Krótszy czas wyprowadzania z cukrzycowej kwasicy ketonowej podczas leczenia w ośrodku referencyjnym u osób z cukrzycą typu 1 i innymi specyficznymi typami cukrzycy

Introduction and objective. Diabetic ketoacidosis (DKA) is one of the most serious and potentially life-threatening, acute metabolic complications of diabetes, resulting from absolute deficiency of insulin. This condition requires hospitalization and intensive treatment. Despite the recommendations of Polish Diabetes Association (PTD) for treatment of DKA, the derogation from the protocol are observed in clinical practice. The Department of Internal Medicine and Diabetology, Poznan University of Medical Sciences, is a referral medical center for Wielkopolska, where patients with DKA are admitted directly or transferred from other hospitals. The duration of ketosis treatment is of prognostic importance. The aim of the study was to compare the time of treatment of patiens hospitalised in the referral medical center from the beginning with patients transferred from other hospitals. Material and methods. We analyzed the duration of DKA treatment in 124 patients with type 1 diabetes (n = 119) and class 3 (n = 5), hospitalized in the Department of Internal Medicine and Diabetology, Poznan University of Medical Sciences in years 2008–2011. We compared the duration of treatment of patients hospitalized in the Department from the beginning (n = 70) and transferred from other medical centers (n = 54). The achievement of acid-base balance was regarded as the end of treatment of diabetic ketoacidosis. Results. The mean duration of treatment of the whole group of patients with DKA was 35 ± 18 h. Patients transferred to a referral center and immediately treated at the Department did not differ significantly in severity of diabetic ketoacidosis. Duration of recovering from DKA in the group of patients hospitalized in the referral center from the beginning was 32 ± 19 h. The duration of treatment of patients transferred from other hospitals was 38 ± 18 h (p = 0.03). There was a significant difference in the frequency of administration of bicarbonate in the group of patients transferred from other medical centers [7 (12.9%) vs. 2 (2.8%), p = 0.03]. Conclusions. Immediate hospitalization of patients with diabetic ketoacidosis in the referral center, which is experienced in treatment of patients with acute hyperglycaemic complications, is associated with shorter duration of treatment.Wstęp i cel. Cukrzycowa kwasica ketonowa (DKA) jest jednym z najpoważniejszych i potencjalnie śmiertelnych ostrych powikłań metabolicznych cukrzycy, wynikających z niedoboru insuliny. Stan ten wymaga hospitalizacji i intensywnego leczenia. Pomimo zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) dotyczących prowadzenia DKA w praktyce klinicznej obserwuje się odstępstwa od protokołu. Do Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych i Diabetologii w Poznaniu będącej ośrodkiem referencyjnym dla Wielkopolski trafiają pacjenci z DKA bezpośrednio lub przekazywani są z innych ośrodków medycznych. Czas wyprowadzania ze stanu kwasicy ketonowej ma znaczenie prognostyczne. Celem pracy było porównanie czasu leczenia DKA u pacjentów z cukrzycą hospitalizowanych od początku w ośrodku referencyjnym oraz przekazanych z innych ośrodków medycznych. Materiał i metody. Analizie poddano czas leczenia DKA u 124 pacjentów z cukrzycą typu 1 (n = 119) i innymi specyficznymi typami cukrzycy (n = 5), hospitalizowa­nych w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych i Diabetologii UM w Poznaniu w latach 2008–2011. Porównano czas leczenia pacjentów hospitalizowanych od początku w Klinice (n = 70) i przekazanych z innych ośrodków medycznych (n = 54). Za czas zakończenia leczenia DKA uznano osiągnięcie równowagi kwasowo-zasadowej. Wyniki. Średni czas leczenia całej grupy pacjentów z DKA wynosił 35 ± 18 h. Pacjenci przekazani do ośrodka referencyjnego i od razu leczeni w Klinice nie różnili się istotnie stopniem ciężkości DKA. Czas wyprowadzania z DKA pacjentów od początku hospitalizowanych w ośrodku referencyjnym wynosił 32 ± 19 h. U pacjentów przekazanych z innych ośrodków medycznych leczenie trwało 38 ± 18 h (p = 0,03). Obserwowano istotną różnicę w zakresie częstości podawania wodorowęglanów w innych ośrodkach medycznych [7 (12,9%) vs. 2 (2,8%), p = 0,03]. Wnioski. Hospitalizacja pacjenta z DKA w ośrodku referencyjnym, doświadczonym w prowadzeniu ostrych stanów hiperglikemicznych, związana jest z krótszym czasem leczenia

Analysis of causative factors of diabetic ketoacidosis in adult patients with type 1 diabetes

