Przetrwała żyła główna górna lewa - nieprawidłowość rzadko spotykana podczas implantacji rozrusznika

Przetrwała żyła główna górna lewa - nieprawidłowość rzadko spotykana podczas wszczepiania rozrusznika serca . Opisano dwa przypadki przetrwałej żyły głównej górnej lewej, wykryte podczas wszczepiania rozrusznika serca u chorych z chorobą węzła zatokowego. Przypadek 1: Podczas wprowadzenia elektrody przez żyłę podobojczykową lewą zaobserwowano jej przesuwanie się w dół po lewej stronie kręgosłupa, podobnie jak po nakłuciu prawej żyły podobojczykowej. Badanie USG metodę Dopplera, flebografia i badanie techniką rezonansu magnetycznego potwierdziło obecność przetrwałej żyły głównej górnej lewej i brak żyły głównej górnej prawej oraz brak innych anomalii. Przypadek 2: Podczas wprowadzenia elektrody do stymulacji serca przez lewą żyłę obojczykową stwierdzono, że elektroda przesuwa się w dół wzdłuż kręgosłupa po stronie lewej, zaś po wprowadzeniu jej przez żyłę podobojczykową prawą przemieszcza się typowo, do żyły głównej górnej prawej. Rozpoznanie przetrwałej żyły głównej górnej lewej potwierdzono badaniem flebograficznym. Przetrwała żyła główna górna lewa występuje w 0,3% przypadków; zwykle łącznie z żyłą główną górną prawą. Nieprawidłowość ta nie stanowi zazwyczaj problemu klinicznego - zarówno podczas fiksacji elektrody, jak i w dalszym funkcjonowaniu układu stymulującego. Rozpoznanie potwierdzono, wykonując badanie USG metodą Dopplera, subtrakcyjną flebografię cyfrową i badanie techniką rezonansu magnetycznego. Równocześnie wykluczono współistnienie innych nieprawidłowości. (ESS 1997; 4: 110-115

Przetrwała żyła główna górna lewa - nieprawidłowość rzadko spotykana podczas implantacji rozrusznika

Przetrwała żyła główna górna lewa - nieprawidłowość rzadko spotykana podczas wszczepiania rozrusznika serca . Opisano dwa przypadki przetrwałej żyły głównej górnej lewej, wykryte podczas wszczepiania rozrusznika serca u chorych z chorobą węzła zatokowego. Przypadek 1: Podczas wprowadzenia elektrody przez żyłę podobojczykową lewą zaobserwowano jej przesuwanie się w dół po lewej stronie kręgosłupa, podobnie jak po nakłuciu prawej żyły podobojczykowej. Badanie USG metodę Dopplera, flebografia i badanie techniką rezonansu magnetycznego potwierdziło obecność przetrwałej żyły głównej górnej lewej i brak żyły głównej górnej prawej oraz brak innych anomalii. Przypadek 2: Podczas wprowadzenia elektrody do stymulacji serca przez lewą żyłę obojczykową stwierdzono, że elektroda przesuwa się w dół wzdłuż kręgosłupa po stronie lewej, zaś po wprowadzeniu jej przez żyłę podobojczykową prawą przemieszcza się typowo, do żyły głównej górnej prawej. Rozpoznanie przetrwałej żyły głównej górnej lewej potwierdzono badaniem flebograficznym. Przetrwała żyła główna górna lewa występuje w 0,3% przypadków; zwykle łącznie z żyłą główną górną prawą. Nieprawidłowość ta nie stanowi zazwyczaj problemu klinicznego - zarówno podczas fiksacji elektrody, jak i w dalszym funkcjonowaniu układu stymulującego. Rozpoznanie potwierdzono, wykonując badanie USG metodą Dopplera, subtrakcyjną flebografię cyfrową i badanie techniką rezonansu magnetycznego. Równocześnie wykluczono współistnienie innych nieprawidłowości. (ESS 1997; 4: 110-115