Skrajnie poszerzony lewy przedsionek u chorej ze stenozą mitralną

W pracy przedstawiono przypadek chorej ze zwężeniem zastawki mitralnej i ze skrajnym poszerzeniem lewego przedsionka, ocenianym w badaniu echokardiograficznym. Pomimo znacznego zaawansowania patologicznych zmian serca, dotychczasowy przebieg kliniczny u pacjentki charakteryzuje się stosunkowo umiarkowanym nasileniem objawów. Z uwagi na morfologię uszkodzonej zastawki w ramach dalszego postępowania istnieją wskazania do przeprowadzenia przezskórnej walwotomii balonowej. (Folia Cardiol. 2003; 10: 707-709

Skrajnie poszerzony lewy przedsionek u chorej ze stenozą mitralną

W pracy przedstawiono przypadek chorej ze zwężeniem zastawki mitralnej i ze skrajnym poszerzeniem lewego przedsionka, ocenianym w badaniu echokardiograficznym. Pomimo znacznego zaawansowania patologicznych zmian serca, dotychczasowy przebieg kliniczny u pacjentki charakteryzuje się stosunkowo umiarkowanym nasileniem objawów. Z uwagi na morfologię uszkodzonej zastawki w ramach dalszego postępowania istnieją wskazania do przeprowadzenia przezskórnej walwotomii balonowej. (Folia Cardiol. 2003; 10: 707-709

On Efficient Link Recommendation in Social Networks Using Actor-Fact Matrices

Link recommendation is a popular research subject in the field of social network analysis and mining. Often, the main emphasis is put on the development of new recommendation algorithms, semantic enhancements to existing solutions, design of new similarity measures, and so forth. However, relatively little scientific attention has been paid to the impact that various data representation models have on the performance of recommendation algorithms. And by performance we do not mean the time or memory efficiency of algorithms, but the precision and recall of recommender systems. Our recent findings unanimously show that the choice of network representation model has an important and measurable impact on the quality of recommendations. In this paper we argue that the computation quality of link recommendation algorithms depends significantly on the social network representation and we advocate the use of actor-fact matrix as the best alternative. We verify our findings using several state-of-the-art link recommendation algorithms, such as SVD, RSVD, and RRI using both single-relation and multirelation dataset

ARTYKUŁ ORYGINALNYOsoby starsze oraz pacjenci z zespołem chorej zatoki mają mniejsze szanse na tryb stymulacji zgodny ze standardami Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego – jednoośrodkowa analiza retrospektywna

Background: The Polish Cardiac Society recommendations for permanent heart pacing have been valid since 1999. The clinical use of these guidelines is, however, still limited. Aim: To analyse whether the chosen pacing strategy is consistent with the Polish Cardiac Society recommendations and to estimate the effects of analysed factors on selecting optimal or suboptimal pacing modes. Method: Retrospective analysis of medical records and procedure protocols of 1052 patients who underwent pacemaker implantation between 1 January 2000 and 31 December 2004 was performed. In each case, the applied pacing mode was compared against the optimal one defined according to the guidelines of the Polish Cardiac Society. A number of demographic and clinical factors associated with the procedure were analysed and correlated with the optimal pacing mode selection. Results: During the analysed period, 59.3% of patients received optimal pacing. The percentage of patients with optimal pacing increased in the consecutive years from 40.2% in 2000 to 68.5% in 2005. In a univariate regression analysis, patients above the age of 70 years, with sick sinus syndrome as an indication for pacing, as well as cardiac heart failure and obesity, received optimal pacing significantly less frequently. In a multivariate analysis, advanced age and sick sinus syndrome were found to be independent predictors of suboptimal pacing. Conclusions: About 60% of patients had their pacemakers implanted with the optimal pacing mode selection according to the valid recommendations. Patients over the age of 70 years, as well as patients with sick sinus syndrome, had significantly lower chances of receiving optimal pacing.Wstęp: Od 1999 r. obowiązują standardy Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące stałej stymulacji serca. Niewiele wiadomo na temat zastosowania tych wytycznych w praktyce. Cel: Ocena zgodności trybu stymulacji wybieranego podczas zabiegu implantacji rozrusznika ze standardami Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Określenie wpływu niektórych czynników na wybór optymalnego lub nieoptymalnego trybu stymulacji. Metodyka: Retrospektywnie przeanalizowano historie chorób i protokoły operacyjne wszystkich 1052 chorych poddanych zabiegowi wszczepienia rozrusznika serca w latach 2000–2004. W każdym przypadku porównano implantowany tryb stymulacji z trybem zalecanym w standardach Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Szereg czynników demograficznych, klinicznych i związanych z zabiegiem poddano analizie pod kątem korelacji z wyborem optymalnego trybu stymulacji. Wyniki: W analizowanym okresie 59,3% chorych otrzymało rozrusznik o optymalnym trybie stymulacji. Odsetek ten rósł w kolejnych latach: od 40,2% w 2000 r. do 68,5% w 2004 r. W dwuczynnikowej analizie regresji logistycznej mniejszą szansę na optymalny tryb mieli chorzy powyżej 70. r.ż., pacjenci z zespołem chorego węzła zatokowego, z niewydolnością krążenia lub z otyłością. W analizie wieloczynnikowej niezależnymi czynnikami powiązanymi z punktem końcowym były: wiek oraz zespół chorego węzła zatokowego. Wnioski: Niespełna 60% chorych ma implantowany rozrusznik o trybie stymulacji zgodnym ze standardami. Mniejszą szansę na to mają chorzy starsi oraz pacjenci z zespołem chorego węzła zatokowego