Η επίδραση τριών διαφορετικών τύπων διατροφής στη γλυκαιμική ρύθμιση των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 υπό εντατικοποιημένη ινσουλινοθεραπεία και παρακολούθηση με συσκευή συνεχούς καταγραφής γλυκόζης (ΣΣΚΓ)

Σκοπός: Η σύγκριση των επιδράσεων τριών διαφορετικών ισοθερμιδικών διατροφικών προτύπων (δίαιτας υψηλής πρωτεΐνης/χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες (HPD) με 20% της ενέργειας από υδατάνθρακες, δίαιτας μεσογειακού τύπου/χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (MED) με 40% της ενέργειας από υδατάνθρακες και δίαιτας αναφοράς (REF) με 50% της ενέργειας από υδατάνθρακες) σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ΣΔτ1). Υλικά και μέθοδοι: Σε μια τυχαιοποιημένη διασταυρούμενη μελέτη, 15 ασθενείς με ΣΔτ1 ακολούθησαν τα τρία ανωτέρω διατροφικά πρότυπα για τρεις ξεχωριστές εβδομάδες, με ενδιάμεσες περιόδους κάθαρσης 7 ημερών. Κατά τη διάρκεια των περιόδων παρέμβασης χρησιμοποιήθηκε συσκευή συνεχούς παρακολούθηση γλυκόζης (CGM). Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο αφορούσε το γλυκαιμικό έλεγχο, όπως μετρήθηκε μέσω του ποσοστού του χρόνου που οι ασθενείς κινήθηκαν εντός του ευγλυκαιμικού εύρους (TIR70-140mg/dl). Άλλες βασικές γλυκαιμικές μετρήσεις διερευνήθηκαν επίσης ως δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία. Αποτελέσματα: Το TIR70-140 ήταν στατιστικά διαφορετικό (p = 0,049) μεταξύ των τριών δίαιτων, με τους ασθενείς να εμφανίζουν υψηλότερο TIR κατά τη διάρκεια της HPD (54,87 ± 14,11%) σε σύγκριση με τη REF (48,33 ± 13,72%) και τη MED (50,53 ± 12,81%). Η διαφορά μεταξύ HPD και REF ήταν στατιστικά σημαντική σε επίπεδο 0,05 (p = 0,020) αλλά όχι μετά την εφαρμογή της διόρθωσης Bonferroni. Η δίαιτα HPD απέδωσε σημαντικά καλύτερα από τη δίαιτα REF όσον αφορά τη γλυκαιμική μεταβλητότητα (συντελεστής διακύμανσης: 36,18% έναντι 41,48% αντίστοιχα, p = 0,009) και χρόνος που δαπανάται στο υπογλυκαιμικό εύρος (TBR <70mg/dl: 8,93 ± 7,64% έναντι 14,27 ± 10,57% αντίστοιχα, p = 0,007), ενώ δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ του MED και των άλλων δύο τύπων διατροφής. Συμπεράσματα: Σε σύγκριση με τις δίαιτες REF και MED, η δίαιτα HPD μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στο γλυκαιμικό έλεγχο σε ασθενείς με ΣΔτ1. Κατά την παρέμβαση με την HPD, οι ασθενείς πέρασαν λιγότερο χρόνο σε υπογλυκαιμία και εμφάνισαν χαμηλότερη γλυκαιμική μεταβλητότητα.Aims: To compare the effects of three differentbut isocaloric dietary patterns (high-protein/low-carbohydrate [HPD] with 20% calories as carbohydrates, Mediterranean/low glycemic index[MED] with 40% carbohydrates and reference diet with 50% carbohydrates [REF]) in patients with type 1 diabetes (T1D). Materials and methods: In a randomized crossover study,15 patients with T1D were assigned to the three dietary patterns for three separate weeks, with 7-day washout periods in between. Continuous glucose monitoring (CGM) was applied during the intervention periods. The primary outcome was glycemic control, as measured by the percentage of time patients spent within the euglycemic range (TIR70-140mg/dl). Other key glycemic metrics were also investigated as secondary outcomes. Results: TIR70-140was statistically different (p=0.049) between the three diets, with patients exhibiting higher TIR during the HPD (54.87 ±14.11%) as compared to the REF (48.33 ± 13.72%) and MED (50.53 ± 12.81%). The difference between HPD and REF was statistically significant at the 0.05 level (p=0.020) but not after applying the Bonferroni correction. The HPD diet performed significantly better than the REF diet in terms of glycemic variability (coefficient of variation: 36.18% vs. 41.48% respectively, p=0.009) and time spent in the hypoglycemic range (TBR<70mg/dl: 8.93±7.64%vs. 14.27±10.57% respectively, p=0.007), whereas no statistically significant differences were observed between the MED and the other two diets. Conclusions: Compared to a REF and a MED diet, a HPD plan may have a positive impact on glycemic control in patients with T1D. During the HPD, patients spent a shorter time in hypoglycemia and exhibited lower glycemic variability

