Mętny płyn w chwili rozpoczęcia dializy otrzewnowej u pacjenta z glomerulopatią włókienkową

Jałowe zapalenie otrzewnej jest częstym problemem u pacjentów dializowanych otrzewnowo. Stwierdzenie mętnego dializatu przy pierwszym drenażu płynu zalegającego w otrzewnej wymaga wnikliwej diagnostyki. W artykule przedstawiono opis przypadku pacjenta z gwałtownie przebiegającym uszkodzeniem nerek w przebiegu glomerulopatii włókienkowej, którego docelową terapią miała być dializa otrzewnowa. Stwierdzenie mętnego płynu podczas pierwszego drenażu otrzewnej, przy współistniejącej przewlekle biegunce i hipoalbuminemii, doprowadziło w konsekwencji do zdiagnozowania gruczolakoraka jelita grubego i weryfikacji dalszej terapii. Jest to pierwszy przypadek glomerulopatii włókienkowej przebiegającej pod postacią podostrego kłębuszkowego zapalenia nerek, współistniejącej z guzem jelita grubego. Ścisła współpraca nefrologa i nefropatologa jest warunkiem właściwego postępowania, szczególnie w tak rzadkich i skomplikowanych przypadkach. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 3, 232–23

Kryteria diagnostyczne zaburzeń psychicznych dla dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną w klasyfikacji DC–LD

Diagnosing people with intellectual disability and additional mental health difficulties can be challenging. This paperlooks at the current classifications of mental health disorders in the population with intellectual disability. Specificallydesigned for this population, the DC-LD (Diagnostic Criteria for Psychiatric Disorder for use with adults with LearningDisabilities/Mental Retardation) classification system is almost unknown in Poland. Therefore, our aim is to focus on thisclassification system in order to help physicians and psychologists who work with adult patients with intellectual disability.Diagnozowanie pacjentów z niepełnosprawnością intelektualną oraz współist-niejącymi zaburzeniami psychicznymi może przysparzać trudności. W artykule omó-wiono zasady klasyfikacji zaburzeń psychicznych u dorosłych osób z niepełnospraw-nością intelektualną w różnych systemach diagnostycznych. Specjalnie przeznaczo-ny dla takich osób system DC-LD (Diagnostic Criteria for Psychiatric Disorder for use with adults with Learning Disabilities/Mental Retardation- Kryteria diagnostyczne za-burzeń psychicznych dla dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną) prak-tycznie nie jest w Polsce znany, dlatego poświęcono mu najwięcej uwagi, w celu przybliżenia tego systemu lekarzom i psychologom, którzy zajmują się dorosłymi pa-cjentami z niepełnosprawnością intelektualną

Readiness of nurses when faced with a patient’s death

IntroductionThe death of a patient negatively affects the professional dimension of nurses’ functioning and also their private lives, where professional experiences and emotions are often transmitted.Aim of the studyThe main aim of the study was to discover how the nursing staff assessed their self-efficacy in dealing with the death of a patient.Materials and methodsThe researchers used a diagnostic survey method and a self-authored survey, Life Satisfaction Scale (SWLS), Coping Inventory for Stressful Situations (CISS), Generalized Self-Efficacy Scale (GSES), Courtauld Emotional Control Scale (CECS), The Death Anxiety and Fascination Scale with the Death Anxiety Subscale. The study group consisted of 287 individuals.ResultsWorking in a hospital is stressful in the opinion of 79.44% of the respondents. 39.37% of the respondents feared death. In the course of work, the death of a patient in the department was sometimes experienced by 34.84% of the respondents, always experienced by 29.97%. The respondents usually did not make their compassion for a dying patient based on the patient’s position in society (57.84%). In the case of the majority (84.67%) of the respondents, the employer did not provide mental support for the staff in difficult situations. The majority of the respondents did not feel the need to broaden their knowledge of death and dying (64.11%).ConclusionThe surveyed nurses most often presented low or average life satisfaction, high self-efficacy, average levels of stress and coping in all three styles (with a preference for avoidance-oriented), and a high level of death fascination and an average level of death anxiety. The majority of the nurses in difficult situations and when a stressful situation occurred did not receive support from their employer or from physicians, but could count on the assistance of fellow nurses and a divisional nurse. The majority of the respondents felt that psychological support in their work was important and would gladly benefit from it. Although most nurses did not feel the need to broaden their knowledge of death/dying, they would take part in such a course if it were possible

Bortezomib plus melphalan and prednisone for initial treatment of plasma cell myeloma in transplant-ineligible patient with renal failure

