3 research outputs found
Wpływ chwilowych wartości glikemii na czynność mioelektryczną żołądka ocenianą w badaniu elektrogastrograficznym u chorych na cukrzycę typu 1
INTRODUCTION. Electrogastrography have demonstrated a significant influence of glycaemia on the electrogastrographic values. Until now, however, the relationship has not been exactly expressed. One of
the aims of this study was estimation of coincidence of glicemia and myoelectrical activity of stomach
between patients with diabetes type 1.
MATERIAL AND METHODS. The study covered 106 patients with type 1 diabetes. Gastric myoelectric activity was recorded with a Digitraper EGG OS unit, release 03.00.
RESULTS. A statistically significant difference of mean
glycaemia values (G0, GI, GP, G30, G60) during the electrogastrographic record between group C1 (deemed to represent a normal electrogastrographic record) and groups C2, C3, C4, where, depending on
the percentage distribution of preprandial and postprandial frequencies, patients electrogastrographic records did not comply with the normative criteria.
Significant differences between mean glycaemia values were found in the group with glicated haemoglobin
values above 7.5%. Although group C3
demonstrated much higher mean glycaemia values in the range HbA1c > 7.5% (by a factor of 1.67), in group C2 the difference of mean glycaemia values
in both ranges of glicated haemoglobin values was 1.09. It proves that the statistically significant difference
of mean glycaemia values between group C1 and groups C2, C3, C4 for glicated haemoglobin above 7.5% was not only due to differences of mean glycaemia values depending on the haemoglobin value. In other words, the statistically significant difference in mean values between the groups does not only arise out of the fact that patients from the
glicated haemoglobin range in excess of 7.5% represent a group of patients with higher mean glycaemia values. Another proof that there is no direct
relationship is the insignificance of the differences of mean glycaemia values between groups C2 and
C3, C2 and C4, C3 and C4 irrespective of the glicated haemoglobin value.
CONCLUSION. Thus, it seems that momentary glycaemia values during the electrogastrographic record do not demonstrate any effect on the electrogastrographic parameters when its values are correct. On the other hand, such effect is visible with an incorrect electrogastrographic record, and is seen more clearly when the glicated haemoglobin value is considered.WSTĘP. Stosując elektrogastrografię, wykazano istotny wpływ wartości glikemii na uzyskiwane wartości zapisu elektrogastrograficznego, brak jest jednak dokładnego sprecyzowania charakteru tej zależności. Celem badania była ocena wpływu wartości glikemii na zapis czynności mioelektrycznej żołądka u chorych na cukrzycę typu 1.MATERIAŁ I METODY. Zapisu czynności mioelektrycznej żołądka dokonywano u 106 pacjentów z cukrzycą typu 1 w okresie przed- i poposiłkowym (posiłek standaryzowany) przy użyciu aparatu Digitraper EGG
OS wersja 03.00.
WYNIKI. Znamienną statystycznie różnicę wartości średnich glikemii (G0, GI, GP, G30, G60) w trakcie zapisu elektrogastrograficznego pomiędzy grupą C1 (uznaną za reprezentującą zapis elektrogastrograficzny w granicach normy) i grupami odpowiednio C2, C3, C4, w których zależnie od rozkładu procentowego udziału częstotliwości w okresie przedposiłkowym i poposiłkowym rozmieszczeni byli pacjenci, których zapis elektrogastrograficzny nie spełniał kryteriów przyjętej normy.
Stwierdzana znamienność różnicy wartości średnich glikemii była obecna w grupie z wartościami hemoglobiny
glikowanej powyżej 7,5%. Jakkolwiek w grupie C3 wykazywano znaczne większe, bo sięgające 1,67 razy wartości średnie glikemii w przedziale HbA1c > 7,5%, to w grupie C2 różnica średnich glikemii w obu przedziałach wartości hemoglobiny glikowanej wynosiła 1,09. Dowodzi to, że znamienność różnicy wartości średnich glikemii pomiędzy grupą C1 a grupami C2, C3, C4 dla hemoglobiny glikowanej powyżej 7,5% nie wynika jedynie z różnic wartości średnich glikemii w zależności od wartości HbA1c.
WNIOSKI. Wydaje się więc, że chwilowe wartości glikemii w trakcie zapisu elektrogastrograficznego nie wpływają na parametry zapisu przy jego wartościach prawidłowych. Wpływ ten jest widoczny przy nieprawidłowym zapisie elektrogastrograficznym i występuje wyraźniej gdy uwzględnia się wartości hemoglobiny glikowanej
Gastric mioelectrical activity in electrogastrographical examination and metabolic control in diabetic type 1 patients
WSTĘP. Celem niniejszej pracy była analiza wpływu
wyrównania metabolicznego u chorych na cukrzycę
typu 1, oceniana na podstawie stężenia HbA1c, na
czynność mioelektryczną żołądka w badaniu elektrogstrograficznym.
