Wpływ chwilowych wartości glikemii na czynność mioelektryczną żołądka ocenianą w badaniu elektrogastrograficznym u chorych na cukrzycę typu 1

INTRODUCTION. Electrogastrography have demonstrated a significant influence of glycaemia on the electrogastrographic values. Until now, however, the relationship has not been exactly expressed. One of the aims of this study was estimation of coincidence of glicemia and myoelectrical activity of stomach between patients with diabetes type 1. MATERIAL AND METHODS. The study covered 106 patients with type 1 diabetes. Gastric myoelectric activity was recorded with a Digitraper EGG OS unit, release 03.00. RESULTS. A statistically significant difference of mean glycaemia values (G0, GI, GP, G30, G60) during the electrogastrographic record between group C1 (deemed to represent a normal electrogastrographic record) and groups C2, C3, C4, where, depending on the percentage distribution of preprandial and postprandial frequencies, patients electrogastrographic records did not comply with the normative criteria. Significant differences between mean glycaemia values were found in the group with glicated haemoglobin values above 7.5%. Although group C3 demonstrated much higher mean glycaemia values in the range HbA1c > 7.5% (by a factor of 1.67), in group C2 the difference of mean glycaemia values in both ranges of glicated haemoglobin values was 1.09. It proves that the statistically significant difference of mean glycaemia values between group C1 and groups C2, C3, C4 for glicated haemoglobin above 7.5% was not only due to differences of mean glycaemia values depending on the haemoglobin value. In other words, the statistically significant difference in mean values between the groups does not only arise out of the fact that patients from the glicated haemoglobin range in excess of 7.5% represent a group of patients with higher mean glycaemia values. Another proof that there is no direct relationship is the insignificance of the differences of mean glycaemia values between groups C2 and C3, C2 and C4, C3 and C4 irrespective of the glicated haemoglobin value. CONCLUSION. Thus, it seems that momentary glycaemia values during the electrogastrographic record do not demonstrate any effect on the electrogastrographic parameters when its values are correct. On the other hand, such effect is visible with an incorrect electrogastrographic record, and is seen more clearly when the glicated haemoglobin value is considered.WSTĘP. Stosując elektrogastrografię, wykazano istotny wpływ wartości glikemii na uzyskiwane wartości zapisu elektrogastrograficznego, brak jest jednak dokładnego sprecyzowania charakteru tej zależności. Celem badania była ocena wpływu wartości glikemii na zapis czynności mioelektrycznej żołądka u chorych na cukrzycę typu 1.MATERIAŁ I METODY. Zapisu czynności mioelektrycznej żołądka dokonywano u 106 pacjentów z cukrzycą typu 1 w okresie przed- i poposiłkowym (posiłek standaryzowany) przy użyciu aparatu Digitraper EGG OS wersja 03.00. WYNIKI. Znamienną statystycznie różnicę wartości średnich glikemii (G0, GI, GP, G30, G60) w trakcie zapisu elektrogastrograficznego pomiędzy grupą C1 (uznaną za reprezentującą zapis elektrogastrograficzny w granicach normy) i grupami odpowiednio C2, C3, C4, w których zależnie od rozkładu procentowego udziału częstotliwości w okresie przedposiłkowym i poposiłkowym rozmieszczeni byli pacjenci, których zapis elektrogastrograficzny nie spełniał kryteriów przyjętej normy. Stwierdzana znamienność różnicy wartości średnich glikemii była obecna w grupie z wartościami hemoglobiny glikowanej powyżej 7,5%. Jakkolwiek w grupie C3 wykazywano znaczne większe, bo sięgające 1,67 razy wartości średnie glikemii w przedziale HbA1c > 7,5%, to w grupie C2 różnica średnich glikemii w obu przedziałach wartości hemoglobiny glikowanej wynosiła 1,09. Dowodzi to, że znamienność różnicy wartości średnich glikemii pomiędzy grupą C1 a grupami C2, C3, C4 dla hemoglobiny glikowanej powyżej 7,5% nie wynika jedynie z różnic wartości średnich glikemii w zależności od wartości HbA1c. WNIOSKI. Wydaje się więc, że chwilowe wartości glikemii w trakcie zapisu elektrogastrograficznego nie wpływają na parametry zapisu przy jego wartościach prawidłowych. Wpływ ten jest widoczny przy nieprawidłowym zapisie elektrogastrograficznym i występuje wyraźniej gdy uwzględnia się wartości hemoglobiny glikowanej

Gastric mioelectrical activity in electrogastrographical examination and metabolic control in diabetic type 1 patients

