Chemokines as important mediators of inflammation

Chemokiny są kluczem do zrozumienia faktu, jak organizm radzi sobie z czyhającymi na niego zagrożeniami. Te małe białka są istotne w aktywacji i migracji komórek układu odpornościowego do miejsc, w których toczy się proces zapalny. Chemokina aktywuje odpowiedź komórkową poprzez związanie się do odpowiedniego dla siebie receptora chemokinowego. In vivo poszczególne receptory znajdują się na określonych komórkach, co pozwala na istotne modulowanie odpowiedzi komórkowej i aktywowanie tylko tych komórek, które mogą pomóc organizmowi w przywróceniu równowagi. Obecne w organizmie człowieka chemokiny należą do dwóch grup: chemokiny odpowiedzialne za utrzymanie homeostazy, których ekspresja jest konstytutywna, oraz chemokiny zapalne, pojawiające się w wyniku infekcji czy stanu zapalnego. Jakiekolwiek nieprawidłowości w układzie chemokin prowadzić mogą do poważnych problemów zdrowotnych. Od pewnego czasu trwają wzmożone badania nad chemokinami i receptorami chemokinowymi, co prowadzi do odkrywania nowych funkcji i potwierdzenia ich zaangażowania w rozwój chorób o podłożu zapalnym, autoimmunizacyjnym, wirusowym, nowotworowym. Ważne jest więc zrozumienie zagadnienia chemokin i zakresu ich działania w ludzkim organizmie. Dalsze badania pozwolą — być może — na odkrycie nowych możliwości leczenia pacjentów cierpiących na przewlekłe choroby zapalne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów czy łuszczyca (u których obserwuje się zaburzenia w układzie chemokin).Chemokines are the key to understanding how the organism copes with different dangers awaiting. These small proteins are important in the activation and migration of immune cells to dangerous sites. Chemokine activates cellular response by binding to the appropriate chemokine receptor. In vitro particular receptors are present on particular cells, which makes it possible to significantly modulate cellular response and to activate only these cells that can enable the organism to regain balance. Chemokines that are present in the human organism are divided into 2 groups: chemokines responsible for maintaining homeostasis, which have a constitutive expression and inflammatory chemokines which appear as a result of infection or the occurrence of inflammatory response. Any abnormalities in the chemokines system can lead to serious problems of the organism. For sometime now intense studies have been carried out concerning chemokines and their receptors which lead to the discovery of their previously unknown functions and confirmation of their importance in various diseases connected with inflammatory response, autoimmunization, viral infection and cancer. Thus it is important to understand the topic of chemokines and the scope of their activity in the human organism. Further research of chemokines may lead to the discovery of new ways of treating patients suffering from various diseases such as chronic inflammatory diseases, in example RZS or psoriasis

Choroba Hashimoto — aspekt genetyczny i środowiskowy

Chronic lymphocytic thyroiditis, which is also known as Hashimoto’s thyroiditis is an autoimmune condition. Pathogenesis of this disease is determined by impaired immune system and breakedown of immunological self-tolerance, associated with lymphocytic infiltration of thyroid follicles resulting in autoimmune glandular destruction and hypothyroidism. This article discuss new aspects of etiopathogenesis both genetic and environmental factors as the cause of Hashimoto’s thyroiditis. Main focus is on the iodine surplus and selenium deficiency in the diet.Przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy typu Hashimoto to choroba o podłożu autoimmunizacyjnym. Patogenezę tej choroby determinuje zaburzona praca układu odpornościowego, przejawiająca się nagromadzeniem autoreaktywnych limfocytów przy jednoczesnej utracie immunologicznej tolerancji na własne tkanki, co w efekcie prowadzi do destrukcji gruczołu tarczowego i wytworzenia niedoczynności tarczycy. Artykuł ten porusza aktualne aspekty związane z etiopatogenezą oraz z czynnikami r yzyka występowania choroby Hashimoto. Omówiony został przede wszystkim problem nadmiaru jodu oraz niedoboru selenu w diecie

Systemic lupus erythematosus — clinical diagnostic criteria and rating scales of disease activity — historical background

