Ocena akceptacji leczenia zachowawczego w przypadkach ciąży obumarłej w I trymestrze

Objectives: The aim of the present study was to assess patient acceptability and satisfaction with medical treatment (vaginal misoprostol) of non-viable first trimester pregnancy. Material and methods: A total of 64 women, treated with vaginal misoprostol for non-viable first trimester pregnancy between October 2012 and December 2012 at the First Department of Obstetrics and Gynecology, Medical University of Warsaw, were included in this questionnaire-based study. Questions pertaining to advantages and disadvantages of misoprostol treatment as compared to potential surgical intervention were used. The respondents also determined whether they would choose medical treatment if they were to decide again. The Visual Analogue Scale (VAS) was used to assess pain and bleeding intensity. Results: Medical treatment was successful in 57 and surgical treatment was needed in 7 women. Average pain and bleeding intensity were 5.8 and 5.3, respectively. The most common side effects included diarrhea (27%), dizziness (22.2%), nausea (15.9%), and chills (15.6%). The most important advantages of misoprostol therapy were avoidance of the risk of uterine perforation (96.4%) and formation of intrauterine adhesions (74.6%), whereas the most significant disadvantages were prolonged bleeding (21.4%), pain (21.4%), and longer treatment duration (42.9%). Overall, 95.6% of the patients with successful treatment outcome declared they would choose this procedure if they were to decide again, as compared to 85.6% of women with treatment failure (p>0.05). Conclusions: Medical treatment with vaginal misoprostol is acceptable and well-tolerated by the vast majority of women with non-viable first trimester pregnancy. Satisfaction is expressed by both, respondents with successful as well as unsuccessful treatment outcome.Cel: Celem pracy była ocena akceptacji i stopnia satysfakcji pacjentek z farmakologicznej indukcji poronienia mizoprostolem w przypadkach ciąży obumarłej w I trymestrze. Materiał i metody: Wśród 64 pacjentek z ciążą obumarłą w I trymestrze hospitalizowanych od października 2012 roku do grudnia 2013 roku w I Klinice Położnictwa i Ginekologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego leczonych mizoprostolem, przeprowadzono ankietę zawierającą pytania dotyczące akceptacji i satysfakcji z zastosowanej metody. W kwestionariuszu znalazły się również pytania o zalety i wady leczenia mizoprostolem w porównaniu do potencjalnego leczenia zabiegowego. Pacjentki ponadto wskazywały, czy w razie konieczności ponownie zdecydowałyby się na farmakoterapię. Wyniki: U 57 pacjentek leczenie farmakologiczne było skuteczne, natomiast 7 wymagało zabiegu wyłyżeczkowania jamy macicy. Stopień nasilenia bólu oraz krwawienia podczas leczenia pacjentki oceniały w wizualnej skali analogowej (VAS). Wynosił on odpowiednio 5,8 pkt i 5,3 pkt. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: biegunka (27%), zawroty głowy (22.2%), nudności (15.9%) i dreszcze (15.6%). Za największe korzyści terapii mizoprostolem uznano uniknięcie ryzyka uszkodzenia macicy podczas zabiegu (96.4%) oraz powstania zrostów wewnątrzmacicznych (74.6%). Wśród wad wymieniano: przedłużone krwawienie (21,4%), ból (21,4%) i dłuższy czas terapii w porównaniu do postępowania zabiegowego (42.9%). Wyniki leczenia nie wpłynęły na ewentualny ponowny wybór tej metody przez pacjentki. Przy skutecznym leczeniu mizoprostolem 95,6% kobiet ponownie zdecydowałoby się na zaproponowane postępowanie, natomiast przy nieefektywnym leczeniu 85,6% (p>0,05). Wnioski: W przypadku ciąży obumarłej w I trymestrze, indukcja poronienia przy zastosowaniu mizoprostolu dopochwowo jest metodą akceptowalną i dobrze tolerowaną przez zdecydowaną większość pacjentek. Zadowolenie z leczenia mizoprostolem wyrażają zarówno pacjentki z efektywną, jak i nieskuteczną terapią

