Lactic acid bacteria including probiotic strains as a reservoir of antibiotic resistance genes

Antybiotykooporność stała się jednym z głównych problemów dotyczących bezpieczeństwa zdrowia publicznego. Przez długi czas zjawisko oporności bakterii na antybiotyki wiązano jedynie z presją selek- cyjną w środowisku szpitalnym. Dopiero wzrastająca wiedza na temat genetycznych podstaw oporności oraz mechanizmów, jakie towarzyszą jej przekazywaniu, ukierunkowała badaczy na kompleksowe spoj- rzenie w jej epidemiologię. Bakterie fermentacji mlekowej (LAB) zostały uznane za bezpieczne ze statu- sem GRAS (Generally Recognized as Safe) i QPS (Qualified Presumption of Safety), nadanym przez władze FDA i EFSA. Jednakże badania ostatnich lat wskazują, że zarówno wśród szczepów wchodzących w skład kultur starterowych, jak i probiotycznych, występują także oporne na antybiotyki, które mogą przekazać tę oporność innym drobnoustrojom. Jeśli oporność ta jest cechą wrodzoną, związaną z informa- cją zakodowaną w chromosomie, nie ma powodu do niepokoju. Niestety coraz częściej obserwowane są szczepy z opornością tzw. nabytą na skutek mutacji punktowych lub transferu genów. Oba te zjawiska prowadzą w konsekwencji do trwałego dziedziczenia oporności, a także do jej rozprzestrzeniania drogą transferu horyzontalnego (HGT). Wskutek transferu w komórkach pojawiają się nowe geny oporności, przenoszone na ruchomych elementach genetycznych, takich jak plazmidy, transpozony, sekwencje inser- cyjne. Coraz częściej pojawiają się niepokojące doniesienia wskazujące, że LAB, w tym szczepy probio- tyczne, wykazują oporność nabytą na coraz więcej grup antybiotyków, zwłaszcza na tetracykliny, makro- lidy, glikopeptydy czy amfenikole. U wielu z tych szczepów stwierdza się obecność determinant oporności na ruchomych elementach genetycznych, a także potwierdza się ich zdolność do przekazywania genów na drodze HGT do innych bakterii, w tym patogennych

Fluorescence in situ hybridization as alternative screening method for determining presence of Salmonella sp. in chicken meat

Salmonella sp. jest jedną z głównych przyczyn zatruć pokarmowych. Z uwagi na czasochłonność standardowej metody wykrywania tego patogenu w żywności istnieje potrzeba doskonalenia metod alternatywnych. W badaniach zastosowano fluorescencyjną hybrydyzację in situ (FISH) z użyciem sondy Sal3 do wykrywania obecności Salmonella sp. w mięsie drobiowym (zaszczepionym Salmonella sp. oraz innymi pałeczkami z rodziny Enterobacteriaceae) i porównano ją z immunodiagnostyczną metodą enzymoimmunofluorescencyjną (VIDAS® SLMX) oraz metodą wg PN-ISO-6579. Metodami: FISH i VIDAS nie otrzymano wyników fałszywie negatywnych. Metodą VIDAS uzyskano jednak kilka wyników fałszywie pozytywnych. W metodzie FISH nie zaobserwowano hybrydyzacji ze szczepami innymi niż Salmonella sp. Wyniki wskazują na możliwość zastosowania FISH jako szybkiej metody wykrywania Salmonella sp. w mięsie drobiowym.Salmonella sp. is one of the main causes of food poisoning. Since the standard method for detecting that pathogen in food is time-consuming, it is necessary to perfect alternative methods. In the research study, a fluorescent in situ hybridization method (FISH) was utilized with the use of a Sal3 probe to detect Salmonella sp. in chicken meat (inoculated with Salmonella sp. and with other Enterobacteriaceae rods) and compared with an Enzyme‐Linked Fluorescent Immunoassay‐Based Method (VIDAS® SLMX) and with an ISO method. While using the FISH and VIDAS methods, no false negative results were obtained. With the use of the VIDAS method, several false positive results were obtained. In the FISH method, no hybridization was reported to any strains other than Salmonella sp. The results obtained indicate that the FISH method could, possibly, be utilized as a rapid screening method for detecting Salmonella sp. in chicken meat