Framing Korean Complex–Coda Resolution with Optimality Theory

Fonotaktika korejskog jezika ne dozvoljava složenu kodu, dakle korejski jezik rabi dvije strategije kako bi razbio suglasničke skupine i prilagodio se tom stanju. Prva je strategija ponovno povezivanje – “relinking” (termin koji rabe Choo&O’Grady 2003:58–9), tj. realizacija suglasničke skupine preko granice sloga, a druga je strategija brisanje. Teorija optimalnosti pogodna je da se njome objasni način na koji se rabe ove dvije strategije, što je ujedno i tema ovoga rada. Koristeći se već ustanovljenim ograničenjima, ovaj rad nadopunjuje istraživanja unutar teorije optimalnosti o sličnim fonološkim procesima u korejskome tako da se navedeni procesi mogu ujediniti pod jednim rangiranjem ograničenja.Korean phonotactics prohibits complex codas; therefore, the language employs two strategies that allow for the breakup of consonant clusters to conform to this prohibition. These strategies include “relinking” (as used by Choo & O’Grady 2003:58–9), that is, the realization of consonant clusters across syllable boundaries, and deletion. The preference of these strategies fits into an Optimality–Theoretic framework, which this paper explicates. By using well established constraints, this analysis complements OT research on similar phonological processes in Korean so that these processes can be unified under a single constraint ranking