ACE inhibitor therapy: Possible effective prevention of new-onset atrial fibrillation following cardiac surgery

Background: Atrial fibrillation (AF) is a common complication after coronary artery bypass grafting (CABG). The aims of the study were to assess possible predictors and identify modes of prevention of new-onset AF following coronary surgery. Methods: Retrospective clinical and statistical analysis was made of the medical records of 217 patients who had undergone coronary surgery. Results: AF occurred in 28% (61/217) of the patients. In univariate analysis the age of the patients with AF was higher (p = 0.0033), they had a longer history of coronary disease (p = 0.0417) and more had > 3 grafts (p < 0.05). Low ejection fraction (< 40%) was also a risk factor of arrhythmia (p < 0.0001). In multivariate regression analysis two independent predictors of AF were identified: no ACE inhibitor treatment before surgery (p = 0.0005) and age > 60 years (p < 0.01). Patients with AF had a higher mean heart rate after the procedure: 115 &#177; 34 vs. 78 &#177; 21/min (p < 0.0005). Patients treated with ACE inhibitors before and after surgery had a lower incidence of AF than non-treated patients: 8% vs. 48% (p < 0.0001) and 4% vs. 61%, p < 0.0001) respectively. Beta-blocker treatment before and after surgery resulted in a lower incidence of AF: at 23% vs. 75% (p < 0.001) and 19% vs. 96% (p < 0.0001), respectively. Conclusions: No ACE inhibitor therapy before surgery, advanced age, low ejection fraction, high post-procedure heart rate, duration of coronary disease and the number of grafts (corresponding to the length of the procedure) were found to be strong probable predictors of AF following cardiac surgery. ACE inhibitor therapy may be effective in the prevention of newonset AF. Treatment based on individual variables is crucial for proper treatment and to diminish the risk of arrhythmia. (Cardiol J 2007; 14: 274-280

Miażdżyca dużych tętnic obwodowych u pacjentów z podejrzeniem choroby wieńcowej

Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena częstości występowania zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych i udowych u chorych kwalifikowanych do koronarografii oraz ocena czynników warunkujących ich występowanie. Materiał i metody: U 410 kolejnych pacjentów przyjętych w celu wykonania koronarografii przeprowadzono badanie ultradźwiękowe tętnic szyjnych i tętnic udowych. Oceniono grubość błony wewnętrzno-środkowej i średnicę tętnic oraz występowanie i grubość blaszek miażdżycowych. Wyniki: U 79,5% pacjentów stwierdzono miażdżycę badanych tętnic obwodowych, u 52,2% - tętnic szyjnych, a u 68,5% - tętnic udowych. Do czynników ryzyka miażdżycy tętnic szyjnych należały: u mężczyzn - wiek (OR = 1,05; p < 0,003), obecność typowych bólów dławicowych (OR = 2,03; p < 0,01) oraz okres palenia tytoniu (OR = 1,2; p < 0,05); u kobiet - stężenie cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej (OR = 0,60; p < 0,009). Czynnikami ryzyka miażdżycy tętnic udowych były: u mężczyzn - wymiar średnicy prawej tętnicy udowej wspólnej (OR = 0,471; p < 0,008), podwyższone ciśnienie tętna (OR = 2,26; p < 0,02), przebyty zawał serca (OR = 2,10; p < 0,03), okres palenia tytoniu (OR = 1,47; p < 0,0007); u kobiet - ciśnienie tętna (OR = 1,56; p < 0,05) i stężenie cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej (OR = 0,551; p < 0,004). Grubość blaszek miażdżycowych w tętnicach udowych była większa u osób z hipercholesterolemią (p < 0,001) oraz u palących tytoń (p < 0,0004). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w grubości blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych w zależności od faktu palenia tytoniu i obecności hipercholesterolemii, a we wszystkich badanych tętnicach obwodowych - w zależności od obecności nadciśnienia tętniczego i cukrzycy. Wnioski: Miażdżyca dużych tętnic obwodowych występuje u 4/5 chorych kwalifikowanych do koronarografii. Obecność blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych zależy od płci męskiej, wieku, podwyższonego ciśnienia tętna i czasu palenia tytoniu, a w tętnicach udowych - od płci męskiej, wieku, palenia tytoniu, stężenia cholesterolu całkowitego w osoczu krwi żylnej i stężenia cholesterolu frakcji LDL

