Relacje między prawem pracy a prawem karnym procesowym

Na kwestie związane z prawami i obowiązkami pracowników i pracodawców mogą mieć wpływ także inne regulacje, które nie wynikają wprost z kodeksu pracy, czy innych aktów regulujących wyżej wskazaną materię. W obecnej rzeczywistości prawnej nie ma możliwości, aby poszczególne gałęzie prawa nie wykazywały między sobą spójności. Mimo więc obowiązywania odrębnych regulacji w stosunku do prawa pracy i postępowania karnego, dziedziny te pozostają ze sobą w pewnych relacjach, mimo że z żadnych przepisów kodeksu pracy ani kodeksu postępowania karnego zależności te wprost nie wynikają. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie wpływu i wzajemnych relacji zachodzących między prawem pracy a prawem karnym procesowym na przykładzie udziału Państwowej Inspekcji Pracy w postępowaniu karnym, prawnego obowiązku zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oraz związania sądów pracy orzeczeniami sądów karnych

Zakaz pracy w godzinach nadliczbowych

Praca wykonywana ponad ustalone normy czasu pracy wymaga zwiększonego wysiłku ze strony pracownika. Celem opracowania jest analiza ograniczeń i wyłączeńdopuszczalności zatrudniania pracowników w godzinach nadliczbowych. W artykule zostały przede wszystkim przedstawione bezwzględne oraz względne zakazy zatrudniania pracowników w godzinach nadliczbowych. Analizie poddano również pojęcie pracy w godzinach nadliczbowych. Opracowanie zostało wzbogacone o stanowisko doktryny oraz aktualne orzecznictwo, które dotyczy omawianego problemu

Wady oświadczenia woli w stosunkach pracy

Kodeks pracy nie zawiera regulacji dotyczących zagadnienia wad oświadczeń woli, dlatego też w pewnych sytuacjach odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy kodeksu cywilnego. Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie wad oświadczeń woli składanych zarówno przez pracowników, jak i pracodawców oraz wykazanie skutków czynności prawnych obarczonych takimi wadami. W artykule zostaną również przedstawione relacje między kodeksem pracy a kodeksem cywilnym w przypadku braku regulacji w prawie pracy. Opracowanie zostało wzbogacone o stanowisko doktryny oraz aktualne orzecznictwo, które dotyczy omawianego problemu

„Aktualna Problematyka Składek na Ubezpieczenia Społeczne”. Sprawozdanie z ogólnopolskiej konferencji naukowej, Toruń 20 stycznia 2017 r.

Sprawozdanie stanowi podsumowanie ogólnopolskiej konferencji naukowej zatytułowanej „Aktualna Problematyka Składek na Ubezpieczenia Społeczne”, która odbyła się  w dniu 20 stycznia 2017 r. na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu

Postępowanie dowodowe na rozprawie głównej bez udziału oskarżonego w świetle art. 378a Kodeksu postępowania karnego a standardy rzetelnego procesu

The aim of the article is to study a new regulation: the provision of Article 378a of the Code of Criminal Procedure (CCP), introduced with the amendment of 19 July 2019 in the context of fair trial standards. The right to defence, which is also an element of the fair trial standard, is vested in everyone from the moment when criminal proceedings are instituted against them until a final judgment is issued. It is important that the rights of defence must be procedural in order to be real and effective. The study refers to and discusses the following standards: constitutional, EU and Strasbourg, and then analyse the content of Article 378a of the CCP. The considerations lead to the conclusion that the possibility of taking evidence during the justified absence of the accused or his lawyer provided for in Article 378a of the CCP is incompatible with the current standards of a fair trial.Celem artykułu jest przestudiowanie nowej regulacji, tj. przepisu art. 378a k.p.k., wprowadzonego nowelizacją z 19 lipca 2019 r., w kontekście standardów rzetelnego procesu. Prawo do obrony, które jest także elementem standardu rzetelnego procesu, przysługuje każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego aż do wydania prawomocnego wyroku. Istotne jest, że prawo do obrony musi być zagwarantowane proceduralnie po to, aby miało charakter realny i efektywny. W opracowaniu powołane i omówione zostały standardy: konstytucyjny, unijny oraz strasburski, a następnie na ich podstawie przeanalizowano treść art. 378a k.p.k. Rozważania prowadzą do wniosku, że przewidziana w art. 378a k.p.k. możliwość przeprowadzenia czynności dowodowych podczas usprawiedliwionej nieobecności oskarżonego lub jego obrońcy jest nie do pogodzenia z obecnie obowiązującymi standardami rzetelnego procesu

Roszczenia pracowników w razie niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia

W artykule została przedstawiona analiza roszczeń przysługujących pracownikom w  razie niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. W takich sytuacjach  pracownicy mają możliwość powrotu do pracy, otrzymania wynagrodzenia za czas pozostawania bez  pracy lub odszkodowania (w przypadku stwierdzenia przez sąd, że orzeczenie przywrócenia do pracy  jest niecelowe albo niemożliwe). Ostatnie z roszczeń jest również możliwe do spełnienia, gdy  pracownik nie chce odzyskać bezprawnie utraconego stanowiska pracy. W opracowaniu została  ponadto dokonana analiza wyroku Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z którym art. 58 kodeksu  pracy nie jest zgodny z przepisami Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

Podstawy prawne zatrudniania osób odbywających karę pozbawienia wolności

The work of convicts is one of the essential elements of the process of executing imprisonment sentences. Work should be provided primarily to convicts who are obliged to pay maintenance payments, but also to those who have a particularly difficult financial, personal or family situation. The purpose of the article is to present the legal grounds for employing people serving a prison sentence. This article presents the legal norms regulating the possibility of employing people serving a prison sentence on the basis of a referral to work and other legal forms listed in Article 121 § 2 of the Executive Penal Code of 1997. The considerations lead primarily to the conclusion that, regardless of the choice of legal form of employment, the priority is to achieve the objectives of imprisonment; however, the form of employment of people serving a sentence of imprisonment affects the manner of shaping legal relations between the convicted person and the entity for whom he is working.Praca skazanych jest jednym z istotnych elementów procesu wykonywania kary pozbawienia wolności. Pracę należy zapewnić przede wszystkim skazanym zobowiązanym do świadczeń alimentacyjnych, ale również tym, którzy mają szczególnie trudną sytuację materialną, osobistą lub rodzinną. Celem artykułu jest przedstawienie podstaw prawnych zatrudniania osób odbywających karę pozbawienia wolności. W ramach niniejszego artykułu przeanalizowano normy prawne regulujące możliwość zatrudniania osób odbywających karę pozbawienia wolności na podstawie skierowania do pracy oraz innych form prawnych wymienionych w art. 121 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego z 1997 r. Podjęte rozważania prowadzą przede wszystkim do wniosku, że niezależnie od wyboru formy prawnej zatrudnienia priorytetem jest realizowanie celów kary pozbawienia wolności, jednakże forma zatrudnienia osób odbywających karę pozbawienia wolności ma wpływ na sposób ukształtowania stosunków prawnych pomiędzy skazanym a podmiotem, na rzecz którego świadczy on pracę

A Gloss to Decision V KO 57/20 of the Polish Supreme Court of 3 September 2020

W komentowanym postanowieniu Sąd Najwyższy sformułował tezę, że pojęcie udziału sędziego w sprawie, w rozumieniu przesłanek wyłączenia z art. 40 § 1 pkt 3 k.p.k., oznacza wystąpienie sędziego w sprawie, której rozpoznanie nastąpiło w całości albo choćby w części z udziałem osób wskazanych w art. 40 § 1 pkt 3 k.p.k., tzn. co najmniej rozpoczęło się albo rozpoczęte trwało, ewentualnie nastąpiło podjęcie przez te osoby innych czynności równoznacznych z zajęciem stanowiska w sprawie. Tezy tej nie można zaaprobować. Podzielić natomiast można stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym aplikant adwokacki (radcowski) działający z upoważnienia obrońcy lub pełnomocnika jest także uczestnikiem postępowania, w związku z udziałem którego może mieć zastosowanie wyłączenie sędziego w trybie art. 40 § 1 pkt 3 k.p.k., chociaż występuje on na podstawie instrukcji udzielającego upoważnienia i w granicach jego pierwotnego umocowania.  In the decision commented on in this article, the Supreme Court of the Republic of Poland ruled that the concept of a judge’s “participation” in a case, within the meaning of the grounds for exclusion given in Art. 40 § 1 point 3 of the Polish Code of Criminal Procedure, means that the judge sat on the bench hearing a case which was considered, in whole or at least in part with the participation of persons specified in Article 40 § 1 point 3 of the Code of Criminal Procedure, i.e. a case in which proceedings at least commenced or were in progress, or in which these persons undertook actions tantamount to taking a position on the case. I fnd this statement inadmissible. However, I concur with the Supreme Court’s ruling that a trainee legal adviser (aplikant adwokacki, aplikant radcowski) acting under the authority of a defence lawyer or representative is also a participant in the proceedings, and hence the exemption of a judge may apply pursuant to Article 40 § 1 point 3 of the Code of Criminal Procedure, even though the trainee appeared on the grounds of the authorisation issued by the defence lawyer and within the bounds of the authorisation