WSTĘP. Celem niniejszej pracy była analiza wpływu wyrównania metabolicznego u chorych na cukrzycę typu 1, oceniana na podstawie stężenia HbA1c, na czynność mioelektryczną żołądka w badaniu elektrogstrograficznym. MATERIAŁ I METODY. Badanie przeprowadzono u 106 chorych na cukrzycę typu 1. Badania elektrogastrograficzne pozwoliły na ustalenie procentowego udziału częstotliwości w przedziałach 1,8-15 cykli/min [c./ /min]. Przedmiotem badania był procentowy udział częstotliwości w zakresie 2-4 cykli/min. Do dalszych badań otrzymane wyniki podzielono na 2 przedziały klasowe dla okresu przedposiłkowego (pre,) i dla okresu poposiłkowego (post), opierając się na wyliczonych wartościach średnich procentowego udziału częstotliwości C w okresie przed- i poposiłkowym dla całej badanej populacji. Ponadto dokonano oceny zapisu elektrogastrograficznego na podstawie parametrów: PDF, PDP, DFIC, DPIC. Wszystkie powyższe parametry rozpatrywano oddzielnie dla okresów przedposiłkowego i poposiłkowego. Podczas badania oznaczano stężenie HbA1c i na podstawie otrzymanych wyników pacjentów podzielono na dwie grupy: z HbA1c £ 7,5% oraz HbA1c > 7,5%. WYNIKI. Potwierdzono wzajemne zależności parametrów zapisu elektrogastrograficznego z jego częstotliwością, jak również z wartością HbA1c. Przy niskich wartościach hemoglobiny glikowanej (HbA1c £ 7,5%), wysokich wartościach post C(2-4) c./min wartości parametrów DFIC, PDF, DPIC, PDP zachowują się podobnie jak u pacjentów w grupie C1, z przedziału niskich stężeń HbA1c. Przy wysokich stężeniach hemoglobiny glikowanej (HbA1c >7,5%) oraz niskich wartościach post C(2-4) c./min wartości parametrów DPIC i PDP zachowują się podobnie jak u pacjentów w grupie C1 o wysokim stężeniu hemoglobiny glikowanej.INTRODUCTION. The goal of the study was to assess the influence of metabolic control in diabetes 1 patients, assessed by means of the glicated haemoglobin value, on gastric myoelectric activity in a electrogastrographic examination. MATERIAL AND METHODS. The study was performed on 106 patients with diabetes type 1. The electrogastrographic examination allowed us to determine the percentage share of frequencies in the ranges from 1.8 to 15 cycles/min. The percentage share of frequencies in the range of 2-4 cycles/min was the object of this study. For further study the results were divided into two classes for the preprandial and postprandial period, based on the calculated mean percentages frequencies share. The electrogastrographic parameters: Period Dominant Frequency, Period Dominant Power, Dominant Frequency Instability Coefficient, Dominant Power Instability Coefficient were assessed. The patients were divided in two groups accordingly to the value of glicated haemoglobin, with values £ 7.5%, and > 7.5%. RESULTS. Confirmed the mutual relationships between the electrogastrographic record and recording frequency, and with the glicated haemoglobin value. Low glicated haemoglobin values, high percentages share of frequencies in the range of 2-4 cycles/min in postprandial period, caused that the electrogastrographic parameters behave similarly as in patients with normal/near normal electrogastrographic function, with low glicated haemoglobin value. In group with high glicated haemoglobin values and low percentages share of frequencies in the range of 2–4 cycles/ min in postprandial period, electrogastrographic parameters behave similarly as in patients with normal/ near normal electrogastrographic function and, with high glicated haemoglobin

Neurological symptoms in hospitalised patients with COVID-19 and their association with in-hospital mortality

Objectives. To evaluate the spectrum of neurological symptoms in patients with COVID-19 during the first 14 days of hospitalisation and its association with in-hospital mortality. Material and methods. We included 200 patients with RT-PCR-confirmed COVID-19 admitted to University Hospital in Krakow, Poland. In 164 patients, a detailed questionnaire concerning neurological symptoms and signs was performed prospectively within 14 days of hospitalisation. In the remaining 36 patients, such questionnaires were completed retrospectively based on daily observations in the Department of Neurology. Results. During hospitalisation, 169 patients (84.5%) experienced neurological symptoms; the most common were: fatigue (62.5%), decreased mood (45.5%), myalgia (43.5%), and muscle weakness (42.5%). Patients who died during hospitalisation compared to the remainder were older (79 [70.5–88.5] vs. 63.5 [51–77] years, p = 0.001), and more often had decreased level of consciousness (50.0% vs. 9.3%, p < 0.001), delirium (33.3% vs. 4.4%, p < 0.001), arterial hypotension (50.0% vs. 19.6%, p = 0.005) or stroke during (18.8% vs. 3.3%, p = 0.026) or before hospitalisation (50.0% vs. 7.1, p < 0.001), whereas those who survived more often suffered from headache (42.1% vs. 0%, p = 0.012) or decreased mood (51.7% vs. 0%, p = 0.003). Conclusions. Most hospitalised patients with COVID-19 experience neurological symptoms. Decreased level of consciousness, delirium, arterial hypotension, and stroke during or before hospitalisation increase the risk of in-hospital mortality