Badanie przesiewowe pacjentów z chorobą wieńcową w kierunku obturacyjnego bezdechu sennego i ocena jego wpływu na zmienność rytmu zatokowego

Introduction. Obstructive sleep apnea (OSA) is one of the most common sleep disorders, which affects 4% of men and 2% of women in the world population. The disorder can be diagnosed in men and women of all ages; however, its incidence increases with age. Patients with OSA experience increased levels of sympathetic nervous system activity, which is evidenced by the increased catecholamines secretion. They are at an increased risk of developing complications of coronary heart disease (CHD).The aim of the study was to evaluate the influence of results of screening for OSA on the activity of the sympathetic and parasympathetic nervous systems within the scope of selected heart rate variability (HRV) parameters (time-domain and frequency-domain analyses of the HRV) in patients with CHD.Material and methods. Holter recordings of 146 patients aged 43–78 (106 of whom were men) were analysed retrospectively. The patients were divided into four groups on the basis of the estimated apnea–hypopnea index (eAHI), assessed by means of 24-hour recordings of electrocardiogram with Lifescreen Apnea software: &lt; 5 (control group), from 5 to &lt; 15 (mild), from 15 to &lt; 30 (moderate) and ≥ 30 episodes (severe). For each patient, a profile of power spectrum alterations was developed for low frequency (LF) and high frequency (HF) in 60-minute periods between 10 p.m. and 6 a.m. and standard deviation of RR intervals (SDNN) and root mean square of successive differences (rMSSD) values were calculated. The power spectrum in the consecutive one-hour periods was averaged in both groups. In view of the right-skewed distribution of data, the average power spectra were converted into natural logarithms. In order to assess the significance of variations, the natural logarithms of the average values were compared using the univariate analysis of variance (ANOVA).Results. In the examined groups, there were statistically significant differences in the HF band of power spectrum between the control group and the group of patients with mild OSA (p &lt; 0.01), those with severe OSA (p &lt; 0.01) and also between the group with mild and moderate OSA (p &lt; 0.01). In the LF band of power spectrum, the only difference was seen between the group of patients with mild OSA and those with moderate OSA (p &lt; 0.01). In the time-domain analysis of HRV (SDNN, rMSSD), no statistically significant differences between the groups were observed.Conclusions. High frequency band of power spectrum [HF] in frequency-domain HRV analysis could be a more effective parameter to distinguish patients with mild OSA (from 5 to &lt; 15) and severe OSA (≥ 30) in patients suffering from CHD, than the power spectrum for LF or SDNN and rMSSD.Wstęp. Obturacyjny bezdech senny (OSA) jest jednym z najczęstszych zaburzeń snu, obecnym u około 4% mężczyzn i 2% kobiet. Choroba może być rozpoznawana niezależnie od wieku i płci; jej częstość wzrasta z wiekiem. U chorych z OSA w trakcie snu dochodzi do wzmożonej aktywności układu współczulnego i zwiększonego wówczas wydzielania amin katecholowych. Pacjentów z OSA cechuje zwiększone ryzyko choroby wieńcowej (CHD). Celem badania była ocena wpływu OSA na aktywność układów para- i sympatycznego w zakresie wybranych parametrów zmienności rytmu serca (HRV) — analizy czasowej i częstotliwościowej u chorych na CHD oraz przydatności tych parametrów w ustaleniu prawdopodobieństwa występowania bezdechów w czasie snu. Materiał i metody. Obserwacji retrospektywnej poddano 146 pacjentów w wieku 43–78 lat (106 mężczyzn) z CHD. Chorych przydzielono do 4 grup na podstawie szacowanego wskaźnika bezdechów–spłyconych oddechów (eAHI) uzyskanego na podstawie 24-godzinnego zapisu elektrokardiograficznego metodą Holtera za pomocą oprogramowania Lifescreen: wynik poniżej 5 (grupa kontrolna), od 5 do mniej niż 15 (łagodny OSA); od 15 do mniej niż 30 (umiarkowany OSA) oraz ponad 30 (ciężki OSA). Dla każdego pacjenta opracowano profil zmian mocy widma dla niskiej częstotliwości (LF) i mocy widma dla wysokiej częstotliwości (HF) w 60-minutowych przedziałach czasu od godziny 22:00 do 06:00, a także obliczono wartości odchylenia standardowego wszystkich normalnych odstępów NN (SDNN) i pierwiastka średniej sumy kwadratów różnic miedzy sąsiadującymi odstępami NN (rMSSD) u poszczególnych pacjentów. Moc widma w kolejnych przedziałach godzinowych uśredniono w obu grupach. Ze względu na prawoskośny rozkład wartości średnie mocy widma przekodowano na logarytmy naturalne. W celu oceny istotności różnic porównano logarytmy naturalne ich średnich, wykorzystując jednoczynnikową analizę wariancji (ANOVA). Wyniki. W badanych grupach wykazano istotne statystycznie różnice mocy widma w zakresie HF między grupą kontrolną a grupą pacjentów z łagodnym OSA (p < 0,01) oraz ciężkim OSA (p < 0,01), a także porównując grupy badanych z łagodnym i umiarkowanym OSA (p < 0,01.) Analizując moc widma w zakresie LF nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic oprócz porównania grup pacjentów z łagodnym i umiarkowanym OSA (p < 0,01). W analizie czasowej HRV (SDNN, rMSSD) nie wykazano istotnych statystycznie różnic między grupami. Wnioski. Podsumowując, moc widma w zakresie HF analizy częstotliwościowej HRV może być lepszym parametrem do wyodrębnienia grupy chorych z OSA łagodnym (od 5 do < 15) i ciężkim (≥ 30) u pacjentów z CHD niż moc widma w zakresie LF lub SDNN i rMSSD

