Physiotherapy in patients after lung parenchyma resection

Resekcja miąższu płuca jest leczeniem z wyboru we wczesnym stadium zaawansowania raka płuca. Zabieg operacyjny wiąże się z utratą powierzchni oddechowej i w konsekwencji prowadzi do obniżenia wydolności fizycznej. Do odtworzenia funkcji i sprawnego działania układu oddechowego niezbędna jest właściwa rehabilitacja. Powinna stanowić integralną część leczenia chirurgicznego, być także odpowiednio wcześnie wdrożona i trwać do pełnego powrotu funkcji oraz sprawności. W pracy zostało omówione postępowanie fizjoterapeutyczne z pacjentami po zabiegu resekcji miąższu płuca. Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi postępowanie opisano w kilku etapach. W okresie przedoperacyjnym włączenie programu ćwiczeń fizycznych pozwala lepiej przygotować pacjenta do zabiegu i zmniejszyć ryzyko wystąpienia niektórych powikłań pooperacyjnych. Ze względu na tendencję do skracania okresu pobytu w szpitalu opracowano formę ulotki dla pacjentów z wytycznymi dotyczącymi przygotowania do zabiegu. Szczegółowo opisane postępowanie w okresie okołooperacyjnym przedstawia możliwe działania fizjoterapeutyczne z pacjentem po resekcji miąższu płuca. Tok usprawniania udokumentowano zaproponowaną kartą usprawniania, opisującą podstawowe działania oraz zawierającą dodatkowe miejsce na uwagi, potrzebne na przykład w przypadku powikłań. Poszpitalny etap rehabilitacji opisany zgodnie z aktualnymi wytycznymi uzupełnia całość procesu postępowania po zabiegu operacyjnym. Do realizacji założeń rehabilitacji musi powstać ściśle współpracujący ze sobą zespół specjalistów. W jego składzie oprócz fizjoterapeutów powinni uczestniczyć także lekarze, pielęgniarki, psycholog czy terapeuta zajęciowy. Znaczącą rolę odgrywa również wsparcie najbliższej rodziny. Bardzo istotnym czynnikiem jest odpowiednia edukacja pacjentów i uświadomienie celowości takiego postępowania. Dalsza analiza pozwoliła na stworzenie algorytmu postępowania z pacjentem w niepowikłanym modelu usprawniania po chirurgicznym leczeniu raka płuca.Lung parenchyma resection is the treatment of choice for early-stage lung cancer. The surgery involves the loss of respiratory surface and consequently leads to reduction in exercise capacity. Proper rehabilitation is essential for restoring the function and good performance of the respiratory system. Rehabilitation should be an integral part of surgical treatment. It should be implemented early and maintained until full restoration of function and fitness. The paper discusses the physiotherapeutic procedure in patients after lung parenchyma resection. Under current guidelines, the recommended physiotherapeutic approach has been described as a multi-stage process. A preoperative exercise program can prepare the patient better for surgery and reduce the risk of some postoperative complications. Since there is a tendency to shorten the hospital stay, guidelines in preparation for surgery have been developed in the form of leaflets given to patients. In specifically described perioperative treatment we can see the physiotherapeutic procedures that the patient, after lung parenchyma resection, may undergo. Physiotherapy protocol was documented using a proposed patient’s card that described the basic treatment and included additional space for comments, in case of complications etc. Post-hospital rehabilitation, described in accordance with current guidelines, complements the treatment after surgery as a whole. To achieve the goals of rehabilitation a team of closely cooperating specialists must emerge. It should include physicians, physiotherapists, nurses, psychologists and occupational therapists. Family support plays a significant role as well. Proper education for patients and informing them about the purposefulness of the treatment are very significant factors. Further analysis allowed the creation of an algorithm for physiotherapeutic care in patients without complications after lung cancer surgery

PDR brachytherapy: a report on one – year clinical experience at the Medical University of Gdańsk

