Tükenmişlik, akademik başarı ve öz düzenleme arasındaki i̇lişkilerin analizi

This study examined the relationships among burnout, academic achievement, and self-regulation with two structural models. The participants were 383 undergraduates with different majors in a university in the western part of Turkey. The results showed that academic achievement was negatively associated with three dimensions of burnout and was positively associated with self-regulation. The results also confirmed that cynicism fully mediated the effect of emotional exhaustion on academic achievement and reduced academic efficacy; academic achievement partially mediated the effect of cynicism on reduced academic efficacy. In addition, analysis revealed that self-regulation partially mediated the effect of emotional exhaustion on cynicism and fully mediated reduced academic efficacy and academic achievement. These findings suggest that self-regulation skills had mediating role relationship between burnout and academic achievement. Implications of these findings are discussed in detail.Bu çalışmanın amacı; tükenmişlik, akademik başarı ve öz düzenleme arasındaki ilişkileri yapısal iki model üzerinden incelemektir. Birinci modelde; duygusal tükenmişliğin, duyarsızlaşmanın ve akademik başarının düşük akademik yeterlikle ilişkisi, ikinci modelde ise modele öz düzenleme eklenerek değişkenlerin birbirleriyle ilişkisi test edilecektir. Araştırmaya, Pamukkale Üniversite’nin farklı bölümlerinden, yaşları 18 ile 24 arasında değişen 383 üniversite öğrencisi katılmıştır. Araştırmada veri toplamak amacıyla Maslach Tükenmişlik Ölçeği Öğrenci Versiyonu, Öz Düzenleme Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Sonuçlar akademik başarının tükenmişlikle olumsuz, öz düzenlemeyle olumlu yönde ilişkili olduğunu göstermektedir. Analiz sonuçlarına göre, duyarsızlaşma duygusal tükenmişlik-akademik başarı ve duygusal tükenmişlik-düşük akademik yeterlik ilişkisinde tam; akademik başarı ise duyarsızlaşma-düşük akademik yeterlik ilişkisinde kısmi aracılık rolleri üstlenmektedir. Analiz sonuçları ayrıca, öz düzenlemenin tükenmişlik-akademik başarı ilişkisinde hem doğrudan hem dolaylı rolleri olduğunu göstermektedir. Sonuçlara göre, öz düzenleme duyarsızlaşma-duygusal tükenmişlik ilişkisinde tam, azalmış akademik yeterlik-akademik başarı arasındaki ilişkide ise kısmi aracılık rolleri üstlenmektedir. Bulgular alan yazınıyla ilişkisi çerçevesinde tartışılmış, araştırmacı ve uygulamacılara öneriler sunulmuştur

Turkish adaptation of the family adaptability and cohesion scale iv

The aim of this study was to examine the psychometric properties of the Turkish version of Family Adaptability and Cohesion Scale IV (FACES IV) Questionnaire Package, and also to achieve a valid and reliable assessment tool for the further investigations of the Circumplex Model of Marital and Family Systems in Turkish culture. A total of 1613 (65.4% female, 34.6% male) university students agreed to participate in the study. The construct validity of the FACES IV was examined with confirmatory factor analysis. Also, the convergent validity, criterion-related validity, internal reliability, and test-retest reliability analyses were examined within the scope of validity and reliability studies. Findings indicate that Turkish form of FACES IV can be used as a valid and reliable scale with sufficient psychometric properties to evaluate the family cohesion, family adaptability, family communication, family satisfaction, and the family functioning as a whole in Turkish culture

Kendinden Şüphe Duyma, Benlik Saygısı ve Akademik Başarı Arasındaki İlişkilerde Akademik Erteleme Eğiliminin Rolü

The purpose of this study was to examine the relationships among self doubt, academic procrastination, self esteem, and academic achievement and to investigate the indirect roles of academic procrastination on the relationships between self doubt- self esteem and self doubt-academic achievement within the framework of structural equation modeling. 261 students aged between 18- 30, and studying in different departments at Pamukkale Universtiy, Faculty of Education participated in the study. As the data collection tools, Aitken Procrastination Inventory, Rosenberg Self Esteem Inventory, Self Doubt Subscale of Subjective Overachievement Scale and Personal Information Sheet were used. Results showed that academic procrastination has partial mediating role in relation to self doubt-self esteem, and has full mediating role in relation to self doubt and academic achievement. Academic achievement has a partial mediation role in relation to academic procrastination and self esteem. Implications of these findings are discussed within the framework of literature.Bu çalışmanın amacı; kendinden şüphe duyma, akademik başarı ve benlik saygısı arasındaki ilişkilerde akademik erteleme eğiliminin dolaylı rollerini yapısal eşitlik modeli çerçevesinde incelemektir. Araştırmaya Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Fakültesi’nde farklı bölümlerde öğrenim gören yaşları 18 ile 30 arasında değişen, 261 öğrenci katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Aitken Erteleme Eğilimi Ölçeği, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği, Kendinden Şüphe Duyma Ölçeği, Rapor Edilmiş Akademik Başarı ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre; kendinden şüphe duyma, akademik erteleme eğilimi ve benlik saygısını; akademik erteleme eğilimi akademik başarı ve benlik saygısını ve son olarak akademik başarı benlik saygısını doğrudan öngörmektedir. Bulgular ayrıca akademik erteleme eğiliminin kendinden şüphe duyma-benlik saygısı ve kendinden şüphe duyma-akademik başarı ilişkisinde aracılık rolleri üstlendiğini göstermektedir. Bulgular alan yazınıyla ilişkisi çerçevesinde tartışılmış, araştırmacı ve uygulamacılara öneriler sunulmuştur

