Zagrożenie nagłą śmiercią sercową u kobiet z chorobą niedokrwienną serca

Nagła śmierć sercowa (SCD) stanowi istotny problem kliniczny u kobiet z chorobą wieńcową (CAD). Przyczyną ok. 30% zgonów w grupie kobiet z CAD jest nagła śmierć sercowa. U kobiet powyżej 75 rż. SCD stanowi 17% wszystkich incydentów sercowych. Dotychczas w pełni nie wyjaśniono mechanizmu SCD u kobiet. Niektóre doniesienia wskazują na odmienny mechanizm SCD u kobiet w porównaniu z mężczyznami. Celem pracy był systematyczny przegląd dostępnego piśmiennictwa dotyczącego nagłej śmierci sercowej u kobiet z chorobą niedokrwienną serca. Analizowano patogenezę SCD u kobiet, wyniki badań anatomopatologicznych kobiet zmarłych w mechanizmie SCD, przyczyny rzadszego występowania SCD u kobiet w porównaniu z mężczyznami, związek czynników wyzwalających tachyarytmię komorową ze stężeniem żeńskich hormonów płciowych i korelację SCD z występowaniem czynników ryzyka miażdżycy u kobiet. Omówiono także aktualne zalecenia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące czynników ryzyka nagłej śmierci sercowej

Czynniki ryzyka miażdżycy u kobiet z chorobą niedokrwienną serca

Wstęp: W ostatnich latach zwraca się uwagę na różnicę w obrazie klinicznym choroby niedokrwiennej serca u kobiet w okresie przedmenopauzalnym i po zakończeniu menopauzy. Odmienny obraz choroby niedokrwiennej serca u kobiet przed menopauzą i po niej może wynikać z różnic w występowaniu czynników ryzyka miażdżycy. Celem pracy jest ocena tych czynników u kobiet z chorobą niedokrwienną serca i określenie wpływu wieku i menopauzy na występowanie czynników ryzyka miażdżycy u badanych kobiet. Materiał i metody: Badaniami objęto 107 kobiet w wieku 34-79 lat (śr. 57,18 ± 9,55 roku). Wyróżniono trzy grupy chorych: grupa I - 30 kobiet w wieku 34-53 lat (śr. 46,29 ± 5,16 roku), regularnie miesiączkujących, u których stężenie FSH wynosiło poniżej 30 IU/L. Grupę II stanowiły 33 kobiety w wieku 48-55 lat (śr. 52,70 ± 2,13 roku), w okresie pomenopauzalnym, czyli przynajmniej 12 miesięcy od ostatniej miesiączki, u których stężenie FSH wynosiło powyżej 30 IU/L. Do grupy III zaliczono 44 kobiety w wieku 56-79 lat (śr. 66,48 ± 4,93 roku), w okresie pomenopauzalnym, czyli przynajmniej 12 miesięcy od ostatniej miesiączki, u których stężenie FSH wynosiło powyżej 30 IU/L. U badanych kobiet uwzględniono czynniki, takie jak: nałóg palenia tytoniu, obecność nadciśnienia tętniczego i obciążający wywiad rodzinny, wyniki badań biochemicznych zaburzeń gospodarki lipidowej i węglowodanowej, zaburzeń układu krzepnięcia, urykemii oraz występowanie otyłości i zespołu metabolicznego. Wyniki: Czynniki ryzyka miażdżycy występowały u 99% badanych kobiet. Zaburzenia gospodarki lipidowej odnotowano u 89,72% chorych, nadciśnienie tętnicze u 84,11% pacjentek, zaburzenia gospodarki węglowodanowej u 64,49% kobiet, zespół metaboliczny u 61,68% chorych. Tytoń paliły 55,14% badane, obciążający wywiad rodzinny stwierdzono u 46,73% pacjentek, hiperfibrynogenemię u 43,93% kobiet, podwyższone stężenie inhibitora aktywatora plazminogenu u 42,99% chorych, otyłość u 27,1% pacjentek, a hiperurykemię u 21,5% badanych. Nadciśnienie tętnicze występowało istotnie częściej u kobiet z grupy III (97,73%) niż w grupie I (70%) i grupie II (78,79%). Zaburzenia gospodarki węglowodanowej istotnie częściej stwierdzano u kobiet z grupy III (79,54% chorych) w porównaniu z w grupą I (50%) i grupą II (57,58%). Zespół metaboliczny rozpoznano znamiennie częściej w grupie III (77,27%) niż w grupie I (50%) i grupie II (51,52%). Odsetek chorych palących tytoń był istotnie większy w grupie I (66,67%) i w grupie II (72,73%) w porównianiu z kobietami starszymi (grupa III - 34,09% chorych). Otyłość stwierdzano znamiennie częściej u kobiet z grupy III (43,18%) niż u kobiet młodszych (grupa I - 16,67% i grupa II - 15,15%). Hiperurykemię obserwowano istotnie częściej w grupie III (40,91%) w porównaniu z kobietami młodszymi (grupa I - 6,67% i grupa II - 6,06%). Wnioski: U 99% kobiet z chorobą niedokrwienną serca występowały czynniki ryzyka miażdżycy. U ponad połowy pacjentek stwierdzono nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej, zaburzenia gospodarki węglowodanowej i nałóg palenia tytoniu. U kobiet po menopauzie powyżej 55 rż. znamiennie częściej występowała otyłość, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki węglowodanowej, hiperurykemia i zespół metaboliczny. U kobiet do 55 rż. przed menopauzą i po niej odsetek chorych z nałogiem palenia tytoniu w wywiadzie był istotnie większy niż u kobiet powyżej 55 rż

PCSK9 Biology and Its Role in Atherothrombosis

It is now about 20 years since the first case of a gain-of-function mutation involving the as-yet-unknown actor in cholesterol homeostasis, proprotein convertase subtilisin/kexin type 9 (PCSK9), was described. It was soon clear that this protein would have been of huge scientific and clinical value as a therapeutic strategy for dyslipidemia and atherosclerosis-associated cardiovascular disease (CVD) management. Indeed, PCSK9 is a serine protease belonging to the proprotein convertase family, mainly produced by the liver, and essential for metabolism of LDL particles by inhibiting LDL receptor (LDLR) recirculation to the cell surface with the consequent upregulation of LDLR-dependent LDL-C levels. Beyond its effects on LDL metabolism, several studies revealed the existence of additional roles of PCSK9 in different stages of atherosclerosis, also for its ability to target other members of the LDLR family. PCSK9 from plasma and vascular cells can contribute to the development of atherosclerotic plaque and thrombosis by promoting platelet activation, leukocyte recruitment and clot formation, also through mechanisms not related to systemic lipid changes. These results further supported the value for the potential cardiovascular benefits of therapies based on PCSK9 inhibition. Actually, the passive immunization with anti-PCSK9 antibodies, evolocumab and alirocumab, is shown to be effective in dramatically reducing the LDL-C levels and attenuating CVD. While monoclonal antibodies sequester circulating PCSK9, inclisiran, a small interfering RNA, is a new drug that inhibits PCSK9 synthesis with the important advantage, compared with PCSK9 mAbs, to preserve its pharmacodynamic effects when administrated every 6 months. Here, we will focus on the major understandings related to PCSK9, from its discovery to its role in lipoprotein metabolism, involvement in atherothrombosis and a brief excursus on approved current therapies used to inhibit its action