Mouse nuclear myosin I knock-out shows interchangeability and redundancy of myosin isoforms in the cell nucleus.

Nuclear myosin I (NM1) is a nuclear isoform of the well-known "cytoplasmic" Myosin 1c protein (Myo1c). Located on the 11(th) chromosome in mice, NM1 results from an alternative start of transcription of the Myo1c gene adding an extra 16 amino acids at the N-terminus. Previous studies revealed its roles in RNA Polymerase I and RNA Polymerase II transcription, chromatin remodeling, and chromosomal movements. Its nuclear localization signal is localized in the middle of the molecule and therefore directs both Myosin 1c isoforms to the nucleus. In order to trace specific functions of the NM1 isoform, we generated mice lacking the NM1 start codon without affecting the cytoplasmic Myo1c protein. Mutant mice were analyzed in a comprehensive phenotypic screen in cooperation with the German Mouse Clinic. Strikingly, no obvious phenotype related to previously described functions has been observed. However, we found minor changes in bone mineral density and the number and size of red blood cells in knock-out mice, which are most probably not related to previously described functions of NM1 in the nucleus. In Myo1c/NM1 depleted U2OS cells, the level of Pol I transcription was restored by overexpression of shRNA-resistant mouse Myo1c. Moreover, we found Myo1c interacting with Pol II. The ratio between Myo1c and NM1 proteins were similar in the nucleus and deletion of NM1 did not cause any compensatory overexpression of Myo1c protein. We observed that Myo1c can replace NM1 in its nuclear functions. Amount of both proteins is nearly equal and NM1 knock-out does not cause any compensatory overexpression of Myo1c. We therefore suggest that both isoforms can substitute each other in nuclear processes

The multiple roles of myelin protein genes during the development of the oligodendrocyte

It has become clear that the products of several of the earliest identified myelin protein genes perform functions that extend beyond the myelin sheath. Interestingly, these myelin proteins, which comprise proteolipid protein, 2′,3′-cyclic nucleotide 3′-phosphodiesterase and the classic and golli MBPs (myelin basic proteins), play important roles during different stages of oligodendroglial development. These non-myelin-related functions are varied and include roles in the regulation of process outgrowth, migration, RNA transport, oligodendrocyte survival and ion channel modulation. However, despite the wide variety of cellular functions performed by the different myelin genes, the route by which they achieve these many functions seems to converge upon a common mechanism involving Ca2+ regulation, cytoskeletal rearrangements and signal transduction. In the present review, the newly emerging functions of these myelin proteins will be described, and these will then be discussed in the context of their contribution to oligodendroglial development

Oxysterol Binding Protein-dependent Activation of Sphingomyelin Synthesis in the Golgi Apparatus Requires Phosphatidylinositol 4-Kinase IIα

The study identifies a sterol- and oxysterol binding protein (OSBP)-regulated phosphatidylinositol 4-kinase that regulates ceramide transport protein (CERT) activity and sphingomyelin (SM) synthesis. RNA interference silencing experiments identify PI4KIIα; as the mediator of Golgi recruitment of CERT, providing a potential mechanism for coordinating assembly of SM and cholesterol in the Golgi or more distal compartments

Identification and Characterization of an Unusual Class I Myosin Involved in Vesicle Traffic in Trypanosoma brucei

Myosins are a multimember family of motor proteins with diverse functions in eukaryotic cells. African trypanosomes possess only two candidate myosins and thus represent a useful system for functional analysis of these motors. One of these candidates is an unusual class I myosin (TbMyo1) that is expressed at similar levels but organized differently during the life cycle of Trypanosoma brucei. This myosin localizes to the polarized endocytic pathway in bloodstream forms of the parasite. This organization is actin dependent. Knock down of TbMyo1 results in a significant reduction in endocytic activity, a cessation in cell division and eventually cell death. A striking morphological feature in these cells is an enlargement of the flagellar pocket, which is consistent with an imbalance in traffic to and from the surface. In contrast TbMyo1 is distributed throughout procyclic forms of the tsetse vector and a loss of ∼90% of the protein has no obvious effects on growth or morphology. These results reveal a life cycle stage specific requirement for this myosin in essential endocytic traffic and represent the first description of the involvement of a motor protein in vesicle traffic in these parasites

Wpływ niektórych czynników środowiskowych na charakterystykę fizykochemiczną preparatów białkowych

