Klopidogrel tedavisi altındaki hastalarda perkütan koroner girişim sonrası verilen klopidogrelin etkisinin retrospektif olarak değerlendirilmesi/

Giriş ve amaç: Stabil angina pektoris (AP) veya akut koroner sendrom (AKS) tanısı olup perkütan koroner girişim (PKG) yapılan hastalarda klopidogrel standart tedavi halini almıştır. Koroner arter hastalığı (KAH) olan hastaların sayısındaki artışa paralel olarak antitrombositer ilaçların kullanım oranlarında da artış izlenmektedir. Ayrıca ilaç salınımlı stent (İSS) implantasyonu, akut miyokart enfarktüsü (AME) takip eden yıl içindeki tedavi, aşamalı PKG prosedürleri veya diğer antitrombotik olaylardan dolayı PKG öncesi kronik klopidogrel kullanan hastaların sayısı giderek artmaktadır. Bu çalışmada; daha önce klopidogrel tedavisi alan hastalarda, klopidogrel direnci olup olmadığına bakmaksızın PKG sonrası verilen farklı dozlarda klopidogrel yükleme tedavisinin 30 günlük klinik etkinlik ve güvenilirliğini [ölüm, AME, hedef damar revaskülarizasyonu (HDR), göğüs ağrısı (GA), stent trombozu, kanama/vasküler komplikasyon oranları] değerlendirdik. Yine bu farklı doz uygulamasının takılan stent sayısı, ortalama stent çapı ve bifurkasyon yan dal ile ilişkisini ve sonuçlar üzerine olan etkisini değerlendirdik. Materyal ve Metod: 24 saatten uzun süredir klopidogrel tedavisi alan (75 mg/gün) ve 01 Aralık 2009-30 haziran 2011 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Kardiyoloji Anabilim Dalı{nda PKG yapılan 183 hasta çalışmaya alındı. Hastalar, PKG sonrası verilen klopidogrel yükleme dozlarına göre gruplara ayrıldı. Takılan stent sayısı, işlem yapılan damar sayısı, ortalama stent çapı, bifurkasyon yan dal varlığı gibi durumlara göre alt grup analizleri yapıldı. Hastalar PKG sonrasındaki 30 günlük dönemdeki sonlanım (ölüm, AME, HDR, GA, stent trombozu, kanama/vasküler komplikasyon oranları) noktaları açısından değerlendirildi. Bulgular: Hastalar, PKG sonrası verilen klopidogrel yükleme dozlarına göre 5 gruba (75 mg: grup 1, 150 mg: grup 2, 300 mg: grup 3, 450 mg: grup 4, 600 mg: grup 5) ayrıldı. Grup 1'de 43 (%23.5), grup 2'de 43 (%23.5), grup 3'te 63 (%34.4), grup 4'te 11 (%6), grup 5'te 23 (%12.6) hasta bulunmaktaydı. 30 günlük sonlanım noktalarıdan ölüm, AME, HDR oranları açısından değerlendirildiğinde gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı (sırasıyla p1:0.13, p2:0.51, p3:0.51). 6 hastada GA saptandı. GA işlem sonrası 75 mg verilen hastalarda (grup 1) daha fazla görülmesine rağmen istatistiksel anlamlılığa ulaşmadı (p:0.3). Major kanama, serebral kanama veya ölümcül olan kanama saptanmadı. 11 hastada işlem yerinde kanama saptandı, gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı (grup 1:%11.6, grup 2:%4.7, grup 3:%4.8, grup 4:% 0, grup 5:% 4.3, p:0.47). Sonuç: Yaptığımız çalışmada, daha önce klopidogrel tedavisi alan ve PKG uygulanan hastalarda PKG sonrası verilen farklı dozlarda klopidogrel yükleme tedavisinin 30 günlük klinik etkinlik ve güvenilirliğini değerlendirdik. Klopidogrel direncini göz ardı ettiğimizde, daha önce klopidogrel tedavisi alan hastalarda PKG sonrası verilen düşük doz ve yüksek doz klopidogrel uygulamaları arasında klinik etkinlik ve güvenilirlik açısından farklılık saptamadık

Effect of different phosphine gas concentrations against Frankliniella occidentalis(Pergande, 1895) (Thysanoptera: Thripidae) on tomato and green pepper fruit, and determination of fruit quality after application under low-temperature storage conditions