Üniversite ögrencilerinde akademik erteleme eğiliminin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi

motivasyon, zaman yönetimi, çalışmaya ve öğrenmeye yönelik olumsuz tutum, konsantre olma güçlüğü, akademik başarı ve cinsiyet ile ilişkisini incelemektir. Araştırmaya Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesinde farklı bölümlerde öğrenim gören, yaşları 19 ile 25 arasında değişen 154 ‘ü kız ve 84’ ü erkek olmak üzere 238 öğrenci katılmıştır. Araştırmada veri toplamak amacıyla Aitken Erteleme Eğilimi Ölçeği ile Öğrenme ve Çalışma Stratejileri Ölçeği kullanılmıştır. Yapılan analizlerde, akademik erteleme davranışı ile çalışma ve öğrenmeye yönelik olumsuz tutum, etkili olmayan zaman yönetimi, konsantrasyon güçlüğü arasında anlamlı düzeyde pozitif; motivasyon ve akademik başarı arasında anlamlı düzeyde negatif ilişkilerin olduğu görülmüştür. Yapılan çoklu regresyon analizinde ise motivasyon ve olumsuz zaman yönetiminin akademik erteleme eğilimini anlamlı düzeyde yordadığı görülmüştür. Bulgular ayrıca, akademik erteleme eğiliminin cinsiyet değişkenine göre farklılaştığını, kız öğrencilerin akademik erteleme eğilimi düzeylerinin erkek öğrencilerinkinden daha düşük olduğunu göstermiştir. Sonuçlar, eğitimciler ve psikolojik danışmanlar açısından ele alınıp tartışılmış, bulgular doğrultusunda önerilerde bulunulmuştur.The purpose of this study is to investigate relations between university students’ academic procrastination, motivation, ineffective time management, inability to concentration, negative attitude towards study and learning, academic achievement, and gender. The sample of the study consists of 238 students (154 female and 84 male) studying in the different major fields at Pamukkale University. Age range varied from 19 to 25. Aitken Procrastination Inventory and Learning and Study Strategies Inventory were used to gather data. Results showed that academic procrastination was positively related with poor time management skills, inability to concentration, and negative attitude towards study and learning, while was negatively related with motivation, and academic achievement. Results of multiple regression analyses showed that academic procrastination was predicted by motivation and poor time management skills. Another finding of this study showed that academic procrastination differed according to gender. Implications of these findings were discussed for educators, psychological counselors, and some suggestions were presented in light of findings

The role of learning strategies and individual characteristics in predicting academic achievement in prospective teachers

Bu çalışmanın amacı, öğretmen adaylarında öğrenme stratejileri ve bireysel özelliklerin akademik başarıyı yordamadaki rolünü incelemektir. Araştırmaya Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde farklı alanlarda öğrenim gören toplam 265 öğrenci katılmıştır. Veri toplama aracı olarak Öğrenme Stratejileri Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Bulgular, derin bilişsel öğrenme stratejileri ile sınıf, cinsiyet ve yaş gibi bireysel özelliklerin akademik başarıyı yordadığını göstermiştir. Araştırmada ayrıca, öğretmen adaylarının derin öğrenme stratejilerini daha yüksek, yüzeysel bilişsel stratejileri ise daha düşük düzeyde kullandıkları, akademik başarının derin bilişsel stratejiler ile anlamlı pozitif ilişkili olduğu, yüzeysel öğrenme stratejilerini kullanma düzeyinin cinsiyete ve bilişüstü öğrenme stratejilerini kullanma düzeyinin bölüme göre anlamlı olarak farklılaştığı görülmüştür. Bulgular eğitimciler açısından tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.their individual characteristics in predicting academic achievement. The participants were 265 studentsstudying in different major fields at the Faculty of Education in Pamukkale University. Learning Strategies Inventory and Personal Information Sheet were used to gather data. Results showed that academic achievement was predicted by deep learning strategies, grade, gender and age. It was also seen that prospective teachers used deep learning strategies more than surface learning strategies, deep learning strategies were positively correlated with academic achievement, surface learning strategies did significiantly differ as to gender, while metacognitive learning strategies did significiantly differ as to major field. Implications of the findings were discussed and suggestions were given for the educators