MATERIAŁ I METODY. Badanie przeprowadzono u 106
chorych na cukrzycę typu 1. Badania elektrogastrograficzne
pozwoliły na ustalenie procentowego udziału
częstotliwości w przedziałach 1,8-15 cykli/min [c./
/min]. Przedmiotem badania był procentowy udział
częstotliwości w zakresie 2-4 cykli/min. Do dalszych
badań otrzymane wyniki podzielono na 2 przedziały
klasowe dla okresu przedposiłkowego (pre,) i dla okresu
poposiłkowego (post), opierając się na wyliczonych
wartościach średnich procentowego udziału częstotliwości
C w okresie przed- i poposiłkowym dla całej
badanej populacji. Ponadto dokonano oceny zapisu
elektrogastrograficznego na podstawie parametrów:
PDF, PDP, DFIC, DPIC. Wszystkie powyższe parametry
rozpatrywano oddzielnie dla okresów przedposiłkowego
i poposiłkowego. Podczas badania oznaczano
stężenie HbA1c i na podstawie otrzymanych wyników pacjentów podzielono na dwie grupy: z HbA1c £ 7,5%
oraz HbA1c > 7,5%.
WYNIKI. Potwierdzono wzajemne zależności parametrów
zapisu elektrogastrograficznego z jego częstotliwością,
jak również z wartością HbA1c. Przy niskich
wartościach hemoglobiny glikowanej (HbA1c £ 7,5%),
wysokich wartościach post C(2-4) c./min wartości
parametrów DFIC, PDF, DPIC, PDP zachowują się podobnie
jak u pacjentów w grupie C1, z przedziału
niskich stężeń HbA1c. Przy wysokich stężeniach hemoglobiny
glikowanej (HbA1c >7,5%) oraz niskich
wartościach post C(2-4) c./min wartości parametrów
DPIC i PDP zachowują się podobnie jak u pacjentów
w grupie C1 o wysokim stężeniu hemoglobiny glikowanej.INTRODUCTION. The goal of the study was to assess
the influence of metabolic control in diabetes 1 patients,
assessed by means of the glicated haemoglobin
value, on gastric myoelectric activity in a electrogastrographic
examination.
MATERIAL AND METHODS. The study was performed
on 106 patients with diabetes type 1. The electrogastrographic
examination allowed us to determine
the percentage share of frequencies in the ranges from 1.8 to 15 cycles/min. The percentage share of
frequencies in the range of 2-4 cycles/min was the
object of this study. For further study the results were
divided into two classes for the preprandial and
postprandial period, based on the calculated mean
percentages frequencies share. The electrogastrographic
parameters: Period Dominant Frequency,
Period Dominant Power, Dominant Frequency
Instability Coefficient, Dominant Power Instability
Coefficient were assessed. The patients were divided
in two groups accordingly to the value of glicated
haemoglobin, with values £ 7.5%, and > 7.5%.
RESULTS. Confirmed the mutual relationships between
the electrogastrographic record and recording
frequency, and with the glicated haemoglobin value.
Low glicated haemoglobin values, high percentages
share of frequencies in the range of 2-4 cycles/min in
postprandial period, caused that the electrogastrographic
parameters behave similarly as in patients
with normal/near normal electrogastrographic function,
with low glicated haemoglobin value. In group
with high glicated haemoglobin values and low percentages
share of frequencies in the range of 2–4 cycles/
min in postprandial period, electrogastrographic
parameters behave similarly as in patients with normal/
near normal electrogastrographic function and,
with high glicated haemoglobin
Neurological symptoms in hospitalised patients with COVID-19 and their association with in-hospital mortality
Objectives. To evaluate the spectrum of neurological symptoms in patients with COVID-19 during the first 14 days of hospitalisation and its association with in-hospital mortality. Material and methods. We included 200 patients with RT-PCR-confirmed COVID-19 admitted to University Hospital in Krakow, Poland. In 164 patients, a detailed questionnaire concerning neurological symptoms and signs was performed prospectively within 14 days of hospitalisation. In the remaining 36 patients, such questionnaires were completed retrospectively based on daily observations in the Department of Neurology. Results. During hospitalisation, 169 patients (84.5%) experienced neurological symptoms; the most common were: fatigue (62.5%), decreased mood (45.5%), myalgia (43.5%), and muscle weakness (42.5%). Patients who died during hospitalisation compared to the remainder were older (79 [70.5–88.5] vs. 63.5 [51–77] years, p = 0.001), and more often had decreased level of consciousness (50.0% vs. 9.3%, p < 0.001), delirium (33.3% vs. 4.4%, p < 0.001), arterial hypotension (50.0% vs. 19.6%, p = 0.005) or stroke during (18.8% vs. 3.3%, p = 0.026) or before hospitalisation (50.0% vs. 7.1, p < 0.001), whereas those who survived more often suffered from headache (42.1% vs. 0%, p = 0.012) or decreased mood (51.7% vs. 0%, p = 0.003).
Conclusions. Most hospitalised patients with COVID-19 experience neurological symptoms. Decreased level of consciousness, delirium, arterial hypotension, and stroke during or before hospitalisation increase the risk of in-hospital mortality