ORGINAL ARTICLEMiejscowe śródścienne podawanie paklitakselu w celu leczenia uporczywej, nawrotowej restenozy w stencie – ocena bezpieczeństwa metody

Introduction: In-stent restenosis still remains a serious clinical problem. Local intramural drug delivery (LDD – Local Drug Delivery) seems to be an interesting alternative to drug-eluting stents (DES). Aim: The aim of the study was to assess the safety and effectiveness of local intramural paclitaxel administration in the treatment of recurrent in-stent restenosis (ISR). Methods: Five patients were enrolled in the study (3 men, mean age 50±7 years) with at least a second episode of ISR within the same stent. Percutaneous coronary angioplasty was performed on a total of 11 vessel segments. Remedy delivery catheters (Boston Scientific) were used for balloon angioplasty. Inflation pressure was calibrated to obtain a balloon/vessel lumen ratio of 1.1:1. Then the pressure was lowered to 3 atmospheres and 100 µg of paclitaxel diluted in 2 ml of 0.9% NaCl was given over 60 seconds under the pressure of 2-3 atmospheres. This dose was used for each 10 mm of lesions. Control coronary angiography was performed six months after the procedure. Results: In all patients effective target vessel revascularisation was achieved. No adverse events were observed in the periprocedural period or during the 6-month follow-up period. Control angiography revealed ISR in three segments (27.2%) and in-stent late lumen loss of 0.21±0.93 mm. Conclusions: Local intramural paclitaxel delivery is a safe and effective method of ISR treatment. The optimal paclitaxel dose should be established in further studies.Restenoza w stencie pozostaje nadal poważnym problemem klinicznym. Miejscowe, śródścienne podawanie leków cytotoksycznych (Local Drug Delivery, LDD) może stanowić interesującą alternatywną metodę w stosunku do stosowania stentów typu DES. Cel: Celem badania była ocena bezpieczeństwa i skuteczności śródściennego, miejscowego podawania paklitakselu w leczeniu nawrotowej restenozy w stencie (ISR). Metoda: Do badania włączono 5 chorych (3 mężczyzn, średni wiek 50±7 lat), z co najmniej drugim epizodem ISR w obrębie tego samego stentu. Zabiegom PTCA poddano łącznie 11 segmentów naczyniowych. Do angioplastyki balonowej użyto cewników transportowych Remedy (Boston Scientific). Ciśnienie inflacji dobierano tak, aby uzyskać stosunek średnicy balon/naczynie 1.1:1. Następnie zmniejszano ciśnienie do 3 atm. i przez około 60 s podawano 100 µg paklitakselu rozpuszczonego w 2 ml 0,9% NaCl pod ciśnieniem 2–3 atm. Powyższą dawkę stosowano na każde 10 mm długości docelowej zmiany. Kontrolne badanie angiograficznie wykonano po upływie 6 miesięcy u wszystkich chorych. Wyniki: U wszystkich chorych uzyskano skuteczne poszerzenia zmian docelowych. W okresie okołozabiegowym oraz podczas 6-mies. okresu obserwacji nie zanotowano zdarzeń niepożądanych. Kontrolna koronarografia ujawniła ISR w trzech segmentach (27,2%) oraz średnią późną utratę światła w obrębie stentu 0,21±0,93 mm. Wnioski: Zabiegi LDD z użyciem paklitakselu są bezpieczną i skuteczną metodą leczenia ISR. Ostateczna wielkość dawki paklitakselu powinna być określona w następnych badaniach