Giant recurrent perineal endometriosis in an episiotomy scar – a case report

The occurrence of perineal endometriotic lesions can be explained by mechanical dissemination and transplantation of endometrial cells. Viable decidual endometrial cells are likely to be transplanted into the episiotomy wounds or perineal tears during normal vaginal delivery and subsequent growth may occur. A case of a 33-year old woman with a medical history of recurrent perineal endometriosis was described. An endometriotic giant mass (8 centimeter in diameter) was wide-excised, together with the episiotomy scar. The recovery was uneventful. Three years after the surgery, the patient is symptom-free and with no signs of recurrence or discomfort. According to the literature and our own experience, a complete excision of endometriotic tissue is the treatment of choice. We can conclude that a wide excision is mandatory as it is the only way to prevent tumor recurrence

Complications of sub-urethral sling procedures

Approximately one-third of the female population has been estimated to suffer from stress urinary incontinence. Surgical management of this disorder has been an area of ongoing innovation since the beginning of the 20th century. Better understanding of the underlying patomechanisms resulted in the invention of suburethral sling, that proved to be very effective in terms of the cure rates. The introduction of sling techniques also caused a considerable reduction of the rates of intra- and postoperative complications of incontinence treatment. Unfortunately, modern anti-incontinence surgery continues to be associated with a high risk of both, perioperative morbidity and longterm adverse outcomes, even with the recently introduced single-incision techniques. The article focuses on intraand postoperative complications of sling techniques in anti-incontinence surgery. Both, common and rare adverse outcomes are widely discussed

Influence of Echinacea purpurea intake during pregnancy on fetal growth and tissue angiogenic activity.

The process of angiogenesis and control of blood vessels sprouting are fundamental to human health, as they play key roles in many physiological and pathological conditions. Intake of different pharmaceuticals with antiangiogenic activity by pregnant women may lead to severe developmental disturbances as it was described in case of thalidomide. It may also cause immunomodulatory effects as it was shown for antibiotics, theobromine, caffeic acid or catechins on the pregnant mice model. At present, Echinacea purpurea-based phytoceuticals are among the most popular herbals in the marketplace. Many compounds of Echinacea extracts (polysaccharides, alkamides, polyphenols, glycoproteins) exert immunomodulatory, anti-oxidative and anti-inflammatory activity. Echinacea is one of the most powerful and effective remedies against many kinds of bacterial and viral infections. In previous studies we shown significant inhibitory effect of the Echinacea purpurea based remedy on tumour angiogenic activity using cutaneous angiogenesis test, and an inhibitory effect on L-1 sarcoma growth was observed . The aim of the present study was to establish whether pharmaceuticals containing alcoholic extracts of Echinacea purpurea given to pregnant mice influence angiogenic activity and tissue VEGF and bFGF production of their fetuses. We showed that angiogenic activity of tissue homogenates was increased in Esberitox group and diminished in case of Immunal forte as compared to standard diet group. In case of Echinapur group we did not find significant differences in angiogenic activity. VEGF and bFGF concentration were lower in all groups compared to the control. In the case of Echinapur and Esberitox number of fetuses in one litter were slightly lower as compared to control group, but the difference is on the border of statistical significance. In conclusion, there is some possibility that pharmaceuticals containing Echinacea purpurea might influence fetal development in human also, because they may interfere with embrional angiogenesis , and should not be recommended for pregnant women

Schorzenia dna miednicy. Uzasadnienie dla opracowania rekomendacji klinicznych

Schorzenia dna miednicy, a więc zaburzenia anatomiczno-funkcjonalne wynikające z uszkodzenia struktur podpierająco-zawieszających, dotyczą ponad 30% populacji dorosłych kobiet. Wśród nich główny przedmiot zainteresowania ginekologów stanowią przede wszystkim nietrzymanie moczu oraz zaburzenia statyki narządów miednicy. Schorzenia dna miednicy wpływają zdecydowanie na obniżenie jakości życia pacjentek. Biorąc pod uwagę dane epidemiologiczne oraz czynniki ryzyka występowania schorzeń dna miednicy, należypodkreślić, że jako klinicyści będziemy obserwować zwiększającą się zapadalność, z czym wiąże się koniecznośćumiejętnej odpowiedzi na rosnące potrzeby pacjentek. W związku z tym istnieje potrzeba rozpowszechnienia wiedzy dotyczącej zarówno diagnostyki, jak i leczenia schorzeń dna miednicy. W pracy omówiono epidemiologię oraz czynniki ryzyka występowania nietrzymania moczu i zaburzeń statyki narządów miednicy. Podkreślono rolę oceny komfortu życia pacjentek w kontekście podjęcia leczenia operacyjnego. Zwrócono uwagę na koszty związane z leczeniem schorzeń dna miednicy. Wskazano na postęp w zakresie diagnostyki i metod leczenia nietrzymania moczu i obniżania narządów miednicy. Aktualnie obowiązujące rekomendacje dotyczące schorzeń dna miednicy zostały wydane przez Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników w latach 2009 i 2010. Wszystkie zaakcentowane w pracy kwestie stanowią istotne uzasadnienie dla wprowadzenia nowych, pełnych rekomendacji dotyczących leczenia schorzeń dna miednicy, uwzględniających prawidłową i pełną diagnostykę oraz zarówno konserwatywne, jak i zabiegowe metody leczenia

