2 research outputs found

    Podwójne znakowanie immunologiczne CD133 i Ki-67 wskazuje na ich istotną współlokalizację w podtypie włóknistym oponiaków

    Get PDF
    Background and purpose A unique molecular and/or cellular marker for meningiomas, the most common intracranial tumours, has not been identified yet. Material and methods We investigated the co-localization fraction of CD133/Ki-67 in meningioma tissue array slide composed of 80 meningioma tissue samples of various histological variants. CD133 – a cell membrane stem cell marker – was previously proved to be associated with the initiation and progression of intracerebral gliomas and medulloblastomas. Results Immunohistochemical co-localization of CD133/Ki-67 was significantly higher in fibroblastic variant than in meningothelial and transitional subtypes. However, since there were only 3 atypical and 1 malignant meningioma spots in the tumour tissue array slide, it is difficult to draw a firm conclusion regarding the actual co-localization percentage and persistence of CD133/Ki-67 in atypical and malignant meningiomas. Conclusions Far higher co-staining percentage of CD133/Ki-67 in fibroblastic meningioma samples compared to meningothelial subtype, a histological meningioma variant, architectonically resembling the non-neoplastic meningeal cells, gave us the impression that CD133 may play a role in the formation and progression of fibroblastic meningioma variants. The persistency and the validity of this finding need to be verified by further histopathological and molecular research in order to clarify the possible role of CD133 in meningiogenesis.Wstęp i cel pracy Nie określono dotąd unikalnego znacznika molekularnego lub komórkowego dla oponiaków, najczęstszych guzów wewnątrzczaszkowych. Wcześniej wykazano, że CD133 – znacznik błony komórkowej komórek macierzystych – jest związany z zapoczątkowaniem, a także wzrostem wewnątrzczaszkowych glejaków i rdzeniaków płodowych. Materiał i metody Zbadano odsetek współlokalizacji CD133/Ki-67 w zestawach macierzy tkankowych oponiaków, złożonych z próbek 80 rozmaitych odmian histologicznych oponiaków. Wyniki Immunohistochemiczna współlokalizacja CD133 i Ki-67 była stwierdzana istotnie częściej w podtypie włóknistym oponiaka niż w podtypach meningotelialnym lub przejściowym. Ze względu na małą liczbę preparatów opo-niaków atypowych (3) oraz złośliwych (1) w badanej macierzy tkankowej trudno wyciągnąć jednoznaczne wnioski dotyczące rzeczywistego odsetka współlokalizacji i utrzymywania się CD133/Ki-67 w oponiakach atypowych i złośliwych. Wnioski Znacząco większy odsetek wspólnie występującej reaktywności CD133/Ki-67 w preparatach oponiaka włóknistego w porównaniu z podtypem meningotelialnym, którego architektonika przypomina nienowotworowe komórki opon, sprawia wrażenie, że CD133 może odgrywać rolę w powstawaniu i rozwoju oponiaków włóknistych. Trafność tego spostrzeżenia wymaga weryfikacji w dalszych badaniach histopatologicznych i molekularnych w celu wyjaśnienia możliwej roli CD133 w powstawaniu oponiaków

    Wyniki leczenia uszkodzenia nerwu strzałkowego na wysokości kolana: doświadczenie oddziału szpitala wo¡skowego

    Get PDF
    Background and purpose We investigated the management outcome of common peroneal nerve decompression at the knee level between the years 2005 and 2009. Material and methods Thirty consecutive patients with knee-level peroneal nerve injury who underwent decompression surgery and external neurolysis at our institution were evaluated preoperatively and postoperatively by electrophysiological studies and motor examination (Medical Research Council grading). Results Twenty-eight of the cases were male and 2 were female. Mean age was 31.1 for males and 57.5 for females. Physical activity during military training (overstretch/contusion) was the cause of nerve lesion in the majority of the patients (n = 28, 93%). Mean time interval between the diagnosis and the surgery was 5 months. Follow-up time ranged from 3 to 48 months (mean: 14 months). Twenty-nine of 30 (97%) patients recovered totally or near totally in foot/toe dorsiflexion. Conclusions Early decompression and neurolysis of the common peroneal nerve (CPN) at knee level after strenuous physical activity offers excellent functional recovery. Additionally, for knee-level CPN injuries, in order to minimize the postoperative scar, pain and delay in wound healing, we strictly advocate short ‘lazy S-shaped incision’ around the fibular head in supine position unlike the classical extensive opening up to the superior border of the popliteal fossa in prone position.Wstęp i cel pracy Autorzy ocenili wyniki chirurgicznego odbarczenia nerwu strzałkowego wspólnego na wysokości kolana, wykonywanego w latach 2005–2009. Materiał i metody Przedoperacyjnej i pooperacyjnej ocenie klinicznej (w skali Medical Research Council) oraz elektrofizjologicznej poddano 30 kolejnych pacjentów z uszkodzeniem nerwu strzałkowego na wysokości kolana, u których wykonano odbarczenie chirurgiczne z zewnętrzną neurolizą. Wyniki Wśród leczonych było 28 mężczyzn (średnia wieku: 31,1 roku) i dwie kobiety (średnia wieku: 57,5 roku). U zdecydowanej większości pacjentów (n = 28, 93%) przyczyną uszkodzenia nerwu była aktywność fizyczna w czasie szkolenia wojskowego (nadmierne rozciągnięcie/stłuczenie). Średnia czasu od rozpoznania do operacji wyniosła 5 miesięcy. Obserwacja po zabiegu trwała od 3 do 48 miesięcy (średnia: 14 miesięcy). U 29 na 30 chorych (97%) uzyskano pełny lub prawie pełny powrót zgięcia grzbietowego stopy/palców. Wnioski Wczesne chirurgiczne odbarczenie i neuroliza nerwu strzałkowego wspólnego na wysokości kolana w leczeniu urazu powstałego wskutek nadmiernej aktywności fizycznej daje możliwość znakomitej poprawy czynnościowej. Ponadto w przypadku uszkodzeń nerwu strzałkowego wspólnego na wysokości kolana w celu zminimalizowania blizny pooperacyjnej, nasilenia bólu i opóźnienia w gojeniu się rany pooperacyjnej autorzy usilnie zalecają krótkie cięcie w kształcie wydłużonej litery „S” wokół głowy strzałki u chorego w pozycji leżącej na plecach zamiast klasycznego otwarcia aż do górnej granicy dołu podkolanowego w pozycji leżącej na brzuchu
    corecore