Perianal abscess and fistula-in-ano in children – evaluation of treatment efficacy. Is it possible to avoid recurrence?

Introduction: Perianal abscess and fistula-in-ano are common findings in infants and children. The perianal abscess is usually a manifestation of a fistula-in-ano. Experience of our center indicates general lack of knowledge of the origin of the abscess and therefore, it is usually treated by incision and drainage, which leads to repeated recurrences. Aim: We aimed to present the optimal management of fistula-in-ano and perianal abscess in order to reduce or even eliminate the risk of recurrence. Material and methods: The retrospective study included 24 infants with perianal abscess treated at our center between 2013 and 2015. Patients were divided into two groups: group I (50%) was primary treated in our center, while group II had undergone prior surgical interventions in other hospitals. Fistula-in-ano was intraoperatively identified in all patients (100%) and fistulotomy was performed. Results: No fecal incontinence or recurrence of perianal abscess were observed in any of our patients. In group II, the disorder was associated with severe inflammation, some patients underwent an additional surgical intervention, such as incision and drainage of an extensive buttock’s abscess; patients required longer antibiotic therapy and prolonged hospitalization. Conclusion: Minimally invasive approach (sitz baths, antibiotic therapy, puncture or incision and drainage of the abscess) appears tempting due to its simplicity and lack of need for general anesthesia, but it is associated with a high recurrence rate. Fistulotomy and fistulectomy, which are slightly more invasive procedures, significantly reduce the recurrence rate of fistulain- ano and perianal abscess

Ropnie i przetoki odbytu u dzieci – ocena skuteczności leczenia. Czy można uniknąć nawrotów?

Wprowadzenie: Ropnie i przetoki odbytu są częstym schorzeniem w populacji dziecięcej. U większości pacjentów ropień odbytu stanowi manifestację obecności przetoki odbytu. Doświadczenia naszego ośrodka wskazują na powszechny brak wiedzy w tym zakresie i postępowanie ograniczone wyłącznie do nacięcia ropnia, co w większości przypadków prowadzi do wielokrotnych wznów. Cel: Celem pracy jest przedstawienie możliwych sposobów postępowania oraz ocena ich skuteczności w wyeliminowaniu nawrotów ropni i przetok odbytu. Materiał i metoda: Przeanalizowano retrospektywnie dokumentację medyczną 24 niemowląt leczonych z powodu ropni i przetok odbytu w naszym ośrodku w latach 2013–2015. Połowa pacjentów (grupa I) była pierwotnie leczona w naszym ośrodku, druga połowa (grupa II) przed przyjęciem miała wykonywane interwencje chirurgiczne w innych ośrodkach. U wszystkich pacjentów z ropniami odbytu śródoperacyjnie zidentyfikowano kanał przetoki odbytu (100%) i wykonano fistulotomię. Wyniki: U żadnego pacjenta nie obserwowano nawrotu ropnia odbytu ani nietrzymania stolca. U pacjentów z grupy II obserwowano bardziej nasilony stan zapalny. Część z nich wymagała również dodatkowych procedur chirurgicznych w postaci drenażu rozległego ropnia pośladka; wymagali oni również dłuższej antybiotykoterapii i hospitalizacji. Wnioski: Procedury małoinwazyjne (nasiadówki, antybiotykoterapia, nakłucie lub nacięcie i drenaż ropnia) są kuszące z uwagi na swoją prostotę i brak konieczności znieczulenia pacjenta, ale wiążą się z powikłaniami i dużą liczbą nawrotów. Stosowanie procedur bardziej inwazyjnych (fistulotomia, fistulektomia) wiąże się z koniecznością znieczulenia pacjenta i leczenia operacyjnego, ale pozwala znacznie zredukować częstość nawrotów i innych powikłań