Ocena zaburzeń oddychania w czasie snu z wykorzystaniem rejestracji holterowskiej u pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym oraz nadciśnieniem płucnym wtórnym do dysfunkcji lewej komory serca

Introduction. Sleep-disordered breathing (SDB) affects approximately 2–12% of the general population and the prevalence among patients with heart failure due to left ventricular dysfunction (LV–HF) is even higher. SDB is an important determinant of worse clinical outcomes in such patients. In contrast, the prevalence of SDB in pulmonary arterial hypertension (PAH) and its implications remain unclear. The purpose of this study was to compare relations between estimated apnea-hypopnoea index (eAHI) and clinical parameters in patients with LV–HF and PAH, with particular attention to the consequences of SDB.Material and methods. Eighty-one patients were screened for SDB using commercial Holter electrographic monitoring software that allowed evaluation of eAHI. The study population consisted of 39 LV–HF patients and 42 PAH patients. Results. While similar N-terminal pro B-type natriuretic peptide (NT-proBNP) levels were noted in both groups, LV–HF patients were characterized by higher age (63 vs. 50 years, respectively, p &lt; 0.001), higher proportion of males (87% vs. 40%, p &lt; 0.0001), and higher eAHI (24 vs. 14, p &lt; 0.001) and body mass index (BMI) (28 vs. 25 kg/m2, p &lt; 0.001) values compared to the PAH group. The prevalence of SDB, defined as eAHI &gt; 15, was 64% in the LV–HF group and 36% in the PAH group. Parameters of time domain heart rate variability (HRV) analysis were lower in PAH vs. LV–HF. Patients with LV–HF had more ventricular arrhythmias than patients with PAH. In the LV–HF group, eAHI correlated positively with NT-proBNP level, and negatively with left ventricular ejection fraction and the mean heart rate. The median eAHI was 18.7, and patients with eAHI above the median had more supraventricular arrhythmias. In the PAH group, a negative correlation between eAHI and age was found. In the subgroup with eAHI &lt; 15, rMSSD values were higher and idiopathic PAH predominated. The median eAHI was 8.4, and patients with eAHI above the median were younger and had higher BMI values. Conclusions. Sleep-disordered breathing was more frequent and eAHI was higher in patients with LV–HF compared to those with PAH, although it was present in more than one third of patients in the latter group. Higher eAHI values indicated more severe hemodynamic dysfunction in patients with LV–HF. In the PAH group, higher eAHI was associated with clinical presentation at a younger age. Patients with PAH seem to have worse HRV parameters compared to patients with left ventricular dysfunction.Wstęp. Zaburzenia oddychania w czasie snu (SDB) dotyczą 2–12% ogólnej populacji; jeszcze wyższy odsetek obserwuje się wśród pacjentów z niewydolnością serca spowodowaną dysfunkcją