Historia badań nad toczniem rumieniowatym układowym (TRU) obejmuje ponad 100 ostatnich lat. Pierwsze wzmianki o chorobie pojawiły się jednak dużo wcześniej, bo już w XIIIwieku. Początkowo traktowana jako choroba dermatologiczna, szybko okazała się być chorobą wielonarządową o skomplikowanym i często niejednoznacznym i zindywidualizowanym przebiegu. To z kolei rodziło i nadal rodzi problemy z identyfikowaniem, diagnozowaniem i klasyfikowaniem tej jednostki chorobowej. Kryteria diagnostyczne TRU, na przestrzeni ostatnich 40 lat, zmieniały się wraz z pojawianiem się nowych narzędzi i poszerzaniem się wiedzy na temat patomechanizmów choroby. Dzięki badaniom naukowym prowadzonym w kierunku lepszego poznania podłoża choroby, włączono w kryteria między innymi zaburzenia immunologiczne, co — biorąc pod uwagę, że TRU jest uznawane za chorobę o podłożu autoimmunologicznym — wydaje się logiczne. Skale aktywności choroby dostępne dla lekarzy reumatologów, również są stale adaptowane do potrzeb lekarzy i pacjentów. Dzięki nim możliwe jest monitorowanie stanu pacjenta w okresie pomiędzy kolejnymi wizytami, co przy założeniu przewlekłości choroby jest istotnym elementem pozwalającym na kontrolę stanu zdrowia pacjenta.History of the research on systemic lupus erythematosus (SLE) counts over 100 years. However, the first mention of the disease appeared much earlier — already in the thirteenth century. Initially SLE was regarded as a dermatological disease, but it quickly proved to be a multi-organ disease of the complex and often ambiguous and individualized course. This, in turn, has led to problems with identifying, diagnosing and classifying this disease. Diagnostic criteria for SLE for the last 40 years, has been constantly changing with the emerging of new tools and expanding knowledge of the pathom echanisms of the disease. Due to conducted research into diagnostic criteria were included new immunological parameters. Scales of disease activity available to physicians also are con stantly adapted to the needs of physicians and patients. They make it possible to monitor the patient’s condition during the period between visits, which assuming the chronic character of the disease is an important element which allows the inspection of the patient’s health

CD3 receptor modulation in Jurkat leukemic cell line.

CD3 antigen is a crucial molecule in T cell signal transduction. Although its expression on cell surface is constitutive, dynamic regulation of TCR-CD3 level is probably the most important mechanism allowing T cells to calibrate their response to different levels of stimuli. In our study we examined the role of two main T cell signal transduction pathways in controlling the surface level of CD3 antigen, one based on protein kinase C activity and the other dependent on calcineurin. As an experimental model we used three clones derived from Jurkat cell line, expressing different levels of CD3 antigen surface expression: CD3(low) (217.6), CD3+(217.9) or CD3(low) (217.7). The cells were stimulated with PMA or ionomycin, acting directly on PKC and calcineurin, respectively. Prior to the stimulation cells were incubated with PKC inhibitor--chelerythrine or calcineurin blocker--cyclosporine A. Changes in CD3 surface expression were measured by flow cytometry. Only PMA and chelerythrine were able to change CD3 expression suggesting important involvement of PKC in the regulation of its expression. To confirm these findings, PKC activity was estimated in Jurkat clones. Our data demonstrated that Jurkat clones with different CD3 expression showed also different PKC activities, so we conclude that PKC-dependent pathway is the main way of controlling CD3 level on Jurkat clones

Układ odpornościowy a reumatoidalne zapalenie stawów

uwarunkowaną chorobą tkanki łącznej. Patogeneza tej choroby jest związana z nieprawidłowo działającym układem odpornościowym. W ostatnich latach RZS przestał być traktowany jako tylko choroba stawów, zaczęło się jego postrzeganie jako choroby systemowej, z konsekwencjami dla całego organizmu, stąd też badania naukowe skupiają się na komórkach układu odpornościowego krążących we krwi obwodowej. W artykule przedstawiono zarówno klasyczną koncepcję patogenezy RZS, jak i nowe poglądy naukowe. W publikacji omówiono najnowsze badania dotyczące zmian w układzie odpornościowym u osób chorych na RZS w porównaniu z osobami zdrowymi, z podkreśleniem zmian związanych z wiekiem, dotyczące limfocytów CD4+ jako komórek umieszczonych w centrum odpowiedzi immunologicznej i regulujących jej skutki. Wyniki badań naukowych wskazują, że limfocyty CD4+ osób młodych chorujących na RZS zachowują się podobnie jak limfocyty T osób zdrowych, ale starszych o 20–30 lat (co stało się podstawą do koncepcji traktowania RZS jako przedwczesnego starzenia się układu odpornościowego) i sugerują, że nie jest to podobieństwo tylko fenotypowe, ale może wynikać z tego samego mechanizmu

Food hypersensitivity — a disease of the twenty-first century?

