Methods of arterial stiffness measurement

Rozwój sztywności tętnic jest konsekwencją predyspozycji genetycznych do zmian patomorfologicznych w strukturze ściany naczyń, która zaburza podstawowe funkcje szczególnie dużych tętnic i może prowadzić do chorób układu sercowo-naczyniowego. Wczesne wykrycie spadku elastyczności tętnic jest bardzo ważne dla oszacowania ryzyka poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych. Ocena sztywności tętnic z użyciem sprawdzonych metod może być także użyteczna w praktyce klinicznej do wdrożenia strategii terapeutycznych mogących opóźnić jej postęp lub nawet doprowadzić do regresji sztywności tętnic. W artykule zaprezentowano różne techniki wykorzystywane aktualnie do pomiaru sztywności tętnic ze wskazaniem ich pozycji na podstawie aktualnych badań i opublikowanych zaleceń. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 1, strony 42–48Development of arterial stiffness is a consequence of genetic predisposition to pathomorphological changes in arterial wall structure which result in disturbances of basic functions especially of great vessels and can lead to cardiovascular disease. Early detection of arterial elasticity loss is very important for estimation of the risk of severe cardiovascular events. Assessment of arterial stiffness with validated methods can be also very useful in clinical practice to initiate therapeutic strategies which can delay its progression or even start some regression of arterial stiffness. In the article we present different techniques of arterial stiffiness measurement and their position, based on actual research and published recommendation. Arterial Hypertension 2011, vol. 15, no 1, pages 42–4

Porównanie poprawy tolerancji wysiłku u pacjentów poddanych rehabilitacji kardiologicznej leczonych beta-adrenolitykami lub iwabradyną

Introduction. Ivabradine is an agent that selectively decreases heart rate (depending on the dose) and does not affect other cardiovascular parameters. In particular, it does not influence left ventricular ejection fraction and does not inhibit vascular relaxation during exercise. Due to these properties, ivabradine can be used in those patients in whom beta-blockers are contraindicated or their dose escalation is not possible. These properties also suggest that use of ivabradine during cardiac rehabilitation in patients with contraindications to beta-blockers or beta-blocker intolerance might increase exercise tolerance. The aim of the study was to evaluate whether administration of ivabradine (in addition to or instead of beta-blockers) during a cardiac rehabilitation program improved exercise tolerance in comparison to patients receiving only beta-blockers. Materials and methods. Fifty patients treated with ivabradine during cardiac rehabilitation were enrolled into this retrospective study. The control group was matched for gender, age and other comorbidities and consisted of 50 subjects. The improvement in exercise tolerance was compared between the group receiving beta-blockers alone and those on ivabradine treatment. Results. The study included 100 patients — 60 males and 40 females. Our analysis of exercise test results expressed in metabolic equivalents of task (MET) suggested a positive effect of ivabradine on the improvement of exercise tolerance. The percentage improvement was significantly higher in patients on ivabradine compared to the control group (26.8% ± 27.73% vs. 11.64% ± 19.34%, p = 0.002). In addition, a larger increase in the duration of exercise test was noted in patients treated with ivabradine (52.76% ± 47.29% vs. 32.59% ± 42.94%, p = 0.0101). No difference was found between patients who were already treated with ivabradine before cardiac rehabilitation and those in whom ivabradine was initiated during the cardiac rehabilitation program. Conclusions. Treatment with ivabradine during a cardiac rehabilitation program was associated with a better improvement in exercise tolerance compared to patients receiving beta-blockers alone.Wstęp. Iwabradyna jest substancją wybiórczo zmniejszającą częstotliwość rytmu serca (zależnie od dawki), nie wpływając jednocześnie na inne parametry układu sercowo-naczyniowego. W szczególności nie wpływa na frakcję wyrzutową lewej komory ani nie hamuje wysiłkowego rozkurczu naczyń. Dzięki tym właściwości można ją zastosować u chorych, u których podawanie beta-adrenolityków jest przeciwwskazane. Opisane właściwości sugerują, że włączenie iwabradyny podczas rehabilitacji kardiologicznej u pacjentów, u których występują przeciwwskazania do leczenia beta-adrenolitykami lub do zwiększenia ich dawki, może usprawnić tę rehabilitację i w efekcie zwiększyć tolerancję wysiłkową. Celem opisanego badania był ocena, czy włączenie iwabradyny podczas rehabilitacji kardiologicznej wpływa na zwiększenie osiąganej tolerancji wysiłkowej w porównaniu z pacjentami otrzymującymi jedynie beta-adrenolityki. Materiały i metody. Pięćdziesięciu pacjentów, leczonych iwabradyną i hospitalizowanych na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala im. dr. Władysława Biegańskiego w Łodzi, zakwalifikowano do retrospektywnego badania. Grupę kontrolną dopasowano pod względem płci, wieku oraz innych chorób towarzyszących i składała się z 50 pacjentów leczonych zgodnie z wytycznymi. Analizowano związek między przyjmowaniem iwabradyny a tolerancją wysiłku fizycznego. Wyniki. W badaniu wzięło udział 100 pacjentów — 60 mężczyzn i 40 kobiet. Analiza wyników testu wysiłkowego wyrażonych w ekwiwalentach metabolicznych (MET) sugeruje korzystny wpływ iwabradyny na poprawę tolerancji wysiłku fizycznego. Procentowa poprawa była wyższa w grupie badanej niż w grupie kontrolnej (26,8% ± 27,73% v. 11,64%  ± 19,34%; p = 0,002). Odnotowano również istotne wydłużenie czasu trwania próby wysiłkowej u pacjentów przyjmujących iwabradynę (52,76% ± 47,29% v. 32,59% ± 42,94%; p = 0,0101). Nie stwierdzono związku między pacjentami, którzy przyjmowali iwabradynę przed hospitalizacją, a pacjentami, którzy rozpoczęli terapię iwabradyną w trakcie rehabilitacji. Wnioski. Pacjenci otrzymujący iwabradynę w procesie rehabilitacji kardiologicznej osiągają lepszą tolerancję wysiłku niż pacjenci otrzymujących jedynie beta-adrenolityki