lewej komory (LV–HF). Występowanie SDB w tętniczym nadciśnieniem płucnym (PAH) oraz jego implikacje kliniczne pozostają niejasne. Celem pracy było porównanie relacji między oszacowanym wskaźnikiem bezdechu sennego (eAHI) a parametrami klinicznymi pacjentów z LV–HF i PAH, z uwzględnieniem konsekwencji obecności bezdechu sennego.Materiał i metody. Do badania włączono 81 chorych, u których wykonano 24-godzinne monitorowanie elektrokardiograficzne metodą Holtera w celu obliczenia eAHI. Populację podzielono na dwie grupy — 39 chorych z LV–HF o etiologii wieńcowej oraz 42 chorych z PAH.Wyniki. W grupie LV–HF dominowali mężczyźni (87% v. 40% w grupie PAH; p &lt; 0,0001), w starszym wieku (63 v. 50 lat w grupie PAH; p &lt; 0,001), z wyższymi wartościami wskaźnika masy ciała (BMI) (28 v. 25 kg/m2; p &lt; 0,001) oraz niższą frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) (33 v. 56%; p &lt; 0,000001), choć grupy charakteryzowała podobna średnia wartość stężenia N-końcowego fragmenty propetydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP). Zaburzenia oddychania w czasie snu, zdefiniowane jako eAHI ponad 15, stwierdzono u 64% chorych z LV–HF i u 36% pacjentów z PAH. Wyższe wartości eAHI występowały w grupie LV–HF (24 v. 14; p &lt; 0,001). Pacjenci z LV–HF cechowali się obecnością licznych arytmii komorowych, a przy wartościach eAHI powyżej mediany (&gt; 18,7) potwierdzono zwiększoną częstość występowania arytmii nadkomorowej. W PAH obserwowano istotnie obniżone parametry czasowej zmienności rytmu zatokowego (HRV). W grupie LV–HF wykazano korelację eAHI z wartościami NT-proBNP i odwrotną korelację z LVEF oraz średnią dobową częstotliwością pracy serca. Z kolei eAHI w grupie chorych z PAH nie korelowało z NT-proBNP ani LVEF, ale było odwrotnie proporcjonalne do wieku. Wśród chorych z PAH i wartościami eAHI poniżej 15 przeważali pacjenci z PAH o etiologii idiopatycznej, z wyższymi wartościami rMSSD. Pacjentów z PAH i wartościami eAHI powyżej mediany (&gt; 8,4) charakteryzowały młodszy wiek oraz wyższe wartości BMI.Wnioski. Zaburzenia oddychania podczas snu u pacjentów z PAH nie były tak częste jak u chorych z LV–HF, ale dotyczyły więcej niż 1/3 populacji. Wyższe wartości eAHI u chorych z LV–HF wskazują na zaawansowaną dysfunkcję hemodynamiczną. U pacjentów z PAH obecność SDB wiąże się z zachorowaniem w młodszym wieku i wskazuje na istotną dysregulację w zakresie autonomicznej kontroli pracy serca

Jedna pacjentka — różne oblicza choroby niedokrwiennej serca

We present the case of a woman treated with coronary angioplasty due to non-ST segment elevation myocardial infarction,then again because of restenosis, who continued to complain of chest pain and syncope. Holter electrocardiogram recordingrevealed atrioventricular block related to ST-segment elevations and variant angina was diagnosed. Despite administeredmedications, the patient required pacemaker implantation

