Spontane-taalanalyse bij afasie

In dit artikel wordt een kritisch overzicht gegeven van de verschillende methoden die momenteel worden gebruikt bij de analyse van spontane taal bij afatische patiënten. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen semi-spontane taal (beschrijven van situatieplaatjes of het navertellen van een sprookje) en 'echte spontane taal (gesprekken en interviews met open vragen). Beide soorten spontane taal kunnen geanalyseerd worden met behulp van twee typen meetinstrumenten: beoordelingsschalen en gekwantificeerde linguïstische variabelen. De voor- en nadelen van de belangrijkste meetinstrumenten die worden gebruikt bij communicatief/pragmatische analyse, conversatie-analyse en linguïstische analyse worden besproken. Bij deze bespreking wordt in het bijzonder aandacht besteed aan de (ecologische) validiteit en betrouwbaarheid van de gebruikte meetinstrumenten. Geconcludeerd wordt dat de meeste analysemethoden ongeschikt zijn om veranderingen in de spontane taal bij individuele patiënten vast te stellen. Aan het slot van het artikel worden enkele algemene richtlijnen gegeven voor verder onderzoek, waarbij met name wordt gewezen op het belang van de relatie tussen spontane-taalanalyse en therapie

Time reference in aphasia:Evidence from Greek

Several studies have shown selective deficits in the production and comprehension of verb forms referring to the past. On the basis of this evidence the Past Discourse Linking Hypothesis (Bastiaanse et al., 2011) suggests that individuals with aphasia have difficulties with verb forms referring to the past, in comparison to non-past forms such as the present and the future. However, many studies provide counterevidence. This study presents a review of the literature and addresses the question of dissociation between the past and the non-past in aphasia in Greek, a language which distinguishes among three past forms. A mixed group of eight individuals with aphasia and a group of 10 non-brain-damaged speakers performed the two tasks of the Greek version of the Test for Assessing Reference of Time (Bastiaanse, Jonkers, & Thompson, 2008): a sentence completion task (primed by pictures) and a sentence-picture matching task. The sentence completion task tested the present, future and three past tenses: past perfective, past imperfective and present perfect. The sentence-picture matching task tested past perfective, present and future. The production data provide evidence for a deficit in the reference to the past but they also suggest difficulties with the future. Interestingly, a dissociation among the three past tenses tested was found. Above chance performance was found in comprehension across tenses. We consider possible accounts of the data and we discuss the implications of these findings for the Past Discourse Linking Hypothesis

Linguïstische analyse van spontane taal bij afasie in de klinische praktijk: een utopie? Reactie op de commentaren

De drie commentaren op ons overzichtsartikel richten zich vooral op het gedeelte van ons artikel dat over de kwantitatieve analyse van de spontane taal gaat, en dan met name op de toepasbaarheid daarvan in de kliniek. Hoewel wij ook vrij uitvoerig aandacht hebben besteed aan andere analysemethoden, zullen wij ons in deze reactie voornamelijk beperken tot de vraag in hoeverre een dergelijke analyse in de klinische praktijk haalbaar en zinvol is. De belangrijkste vragen en kritische opmerkingen die in de commentaren naar voren komen, kunnen in een drietal punten worden samengevat: (1) de tijdsinvestering van zo'n linguïstische analyse, (2) het gebrek aan normen van gezonde sprekers, en (3) het nut oftewel de meerwaarde van het gebruik van objectieve taal' maten