The effect of three different diets on the glycemic control of patients with type 1 diabetes on intensive insulin therapy and monitoring with a continuous glucose monitoring device (CSM)

Aims: To compare the effects of three differentbut isocaloric dietary patterns (high-protein/low-carbohydrate [HPD] with 20% calories as carbohydrates, Mediterranean/low glycemic index[MED] with 40% carbohydrates and reference diet with 50% carbohydrates [REF]) in patients with type 1 diabetes (T1D).Materials and methods: In a randomized crossover study,15 patients with T1D were assigned to the three dietary patterns for three separate weeks, with 7-day washout periods in between. Continuous glucose monitoring (CGM) was applied during the intervention periods. The primary outcome was glycemic control, as measured by the percentage of time patients spent within the euglycemic range (TIR70-140mg/dl). Other key glycemic metrics were also investigated as secondary outcomes.Results: TIR70-140 was statistically different (p=0.049) between the three diets, with patients exhibiting higher TIR during the HPD (54.87 ±14.11%) as compared to the REF (48.33 ± 13.72%) and MED (50.53 ± 12.81%). The difference between HPD and REF was statistically significant at the 0.05 level (p=0.020) but not after applying the Bonferroni correction. The HPD diet performed significantly better than the REF diet in terms of glycemic variability (coefficient of variation: 36.18% vs. 41.48% respectively, p=0.009) and time spent in the hypoglycemic range (TBR<70mg/dl: 8.93±7.64%vs. 14.27±10.57% respectively, p=0.007), whereas no statistically significant differences were observed between the MED and the other two diets.Conclusions: Compared to a REF and a MED diet, a HPD plan may have a positive impact on glycemic control in patients with T1D. During the HPD, patients spent a shorter time in hypoglycemia and exhibited lower glycemic variability.Σκοπός: Η σύγκριση των επιδράσεων τριών διαφορετικών ισοθερμιδικών διατροφικών προτύπων (δίαιτας υψηλής πρωτεΐνης/χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες (HPD) με 20% της ενέργειας από υδατάνθρακες, δίαιτας μεσογειακού τύπου/χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (MED) με 40% της ενέργειας από υδατάνθρακες και δίαιτας αναφοράς (REF) με 50% της ενέργειας από υδατάνθρακες) σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ΣΔτ1).Υλικά και μέθοδοι: Σε μια τυχαιοποιημένη διασταυρούμενη μελέτη, 15 ασθενείς με ΣΔτ1 ακολούθησαν τα τρία ανωτέρω διατροφικά πρότυπα για τρεις ξεχωριστές εβδομάδες, με ενδιάμεσες περιόδους κάθαρσης 7 ημερών. Κατά τη διάρκεια των περιόδων παρέμβασης χρησιμοποιήθηκε συσκευή συνεχούς παρακολούθηση γλυκόζης (CGM). Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο αφορούσε το γλυκαιμικό έλεγχο, όπως μετρήθηκε μέσω του ποσοστού του χρόνου που οι ασθενείς κινήθηκαν εντός του ευγλυκαιμικού εύρους (TIR70-140mg/dl). Άλλες βασικές γλυκαιμικές μετρήσεις διερευνήθηκαν επίσης ως δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία.Αποτελέσματα: Το TIR70-140 ήταν στατιστικά διαφορετικό (p = 0,049) μεταξύ των τριών δίαιτων, με τους ασθενείς να εμφανίζουν υψηλότερο TIR κατά τη διάρκεια της HPD (54,87 ± 14,11%) σε σύγκριση με τη REF (48,33 ± 13,72%) και τη MED (50,53 ± 12,81%). Η διαφορά μεταξύ HPD και REF ήταν στατιστικά σημαντική σε επίπεδο 0,05 (p = 0,020) αλλά όχι μετά την εφαρμογή της διόρθωσης Bonferroni. Η δίαιτα HPD απέδωσε σημαντικά καλύτερα από τη δίαιτα REF όσον αφορά τη γλυκαιμική μεταβλητότητα (συντελεστής διακύμανσης: 36,18% έναντι 41,48% αντίστοιχα, p = 0,009) και χρόνος που δαπανάται στο υπογλυκαιμικό εύρος (TBR <70mg/dl: 8,93 ± 7,64% έναντι 14,27 ± 10,57% αντίστοιχα, p = 0,007), ενώ δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ του MED και των άλλων δύο τύπων διατροφής.Συμπεράσματα: Σε σύγκριση με τις δίαιτες REF και MED, η δίαιτα HPD μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στο γλυκαιμικό έλεγχο σε ασθενείς με ΣΔτ1. Κατά την παρέμβαση με την HPD, οι ασθενείς πέρασαν λιγότερο χρόνο σε υπογλυκαιμία και εμφάνισαν χαμηλότερη γλυκαιμική μεταβλητότητα

Diet, life-style and cardiovascular morbidity in the rural, free living population of Elafonisos island