Evaluation of the impact of atmospheric pressure in different seasons on blood pressure in patients with arterial hypertension

Objectives: Atmospheric pressure is the most objective weather factor because regardless of if outdoors or indoors it affects all objects in the same way. The majority of previous studies have used the average daily values of atmospheric pressure in a bioclimatic analysis and have found no correlation with blood pressure changes. The main objective of our research was to assess the relationship between atmospheric pressure recorded with a frequency of 1 measurement per minute and the results of 24-h blood pressure monitoring in patients with treated hypertension in different seasons in the moderate climate of the City of Łódź (Poland). Material and Methods: The study group consisted of 1662 patients, divided into 2 equal groups (due to a lower and higher average value of atmospheric pressure). Comparisons between blood pressure values in the 2 groups were performed using the Mann-Whitney U test. Results: We observed a significant difference in blood pressure recorded during the lower and higher range of atmospheric pressure: on the days of the spring months systolic (p = 0.043) and diastolic (p = 0.005) blood pressure, and at nights of the winter months systolic blood pressure (p = 0.013). Conclusions: A significant inverse relationship between atmospheric pressure and blood pressure during the spring days and, only for systolic blood pressure, during winter nights was observed. Int J Occup Med Environ Health 2016;29(5):783–79

Flow-mediated skin fluorescence: A novel method for the estimation of sleep apnea risk in healthy persons and cardiac patients

Background: This pilot study revealed a relationship between the results of flow mediated skin fluorescence (FMSF) and of ECG-Holter-based estimated apnea/hypopnea index (eAHI) in asymptomatic individuals. The aim was to test whether the results of FMSF show a relationship with the eAHI in patients with coronary artery disease or aortic stenosis. Methods: Twenty-one patients (12 coronary disease, 9 aortic stenosis) and 37 healthy volunteers were included in this study. FMSF was assessed before, during and after the pressure occlusion of the brachial artery, using a prototype device allowing the quantification of skin fluorescence. The values of FMSF expressed as baseline (BASE), maximum (MAX), and minimum (MIN) were analyzed. The percentages of ischemic response (IR) and hyperemic response (HR) were calculated. The eAHI was assessed from night ECG-Holter recordings. Differences between the groups and the relationships between the parameters were analyzed statistically. Results: Mean ± standard deviation of BASE, MAX, MIN and IR were not significantly different in both groups (p &gt; 0.05). HR was significantly lower in cardiac patients (14.7 ± 7.5 vs. 11.8 ± 5.1; p = 0.048), whose eAHI was significantly higher (11.0 ± 7.4 vs. 36.3 ± 16.5; p &lt; 0.01). Negative correlation for MAX and eAHI was found in volunteers and patients: r = –0.38, p = 0.02 and r = –0.47, p = 0.03, respectively. In volunteers, HR had a negative correlation with eAHI: r = –0.34, p = 0.04. Conclusions: This pioneer study confirms that FMSF can be used to detect the negative correlation between MAX fluorescence and eAHI not only among healthy volunteers, but also among cardiac patients with coronary artery disease or aortic stenosis

HOPE-3 — „nowa nadzieja” dla polypill?

Opisano wyniki ważnego badania HOPE-3 (Heart Outcomes Prevention Evaluation), w którym testowano efekty leczenia stałą dawką leku hipolipemizującego (rosuwastatyna 10 mg) i połączenia kandesartanu i hydrochlorotiazidu o działaniu hipotensyjnym w grupie pacjentów cechujących się średnim ryzykiem sercowo-naczyniowym. Wyniki potwierdzają bezpieczeństwo i skuteczność obniżenia stężenia cholesterolu frakcji LDL statyną, a korzyści z terapii hipotensyjnej, zgodnie z oczekiwaniami, były zawężone do jedynie 1/3 pacjentów z wyższymi wartościami ciśnienia tętniczego