The investigations concerned protein preparations differentiated in terms of the methods of their production (meal, concentrate, isolate), origin (soya protein, milk protein) and elements of technological treatment applied (method of drying). The physicochemical characteristic has been determined on the basis of an investigation of solubility, water and fat absorption capacity, viscosity and emulsifying capacity taking into consideration the changing pH, salt concentration and protein concentration. The majority of preparations showed substantial variability under the influence of the investigated environmental factors.Badaniom poddano różne preparaty sojowe (Promine D, Promine R, Promosoy 100, Soyabits 25T) oraz preparaty mleczne (kazeinian sodu, białczan sodu, koncentrat białka mleka). Określano ich charakterystykę fizykochemiczną na podstawie znaczenia rozpuszczalności, zdolności absorpcji wody, lepkości, zdolności emulgowania tłuszczu i zdolności absorpcji tłuszczu , uwzględniając zmienne warunki środowiskowe : stężenie NaCl, pH roztworu i stężenie białka. Stwierdzono, że właściwości fizykochemiczne badanych preparatów są określone typem preparatu i sposobem jego otrzymywania oraz wykazują dużą zmienność w zależności od badanych czynników środowiskowych. Wpływ stężenia NaCl (0,3, 0,6 i 1,0 M) zaznaczył się szczególnie wyraźnie w przypadku rozpuszczalności i lepkości preparatów, natomiast w mniejszym stopniu w przypadku ich zdolności emulgowania tłuszczu . W 0,3 M roztworze NaCl obserwuje się specyficzne dla preparatów białka sojowego obniżenie rozpuszczalności i lepkości , jak również ich zdolności absorpcji wody. Wzrastające pH roztworu, w zakresie 5-7 było decydującym czynnikiem zwiększającym zdolność emulgowania tłuszczu preparatów, jak również ich lepkości, niemniej dynamika wzrostu lepkości była zróżnicowana i zależna od charakteru badanego preparatu. Najmniejsze zmiany lepkości wraz ze wzrostem pH wykazywał koncentrat sojowy Promosoy 100, szczególnie dynamicznie wzrastała lepkość izolatów białkowych uzyskanych w punkcie izoelektrycznym białka (izolat Promine R i koncentrat białka mleka). Stężenie białka w roztworze miało istotny wpływ na zdolność emulgowania tłuszczu , ale tylko w zakresie do 90-130 mg białka/10 ml roztworu. Przy wzroście stężenia preparatu od 2 do 16% obserwowano logarytmiczny wzrost lepkości wodnych roztworów preparatów typu izolatu. Zróżnicowanie właściwości fizykochemicznych preparatów, pogłębione stwierdzonymi zależnościami od badanych czynników środowiskowych wskazuje, że należy się spodziewać· potencjalnych różnic w oddziaływaniu preparatów na produkt, do którego zostaną one dodane. W celu osiągnięcia optymalnych wyników należy precyzyjnie dobierać preparat do rodzaju produktu, opierając się na stwierdzonych zależnościach

Charakterystyka zdolności emulgującej preparatów białka sojowego

Do oznaczeń zdolności emulgującej zaadaptowano metodę Swifta, zmodyfikowaną przez Webba oraz Grabowską. Opracowano własny zestaw pomiarowy pozwalający na seryjne pomiary. Na przykładzie roztworu izolatu białka sojowego Promine F określono wpływ szybkości mieszania (1000-4000 obr./min), szybkości wypływu oleju (0,3-0,7 ml/sek) i stężenia białka (8-200 mg/10 ml roztworu) na precyzję pomiaru zdolności emulgującej. W wyniku tych badań przyjęto optymalne warunki pomiaru zdolności emulgującej preparatów białkowych : objętość fazy wodnej 10 ml, szybkość wypływu oleju 0,5 ml/sek, szybkość mieszania 2000 obr./min. Przebadano wpływ stężenia białka (8-250 mg/10 ml roztworu), pH (2-10) i stężenia NaCl (0,3; 0,6 i 1 M) na zdolność emulgującą czterech handlowych preparatów białka sojowego. Badano preparaty typu izolatów (Promine D, Promine F, Promine R) i koncentrat Promosoy 100. W badanym zakresie stężeń białka stwierdzono różną zdolność emulgującą badanych preparatów sojowych. Różnice te były szczególnie wyraźne w granicach stężeń od 8-150 mg/10 ml. Stwierdzono, że Promine D i Promine F wykazują najniższą zdolność emulgującą przy pH 2-4, Promine R przy pH 5, natomiast Promosoy 100 w badanym zakresie pH wykazuje ten sam poziom zdolności emulgującej. Istotny wpływ stężenia NaCl na zdolność emulgującą stwierdzono tylko w przypadku Promine R