Depression and anxiety in patients with pelvic floor disorders

Pelvic floor disorders are very common health problems in adult women affecting their quality of life in many aspects. One of them, still poorly recognised, is depression as well as anxiety. As the main goal of treatment is achievement of improvement of life quality we have to be aware of the incidence and severity of mood disorders in urogynecological patients. It is very important to be sure whether treatment of main disease is enough to solve depression and anxiety or we have to cope with them separately. The review sums up current knowledge on that very important topic

Sexual function in women with pelvic organ prolapse and surgery influence on their complaints

Sexual health is an essential component of women’s wellbeing. Women with pelvic organ prolapse (POP) often suffer from sexual dysfunction. The current review focuses on the impact of POP as well as surgical POP repair on sexual function. A variety of techniques are discussed in relation to this issue, including native tissue repair (NTR), transvaginal mesh (TVM) and sacrocolpopexy (SCP). The majority of studies utilise validated questionnaires to assess sexual function in women pre- and post-POP repair and FSFI (Female Sexual Function Index) and PISQ-IR (Pelvic Organ Prolapse/Urinary Incontinence Sexual Questionnaire-IUGA revised) are among the most commonly used. According to the available data, surgical management of POP usually results in improved or unchanged scores in sexual function, regardless of the type of procedure used. SCP appears to be the preferred surgical management for women with apical vaginal prolapse that minimises the risk of dyspareunia as compared to vaginal techniques

Ostra niewydolność krążenia w przebiegu zapalenia mięśnia sercowego w I trymestrze ciąży

The incidence of cardiovascular diseases in pregnancy is estimated at about 1%. Pregnant women suffer from rheumatic diseases of the heart valves, hypertension, congenital heart deffects, inflammatory and ischemic disorders or pathologies of the electrical conduction system of the heart. Myocarditis during pregnancy occurs very seldom. Few cases of severe myocarditis during gestation have been reported in the literature. This report presents a case of a 27-year-old Asian patient, at 8 weeks of gestation, diagnosed with an acute myocarditis. The woman was admitted to the hospital, presenting with early and nonspecific symptoms, (fever up of 38.5 degrees Celsiuss, abdominal pain and nausea). After temporary improvement, the patient’s condition deteriorated. On the fourth day of the hospitalization, myocarditis led to heart failure and the patient had to be transffered to the Intensive Care Unit. Wide-spectrum antibiotics, glucocorticoids, diuretics, bisoprolol, as well as fluid and electrolyte supplementation, were administered. After 22 days of treatment the patient was discharged home in good condition. Afterwards she attended follow-up visits at the Gynecology-Obstetric Outpatient Clinic. She delivered a healthy son (2340 grams, 51 centimetres, Apgar 10) at 37 weeks of gestation. At present, she remains under the care of the Cardiac Clinic and requires small doses of bisoprolol because of periodic supraventricular arrhythmias.Stwierdzanymi w ciąży patologiami układu krążenia są nadciśnienie tętnicze, wady reumatyczne zastawek serca, wady wrodzone, zmiany zapalne i niedokrwienne serca lub patologie układu bodźco-przewodzącego serca. Zapalenie mięśnia sercowego w ciąży zdarza się bardzo rzadko. Niejednokrotnie jednak przebieg jego jest bardzo ciężki, a postawienie prawidłowego rozpoznania napotyka na duże trudności. Opis przypadku 27-letniej Azjatki jest przykładem bardzo rzadkiego, krytycznie ciężkiego przebiegu zapalenia mięśnia serca. Początkowe objawy, takie jak nudności, bóle brzucha, gorączka jak również wyniki badań laboratoryjnych nie były specyficzne, powodując opóźnienie postawienia właściwego rozpoznania. Zaostrzająca się choroba doprowadziła do niewydolności oddechowo-krążeniowej. W Oddziale Intesnywnej Terpii ciężarna leczona była antybiotykami o szerokim spektrum działania, glikokortykosteroidami, diuretykami, bisoprololem, stosowano także terapię płynową i uzupełnianie elektrolitów. Po 22 dniach leczenia, pacjentkę wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym. Dalszy przebieg ciąży przebiegał bez powikłań. Poród drogą cięcia cesarskiego ze wskazań kardiologicznych, odbył się w 37 tygodniu. Dziecko urodzone w stanie dobrym o wadze 2340g, oceniono na 10 punktów w skali Apgar. Obecnie pacjentka pozostaje pod opieką poradni kardiologicznej i wymaga niewielkich dawek bisoprololu z powodu okresowych dodatkowych pobudzeń komorowych