Broken heart as work-related accident: Occupational stress as a cause of takotsubo cardiomyopathy in 55-year-old female teacher – Role of automated function imaging in diagnostic workflow

Takotsubo cardiomiopathy (TTC) (known also as “ampulla cardiomyopathy,” “apical ballooning” or “broken heart syndrome”) is connected with a temporary systolic left ventricular dysfunction without the culprit coronary lesion. Takotsubo cardiomyopathy was first described in 1990 in Japan after octopus trapping pot with a round bottom and narrow neck similar in shape to left ventriculogram in TTC patients. The occurrence of TTC is usually precipitated by a stressful event with a clinical presentation mimicking myocardial infarction: chest pain, ST-T segment elevation or T-wave inversion, a rise in cardiac troponin, and contractility abnormalities in echocardiography. A left ventricular dysfunction is transient and improves within a few weeks. Takotsubo cardiomyopathy typically occurs in postmenopausal women and the postulated mechanism is catecholamine overstimulation. Moreover, the distribution of contractility impairments usually does not correspond with typical region supplied by a single coronary artery. Therefore, the assessment of regional pattern of systolic dysfunction with speckle-tracking echocardiography and automated function imaging (AFI) technique may be important in diagnosis of TTC and may improve our insight into its patophysiology. We described a 55-year-old female teacher with TTC diagnosed after acute psychological stress in workplace. The provoking factor related with occupational stress and pattern of contraction abnormalities documented with AFI technique including basal segments of left ventricle make this case atypical

Broken heart as work-related accident: Occupational stress as a cause of takotsubo cardiomyopathy in 55-year-old female teacher – Role of automated function imaging in diagnostic workflow

Takotsubo cardiomiopathy (TTC) (known also as “ampulla cardiomyopathy,” “apical ballooning” or “broken heart syndrome”) is connected with a temporary systolic left ventricular dysfunction without the culprit coronary lesion. Takotsubo cardiomyopathy was first described in 1990 in Japan after octopus trapping pot with a round bottom and narrow neck similar in shape to left ventriculogram in TTC patients. The occurrence of TTC is usually precipitated by a stressful event with a clinical presentation mimicking myocardial infarction: chest pain, ST-T segment elevation or T-wave inversion, a rise in cardiac troponin, and contractility abnormalities in echocardiography. A left ventricular dysfunction is transient and improves within a few weeks. Takotsubo cardiomyopathy typically occurs in postmenopausal women and the postulated mechanism is catecholamine overstimulation. Moreover, the distribution of contractility impairments usually does not correspond with typical region supplied by a single coronary artery. Therefore, the assessment of regional pattern of systolic dysfunction with speckle-tracking echocardiography and automated function imaging (AFI) technique may be important in diagnosis of TTC and may improve our insight into its patophysiology. We described a 55-year-old female teacher with TTC diagnosed after acute psychological stress in workplace. The provoking factor related with occupational stress and pattern of contraction abnormalities documented with AFI technique including basal segments of left ventricle make this case atypical

Profil tradycyjnych i zaawansowanych nieinwazyjnych elektrokardiograficznych czynników ryzyka w tętniczym nadciśnieniu płucnym: znaczenie późnych potencjałów komorowych