Factors affecting the structure and elasticity of thoracic aorta

Wstęp Celem pracy była ocena za pomocą echokardiograficznego badania przezprzełykowego (TEE) czynników wpływających na strukturę i elastyczność aorty piersiowej. Materiał i metody Badaniami objęto 102 chorych (26 kobiet) w wieku 57 &plusmn; 10 lat. Na podstawie danych z wywiadu analizowano obecność czynników ryzyka miażdżycy. U wszystkich chorych wykonano ze wskazań klinicznych badanie TEE, które rozszerzono o ocenę aorty piersiowej. Analizowano średnicę aorty, grubość błony środkowo-wewnętrznej oraz wskaźniki elastyczności aorty. Wyniki Średnica aorty oraz grubość błony środkowo- wewnętrznej była dodatnio skorelowana z wiekiem (odpowiednio: r = 0,22, p = 0,03; r = 0,27, p = 0,005). Moduł Younga i moduł elastyczności &#946; również były dodatnio skorelowane z wiekiem (odpowiednio: r = 0,42, p < 0,0001; r = 0,37, p = 0,0002). Chorzy z nadciśnieniem tętniczym charakteryzowali się grubszą błoną środkowo-wewnętrzną (0,10 &plusmn; 0,03 vs. 0,13 &plusmn; 0.04, p < 0,05). Zaawansowana miażdżyca wiązała się ze zwiększoną sztywnością jej ściany. Wniosek Głównymi czynnikami determinującymi sztywność aorty są wiek i zaawansowanie miażdżycy.Background The purpose of the study was to evaluate by means of transesophageal echocardiography (TEE) the factors affecting the structure and elasticity of the thoracic aorta. Material and methods The study population consisted of 102 patients (26 women) aged 57 &plusmn; 10 years. Information of risk factors of atherosclerosis was obtained by interview. All patients underwent TEE for other reasons, examination was completed by imaging of the thoracic aorta. Results Aortic diameter, the intima-media thickness and distensibility indices were measured. Diameter and thickness of thoracic aorta were positively correlated with age (r = 0.22, p = 0.03; r = 0.27 p = 0.005 respectively). Young&#8217;s modulus and B modulus were also related to age (r = 0.42, p < 0.0001; r = 0.37, p = 0.0002 respectively). Hypertensive subjects had higher wall thickness (0.10 &plusmn; 0.03 vs. 0.13 &plusmn; 0.04, p < 0.05). Advanced atherosclerosis of the aorta was related to higher stiffness of the aorta. Conclusion Aortic elasticity is related mostly to age and atherosclerosis

Miażdżyca dużych tętnic obwodowych u pacjentów z podejrzeniem choroby wieńcowej

Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena częstości występowania zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych i udowych u chorych kwalifikowanych do koronarografii oraz ocena czynników warunkujących ich występowanie. Materiał i metody: U 410 kolejnych pacjentów przyjętych w celu wykonania koronarografii przeprowadzono badanie ultradźwiękowe tętnic szyjnych i tętnic udowych. Oceniono grubość błony wewnętrzno-środkowej i średnicę tętnic oraz występowanie i grubość blaszek miażdżycowych. Wyniki: U 79,5% pacjentów stwierdzono miażdżycę badanych tętnic obwodowych, u 52,2% - tętnic szyjnych, a u 68,5% - tętnic udowych. Do czynników ryzyka miażdżycy tętnic szyjnych należały: u mężczyzn - wiek (OR = 1,05; p < 0,003), obecność typowych bólów dławicowych (OR = 2,03; p < 0,01) oraz okres palenia tytoniu (OR = 1,2; p < 0,05); u kobiet - stężenie cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej (OR = 0,60; p < 0,009). Czynnikami ryzyka miażdżycy tętnic udowych były: u mężczyzn - wymiar średnicy prawej tętnicy udowej wspólnej (OR = 0,471; p < 0,008), podwyższone ciśnienie tętna (OR = 2,26; p < 0,02), przebyty zawał serca (OR = 2,10; p < 0,03), okres palenia tytoniu (OR = 1,47; p < 0,0007); u kobiet - ciśnienie tętna (OR = 1,56; p < 0,05) i stężenie cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej (OR = 0,551; p < 0,004). Grubość blaszek miażdżycowych w tętnicach udowych była większa u osób z hipercholesterolemią (p < 0,001) oraz u palących tytoń (p < 0,0004). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w grubości blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych w zależności od faktu palenia tytoniu i obecności hipercholesterolemii, a we wszystkich badanych tętnicach obwodowych - w zależności od obecności nadciśnienia tętniczego i cukrzycy. Wnioski: Miażdżyca dużych tętnic obwodowych występuje u 4/5 chorych kwalifikowanych do koronarografii. Obecność blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych zależy od płci męskiej, wieku, podwyższonego ciśnienia tętna i czasu palenia tytoniu, a w tętnicach udowych - od płci męskiej, wieku, palenia tytoniu, stężenia cholesterolu całkowitego w osoczu krwi żylnej i stężenia cholesterolu frakcji LDL