Wstęp. Bezwzględny niedobór insuliny prowadzi do cukrzycowej kwasicy ketonowej (DKA), która zbyt późno rozpoznana lub niewłaściwie leczona może spowodować u pacjenta śpiączkę i zgon. Celem pracy było ustalenie czynników sprawczych DKA u chorych nacukrzycę typu 1, hospitalizowanych w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.Materiał i metody. Dokonano analizy retrospektywnej dokumentacji medycznej 103 przypadków osób leczonych w okresie od listopada 2008 do marca 2011 r. z powodu cukrzycowej kwasicy ketonowej. Analizą objęto wyłącznie dorosłych pacjentów z rozpoznaną cukrzycą typu 1 i udokumentowaną protokołem leczenia DKA. Badano częstość czynników sprawczych DKAwśród wszystkich osób hospitalizowanych z powodu DKA oraz w grupie pacjentów z wcześniej rozpoznaną cukrzycą typu 1. Analizowano także częstość poszczególnych przyczyn DKA w zależności od stosowanej metody insulinoterapii przed wystąpieniem DKA.Wyniki. Powodem 47,6% wszystkich analizowanych przypadków DKA było niepodawanie insuliny, 41,8% infekcja, a 24,3% opóźnione rozpoznanie cukrzycy typu 1. W grupie pacjentów z wcześniej rozpoznaną cukrzycą typu 1 62,8% przypadków DKA było wynikiem zaniedbań w zakresie podawania insuliny, a 55,1% infekcji. Wśród stosujących terapię za pomocą osobistej pompy insulinowej (OPI) 81,8% epizodów DKA było wynikiem okluzji OPI, a 54,5% infekcji. Przy leczeniu metodą intensywnej insulinoterapii za pomocą wstrzykiwaczy 70,0% przypadków było konsekwencją błędów w prowadzonej insulinoterapii, a 43,3% infekcji. U stosujących mieszanki insuliny 68,8% przypadków DKA było wynikiem infekcji, a 56,3% błędnie prowadzonej insulinoterapii. Nawracająca DKA wiązała się z niepodawaniem insuliny w 76,2%, natomiast z infekcją w 52,4% przypadków.Wnioski. U co 4. hospitalizowanego z powodu kwasicy cukrzycowej zaburzenia metaboliczne były konsekwencją opóźnionego rozpoznania cukrzycy typu 1. U osób z wcześniej rozpoznaną cukrzycą typu 1 głównymi czynnikami sprawczymi DKA, niezależnie od stosowanej metody insulinoterapii, były: niepodawanie insuliny oraz infekcje. Nawracająca DKA najczęściej była konsekwencją niestosowania się do zaleceń insulinoterapii.Introduction. Diabetic ketoacidosis (DKA) results from absolute insulin deficiency. Delayed diagnosis or inadequate treatment of DKA may lead to coma or death. The aim of this study was to determine the exact DKA causative factors in patients with type 1 diabetes (DM1) hospitalized at the Department of Internal Medicine and Diabetology, Poznan University of Medical Sciences.Material and methods. We performed a retrospective analysis of medical records of 103 diabetic ketoacidosis in patients treated between November 2008 and March 2011. The analysis included only adult patients with type 1 diabetes and documented treatment of DKA. Incidence of causative factors of DKA was studied among all patients hospitalized due to DKA and inpatients with previously diagnosed DM1. Additionally, the frequency of various causes of DKA, depending on the insulin therapy regimen was established.Results. In 47.6% of all analysed cases, DKA was caused by insulin omission, in 41.8% by infection andin 24.3% by delayed diagnosis of type 1 diabetes. Inpatients with previously diagnosed DM1, in 62.8% of cases DKA resulted from insulin omission and in 55.1% from infections. Among the patients on insulin pump therapy, 81.8% of DKA episodes developed as a result of insulin pump occlusion and 54.5% were triggered by infections. In patients on intensive insulin therapy using injecting devices (pens), 70.0% of DKA cases were caused by errors in insulin therapy and 43.3% byinfections. In 68.8% of patients using premixed insulin, precipitating factor for DKA was infection and in 56.3% — in correct insulin dosing. Recurrent DKA was associated with insulin omission in 76.2% of cases and infection in 52.4%.Conclusion. In every fourth patient hospitalized due to diabetic ketoacidosis, metabolic disturbances were a consequence of delayed diagnosis of type 1 diabetes. In patients with previously diagnosed type 1 diabetes, the leading cause of diabetic ketoacidosis, regardless of insulin therapy regimen, were insulin omission and infections. The main cause of recurrent diabetic ketoacidosis was non-compliance with insulin therapy