Zjawisko nadwrażliwości pokarmowej stanowi w ostatnim czasie coraz większy problem zarówno zdrowotny, jak i publiczny. W ostatnich latach odnotowuje się wzrost występowania reakcji związanych z przyjmowanym pożywieniem, co skutkuje częstszą modyfikacją diety. Mimo licznych badań, nazewnictwo oraz diagnostyka nieprawidłowych rekcji organizmu na spożywane pokarmy nadal nie należą do najłatwiejszych. W pracy omówiono kwestię terminologii, diagnostyki, jak również czynniki, które mogą wpływać na powstawanie reakcji nadwrażliwości.In recent times, the phenomenon of food hypersensitivity has been the growing problem for both health and public sectors. In recent years, an increase in the occurrence of reactions affiliated with food intake has recorded which results in more frequent modification of the diet. Despite numerous studies, nomenclature and diagnosis of abnormal body reactions to ingested food has not still been easy. The article discusses the issues of both the terminology and diagnostics, as well as the factors that may affect the formation of hypersensitivity reactions

Zespół metaboliczny - aktualny stan wiedzy o przyczynach i patomechanizmach

Nadwaga i otyłość stały się w XXI wieku „plagą cywilizacyjną”, mającą istotny wpływ na rozwój wielu przewlekłych chorób. W ostatnich latach wiele uwagi poświęca się udziałowi tkanki tłuszczowej jako źródła substancji aktywnych biologicznie, nazywanych adipokinami. W świetle tych badań, adipocyt okazał się bardzo aktywnym graczem w patogenezie zespołu metabolicznego (ZM). Zespół metaboliczny jest także związany z insulinoopornością (IR, insulin resistance), niezależnie od występowania otyłości. W artykule przedstawiamy poglądy na patomechanizm ZM, rozważając obydwa typy ZM: z otyłością i bez otyłości, ale z insulinoopornością. Badania przeprowadzone w ciągu ostatnich lat spowodowały powstanie nowej koncepcji etiologii ZM, która łączy otyłość i insulinoporność, znajdując wspólny mianownik, czyli stan zapalny

Zespół metaboliczny - rys historyczny i współczesność

Światowa Organizacja Zdrowia definiuje zespół metaboliczny (ZM) jako współwystępowanie czynników ryzyka pochodzenia metabolicznego, sprzyjających rozwojowi chorób sercowo-naczyniowych o podłożu miażdżycowym oraz cukrzycy typu 2. Do składowych ZM zaliczono: otyłość brzuszną, dyslipidemię, podwyższone ciśnienie krwi, insulinooporność z lub bez upośledzonej tolerancji glukozy, stan prozapalny oraz stan prozakrzepowy. Choroby układu krążenia i cukrzyca typu 2 stanowią główną przyczynę przedwczesnych zgonów w populacji europejskiej i amerykańskiej. Występowanie ZM zwiększa dwukrotnie ryzyko pojawienia się chorób układu krążenia i pięć razy ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. W związku z powyższym, celem wykrywania ZM jest obniżenie ryzyka wystąpienie chorób układu krążenia i cukrzycy typu 2 oraz objęcie osób z wysokim ryzykiem programem prewencji. Problem właściwej diagnostyki ZM jest jednak złożony, kryteria jego rozpoznania zmieniały się w ciągu ostatnich 10 lat w sposób dość istotny. Dlatego wydaje się ciekawe prześledzenie rozwoju diagnostyki ZM i przedyskutowanie roli poszczególnych jego składowych w tym procesie

Wpływ rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny na układ odpornościowy

Erytropoetyna (EPO) jest hormonem produkowanym przez komórki śródmiąższowe nerki, który działa na komórki macierzyste erytrocytów, regulując ich proliferację i chroniąc przed apoptozą. Ze względu na budowę upodobniającą ją do czynników tkankowych o charakterze cytokin uważa się, że EPO poza wpływem na układ czerwonokrwinkowy może też regulować pracę układu odpornościowego. Przemawiają za tym wyniki licznych badań przeprowadzonych wśród chorych na przewlekłą chorobę nerek (PChN), którym podaje się rekombinowaną ludzką erytropoetynę (rhEPO) w celu wyrównania niedokrwistości, która jest nieodłącznym elementem tej choroby. W publikacji omówiono zaburzenia funkcjonowania układu odpornościowego z uwzględnieniem różnych rodzajów odpowiedzi immunologicznej. Przedstawiono też wyniki badań dotyczących pozytywnego wpływu leczenia za pomocą rhEPO u chorych hemodializowanych, które wskazują na istnienie wielu mechanizmów poprawy odpowiedzi immunologicznej u tych pacjentów. Artykuł ma na celu zwrócić uwagę na fakt, że poprawa funkcjonowania układu odpornościowego u pacjentów z PChN nie wydaje się być jedynie efektem korekcji niedokrwistości. Przemawia za tym zmiana ekspresji antygenów na limfocytach, dzięki którym możliwe są ich wzajemne relacje, poprawa proliferacji limfocytów T oraz zmiany w profilu cytokin u tych chorych. Owe zmiany mogą wynikać z naśladowania przez EPO działania innych cytokin bądź bezpośredniego wpływu na limfocyty i monocyty poprzez receptor dla EPO lub inne receptory z rodziny receptorów hematopoetyn, które charakteryzują się podobną budową i przekazują sygnał przez podobny system sygnalizacyjny w komórce