PurposeOne-year clinical experience with pulse dose rate (PDR) brachytherapy is presented.Material and methodsBetween March 1999 and June 2000 intracavitary, intraluminal, and interstitial PDR brachytherapy was performed in 119 patients with a variety of malignancies. The dose per pulse of 0.5–4 Gy, repeated each hour, or 6 Gy per application was administered, up to the total dose of 6–70 Gy, using a microSelectron-PDR remote afterloading system with a 192Ir source of 1 Ci nominal activity. The planning system PLATO BPS (version 13) was used for dose calculations. Depending on individual applications, the algorithms of the dose point, the geometrical volume, or the geometrical point dose distribution optimization in PDR treatment planning were performed. In 40 patients therapy was given with a curative intent, and 74 cases were treated palliatively. In the remaining five patients PDR was applied as salvage therapy in the previously irradiated area.ResultsWith a median follow-up of 11 months (range 1–18 months) local control was maintained until the last follow-up or death in 39 out of 40 patients treated with radical intent. The subjective improvement was achieved in more than a half of patients with advanced esophageal and lung carcinomas presenting dysphagia and dyspnoe. Significant acute toxicity (severe esophagitis precluding subsequent POR application) occurred in only one patient. Delayed vaginal cuff necrosis was observed in one woman who received prior pelvic irradiation for gynaecological cancer.ConclusionThe PDR brachytherapy is a safe and clinically effective method in a variety of malignancies. The possibility of programme optimization combined with the use of relatively wide range of pulse doses makes it possible to deliver an optimal brachytherapy scheme

Stan odżywienia pacjentów z ropniakiem jamy opłucnej

Introduction. Management of pleural empyema represents one of the biggest challenges in thoracic surgery, as this condition is a frequent complication of various diseases, requires long hospitalization and generates high therapeutic costs.Aim. The aim of the study was to analyze the nutritional status of patients with pleural empyema, hospitalized at the Department of Thoracic Surgery, University Clinical Center (UCC) in Gdansk.Material and methods. The study included 50 patients hospitalized at the UCC’s Department of Thoracic Surgery. The study was based on a diagnostic survey, review of literature, analysis of medical documentation, and statistical analysis. Theprotocol of the study was approved by the Local Bioethics Committee (decision no. NKBBN/82/2013). The patients were examined with a survey and took part in the Subjective Global Assessment of Nutritional Status (SGA). The results wereanalyzed with Statistica® 10 package. Statistical hypotheses were verified with multifactorial ANOVA.Results and conclusions. On the basis of subjectively assessed number and severity of symptoms included in the SGA, four patients were diagnosed with cachexia and one person turned out to be at increased risk of undernutrition. A total of 10% of the patients assessed their nutritional demands as high. Analysis of nutritional status of patients with pleural empyema requires interdisciplinary solutions and meticulous psychological analysis.Wstęp. Leczenie ropniaka opłucnej jest jednym z najtrudniejszych wyzwań torakochirurgii ze względu na częste powikłanie różnych jednostek chorobowych, długi czas hospitalizacji i wysokie koszty.Cel. Celem pracy była analiza stanu odżywienia pacjentów z ropniakiem jamy opłucnej, którzy w trakcie prowadzonych badań przebywali na Oddziale Chirurgii Klatki Piersiowej Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku.Materiał i metody. Badaniem objęto 50 osób leczonych w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej UCK. Zastosowane metody to sondaż diagnostyczny, analiza piśmiennictwa, dokumentacji medycznej i metody statystyczne. Zgoda Komisji Bioetycznej NKBBN/82/2013. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety, oraz Subiektywna Globalna Ocena stanu odżywienia (SGA). Analizę danych przeprowadzono z wykorzystaniem pakietu statystycznego Statistica® 10. Do weryfikacji hipotez wykorzystano test ANOVA wieloczynnikowy.Wyniki i wnioski. Na podstawie subiektywnej oceny liczby i nasilenia wymienionych objawów SGA u 4 chorych stwierdzono wyniszczenie organizmu, a u 1 duże ryzyko niedożywienia. Ocena deklarowanego zapotrzebowania na składniki odżywcze wykazała, że 10% wszystkich pacjentów określiło swoje zapotrzebowanie jako duże. Analiza stanu odżywienia pacjentów z ropniakiem jamy opłucnej wymaga interdyscyplinarnych rozwiązań i pogłębionej analizy psychologicznej