In this study, we investigated the control of western flower thrips [Frankliniella occidentalis(Pergande, 1895) (Thysanoptera: Thripidae)], which is an important pest in tomato and green pepper growing areas in Turkey, under cold storage conditions with phosphine fumigation. The trials were conducted in Mersin in 2015, due to infestations of F. occidentalisdamaging the export quality of tomatoes and green peppers. The experiments were conducted by using ECO2FUME®with different phosphine gas concentrations including 500, 1000 and 2000 ppm. Fumigation chambers were kept at 4ºC. Lowest mortality was seen at 500 ppm gas concentration with 72%for larval stage on tomatoes and 73.75% mortality for pupal stage on green pepper. The data demonstrate that the minimum requirementof phosphine gas concentration 100% mortality of all stages of F. occidentaliswas at 2000 ppm. The quality of treated fruit was investigated by analyzing weight loss, sensory quality, fruit firmness, fruit skin color, total soluble solids, titratable acidity contents, physiological and pathological disorders. After treatment, there were no changes in physiologic, pathological and shelf-life properties of the products. The results indicated that, phosphine is a suitable fumigant at low temperature for disinfestion of F. occidentalisfrom tomatoes and green peppers before shipment.Bu çalışma ile Türkiye’de domates ve yeşil biber alanlarında önemli bir zararlı olan batı çiçek tripsi [Frankliniella occidentalis(Pergande, 1895) (Thysanoptera: Thripidae)]’nin soğuk hava depolama koşullarında fosfin fümigasyonu ile kontrolü araştırılmıştır. Domates ve yeşil biberin ihracat kalitesine zarar yapan F. occidentalisbulaşmasına bağlı olarak, denemeler 2015 yılında Mersin'de gerçekleştirilmiştir. Denemeler ECO2FUME®preparatı ile 500, 1000 ve 2000 ppm’lik farklı fosfin gaz konsantrasyonunda test edilmiştir. Fümigasyon birimleri 4ºC tutulmuştur. En düşük ölüm oranı 500 ppm gaz konsantrasyonunda %72 ile domateste larva döneminde, yeşil biberde ise %73.75 ölüm oranı ile pupa döneminde görülmüştür. Çalışmadan elde edilen verilere göre batı çiçek tripsi’nin bütün dönemlerinin ölümü için en az 2000 ppm’lik gaz konsantrasyonunun gerekli olduğu ortaya konmuştur. Uygulama yapılan meyvenin kalitesi, ağırlık kaybı, duyusal kalite, meyve sıkılığı, meyve rengi, toplam çözünebilir katı madde, titrasyon asitliği içeriği, fizyolojik ve patolojik bozukluklar analiz edilerek incelenmiştir. Fosfin uygulamasından sonra ürünlerde fizyolojik, patolojik ve raf ömrü üzerinde herhangi bir değişim olmamıştır. Sonuçlar, taşıma öncesindedüşük sıcaklıkta F. occidentalis'in domates ve yeşil biberden dezenfekte edilmesi için fosfinin uygulanabileceğini ortaya koymuştur

A survey for the evaluation of the training period of cardiology specialists in Turkey