Niewydolność nerek pogarsza rokowanie chorych na szpiczaka plazmocytowego (PCM). W artykule przedstawiono opis 82-letniego chorego na PCM klasy IgG lambda w stadium zaawansowania klinicznego IIIB według Durie-Salmona, o 3. stopniu zaawansowania według Międzynarodowego Systemu Prognostycznego, ze współistniejącą niewydolnością nerek, leczonego bortezomibem w skojarzeniu z melfalanem i prednizonem. Dotychczas pacjent uzyskał bardzo dobrą odpowiedź częściową na leczenie. Poprawa jakości odpowiedzi na leczenie chorych na PCM dotyczy także osób po 75. roku życia leczonych zgodnie z protokołami chemioterapii opartymi na nowych lekach.Renal failure worsens prognosis of patients with plasma cell myeloma (PCM). The case of 82-year old patient diagnosed with PCM, categorized as stage IIIB according to Durie-Salmon classification, as stage III according to International Staging System classification and renal impairment treated with regimen containing bortezomib, melphalan, prednisone, was presented. As far the patient achieved very good partial response to treatment. Improvement of quality of response is also remarkable in patients with PCM older than 75 years old, treated with chemotherapy based on novel drugs

Rodzina w zdrowiu i w chorobie. Uwarunkowania środowiskowe zdrowia

Praca recenzowana / peer-reviewed pape

Pielęgniarstwo na rzecz milenijnych celów rozwoju. Cz. 2

Praca recenzowana / Peer-reviewed paperZ przyjemnością oddajemy w Państwa ręce drugi tom monografii wydanej z okazji XII Kongresu Pielęgniarek Polskich w Krakowie, w którym udział wzięło blisko 500 pielęgniarek, zaprezentowano 160 prac w 9 sesjach. Ta kolejna już publikacja świadczy o dynamicznym rozwoju badań naukowych w pielęgniarstwie. Dowodzi, że pielęgniarstwo to nie tylko zawód, ale i interdyscyplinarna nauka

Pielęgniarstwo na rzecz milenijnych celów rozwoju

Praca recenzowana / Peer-reviewed paperPielęgniarki odgrywają kluczową rolę w realizacji milenijnych celów rozwoju włączając się w wiele zróżnicowanych działań na poziomie zarówno lokalnym, krajowym, jak i międzynarodowym. Są to działania m.in. o charakterze wychowawczo- edukacyjnym, opiekuńczo-terapeutycznym, badawczym, jak i politycznym. Przykładem takich działań jest materiał zawarty w niniejszej monografii, w której znalazły się wyniki dociekań naukowych prezentujące aktywność środowiska pielęgniarskiego na rzecz społeczności pacjentów w zdrowiu i w chorobie oraz na rzecz grupy zawodowej pielęgniarek, zmagającej się z wieloma problemami, których rozwiązanie ma istotny związek z realizacją funkcji zawodowych przedstawicieli tej profesji. Tematyka prac składających się na monografię Pielęgniarstwo na rzecz milenijnych celów rozwoju jest bogata i pokazuje różnorodność zainteresowań badawczych pielęgniarek, co nierozerwalnie wiąże się z wielowymiarowością roli społeczno- zawodowej pielęgniarki – także w kontekście realizacji przyjętych przez ONZ celów

Adding 6 months of androgen deprivation therapy to postoperative radiotherapy for prostate cancer: a comparison of short-course versus no androgen deprivation therapy in the RADICALS-HD randomised controlled trial