Uwarunkowania grubości błony wewnętrzno-środkowej dużych tętnic obwodowych

Wstęp: Pogrubienie błony wewnętrzno-środkowej (IMT) tętnic szyjnych &#8212; rzadziej &#8212; udowych uważa się za równoważne z rozwojem miażdżycy. Celem pracy była ocena powiązań pomiędzy grubością IMT tętnic szyjnych wspólnych oraz tętnic udowych wspólnych a uznanymi czynnikami ryzyka rozwoju miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych (73% mężczyzn) w wieku 29&#8211;75 lat (średnio 55,6 &plusmn; 9,7 roku), przyjętych do szpitala w celu przeprowadzenia koronarografii uzupełniającej postępowanie diagnostyczne w kierunku choroby wieńcowej wykonano badanie ultarsonograficzne tętnic szyjnych wspólnych oraz udowych wspólnych. W każdej tętnicy oceniono IMT ściany dalszej. Przeanalizowano związki IMT poszczególnych tętnic z uznanymi czynnikami miażdżycy. Wyniki: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych i udowych wspólnych korelowała z wiekiem (odpowiednio r = 0,27, p < 0,0001 i r = 0,1, p < 0,06) i grubością blaszek miażdżycowych wykrywanych w tętnicach obwodowych (tętnice szyjne: r = 0,13, p < 0,003, tętnice udowe: r = 0,25, p < 0,0001). Średnie wartości grubości błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych były wyższe &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,68 &plusmn; 0,17 mm, kobiety: 0,64 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,05) i u osób z nadciśnieniem tętniczym (0,70 &plusmn; 0,21 mm i 0,64 &plusmn; 0,17 mm, p < 0,005), zaś tętnic udowych wspólnych &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,78 &plusmn; 0,28 i kobiety: 0,68 &plusmn; 0,24 mm, p < 0,0001), u osób z hipercholesterolemią (0,86 &plusmn; 0,3 mm i 0,78 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03) i u palaczy tytoniu (0,79 &plusmn; 0,28 mm i 0,73 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03). Grubsze błony wewnętrzno-środkowe odnotowano również u chorych z miażdżycą badanych tętnic obwodowych: tętnicy szyjnej wspólnej lewej (0,70 &plusmn; 0,20 mm i 0,63 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,003), tętnicy szyjnej wspólnej prawej (0,66 &plusmn; 0,19 mm i 0,61 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,03), tętnicy udowej wspólnej lewej (0,81 &plusmn; 0,33 i 0,66 &plusmn; 0,2, p < 0,0001) i tętnicy udowej wspólnej prawej (0,83 &plusmn; 0,38 mm i 0,67 &plusmn; 0,2 mm, p = 0,0002). Wnioski: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych i udowych jest istotnie większa u osób z miażdżycą tętnic obwodowych. Wpływa na to wiele czynników systemowych i miejscowych. W przypadku tętnic szyjnych zależy ona przede wszystkim od płci, wieku i nadciśnienia tętniczego, a w przypadku tętnic udowych wspólnych &#8212; od płci, wieku, palenia tytoniu oraz stężenia cholesterolu frakcji LDL i HDL w osoczu krwi żylnej. (Folia Cardiol. 2005; 12: 382&#8211;393