Objective: To evaluate postgraduate training period, social life and problems of cardiology residents in Turkey by using a questionnaire form and to compare with the core curriculum of European Society of Cardiology for general cardiology. Methods: Overall, 529 residents of cardiology ages in range of 24-35 years (mean age: 26.5;plusmn;2.0 years, 81.4% male) participated as volunteers in this cross-sectional survey study. An 86-item questionnaire form was used to evaluate the education process, capacity of knowledge and skill and social effectiveness level of participants. The questionnaire were composed both closed- and open-ended questions. The questionnaire form was filled in with the face-to-face communication method. The data of survey were compared with the core curriculum of European Society of Cardiology for general cardiology training period. Chi-square or Fischer exact test was used for statistical analysis. Results: The participants were working in various university hospitals (70.3%) and training-research (state) hospitals in 31 different provinces in Turkey (40.8% in Marmara region). They visited 40;plusmn;10 outpatients and 10;plusmn;5 hospitalized pts daily in the clinics. The 3-5 residents worked at the clinic on night shifts and mostly (89%) 8 or more night shifts per month were held in their first training years. During first three-years of training 76% of residents have performed echocardiography, 40.8%-transesophageal echocardiography and 10%-intraoperative echocardiography. The 84.3% of them evaluated exercise tests, 76.4%-Holter electrocardiography and 53.3%-tilt-table tests. The rate of residents working in coronary angiography laboratories was 54.3%. The 53.7% of residents performed coronary angiography and 64%-only in the 4th year of their training. The number of coronary angiography performance was under expected when compared with European Society of Cardiology curriculum. The 18.5% of residents were participated as assistant researcher in an international multi-center study and only 10% had an Article published in national journals (4.3% published in Science Citation Index). The 30.6% considered the cardiology training period in their centers to be insufficient, whereas 37.4% found it partially sufficient and 31.9% sufficient. Only 32.9% of participants could dedicate time for social activities. Conclusion: According to the referred core curriculum of ESC for general cardiology the training of cardiology residents in non-invasive applications is adequate however coronary angiography applications are slightly insufficient in Turkey. In addition, the number of publications per capita is quiet low. (Anadolu Kardiyol Derg 2011; 11: 661-5)Amaç: Türkiye’deki kardiyoloji asistanlarının uzmanlık eğitim sürecini, sosyal yaşantılarını, sorunlarını bir anket formu aracılığıyla değerlendirmek ve Avrupa Kardiyoloji Cemiyetinin genel kardiyoloji müfredatıyla karşılaştırmak. Yöntemler: Bu enine-kesitsel anket çalışmasına yaş aralığı 24-35 yıl olan 529 kardiyoloji asistanı (yaş ortalaması: 26.5±2 yıl, %81.4’ü erkek) gönüllü olarak katıldı. Katılımcıların eğitim süreçleri, bilgi kapasitesi, beceri ve sosyal etkinlik düzeylerini değerlendirmek için 86 sorudan oluşan bir anket formu kullanıldı. Anket hem kapalı, hem de açık uçlu sorulardan oluşmaktaydı. Anket formu yüz yüze görüşülerek dolduruldu. Anket verileri, Avrupa Kardiyoloji Cemiyetinin genel kardiyoloji eğitim sürecine ilişkin müfredatıyla karşılaştırıldı. Kategorik değişkenlerin karşılaştırılması için Ki-kare veya “Fisher exact” testi kullanıldı. P değerinin 0.05 düzeyi anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Katılımcılar Türkiye’de 31 farklı ildeki çeşitli üniversite (%70.3) ve eğitim-araştırma hastanelerinde çalışmaktadır (%40.8’i Marmara bölgesinde). Kliniklerinde günlük 40±10 poliklinik ve 10±5 hastanede yatan hastayı izlemektedirler. Klinikte gece nöbetinde 3 ile 5 asistan görev almakta ve çoğunlukla (%89) ilk eğitim yılında 8 ve üzeri nöbet tutulmaktadır. İlk üç yıllık asistanlık eğitimlerinde 76’sı ekokardiyografi, %40.8’i transözofageal ekokardiyografi ve %10’u intraoperatif ekokardiyografi yapmıştır. %84.3’ü efor testi, %76.4’ü Holter elektrokardiyografi testi ve %53.3’ü tilt-masa testi değerlendirmiştir. Koroner anjiyografi laboratuvarlarında çalışan asistanların oranı %54.3’tü. Asistanların %64’ü eğitimlerinin 4. yılında olmak üzere, %53.7’si koroner anjiyografi yapmıştır. Uygulamalar bazında Avrupa Kardiyoloji Cemiyeti’nin müfredatıyla karşılaştırıldığında koroner anjiyografi sayılarının beklenenin altında olduğu görülmektedir. Asistanların %18.5’i uluslararası çok merkezli çalışmada yardımcı araştırmacı olarak görev almışken sadece %10’unun ulusal dergilerde, %4.3’ünün Science Citation Index dergide yayını bulunmaktadır. Merkezlerindeki kardiyoloji eğitimi sürecini %30.6’sı yetersiz, %37.4’ü kısmen yeterli ve %31.9’u ise yeterli bulmaktadır. Sosyal aktivitelere ancak %32.9’u zaman ayırabilmektedir. Sonuç: Avrupa Kardiyoloji Cemiyeti’nin genel kardiyoloji müfredatının önerileri doğrultusunda, Türkiye’de kardiyoloji asistanlarının eğitimi süresince girişimsel uygulamaların sayısı yeterli iken, koroner anjiyografi sayıları biraz yetersiz kalmaktadır. Kişi başına düşen yayın sayısı ise oldukça düşük olmaktadır. (Anadolu Kardiyol Derg 2011; 11: 661-5