  Background: Whether non-invasive electrocardiographic parameters may be of similar relevance in pulmonary arterial hy­pertension (PAH) as in left ventricular heart failure (LVHF) remains unclear. Aim: To examine a profile of electrocardiographic parameters in PAH and to determine their prognostic significance. Com­parison of profile in patients with pulmonary hypertension secondary to left ventricular dysfunction was planned in order to put PAH group results into context. Methods: We included 41 patients with type 1.1/1.4.4 (according to the European Society of Cardiology) PAH and 31 patients with LVHF and type 2.1 pulmonary hypertension. All patients underwent 24-h ambulatory electrocardiography monitoring. Results: Among heart rate variability parameters, only RMSSD was different (mean, 75 ms [PAH] vs. 112 ms [LVHF], p = 0.016). In PAH, fewer patients had ventricular tachycardia (15% vs. 48%, p = 0.004), abnormal deceleration capacity (54% vs. 84%, p = 0.011), positive heart rate turbulence (11% vs. 48%, p = 0.003), severe autonomic failure (10% vs. 39%, p = 0.005), and ventricular late potentials (LP) (19% vs. 62%, p = 0.001). In PAH, four deaths occurred in 42 months. In univariate analysis, the risk factors for death were: LP (hazard ratio 13.55, 95% confidence interval 1.41–130.72; p = 0.024), age, N-terminal prohormone of B-type natriuretic peptide, while the protective factors were minimal and mean heart rate, as well as the six-minute walk test (6MWT) distance. In multivariate analysis, the influence of LP and the 6MWT distance remained significant. Conclusions: Ventricular LP were present in 19% of PAH patients and were the most powerful risk factor of mortality .Wstęp: Tętnicze nadciśnienie płucne (PAH) to rzadka choroba o niekorzystnym rokowaniu i nadal niewyjaśnionej patofizjologii. W przebiegu PAH obserwowano zaburzenie równowagi modulacji autonomicznej i skłonność do arytmii. Dotychczas nie zbadane jednak, jakie jest znaczenie nieinwazyjnych wskaźników elektrokardiograficznych w PAH. Nie wiadomo, czy ich przydatność w ocenie klinicznej i ocenie rokowania jest podobna jak w niewydolności lewej komory. Cel: Celem pracy było określenie profilu nieinwazyjnych wskaźników elektrokardiograficznych w PAH oraz zbadanie ich znaczenia prognostycznego na podstawie wieloletniej obserwacji. Ponadto zaplanowano porównanie profilu parametrów elektrokardiograficznych w PAH z wynikami uzyskanymi u chorych z nadciśnieniem płucnym wtórnym do dysfunkcji lewej komory (LVHF). Metody: Do badania włączono 41 chorych z PAH typu 1.1 lub 1.4.4 wg podziału Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego oraz 31 chorych z LVHF i wtórnym nadciśnieniem płucnym typu 2.1. Na podstawie całodobowego monitorowania elektrokardiograficznego oceniano tradycyjne parametry, takie jak częstotliwość rytmu, rodzaj i nasilenie arytmii oraz panel zaawansowanych wskaźników (turbulencja rytmu zatokowego, deceleracja, późne potencjały komorowe, parametry zmienności rytmu zatokowego, alternans załamka T). Wyniki: Stwierdzono średnio niższą wartość parametru RMSSD w grupie PAH w porównaniu z grupą LVHF (75 ms vs. 112 ms; p = 0,016). W grupie PAH mniej chorych miało wstawki częstoskurczu komorowego (15% vs. 48%; p = 0,004), rzadziej stwierdzano nieprawidłową decelerację rytmu (54% vs. 84%; p = 0,011), nieprawidłową turbulencję rytmu zatokowego (11% vs. 48%; p = 0,003) ciężką dysfunkcję autonomiczną (10% vs. 39%; p = 0,005), rzadziej też obserwowano obecność późnych potencjałów komorowych (19% vs. 62%; p = 0,001). W grupie PAH w ciągu 42 miesięcy doszło do 4 zgonów. W analizie jednoczynnikowej czynnikami ryzyka zgonu okazały się: obecność późnych potencjałów komorowych (współczynnik hazardu 13,552; p = 0,024), wiek, stężenie NT-proBNP; natomiast z lepszym rokowaniem wiązały się: minimalna częstotliwość rytmu, średnia częstotliwość rytmu, dystans 6-minutowego marszu. W analizie wieloczynnikowej potwierdzono istotne znaczenie rokownicze późnych potencjałów komorowych i dystansu 6-minutowego marszu. Wnioski: Późne potencjały komorowe stwierdzono u 19% chorych z PAH, a ich obecność była najsilniejszym czynnikiem ryzyka zgonu (wskaźnik hazardu 13,6)