Badanie przesiewowe pacjentów z chorobą wieńcową w kierunku obturacyjnego bezdechu sennego i ocena jego wpływu na zmienność rytmu zatokowego

Introduction. Obstructive sleep apnea (OSA) is one of the most common sleep disorders, which affects 4% of men and 2% of women in the world population. The disorder can be diagnosed in men and women of all ages; however, its incidence increases with age. Patients with OSA experience increased levels of sympathetic nervous system activity, which is evidenced by the increased catecholamines secretion. They are at an increased risk of developing complications of coronary heart disease (CHD).The aim of the study was to evaluate the influence of results of screening for OSA on the activity of the sympathetic and parasympathetic nervous systems within the scope of selected heart rate variability (HRV) parameters (time-domain and frequency-domain analyses of the HRV) in patients with CHD.Material and methods. Holter recordings of 146 patients aged 43–78 (106 of whom were men) were analysed retrospectively. The patients were divided into four groups on the basis of the estimated apnea–hypopnea index (eAHI), assessed by means of 24-hour recordings of electrocardiogram with Lifescreen Apnea software: &lt; 5 (control group), from 5 to &lt; 15 (mild), from 15 to &lt; 30 (moderate) and ≥ 30 episodes (severe). For each patient, a profile of power spectrum alterations was developed for low frequency (LF) and high frequency (HF) in 60-minute periods between 10 p.m. and 6 a.m. and standard deviation of RR intervals (SDNN) and root mean square of successive differences (rMSSD) values were calculated. The power spectrum in the consecutive one-hour periods was averaged in both groups. In view of the right-skewed distribution of data, the average power spectra were converted into natural logarithms. In order to assess the significance of variations, the natural logarithms of the average values were compared using the univariate analysis of variance (ANOVA).Results. In the examined groups, there were statistically significant differences in the HF band of power spectrum between the control group and the group of patients with mild OSA (p &lt; 0.01), those with severe OSA (p &lt; 0.01) and also between the group with mild and moderate OSA (p &lt; 0.01). In the LF band of power spectrum, the only difference was seen between the group of patients with mild OSA and those with moderate OSA (p &lt; 0.01). In the time-domain analysis of HRV (SDNN, rMSSD), no statistically significant differences between the groups were observed.Conclusions. High frequency band of power spectrum [HF] in frequency-domain HRV analysis could be a more effective parameter to distinguish patients with mild OSA (from 5 to &lt; 15) and severe OSA (≥ 30) in patients suffering from CHD, than the power spectrum for LF or SDNN and rMSSD.Wstęp. Obturacyjny bezdech senny (OSA) jest jednym z najczęstszych zaburzeń snu, obecnym u około 4% mężczyzn i 2% kobiet. Choroba może być rozpoznawana niezależnie od wieku i płci; jej częstość wzrasta z wiekiem. U chorych z OSA w trakcie snu dochodzi do wzmożonej aktywności układu współczulnego i zwiększonego wówczas wydzielania amin katecholowych. Pacjentów z OSA cechuje zwiększone ryzyko choroby wieńcowej (CHD). Celem badania była ocena wpływu OSA na aktywność układów para- i sympatycznego w zakresie wybranych parametrów zmienności rytmu serca (HRV) — analizy czasowej i częstotliwościowej u chorych na CHD oraz przydatności tych parametrów w ustaleniu prawdopodobieństwa występowania bezdechów w czasie snu. Materiał i metody. Obserwacji retrospektywnej poddano 146 pacjentów w wieku 43–78 lat (106 mężczyzn) z CHD. Chorych przydzielono do 4 grup na podstawie szacowanego wskaźnika bezdechów–spłyconych oddechów (eAHI) uzyskanego na podstawie 24-godzinnego zapisu elektrokardiograficznego