Evaluating functional capacity, and mortality effects in the presence of atrial electromechanical conduction delay in patients with systolic heart failure

Objective: Atrial functions are relatively suppressed in heart failure (HF). We aimed to investigate the associations of intra- and inter-atrial electromechanical conduction delay (EMCD) with functional class and mortality over a 12-month follow-up period.Methods: the prospective study included 65 patients with systolic HF and 65 healthy subjects with normal sinus rhythm. Left ventricular (LV) systolic functions and left atrial (LA) dimensions and volumes were evaluated by transthoracic echocardiography. Tissue Doppler imaging (TDI) signals at the lateral border of the mitral annulus (lateral PA'), septal mitral annulus (septal PA'), and tricuspid annulus (tricuspid PA') were measured. Intra- and inter-atrial EMCD were calculated.Results: Mitral inflow velocities were studied using pulsed-wave Doppler after placing the sample volume at the leaflets' tips. the peak early (E wave) and late (A wave) velocities were measured. the septal annular E/E' ratio was relatively higher and lateral, septal, and right ventricular S, E', and A' waves were significantly lower in the HF group than in the control group (12.49±6.03 - 7.16±1.75, pE/E' <0.0001). Intra-atrial EMCD was detected as 117.5 ms and inter-atrial EMCD as 127.5 ms in patients with prolonged atrial EMCD. A significant increase was found in prolonged intraand inter-atrial EMCD according to functional capacity increase (p=0.012 and p=0.031, respectively). the incidence of mortality was significantly higher in patients with prolonged atrial EMCD (p=0.025), and 5 patients in the HF group died during the study over the 12-month follow-up period.Conclusions: in this study, we found a relationship between prolonged atrial conduction time and increased functional class and mortality in patients with systolic HF

The Negative Effect of Mean Perfusion Pressure on the Development of Acute Kidney Injury after Transcatheter Aortic Valve Implantation

Abstract Objective: To evaluate the predictive value of mean perfusion pressure (mPP) in the development of acute kidney injury (AKIN) after transcatheter aortic valve implantation (TAVI). Methods: One hundred and forty seven consecutive patients with aortic stenosis (AS) were evaluated for this study and 133 of them were included. Mean arterial pressure (mAP) and central venous pressure (CVP) were used to calculate mPP before TAVI procedure (mPP = mAP-CVP). The occurrence of AKIN was evaluated with AKIN classification according to the Valve Academic Research Consortium-2 recommendations. The patients were divided into two groups according to the receiver operating characteristic (ROC) analysis of their mPP levels (high-risk group and low-risk group). Results: The AKIN prevalence was 22.6% in this study population. Baseline serum creatinine level, glomerular filtration rate, amount of contrast medium, and the level of mPP were determined as predictive factors for the development of AKIN. Conclusion: The occurrence of AKIN is associated with increased morbidity and mortality rates in patients with TAVI. In addition to the amount of contrast medium and basal kidney functions, our study showed that lower mPP was strongly associated with development of AKIN after TAVI

The Importance of Intra-aortic Pulse Pressure After Anterior ST-segment Elevation Myocardial Infarction

Abstract Objective: To evaluate the association of pulse pressure (PP) with mortality and major adverse cardiac events (MACE) in one-year period after anterior ST-elevation myocardial infarction (A-STEMI). Methods: A total of 261 consecutive patients whose blood pressure was measured with the aid of a catheter before primary percutaneous coronary intervention (PPCI) between August 2016 and February 2017 were included in the study. The patients were divided into three groups according to pulse pressure (PP) (Group 1, PP50 mmHg). Results: The mean age of the patients was 63.4±14.1 years, and 206 of them were male. The groups were similar in terms of age and diastolic blood pressure (DBP). The ratio of female patients in Group 1 was higher, and their systolic blood pressure (SBP) was lower than those from the other groups (P=0.005 vs. P=0.042). The rates of MACE and mortality were higher in Group 1. The predictive PP values were calculated to be 42.5 mmHg for development of MACE and 41.5 mmHg for mortality. One-year survival ratio was worse in Group 1 than in the others according to Kaplan-Meier analysis (P<0.001). Conclusion: The values of PP which was measured intra-aortically in patients with A-STEMI were associated with mortality and MACE in the one-year follow-up period