik belirtilerini gösterdi. Bu olgularda, hastalığın preoperatif tanısı karakteristik MRG bulguları sayesinde yapıldı. Bu dört olgu transnazal transsfenoidal yaklaşımla opere edildi ve histopatolojik, mikrobiyolojik çalışmalar cerrahi numunelere yapıldı. SONUÇ: Hipofiz apseleri yüksek mortalite riskinden sorumlu nadir bir hastalık grubudur. Mortalite ve morbidite erken cerrahi drenaj ve uygun antibiyotik tedavisi ile azaltılabilir. Ayrıca, bu durumlarda hipofizer yetmezlik, cerrahi komplikasyonlar ve enfeksiyon yönünden yakından takip edilmelidir.AIM: Pituitary abscess is a disorder characterized with central nervous system (CNS) infection, mass effect, and endocrine dysfunction. These abscesses generally occur due to hematogenous spread in conditions such as paranasal sinusitis, sepsis, and where the blood brain barrier breaks down. This paper aims to discuss four cases of preoperatively diagnosed pituitary abscess in the light of the literature. MATERIAL and METHODS: Following detailed clinical and hormonal examinations and imaging tests, 210 cases of pituitary adenoma and other sellar pathologies were operated on at the Neurosurgery clinic of Göztepe Training and Research Hospital. Results: All the patients showed fever, systemic signs of toxemia and endocrine dysfunction at the time of diagnosis. In these cases, a preoperative diagnosis of the disease was made thanks to characteristic MRI findings. The four cases were operated by the transnasal transsphenoidal approach and histopathological and microbiological studies were performed for surgical specimens. CONCLUSION: Pituitary abscesses are rare disorders responsible for a high mortality risk. Mortality and morbidity can be reduced by early surgical drainage and appropriate antibiotic treatments. Additionally, these cases should be closely followed-up in terms of pituitary insufficiency, surgical complications and infection

Pituiter adenomunda immünohistokimyasal profil ile ACE geni insersiyon/delesyon korelasyonunun incelenmesi

AMAÇ: Anjiotensin Converting Enzim (ACE) genindeki bir delesyon Anjiotensin 2 de bir artış sağlayarak çeşitli organlarda neoplastik gelişmelere neden olur. Biz bu çalışmada hipofiz adenomlu hastalarda ACE geninde insersiyon /delesyon polimorfizmini belirleyerek kontrol grubuyla karşılaştırmayı amaçladık. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya hipofiz adenomu nedeniyle opere edilen hastaların hem tümör dokusundan hemde venöz kandan Miller metodu kulanarak örnekler alındı ve DNA ları izole edildi. Sekans çalışması için 17q 23 deki ACE geninin intron 16 bölgesi hedef seçildi. DNA örnekleri için,HACE 3s, HACE 3as primerleri PCR da kullanıldı. BULGULAR: Opere edilen 21 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma grubunda hastaların %44 de D/D alleli, %33 de I/D alleli, %23 de I/I alleli tanımlandı.Tüm çalışma grubunda %60 oranında D alleli tanımlandı. İmmünohistokimyasal profile göre ise Cushing adenomunda %100 oranında D/D polimorfizmi görüldü. SONUÇ: Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında özellikle Grade 3-4 olan hipofiz adenomlu hastalarda yüksek oranda ACE geninde delesyon varlığı hipofiz adenomu gelişiminde ACE geninin bir risk faktörü olabileceğini düşündürmektedir.AIM: The deletion polymorphism of the angiotensin-converting enzyme (ACE) genome causes neoplastic development in several organs by increasing the angiotensin 2 (A2) formation. In this study, we aimed to identify the ACE genome insertion/deletion polymorphism in pituitary adenomas and to compare it with the control group. MATERIAL and METHODS: Patients operated for pituitary adenomas were included in the study. Genomic DNA was extracted from tumoral tissues and peripheral blood samples of the patients by using the Miller method. Primary sequence was selected via targeting the polymorphic region of intron 16 of ACE genome 17q23. DNA samples were multiplied by PCR using HACE3s and HACE3as primers. results: Twenty-one operated cases were studied. In the study group; 44 % of the patients were identified as D/D, 33% of them as I/D and 23% of them as I/I. In 60%, D allele was identified. According to immunohistochemical investigation, we found that 100% of the patients with Cushing adenoma were D/D alleles. CONCLUSION: Presence of high rate of ACE genome deletion in patients with pituitary adenoma and grade 3-4 patients suggest that ACE genome polymorphism can be a risk factor for the development of pituitary adenomas