Background Previous evidence indicates that adjuvant, short-course androgen deprivation therapy (ADT) improves metastasis-free survival when given with primary radiotherapy for intermediate-risk and high-risk localised prostate cancer. However, the value of ADT with postoperative radiotherapy after radical prostatectomy is unclear. Methods RADICALS-HD was an international randomised controlled trial to test the efficacy of ADT used in combination with postoperative radiotherapy for prostate cancer. Key eligibility criteria were indication for radiotherapy after radical prostatectomy for prostate cancer, prostate-specific antigen less than 5 ng/mL, absence of metastatic disease, and written consent. Participants were randomly assigned (1:1) to radiotherapy alone (no ADT) or radiotherapy with 6 months of ADT (short-course ADT), using monthly subcutaneous gonadotropin-releasing hormone analogue injections, daily oral bicalutamide monotherapy 150 mg, or monthly subcutaneous degarelix. Randomisation was done centrally through minimisation with a random element, stratified by Gleason score, positive margins, radiotherapy timing, planned radiotherapy schedule, and planned type of ADT, in a computerised system. The allocated treatment was not masked. The primary outcome measure was metastasis-free survival, defined as distant metastasis arising from prostate cancer or death from any cause. Standard survival analysis methods were used, accounting for randomisation stratification factors. The trial had 80% power with two-sided α of 5% to detect an absolute increase in 10-year metastasis-free survival from 80% to 86% (hazard ratio [HR] 0·67). Analyses followed the intention-to-treat principle. The trial is registered with the ISRCTN registry, ISRCTN40814031, and ClinicalTrials.gov, NCT00541047. Findings Between Nov 22, 2007, and June 29, 2015, 1480 patients (median age 66 years [IQR 61–69]) were randomly assigned to receive no ADT (n=737) or short-course ADT (n=743) in addition to postoperative radiotherapy at 121 centres in Canada, Denmark, Ireland, and the UK. With a median follow-up of 9·0 years (IQR 7·1–10·1), metastasis-free survival events were reported for 268 participants (142 in the no ADT group and 126 in the short-course ADT group; HR 0·886 [95% CI 0·688–1·140], p=0·35). 10-year metastasis-free survival was 79·2% (95% CI 75·4–82·5) in the no ADT group and 80·4% (76·6–83·6) in the short-course ADT group. Toxicity of grade 3 or higher was reported for 121 (17%) of 737 participants in the no ADT group and 100 (14%) of 743 in the short-course ADT group (p=0·15), with no treatment-related deaths. Interpretation Metastatic disease is uncommon following postoperative bed radiotherapy after radical prostatectomy. Adding 6 months of ADT to this radiotherapy did not improve metastasis-free survival compared with no ADT. These findings do not support the use of short-course ADT with postoperative radiotherapy in this patient population

Duration of androgen deprivation therapy with postoperative radiotherapy for prostate cancer: a comparison of long-course versus short-course androgen deprivation therapy in the RADICALS-HD randomised trial

Background Previous evidence supports androgen deprivation therapy (ADT) with primary radiotherapy as initial treatment for intermediate-risk and high-risk localised prostate cancer. However, the use and optimal duration of ADT with postoperative radiotherapy after radical prostatectomy remains uncertain. Methods RADICALS-HD was a randomised controlled trial of ADT duration within the RADICALS protocol. Here, we report on the comparison of short-course versus long-course ADT. Key eligibility criteria were indication for radiotherapy after previous radical prostatectomy for prostate cancer, prostate-specific antigen less than 5 ng/mL, absence of metastatic disease, and written consent. Participants were randomly assigned (1:1) to add 6 months of ADT (short-course ADT) or 24 months of ADT (long-course ADT) to radiotherapy, using subcutaneous gonadotrophin-releasing hormone analogue (monthly in the short-course ADT group and 3-monthly in the long-course ADT group), daily oral bicalutamide monotherapy 150 mg, or monthly subcutaneous degarelix. Randomisation was done centrally through minimisation with a random element, stratified by Gleason score, positive margins, radiotherapy timing, planned radiotherapy schedule, and planned type of ADT, in a computerised system. The allocated treatment was not masked. The primary outcome measure was metastasis-free survival, defined as metastasis arising from prostate cancer or death from any cause. The comparison had more than 80% power with two-sided α of 5% to detect an absolute increase in 10-year metastasis-free survival from 75% to 81% (hazard ratio [HR] 0·72). Standard time-to-event analyses were used. Analyses followed intention-to-treat principle. The trial is registered with the ISRCTN registry, ISRCTN40814031, and ClinicalTrials.gov , NCT00541047 . Findings Between Jan 30, 2008, and July 7, 2015, 1523 patients (median age 65 years, IQR 60–69) were randomly assigned to receive short-course ADT (n=761) or long-course ADT (n=762) in addition to postoperative radiotherapy at 138 centres in Canada, Denmark, Ireland, and the UK. With a median follow-up of 8·9 years (7·0–10·0), 313 metastasis-free survival events were reported overall (174 in the short-course ADT group and 139 in the long-course ADT group; HR 0·773 [95% CI 0·612–0·975]; p=0·029). 10-year metastasis-free survival was 71·9% (95% CI 67·6–75·7) in the short-course ADT group and 78·1% (74·2–81·5) in the long-course ADT group. Toxicity of grade 3 or higher was reported for 105 (14%) of 753 participants in the short-course ADT group and 142 (19%) of 757 participants in the long-course ADT group (p=0·025), with no treatment-related deaths. Interpretation Compared with adding 6 months of ADT, adding 24 months of ADT improved metastasis-free survival in people receiving postoperative radiotherapy. For individuals who can accept the additional duration of adverse effects, long-course ADT should be offered with postoperative radiotherapy. Funding Cancer Research UK, UK Research and Innovation (formerly Medical Research Council), and Canadian Cancer Society