In de journalistiek zijn alle bronnen grauw

U moet het me maar vergeven, maar tot ongeveer twee jaar geleden had ik als journalist, werkend bij een groot landelijk dagblad, de Volkskrant zelfs, nog nooit van de term ‘grijze literatuur’ gehoord. Er dwarrelden weliswaar foldertjes voor congressen op mijn bureau, er volgden telefoontjes van een instelling die GreyNet heette, er verschenen artikelen, maar kennelijk was de terminologie zo vanzelfsprekend, dat niemand de moeite nam om nog uiteen te zetten wat dat eigenlijk was: grijze literatuur. Mijn verwarring laat zich achteraf gezien gemakkelijk verklaren. Zoals een goudvis zich niet snel zal realiseren hoe nat water eigenlijk is, zo moeilijk is het voor een journalist te bevatten wat grijze literatuur is