Uwarunkowania grubości błony wewnętrzno-środkowej dużych tętnic obwodowych

Wstęp: Pogrubienie błony wewnętrzno-środkowej (IMT) tętnic szyjnych &#8212; rzadziej &#8212; udowych uważa się za równoważne z rozwojem miażdżycy. Celem pracy była ocena powiązań pomiędzy grubością IMT tętnic szyjnych wspólnych oraz tętnic udowych wspólnych a uznanymi czynnikami ryzyka rozwoju miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych (73% mężczyzn) w wieku 29&#8211;75 lat (średnio 55,6 &plusmn; 9,7 roku), przyjętych do szpitala w celu przeprowadzenia koronarografii uzupełniającej postępowanie diagnostyczne w kierunku choroby wieńcowej wykonano badanie ultarsonograficzne tętnic szyjnych wspólnych oraz udowych wspólnych. W każdej tętnicy oceniono IMT ściany dalszej. Przeanalizowano związki IMT poszczególnych tętnic z uznanymi czynnikami miażdżycy. Wyniki: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych i udowych wspólnych korelowała z wiekiem (odpowiednio r = 0,27, p < 0,0001 i r = 0,1, p < 0,06) i grubością blaszek miażdżycowych wykrywanych w tętnicach obwodowych (tętnice szyjne: r = 0,13, p < 0,003, tętnice udowe: r = 0,25, p < 0,0001). Średnie wartości grubości błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych były wyższe &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,68 &plusmn; 0,17 mm, kobiety: 0,64 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,05) i u osób z nadciśnieniem tętniczym (0,70 &plusmn; 0,21 mm i 0,64 &plusmn; 0,17 mm, p < 0,005), zaś tętnic udowych wspólnych &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,78 &plusmn; 0,28 i kobiety: 0,68 &plusmn; 0,24 mm, p < 0,0001), u osób z hipercholesterolemią (0,86 &plusmn; 0,3 mm i 0,78 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03) i u palaczy tytoniu (0,79 &plusmn; 0,28 mm i 0,73 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03). Grubsze błony wewnętrzno-środkowe odnotowano również u chorych z miażdżycą badanych tętnic obwodowych: tętnicy szyjnej wspólnej lewej (0,70 &plusmn; 0,20 mm i 0,63 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,003), tętnicy szyjnej wspólnej prawej (0,66 &plusmn; 0,19 mm i 0,61 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,03), tętnicy udowej wspólnej lewej (0,81 &plusmn; 0,33 i 0,66 &plusmn; 0,2, p < 0,0001) i tętnicy udowej wspólnej prawej (0,83 &plusmn; 0,38 mm i 0,67 &plusmn; 0,2 mm, p = 0,0002). Wnioski: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych i udowych jest istotnie większa u osób z miażdżycą tętnic obwodowych. Wpływa na to wiele czynników systemowych i miejscowych. W przypadku tętnic szyjnych zależy ona przede wszystkim od płci, wieku i nadciśnienia tętniczego, a w przypadku tętnic udowych wspólnych &#8212; od płci, wieku, palenia tytoniu oraz stężenia cholesterolu frakcji LDL i HDL w osoczu krwi żylnej. (Folia Cardiol. 2005; 12: 382&#8211;393

Analiza czynników klinicznych wpływających na średnicę tętnic obwodowych u pacjentów poddawanych koronarografii

Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena zależności między średnicą tętnic szyjnych i udowych oraz chorobą wieńcową, a także jej czynnikami ryzyka miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych zakwalifikowanych do koronarografii wykonano badanie ultradźwiękowe tętnic szyjnych i udowych. Oceniono grubość błony wewnętrzno-środkowej i średnicę tętnic oraz występowanie oraz grubość blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych wspólnych i udowych wspólnych. Przeanalizowano związki między średnicą tętnic obwodowych i miażdżycą tętnic wieńcowych oraz jej czynnikami ryzyka. Wyniki: Średnice tętnic szyjnych wspólnych (prawej i lewej) korelowały z wiekiem, wskaźnikiem masy ciała (BMI), wartościami ciśnienia skurczowego, ciśnieniem fali tętna, stężeniem cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej, grubością błony wewnętrzno-środkowej obu tętnic szyjnych oraz zlokalizowanymi w nich blaszkami miażdżycowymi, a także z zaawansowaniem miażdżycy w tętnicach wieńcowych. Większe średnice tętnic szyjnych obserwowano w grupie osób z chorobą wieńcową, u palaczy tytoniu oraz u chorych na cukrzycę. Średnice obu tętnic udowych wspólnych u mężczyzn korelowały z BMI, stężeniem cholesterolu całkowitego w osoczu krwi żylnej i jego frakcji LDL, grubością blaszek miażdżycowych w tętnicach udowych oraz ze wskaźnikiem Gensiniego. Średnice tętnic udowych wspólnych u kobiet były skorelowane z wiekiem, BMI, stężeniem triglicerydów w osoczu krwi żylnej i wskaźnikiem Gensiniego. Większe średnice tętnic udowych obserwowano w grupie osób bez hipercholesterolemii w porównaniu z pacjentami z hipercholesterolemią. Wnioski: Średnice tętnic szyjnych oraz udowych wspólnych zależą od wielu czynników systemowych i lokalnych, w tym od płci, wieku, BMI, nadciśnienia tętniczego, hipercholesterolemii, cukrzycy i palenia tytoniu, przy czym wpływ niektórych z nich jest różny w tętnicach szyjnych i udowych. Średnice tętnic szyjnych korelują dodatnio z zaawansowaniem choroby wieńcowej, natomiast tętnic udowych wspólnych - ujemnie

Analiza czynników klinicznych wpływających na średnicę tętnic obwodowych u pacjentów poddawanych koronarografii

Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena zależności między średnicą tętnic szyjnych i udowych oraz chorobą wieńcową, a także jej czynnikami ryzyka miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych zakwalifikowanych do koronarografii wykonano badanie ultradźwiękowe tętnic szyjnych i udowych. Oceniono grubość błony wewnętrzno-środkowej i średnicę tętnic oraz występowanie oraz grubość blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych wspólnych i udowych wspólnych. Przeanalizowano związki między średnicą tętnic obwodowych i miażdżycą tętnic wieńcowych oraz jej czynnikami ryzyka. Wyniki: Średnice tętnic szyjnych wspólnych (prawej i lewej) korelowały z wiekiem, wskaźnikiem masy ciała (BMI), wartościami ciśnienia skurczowego, ciśnieniem fali tętna, stężeniem cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej, grubością błony wewnętrzno-środkowej obu tętnic szyjnych oraz zlokalizowanymi w nich blaszkami miażdżycowymi, a także z zaawansowaniem miażdżycy w tętnicach wieńcowych. Większe średnice tętnic szyjnych obserwowano w grupie osób z chorobą wieńcową, u palaczy tytoniu oraz u chorych na cukrzycę. Średnice obu tętnic udowych wspólnych u mężczyzn korelowały z BMI, stężeniem cholesterolu całkowitego w osoczu krwi żylnej i jego frakcji LDL, grubością blaszek miażdżycowych w tętnicach udowych oraz ze wskaźnikiem Gensiniego. Średnice tętnic udowych wspólnych u kobiet były skorelowane z wiekiem, BMI, stężeniem triglicerydów w osoczu krwi żylnej i wskaźnikiem Gensiniego. Większe średnice tętnic udowych obserwowano w grupie osób bez hipercholesterolemii w porównaniu z pacjentami z hipercholesterolemią. Wnioski: Średnice tętnic szyjnych oraz udowych wspólnych zależą od wielu czynników systemowych i lokalnych, w tym od płci, wieku, BMI, nadciśnienia tętniczego, hipercholesterolemii, cukrzycy i palenia tytoniu, przy czym wpływ niektórych z nich jest różny w tętnicach szyjnych i udowych. Średnice tętnic szyjnych korelują dodatnio z zaawansowaniem choroby wieńcowej, natomiast tętnic udowych wspólnych - ujemnie