Zastosowanie proteomiki do badań nad endometriozą

Despite significant scientific progress, etiology of endometriosis remains enigmatic. New advances in molecular biology have allowed the use of proteomics in demystifying this puzzling disease. Proteomics is a technology that permits the visualization of thousands of proteins inside a cell, tissue, or organism, and simultaneous observation of any alterations in protein expression and post-translational modification that may have important, clinical implications. Owing to its capacity to reveal the structural and functional properties of proteins, proteomics might illuminate the biology of the disease much better than genomics can. This state-of-the-art technology allows us to globally compare the expression and regulation profiles of proteins found in endometriosis with normal eutopic tissues (endometrium and peritoneum), as well as to compare those found in the different forms of endometriosis (i.e., peritoneal endometriosis, endometrioma, and adenomyoma). Proteomic analysis has been employed in endometriosis research in hope of discovering endometriosis-specific proteins, pathways, and potential biomarkers for precise, early detection. In recent years, several published studies have compared serum and peritoneal fluid protein content in women with and without endometriosis, as well as protein composition in endometrial implants, eutopic endometrium, endometriomas, menstrual blood and urine. It appears that use of proteomics could revolutionize our understanding of etiopathogenesis of the disease. Some of the identified proteins could indeed be responsible for the onset and progression of endometriotic implants. Because early stages of endometriosis may be difficult to diagnose, it would be of the utmost importance to identify specific biological markers of the disease. Additionally, specific implant proteins could become targets for molecular treatment of endometriosis. It is very challenging, however, to draw clear conclusions from the analysis of the obtained samples. First of all, the samples are usually pathologically confirmed to be endometriotic, but from a molecular stand point, the particular portion of the sample that is analyzed may matter greatly; none of the methods allow us to gain information about the molecular and pathological pattern of the same sample. Secondly, it is very difficult to define an ‘unaffected peritoneum’ as a control for the endometriotic lesions. Thirdly, the variety of options in each individual makes it difficult to see the molecular picture of the diseased area (such as the ovary or peritoneum) clearly. Ideally, the samples would be of greater value if obtained at an early age, that is, before puberty in each individual and then again when endometriosis occurs later in reproductive age. Such a project cannot be performed prospectively, although it may be considered as retrospective analysis of obtained material in some patients after successful chemotherapy due to oncological conditions.Etiologia endometriozy, pomimo wysiłku naukowców, wciąż nie została poznana w stopniu wystarczającym. Coraz częściej do badań nad tą jednostką chorobową wykorzystuje się wysoce specjalistyczne techniki molekularne - proteomikę. W ostatnich latach przeprowadzono wiele interesujących badań porównujących skład białkowy w różnych preparatach pochodzących od kobiet z endometriozą: surowicy krwi, płynie z jamy otrzewnowej, ogniskach endometrialnych na otrzewnej, torbieli jajnika, eutopowym endometrium oraz krwi miesiączkowej i moczu. Wydaje się, że zastosowanie badań proteomicznych mogłoby przyczynić się do uzyskania pewnych danych związanych z patogenezą endometriozy, dać klinicystom nowe narzędzia służące diagnostyce. Dodatkowo badania dotyczące znaczenia poszczególnych białek dają szansę na opracowanie nowych markerów, mających znaczenie dla oceny progresji czy ryzyka nawrotu. Dadzą również być może szansę na opracowanie nowych strategii terapeutycznych