metodą Holtera za pomocą oprogramowania Lifescreen: wynik poniżej 5 (grupa kontrolna), od 5 do mniej niż 15 (łagodny OSA); od 15 do mniej niż 30 (umiarkowany OSA) oraz ponad 30 (ciężki OSA). Dla każdego pacjenta opracowano profil zmian mocy widma dla niskiej częstotliwości (LF) i mocy widma dla wysokiej częstotliwości (HF) w 60-minutowych przedziałach czasu od godziny 22:00 do 06:00, a także obliczono wartości odchylenia standardowego wszystkich normalnych odstępów NN (SDNN) i pierwiastka średniej sumy kwadratów różnic miedzy sąsiadującymi odstępami NN (rMSSD) u poszczególnych pacjentów. Moc widma w kolejnych przedziałach godzinowych uśredniono w obu grupach. Ze względu na prawoskośny rozkład wartości średnie mocy widma przekodowano na logarytmy naturalne. W celu oceny istotności różnic porównano logarytmy naturalne ich średnich, wykorzystując jednoczynnikową analizę wariancji (ANOVA). Wyniki. W badanych grupach wykazano istotne statystycznie różnice mocy widma w zakresie HF między grupą kontrolną a grupą pacjentów z łagodnym OSA (p < 0,01) oraz ciężkim OSA (p < 0,01), a także porównując grupy badanych z łagodnym i umiarkowanym OSA (p < 0,01.) Analizując moc widma w zakresie LF nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic oprócz porównania grup pacjentów z łagodnym i umiarkowanym OSA (p < 0,01). W analizie czasowej HRV (SDNN, rMSSD) nie wykazano istotnych statystycznie różnic między grupami. Wnioski. Podsumowując, moc widma w zakresie HF analizy częstotliwościowej HRV może być lepszym parametrem do wyodrębnienia grupy chorych z OSA łagodnym (od 5 do < 15) i ciężkim (≥ 30) u pacjentów z CHD niż moc widma w zakresie LF lub SDNN i rMSSD

Jedna pacjentka — różne oblicza choroby niedokrwiennej serca

We present the case of a woman treated with coronary angioplasty due to non-ST segment elevation myocardial infarction,then again because of restenosis, who continued to complain of chest pain and syncope. Holter electrocardiogram recordingrevealed atrioventricular block related to ST-segment elevations and variant angina was diagnosed. Despite administeredmedications, the patient required pacemaker implantation

Evaluation of the impact of atmospheric pressure in different seasons on blood pressure in patients with arterial hypertension

Objectives: Atmospheric pressure is the most objective weather factor because regardless of if outdoors or indoors it affects all objects in the same way. The majority of previous studies have used the average daily values of atmospheric pressure in a bioclimatic analysis and have found no correlation with blood pressure changes. The main objective of our research was to assess the relationship between atmospheric pressure recorded with a frequency of 1 measurement per minute and the results of 24-h blood pressure monitoring in patients with treated hypertension in different seasons in the moderate climate of the City of Łódź (Poland). Material and Methods: The study group consisted of 1662 patients, divided into 2 equal groups (due to a lower and higher average value of atmospheric pressure). Comparisons between blood pressure values in the 2 groups were performed using the Mann-Whitney U test. Results: We observed a significant difference in blood pressure recorded during the lower and higher range of atmospheric pressure: on the days of the spring months systolic (p = 0.043) and diastolic (p = 0.005) blood pressure, and at nights of the winter months systolic blood pressure (p = 0.013). Conclusions: A significant inverse relationship between atmospheric pressure and blood pressure during the spring days and, only for systolic blood pressure, during winter nights was observed. Int J Occup Med Environ Health 2016;29(5):783–79

Flow-mediated skin fluorescence: A novel method for the estimation of sleep apnea risk in healthy persons and cardiac patients

