Imputation of restricted data:applications to business surveys

In dit proefschrift zijn verscheidene modellen ontwikkeld om ontbrekende bedrijfsgegevens, die veelal onderhevig zijn aanverschillende soorten lineaire beperkingen, te imputeren. Voorbeelden van beperkingen die kunnen voorkomen zijn het feit dat verschillende bedrijfslasten moeten optellen tot het totaal bedrijfslasten, het feit dat het aantal medewerkers omgerekend in vte (voltijdequivalenten) kleiner moet zijn dan het totale aantal medewerkers en het feit dat de meeste financiële variabelen niet negatief mogen zijn. Standaard imputatiemethoden zoals 'hot deck'- en regressie-imputatie houden geen rekening met deze verschillende beperkingen in het imputatiemodel met als gevolg dat de geïmputeerde waarden hoogstwaarschijnlijk niet zullen voldoen aan de geldende beperkingen. Er is op het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) een sterke behoefte aan consistente gegevens, i.e. gegevens die aan alle beperkingen voldoen, omdat inconsistente gegevens met zichtbare onjuistheden de geloofwaardigheid en dus het imago van het CBS negatief kunnen beïnvloeden. Het is hierom dus noodzakelijk dat de geïmputeerde gegevens aan de verschillende beperkingen voldoen.Met dit doel zijn in dit proefschrift imputatiemethoden ontwikkeld en geanalyseerd waarmee deze gegevens geïmputeerd kunnen worden. Deze methoden variëren met betrekking tot de complexiteit van de beperkingen waarmee zij rekening kunnen houden. Voor al deze imputatiemodellen zijn allereerst de verschillende typen beperkingen besproken waarmee het model om kan gaan. Vervolgens is het model zelf uitgebreid behandeld en daarna zijn schattingsprocedures beschreven zodat de parameters van het desbetreffende model kunnen worden bepaald. Ten slotte zijn er deterministische en stochastische imputatieprocedures afgeleid, die tevens zijn toegepast op empirische gegevens.Dit proefschrift biedt de gebruiker op deze manier een set van mogelijkheden die van nut zullen zijn bij het imputeren van ontbrekende gegevens onder lineaire beperkingen

Do Incentives for Municipalities Reduce the Welfare Caseload? Evaluation of a Welfare Reform in the Netherlands

Since 2004, most municipalities in the Netherlands receive lump sum payments from the state for the payment of social assistance allowances. As municipalities had no authority to change the eligibility rules for social assistance, the effects of the welfare reform are solely due to the efforts of municipalities to decrease the number of welfare recipients. Using variation in the timing of policy changes, this paper uses a difference-in-difference approach to assess the effectiveness of the incentive for municipalities. Based on individual panel data from administrative records, we show that the high-powered scheme led to a decline of the welfare caseload of 14% up till 2008. The reform has been most effective for those with the highest welfare dependency: single mothers and singles from non-western origin. In line with standard economic predictions, the reform does not give an incentive for cream skimming: the welfare caseload declined as well for easy to place recipients as for difficult to place recipients