Granice instytucjonalnej interwencji wobec rodziny. Diagnoza syndromu zastępczego zespołu Münchhausena w Niemczech – prezentacja przypadków

Artykuł nawiązuje do kontrowersyjnych i stosunkowo częstych decyzji niemieckich sądów pozbawiających obywateli praw rodzicielskich, a przez to odbierających dzieciom szansę na życie we własnej rodzinie. Nie dotyczy to sytuacji, w których rozłąka z rodzicami z powodu ich winy jest konieczna (np. w związku z zaniedbaniami, znęcaniem się), lecz sytuacji, które powstają w wyniku błędnych diagnoz lekarskich. W artykule szczególną uwagę zwrócono na decyzje sądowe, które opierają się na diagnozie lekarskiej określanej terminem Münchhausen-by-proxy-Syndrom (MSBP). Wyjaśniając to zjawisko, autorka przytacza przykłady ilustrujące los dzieci, które niemieckie urzędy do spraw młodzieży (Jugendamt) i sądy rodzinne pozbawiły dzieciństwa z rodzicami, oraz pokazuje, jak istotne jest społeczne wsparcie dla ludzi dotkniętych tym losem. Przykładem obywatelskiej samoorganizacji na rzecz ochrony rodziny i interesów dzieci jest działalność stowarzyszenia Aktion Rechte für Kinder e.V

Neue Formen der Migration und des Austausches im grenznahen Bereich

Printmedien wie auch Fernsehsendungen und diverse Internetportale widmen sich seit jüngstem einer relativ neuen Entwicklung im deutsch-polnischen Grenzgebiet. So konnte man 2008 in TV Polonia einen Film mit dem Titel »Expansion nach Westen« anschauen, in der Neuen Zürcher Zeitung lesen »Die Polen kommen« oder im Wiener Standard »Polen entdecken Deutschland als Billig-Paradies«. Diese Beiträge, die in ihrem Grundtenor auch gelegentlich unter der Überschrift »Polen kaufen Deutschland auf« zusammengefasst werden, haben etwas Irritierendes, war man doch lange Zeit eher gewöhnt zu hören »Die Deutschen kaufen Polen auf«. Die Autorin befasst sich in ihrem Beitrag mit einer neuen Facette von Migration zwischen Polen und Deutschland

Granice instytucjonalnej interwencji wobec rodziny. Diagnoza syndromu zastępczego zespołu Münchhausena w Niemczech – prezentacja przypadków

Artykuł nawiązuje do kontrowersyjnych i stosunkowo częstych decyzji niemieckich sądów pozbawiających obywateli praw rodzicielskich, a przez to odbierających dzieciom szansę na życie we własnej rodzinie. Nie dotyczy to sytuacji, w których rozłąka z rodzicami z powodu ich winy jest konieczna (np. w związku z zaniedbaniami, znęcaniem się), lecz sytuacji, które powstają w wyniku błędnych diagnoz lekarskich. W artykule szczególną uwagę zwrócono na decyzje sądowe, które opierają się na diagnozie lekarskiej określanej terminem Münchhausen-by-proxy-Syndrom (MSBP). Wyjaśniając to zjawisko, autorka przytacza przykłady ilustrujące los dzieci, które niemieckie urzędy do spraw młodzieży (Jugendamt) i sądy rodzinne pozbawiły dzieciństwa z rodzicami, oraz pokazuje, jak istotne jest społeczne wsparcie dla ludzi dotkniętych tym losem. Przykładem obywatelskiej samoorganizacji na rzecz ochrony rodziny i interesów dzieci jest działalność stowarzyszenia Aktion Rechte für Kinder e.V

Serbołużyczanie - naród w trosce o przetrwanie

Tyt. z nagłówka.Bibliogr. s. 34-[35].Tekst dotyczy obecnej sytuacji Serbołużyczan, słowiańskiego narodu zamieszkującego Łużyce, teren wschodnich Niemiec. Naszkicowano rozwój tej grupy narodowej od końca XIX wieku z uwzględnieniem zarówno czasów nazistowskich, jak i sytuacji w okresie NRD. Tekst przedstawia z jednej strony starania o zachowanie języka serbołużyckiego między innymi poprzez działalność Centrum Językowego WITAJ, a z drugiej strony zwraca uwagę na skutki obecności odkrywkowych kopalni węgla brunatnego na terenach Łużyc. Analizowany jest też stosunek państwa niemieckiego do Serbołużyczan. Opierając się na własnych badaniach prowadzonych przez autorkę w roku 2010 w okolicach serbołużyckiej miejscowości Slepo (Schleife), ukazano dylematy tamtejszej ludności, która czuje się uzależniona od funkcjonowania koncernu energetycznego Vattenfall. Z jednej strony firma ta zapewnia wiele miejsc pracy, a z drugiej zagraża zarówno istnieniu ich posiadłości, jak i trwaniu kultury serbołużyckiej. Kopalnie odkrywkowe niszczą środowisko naturalne i społeczne: kolejne wsie ulegają zagładzie a więzi społeczne – zerwaniu na skutek przesiedlenia w nowe, obce miejsca. Świadomość zaistniałej sytuacji skłania Serbołużyczan do wielkiej dbałości o własne dziedzictwo kulturowe i do walki o utrzymanie odrębności kulturowej.The following article deals with the current situation of the Sorbs – a Slavic ethnic group leaving in Lusatia, which is a region belonging to former East Germany. The development of this ethnic group – starting from the end of the 19th Century and considering both Nazi times and former East Germany situation – will be shown. The article discusses on the one hand the attempts to maintain the Sorbian language, among others due to the activities of the Language Centre WITAJ, and on the other hand it stresses the consequences of the brown coal mining in the region of Lusatia. In addition, the attitude of German natives towards the Sorbs is analysed. On basis of the own research conducted by the author in the year 2010 near the Sorbian town Slepo (ger. Schleife), dilemmas of the local people, who feel dependent on energy concern Vattenfall, are shown. Although the concern guarantees work places, it also jeopardizes the existence of local people’s houses and the cultivation of the Sorbian tradition. The coal mines destroy the natural and social environment. More and more villages are demolished and social networks are being broken by people’s displacements. The current situation makes the Sorbs even more cautious about their own culture and motivates them to fight for their cultural survival.Dostępny również w formie drukowanej.SŁOWA KLUCZOWE: Serbołużyczanie, kultura serbołużycka, język serbołużycki, program WITAJ, węgiel brunatny. KEYWORDS: the Sorbs, Sorbian culture, Sorbian language, WITAJ programme, brown coal