Background: This pilot study revealed a relationship between the results of flow mediated skin fluorescence (FMSF) and of ECG-Holter-based estimated apnea/hypopnea index (eAHI) in asymptomatic individuals. The aim was to test whether the results of FMSF show a relationship with the eAHI in patients with coronary artery disease or aortic stenosis. Methods: Twenty-one patients (12 coronary disease, 9 aortic stenosis) and 37 healthy volunteers were included in this study. FMSF was assessed before, during and after the pressure occlusion of the brachial artery, using a prototype device allowing the quantification of skin fluorescence. The values of FMSF expressed as baseline (BASE), maximum (MAX), and minimum (MIN) were analyzed. The percentages of ischemic response (IR) and hyperemic response (HR) were calculated. The eAHI was assessed from night ECG-Holter recordings. Differences between the groups and the relationships between the parameters were analyzed statistically. Results: Mean ± standard deviation of BASE, MAX, MIN and IR were not significantly different in both groups (p &gt; 0.05). HR was significantly lower in cardiac patients (14.7 ± 7.5 vs. 11.8 ± 5.1; p = 0.048), whose eAHI was significantly higher (11.0 ± 7.4 vs. 36.3 ± 16.5; p &lt; 0.01). Negative correlation for MAX and eAHI was found in volunteers and patients: r = –0.38, p = 0.02 and r = –0.47, p = 0.03, respectively. In volunteers, HR had a negative correlation with eAHI: r = –0.34, p = 0.04. Conclusions: This pioneer study confirms that FMSF can be used to detect the negative correlation between MAX fluorescence and eAHI not only among healthy volunteers, but also among cardiac patients with coronary artery disease or aortic stenosis

Cardiotoxic effect due to accidental ingestion of an organic solvent

Toxic myocardial injury can be misdiagnosed as a myocardial infarction, resulting in the patient undergoing standard treatment for cardiac rehabilitation. However, such inadequate therapeutic strategies can lead to cardiovascular complications including dilated cardiomyopathy. This study presents a case of a 65-year-old man after accidental ingestion of organic solvents (toluene and xylene), whose condition demonstrated all the criteria for diagnosis of myocardial infarction. The qualitative determinations of the above mentioned volatile organic compounds (VOCs) in whole blood were carried out using a headspace sampling by means of gas chromatography. Cardiac catheterization revealed no specific coronary lesions, only a muscular bridge causing a 30–50% stenosis in the middle of the circumflex branch of the left coronary artery

Cardiotoxic effect due to accidental ingestion of an organic solvent

Toxic myocardial injury can be misdiagnosed as a myocardial infarction, resulting in the patient undergoing standard treatment for cardiac rehabilitation. However, such inadequate therapeutic strategies can lead to cardiovascular complications including dilated cardiomyopathy. This study presents a case of a 65-year-old man after accidental ingestion of organic solvents (toluene and xylene), whose condition demonstrated all the criteria for diagnosis of myocardial infarction. The qualitative determinations of the above mentioned volatile organic compounds (VOCs) in whole blood were carried out using a headspace sampling by means of gas chromatography. Cardiac catheterization revealed no specific coronary lesions, only a muscular bridge causing a 30–50% stenosis in the middle of the circumflex branch of the left coronary artery

Evaluation of the impact of atmospheric pressure in different seasons on blood pressure in patients with arterial hypertension

Objectives: Atmospheric pressure is the most objective weather factor because regardless of if outdoors or indoors it affects all objects in the same way. The majority of previous studies have used the average daily values of atmospheric pressure in a bioclimatic analysis and have found no correlation with blood pressure changes. The main objective of our research was to assess the relationship between atmospheric pressure recorded with a frequency of 1 measurement per minute and the results of 24-h blood pressure monitoring in patients with treated hypertension in different seasons in the moderate climate of the City of Łódź (Poland). Material and Methods: The study group consisted of 1662 patients, divided into 2 equal groups (due to a lower and higher average value of atmospheric pressure). Comparisons between blood pressure values in the 2 groups were performed using the Mann-Whitney U test. Results: We observed a significant difference in blood pressure recorded during the lower and higher range of atmospheric pressure: on the days of the spring months systolic (p = 0.043) and diastolic (p = 0.005) blood pressure, and at nights of the winter months systolic blood pressure (p = 0.013). Conclusions: A significant inverse relationship between atmospheric pressure and blood pressure during the spring days and, only for systolic blood pressure, during winter nights was observed. Int J Occup Med Environ Health 2016;29(5):783–79