Wpływ hormonalnej terapii zastępczej na parametry zmienności rytmu zatokowego i dyspersję QT u kobiet po menopauzie z chorobą wieńcową

Wstęp: Celem pracy była prospektywna ocena wpływu przezskórnej hormonalnej terapii zastępczej na zmienność rytmu zatokowego i dyspersję QT (QTd). Materiał i metody: Do badania włączono 56 kobiet po menopauzie (grupa leczona hormonalną terapią zastępczą - 31 kobiet, grupa kontrolna - 25 kobiet) z chorobą wieńcową potwierdzoną angiograficznie. Obie grupy były porównywalne pod względem czynników ryzyka oraz zaawansowania choroby wieńcowej. U wszystkich chorych wykonywano na początku i po 12 miesiącach obserwacji standardowe badanie EKG i badanie metodą Holtera. Wyniki: W 12 miesiącu obserwacji stwierdzono nieznaczne zmniejszenie QTd w grupie leczonej z 60 ± 25 ms do 55 ± 17 ms, natomiast znamienny wzrost w grupie kontrolnej: do 58 ± 13 ms do 66 ± 20 ms. Dyspersja QT była porównywalna w obu grupach wyjściowo, a większa (p = 0,094) w grupie kontrolnej po 12 miesiącach obserwacji. Wartości wybranych pięciu parametrów analizy czasowej HRV nie zmieniły się istotnie w żadnej z grup (oceniano SDNN, SDNNI, SDANNI, rMSSD i PNN50). Różnice pomiędzy grupami w zakresie parametrów HRV przed badaniem, jak i po jego zakończeniu były nieistotne. Wnioski: Krótkotrwała przezskórna hormonalna terapia zastępcza nie wpływa istotnie na zmienność rytmu zatokowego i dyspersję QT u kobiet z chorobą wieńcową. (Folia Cardiol. 2003; 10: 649-654

Wpływ hormonalnej terapii zastępczej na parametry zmienności rytmu zatokowego i dyspersję QT u kobiet po menopauzie z chorobą wieńcową

Wstęp: Celem pracy była prospektywna ocena wpływu przezskórnej hormonalnej terapii zastępczej na zmienność rytmu zatokowego i dyspersję QT (QTd). Materiał i metody: Do badania włączono 56 kobiet po menopauzie (grupa leczona hormonalną terapią zastępczą - 31 kobiet, grupa kontrolna - 25 kobiet) z chorobą wieńcową potwierdzoną angiograficznie. Obie grupy były porównywalne pod względem czynników ryzyka oraz zaawansowania choroby wieńcowej. U wszystkich chorych wykonywano na początku i po 12 miesiącach obserwacji standardowe badanie EKG i badanie metodą Holtera. Wyniki: W 12 miesiącu obserwacji stwierdzono nieznaczne zmniejszenie QTd w grupie leczonej z 60 ± 25 ms do 55 ± 17 ms, natomiast znamienny wzrost w grupie kontrolnej: do 58 ± 13 ms do 66 ± 20 ms. Dyspersja QT była porównywalna w obu grupach wyjściowo, a większa (p = 0,094) w grupie kontrolnej po 12 miesiącach obserwacji. Wartości wybranych pięciu parametrów analizy czasowej HRV nie zmieniły się istotnie w żadnej z grup (oceniano SDNN, SDNNI, SDANNI, rMSSD i PNN50). Różnice pomiędzy grupami w zakresie parametrów HRV przed badaniem, jak i po jego zakończeniu były nieistotne. Wnioski: Krótkotrwała przezskórna hormonalna terapia zastępcza nie wpływa istotnie na zmienność rytmu zatokowego i dyspersję QT u kobiet z chorobą wieńcową. (Folia Cardiol. 2003; 10: 649-654

Zastosowanie letrozolu z rybocyklibem u 46-letniej chorej jako skuteczna i bezpieczna opcja terapeutyczna

Zastosowanie terapii łączonej inhibitorem aromatazy z rybocylkibem jest bezpieczną i skuteczną opcją terapeutyczną u chorych przed- i okołomenopauzalnych zgodnie z wynikami badania MONALEESA-7. Pacjentka w wieku 46 lat zgłosiła się w 2018 roku z powodu uogólnienia choroby nowotworowej. Leczona radykalnie w 2014 roku. Stwierdzono wówczas raka piersi lewej o fenotypie luminalnym B. W leczeniu uzupełniającym zastosowano syntetyczne analogi LHRH przez 2 lata i tamoksyfen. W czwartym roku terapii zdiagnozowano u niej przerzuty do wątroby i kości bez kryzy narządowej. Wykonano obustronną adneksektomię. Zgodnie z zaleceniami konferencji uzgodnieniowej ABC4 włączono terapię inhibitorem aromatazy i inhibitorem CDK4/6. Uzyskano poprawę stanu klinicznego, zmniejszenie dolegliwości bólowych ze strony układu kostnego oraz częściową remisję zmian w wątrobie przy dobrej tolerancji leczenia i zachowaniu wysokiej jakości życia. Stosowanie hormonoterapii z inhibitorem CDK4/6 u pacjentek ER+, HER2– powinno być pierwszą opcją terapeutyczną, ponieważ jest to leczenie dobrze tolerowane, redukuje ryzyko zgonu i wydłuża przeżycie całkowite

Surgery for massive pulmonary embolism following coronary angioplasty - a case report

Abstract: A case of a 49-year-old female with acute coronary syndrome is presented. The patient underwent coronary angioplasty with stent implantation. Due to the recurrence of pain and dyspnea a repeated coronary angiography was performed 3 hours later which confirmed good result of angioplasty. For the next 48 hours a local compression on both femoral arteries was maintained and the patient received full anticoagulant and antiplatelet treatment. However, clinical condition of the patient continued to deteriorate. Echocardiography and spiral computerised tomography revealed the presence of a massive pulmonary embolism. The patient underwent surgery and fully recovered

ReCOMmendations for management of Preschool ASthma for General Practitioners – COMPAS GP

Asthma is a chronic, inflammatory, heterogenic disease of the bronchi. It is characterised by bronchial obstruction in the form of wheezing, coughing, shortness of breath and breathing difficulty, showing variable intensity and resolving after medication, or sometimes spontaneously. Making the diagnosis of asthma in children under 5 years of age is based on clinical criteria – the presence of symptoms of bronchial constriction, confirmation of its reversibility and lack of symptoms suggestive of other clinical diagnosis. The criterion for diagnosis are usually three episodes of bronchial obstruction, or a single episode of severe intensity. A detailed history and physical examination allows in most cases to rule out other diseases with similar clinical course. Frequent recurrence of symptoms is an indication for the initial differential diagnosis in primary health care, including a chest X-ray, blood count, often an ENT and/or allergological consultation. However severe, frequent and not responding to treatment episodes of bronchoconstriction indicate the need for diagnostics in specialist hospital wards. Chronic treatment of asthma is based on the administration of anti-inflammatory drugs, inhaled therapy is the treatment of choice in most patients. The assessment of the severity of asthma exacerbation determines the range of treatment, on an outpatient basis consisting of bronchodilators, corticosteroids and oxygen therapy. An important element of treatment is appropriate patient education, with particular attention to the exacerbation risk factors and correct inhalation technique. Children suffering from asthma should be vaccinated against pneumococcal disease and against influenza annually