Charakterystyka pożądalności zapachu preparatu dymu wędzarniczego

Hedonic response to the odour of smoke flavouring (SF) and its phenolic fractions and relation to the intensity of odour was studied. Experimental results were than compared with theoretical ones, calculated from Tilgner's theorethical formula: good agreement was obtained, what confirms the validity of the formula and its applicability. Additionally, the rules governing summation of hedonic responses for individual fractions when mixed together were considered and discussed.W pracy zbadano pożądalność zapachu dymowego preparatu dymu wędzarniczego i jego trzech frakcji. Metodą skali hedonicznej określono wpływ stężenia PDW i jego frakcji w medium wodnym i tłuszczowym na pożądalność zapachu dymowego. Tą samą metodą przeprowadzono także charakterystykę pożądalności zapachu jako funkcji zmian proporcji dwóch podstawowych frakcji PDW F₁ i F₂ w medium tłuszczowym. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że najbardziej pożądany zapach posiadała frakcja F₂ (wysokie noty pożądalności w całym badanym przedziale stężeń). Frakcja F₁ posiadała wąski przedział stężeń, w których jej zapach był pożądalny, natomiast frakcja F3 była niepożądana w badanym zakresie stężeń. Badając wpływ proporcji frakcji F₁ i F₂ w ich mieszaninie na pożądalność zapachu przy dwóch poziomach stężeń zauważono, że dla stężenia 750 ppm pożądalność była wysoka dla wszystkich proporcji frakcji w mieszaninie, natomiast dla 1000 ppm wraz ze wzrostem udziału frakcji F₁ następował wyraźny spadek pożądalności. Konfrontacja danych eksperymentalnych i wartości obliczonych z teoretycznych zależności potwierdziła słuszność hipotezy Tilgnera Milera [9] o nakładaniu się pożądalności substancji składanych w ich mieszaninie

Właściwości funkcjonalne węglowodanów preparatów sojowych - badania modelowe

The effect of carbohydrate compounds of soybean protein preparations on their functional properties in meat model systems with 20 and 40% of meat protein replaced by soy protein was investigated. The ratio soy protein - carbohydrate compounds in soybean additives was regulated. Significant influence of mixture of soy protein – carbohydrate compounds was observed at a 40% substitution level, but carbohydrates seemed to play a secondary role as a factor influencing the functional properties of soybean protein preparations.Przeprowadzono badania nad wpływem węglowodanów występujących w sojowych preparatach białkowych na ich funkcjonalność w mięsnych układach modelowych symulujących produkt mięsny. Badania wykonano dla dwóch poziomów substytucji białka mięsa (20 i 40%) białkiem preparatu sojowego (Promine D), przy uwzględnieniu w układach modelowych różnych stosunków-białka sojowego do składników węglowodanowych. Jako źródło węglowodanów, dodawanych łącznie z białkiem sojowym stosowano mieszaninę węglowodanów (50% sacharozy, 25% celulozy, 25% skrobi) lub płatki sojowe, bardziej zbliżające układ doświadczenia do naturalnego. Mięsne układy modelowe z dodatkami białkowo-węglowodanowymi, imitującymi różne preparaty sojo,we oceniano pod względem lepkości i poziomu wycieku wymuszonego, a po poddaniu ich standardowej obróbce termicznej również pod względem konsystencji i ubytków cieplnych. Stwierdzono, że dodatki węglowodanowe stosowane łącznie z białkiem sojowym powodują istotne zmiany właściwości mięsnych układów modelowych (wzrost poziomu wycieku wymuszonego, wzrost ubytków termicznych) tylko przy wyższym poziomie substytucji - 40% białka mięsa. Zastąpienie w doświadczeniu rozpuszczalnego białka sojowego (Promine D) białkiem izoelektrycznym (Promine R) wykazało, że głównym czynnikiem zmian właściwości układów mięsnych jest ilość i stan fizykochemiczny białka sojowego. Natomiast składniki węglowodanowe odgrywają drugorzędną rolę w kształtowaniu właściwości funkcjonalnych preparatów sojowych