Left ventricle systolic volume in vasovagal syncope patients

One of the hypotheses put forward concerning the mechanism of vasovagal syncope is that the vagal afferent fibres are activated during vigorous contractions against a partly empty left ventricle. The aim of the study was to confirm this hypothesis by using 2D echocardiography during a head-up tilt test. The study was carried out on 39 patients (17 male, 22 female, age range 21–64 years), all with a history of recurrent syncope. The patients were examined using a 2D echo to measure the end-diastolic and end-systolic volume before the head-up tilt test after the Westminster protocol (45min/60 grade) and every five minutes after tilting. T patients during head-up tilt test had a positive response and 32 proved negative. A reduction of both the end-diastolic and end-systolic volumes of the left ventricle was noticed. There was no significant difference in the degree of ejection fraction reduction. The difference in ejection fraction reduction between the two groups was similarly non-significant. It was also noticed that the patients with a positive response had more vigorous contractions than those with a negative test. The decision was therefore taken to use a different parameter for the left ventricle contraction, namely the LV posterior wall slope. As this parameter is partly dependent on time, its use in confirming the extremely vigorous nature of the contractions was considered appropriate. Only 6 patients were tested using this parameter. A tendency towards greater left ventricle posterior wall slope values, both before and during tilting was noticed in the group of patients with vasovagal reaction. Our data shows that vigorous contraction is probably less responsible for vasovagal syncope release than left ventricle volume reduction

Wartość diagnostyczna czynnego testu pochyleniowego z zastosowaniem nitrogliceryny

Wstęp: Omdlenia wazowagalne (VVS) stanowią około 30% wszystkich omdleń. Uznaną metodą w diagnostyce tych utrat przytomności jest test pochyleniowy (HUTT), którego czułość waha się od 32% do 74%. Aby ją zwiększyć, stosuje się prowokację farmakologiczną. Do najczęściej stosowanych leków należą izoprenalina i nitrogliceryna. Materiał i metody: Badaniem objęto 157 chorych (99 kobiet i 58 mężczyzn w wieku 13-70 lat) z omdleniami o nieustalonej etiologii oraz 15 zdrowych ochotników. Pionizację pacjenta poprzedzal 30-minutowy okres odpoczynku, po którym następowała pionizacja do kąta 60°. Test bierny (bez obciążenia farmakologicznego) trwał 60 min (40 pts.) lub 45 min (117 pts.). W wypadku braku przedomdlenia lub omdlenia podawano podjęzykowo 0,25 mg nitrogliceryny i kontynuowano badanie przez kolejnych 20 min. Typ omdlenia rozpoznawano na podstawie klasyfikacji VASIS z 1992 roku (z uwzględnieniem poprawek VASIS z 1999 roku). Wyniki: Na podstawie wyników grupy badanej i kontrolnej oceniono czułość i swoistość HUTT z zastosowaniem nitrogliceryny na 59% i 87%. Odpowiedź fałszywie dodatnia po nitroglicerynie wystąpiła w 8 (5%) przypadkach w grupie badanej i u 1 (7%) chorego z grupy kontrolnej. Ciśnienie tętnicze < 95/65 mm Hg bezpośrednio przed podaniem nitrogliceryny może zwiększać prawdopodobieństwo odpowiedzi fałszywie dodatniej. W grupie pacjentów diagnozowanych za pomocą biernego i czynnego HUTT występowały kolejno poszczególne typy omdleń wazowagalnych: typ 1 - 58% i 60%, 2A -18% i 19%, 2B -11 % i 2%, typ 3 - 13% i 19%. U 7 (6%) chorych po zastosowaniu nitrogliceryny wystąpiły bóle głowy, a u 2 osób (2%) pojawiły się ogniskowe objawy neurologiczne. Wnioski: Zastosowanie nitrogliceryny podanej podjęzykowo w czasie HUTT pozwala zwiększyć czułość badania, przy umiarkowanym zmniejszeniu jego swoistości. W czasie kwalifikacji pacjentów do czynnego testu z użyciem nitrogliceryny należy zachować szczególną ostrożność

Wartość diagnostyczna czynnego testu pochyleniowego z zastosowaniem nitrogliceryny

Wstęp: Omdlenia wazowagalne (VVS) stanowią około 30% wszystkich omdleń. Uznaną metodą w diagnostyce tych utrat przytomności jest test pochyleniowy (HUTT), którego czułość waha się od 32% do 74%. Aby ją zwiększyć, stosuje się prowokację farmakologiczną. Do najczęściej stosowanych leków należą izoprenalina i nitrogliceryna. Materiał i metody: Badaniem objęto 157 chorych (99 kobiet i 58 mężczyzn w wieku 13-70 lat) z omdleniami o nieustalonej etiologii oraz 15 zdrowych ochotników. Pionizację pacjenta poprzedzal 30-minutowy okres odpoczynku, po którym następowała pionizacja do kąta 60°. Test bierny (bez obciążenia farmakologicznego) trwał 60 min (40 pts.) lub 45 min (117 pts.). W wypadku braku przedomdlenia lub omdlenia podawano podjęzykowo 0,25 mg nitrogliceryny i kontynuowano badanie przez kolejnych 20 min. Typ omdlenia rozpoznawano na podstawie klasyfikacji VASIS z 1992 roku (z uwzględnieniem poprawek VASIS z 1999 roku). Wyniki: Na podstawie wyników grupy badanej i kontrolnej oceniono czułość i swoistość HUTT z zastosowaniem nitrogliceryny na 59% i 87%. Odpowiedź fałszywie dodatnia po nitroglicerynie wystąpiła w 8 (5%) przypadkach w grupie badanej i u 1 (7%) chorego z grupy kontrolnej. Ciśnienie tętnicze < 95/65 mm Hg bezpośrednio przed podaniem nitrogliceryny może zwiększać prawdopodobieństwo odpowiedzi fałszywie dodatniej. W grupie pacjentów diagnozowanych za pomocą biernego i czynnego HUTT występowały kolejno poszczególne typy omdleń wazowagalnych: typ 1 - 58% i 60%, 2A -18% i 19%, 2B -11 % i 2%, typ 3 - 13% i 19%. U 7 (6%) chorych po zastosowaniu nitrogliceryny wystąpiły bóle głowy, a u 2 osób (2%) pojawiły się ogniskowe objawy neurologiczne. Wnioski: Zastosowanie nitrogliceryny podanej podjęzykowo w czasie HUTT pozwala zwiększyć czułość badania, przy umiarkowanym zmniejszeniu jego swoistości. W czasie kwalifikacji pacjentów do czynnego testu z użyciem nitrogliceryny należy zachować szczególną ostrożność