Abstract Background There are about 70 small islands in the Aegean and Ionian Sea, of less than 300 Km2 and 5000 inhabitants each, comprising a total population of more than 75,000 individuals with geographical and socioeconomic characteristics of special interest. The objective of the present study was to assess lifestyle characteristics and the state of cardiovascular risk of the population of a small Eastern Mediterranean island, Elafonisos. Methods PERSEAS (Prospective Evaluation of cardiovascular Risk Surrogates in Elafonisos Area Study) is an ongoing, population-based, longitudinal survey of cardiovascular risk factors, life-style characteristics and related morbidity/mortality performed in a small and relatively isolated island of the Aegean Sea, named Elafonisos. Validated, closed-ended questionnaires for demographic, socio-economic, clinical and lifestyle characteristics were distributed and analyzed. The MedDietScore, a validated Mediterranean diet score was also calculated. In addition, all participants underwent measurement of anthropometric parameters, blood pressure and a full blood panel for glucose and lipids. Results The analysis included 596 individuals who represented 74.5% of the target population. The mean age of the population was 49.5 ± 19.6 years and 48.2% were males. Fifty participants (8.4%) had a history of cardiovascular disease (CVD). The rates of reported diabetes, hypertension, and hypercholesterolemia were 7.7%, 30.9% and 30.9% respectively, with screen-detection of each condition accounting for an additional 4.0%, 12.9%, and 23.3% of cases, respectively. Four hundred and seven individuals (68.3%) were overweight or obese, 25% reported being physically inactive and 36.6% were active smokers. The median MedDietScore was 25 [interquartile range: 6, range 12–47] with higher values significantly associated with older age, better education, increased physical activity, absence of history of diabetes and known history of hypercholesterolemia. Conclusions Obesity and traditional risk factors for CVD are highly prevalent among the inhabitants of a small Mediterranean island. Adherence to the traditional Mediterranean diet in this population is moderate, while physical activity is low. There seems to be a need for lifestyle modification programs in order to reverse the increasing cardiovascular risk trends in rural isolated areas of the Mediterranean basin

The effect of a non-intensive community-based lifestyle intervention on the prevalence of Metabolic Syndrome. The DEPLAN study in Greece

OBJECTIVE: The aim of the present study was to evaluate the effectiveness of a non-intensive, community-based, lifestyle intervention program on the prevalence of metabolic syndrome (MS), in individuals at high risk for development of type 2 diabetes (T2D). DESIGN: In accordance with the FINDRISC score, 191 high-risk persons for T2D, 56.3 +/- 10.8 years old, participated in a one-year lifestyle intervention program consisting of six bi-monthly sessions with a dietician. MS prevalence was assessed at baseline and one year later. RESULTS: The intervention was completed by 125 participants. They lost on average 1.0 +/- 4.8 kg (p = 0.025) (mean +/- SD) and registered favourable dietary changes. The baseline prevalence of MS was similar among age groups and genders and decreased after one year (from 63.4 +/- 48.4% to 54.8 +/- 50.0%, p &lt; 0.001). In a multiple logistic regression model, younger age (p = 0.009), male gender (p = 0.004), improvement of the dietary score after one year (p = 0.022), a lower FINDRISC score (p = 0.033), a lower triglyceride level (p = 0.010) and a higher baseline HDL-C level (p = 0.003) were significantly and independently associated with improvement in MS status. CONCLUSIONS: A non-intensive lifestyle intervention program to prevent T2D is effective in decreasing the prevalence of MS in individuals at high risk for T2D development, possibly conferring multiple cardiovascular health benefits

Additional file 1: of Diet, life-style and cardiovascular morbidity in the rural, free living population of Elafonisos island

Table 1. MedDietScore points according to frequency of consumption of different food item categories. Table 2. Frequency of consumption of different food item categories (DOCX 17 kb

Effect of Long-Term Hydroxytyrosol Administration on Body Weight, Fat Mass and Urine Metabolomics: A Randomized Double-Blind Prospective Human Study

Hydroxytyrosol (HT) is a natural antioxidant found in olive products and characterized by well-documented beneficial effects on human health. Several research studies are ongoing that aim to investigate its potency and molecular mechanism of action. The present study aimed to investigate the potential effect of HT on human obesity through a randomized double-blind prospective design. HT in two different doses (15 and 5 mg/day) and a placebo capsule was administered to 29 women with overweight/obesity for six months and their weight and fat mass were monitored at three time points (baseline, 4, 12 and 24 weeks). Statistically significant weight and visceral fat mass loss (%weight loss: p = 0.012, %visceral fat loss: p = 0.006) were observed in the group receiving the maximum HT dosage versus placebo after 4 weeks of the intervention, with attenuation of these findings at 12 and 24 weeks of the study. Urine samples were collected during the intervention and analyzed via liquid chromatography&ndash;high-resolution mass spectrometry for untargeted metabolomic purposes and comparisons between study groups were performed. HT administration was safe and well-tolerated. To the best of our knowledge, this is the first human cohort investigating the effects of HT on obesity for a prolonged study period