Postępowanie Fizjoterapeutyczne u Pacjentów po Zabiegu Resekcji Miąższu Płuca

Resekcja miąższu płuca jest leczeniem z wyboru we wczesnym stadium zaawansowania raka płuca. Zabieg operacyjny wiąże się z utratą powierzchni oddechowej i w konsekwencji prowadzi do obniżenia wydolności fizycznej. Do odtworzenia funkcji i sprawnego działania układu oddechowego niezbędna jest właściwa rehabilitacja. Powinna stanowić integralną część leczenia chirurgicznego, być także odpowiednio wcześnie wdrożona i trwać do pełnego powrotu funkcji oraz sprawności. W pracy zostało omówione postępowanie fizjoterapeutyczne z pacjentami po zabiegu resekcji miąższu płuca. Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi postępowanie opisano w kilku etapach. W okresie przedoperacyjnym włączenie programu ćwiczeń fizycznych pozwala lepiej przygotować pacjenta do zabiegu i zmniejszyć ryzyko wystąpienia niektórych powikłań pooperacyjnych. Ze względu na tendencję do skracania okresu pobytu w szpitalu opracowano formę ulotki dla pacjentów z wytycznymi dotyczącymi przygotowania do zabiegu. Szczegółowo opisane postępowanie w okresie okołooperacyjnym przedstawia możliwe działania fizjoterapeutyczne z pacjentem po resekcji miąższu płuca. Tok usprawniania udokumentowano zaproponowaną kartą usprawniania, opisującą podstawowe działania oraz zawierającą dodatkowe miejsce na uwagi, potrzebne na przykład w przypadku powikłań. Poszpitalny etap rehabilitacji opisany zgodnie z aktualnymi wytycznymi uzupełnia całość procesu postępowania po zabiegu operacyjnym. Do realizacji założeń rehabilitacji musi powstać ściśle współpracujący ze sobą zespół specjalistów. W jego składzie oprócz fizjoterapeutów powinni uczestniczyć także lekarze, pielęgniarki, psycholog czy terapeuta zajęciowy. Znaczącą rolę odgrywa również wsparcie najbliższej rodziny. Bardzo istotnym czynnikiem jest odpowiednia edukacja pacjentów i uświadomienie celowości takiego postępowania. Dalsza analiza pozwoliła na stworzenie algorytmu postępowania z pacjentem w niepowikłanym modelu usprawniania po chirurgicznym leczeniu raka płuca

PDR brachytherapy: a report on one – year clinical experience at the Medical University of Gdańsk

SummaryPurposeOne-year clinical experience with pulse dose rate (PDR) brachytherapy is presented.Material and methodsBetween March 1999 and June 2000 intracavitary, intraluminal, and interstitial PDR brachytherapy was performed in 119 patients with a variety of malignancies. The dose per pulse of 0.5–4 Gy, repeated each hour, or 6 Gy per application was administered, up to the total dose of 6–70 Gy, using a microSelectron-PDR remote afterloading system with a 192Ir source of 1 Ci nominal activity. The planning system PLATO BPS (version 13) was used for dose calculations. Depending on individual applications, the algorithms of the dose point, the geometrical volume, or the geometrical point dose distribution optimization in PDR treatment planning were performed. In 40 patients therapy was given with a curative intent, and 74 cases were treated palliatively. In the remaining five patients PDR was applied as salvage therapy in the previously irradiated area.ResultsWith a median follow-up of 11 months (range 1–18 months) local control was maintained until the last follow-up or death in 39 out of 40 patients treated with radical intent. The subjective improvement was achieved in more than a half of patients with advanced esophageal and lung carcinomas presenting dysphagia and dyspnoe. Significant acute toxicity (severe esophagitis precluding subsequent POR application) occurred in only one patient. Delayed vaginal cuff necrosis was observed in one woman who received prior pelvic irradiation for gynaecological cancer.ConclusionThe PDR brachytherapy is a safe and clinically effective method in a variety of malignancies. The possibility of programme optimization combined with the use of relatively wide range of pulse doses makes it possible to deliver an optimal brachytherapy scheme