Assessment of post-competition peak blood lactate in male and female master swimmers aged 40–79 years and its relationship with swimming performance

The main purpose of this study was to measure the postcompetition blood lactate concentration ([La]b) in master swimmers of both sexes aged between 40 and 79 years in order to relate it to age and swimming performance. One hundred and eight swimmers participating in the World Master Championships were assessed for [La]b and the average rate of lactate accumulation (La’;mmol l-1 s-1) was calculated. In addition, 77 of them were also tested for anthropometric measures. When the subjects were divided into 10-year age groups, males exhibited higher [La]b than women (factorial ANOVA, P < 0.01) and a steeper decline with ageing than female subjects. Overall, mean values (SD) of [La]b were 10.8 (2.8), 10.3 (2.0), 10.3 (1.9), 8.9 (3.2) mmol l-1 in women, and 14.2 (2.5), 12.4 (2.5), 11.0 (1.6), 8.2 (2.0) mmol l-1 in men for, respectively, 40–49, 50–59, 60–69, 70–79 years’ age groups. When, however, [La]b values were normalised for a ‘‘speed index’’, which takes into account swimming speed as a percentage of world record, these sex-related differences, although still present, were considerably attenuated. Furthermore, the differences in La’ between males and females were larger in the 40–49 age group (0.34 vs 0.20 mmol l-1 s-1 for 50-m distance) than in the 70–79 age group (0.12 vs 0.14 mmol l-1 s-1 for 50-m distance). Different physiological factors, supported by the considered anthropometric measurements, are suggested to explain the results

Techniques and materials used in wall paintings, from the classical to the roman period, in the eastern Mediterranean : the vegetal and geometric decoration of the Macedonian funerary monuments

Ce travail de thèse a pour objectif d’étudier l’emploi des motifs géométriques, végétaux ou empruntés à l’architecture, dans le décor peint des monuments funéraires de Macédoine antique. Il s’agit d’une approche intégrale qui est effectuée à travers la documentation et l’analyse stylistique, technique et physico-chimique des motifs tels qu’ils apparaissent dans un riche corpus de soixante-huit monuments datés de l’époque hellénistique et le début de l’époque romaine. La thèse est organisée en trois parties. La première partie présente la documentation des motifs rencontrés, leur occurrence dans les monuments avec des observations sur le rendu, les combinaisons chromatiques et les pigments employés. Cette partie comprend une étude comparative des motifs dans l’art de l’antiquité en Grèce et ailleurs, et des commentaires sur l’origine et le symbolisme des motifs et leur transposition de la réalité ou de l’architecture dans la peinture.La deuxième partie concerne l’étude archéométrique des matériaux picturaux employés. Des prélèvements ponctuels ont été effectués sur le décor de vingt tombes et analysés au moyen de méthodes photographiques et physico-chimiques, in situ et en laboratoire. La présentation de la méthodologie et les résultats obtenus au cours de cette étude se fait de façon analytique et systématique. La troisième partie présente un catalogue illustré des tombes peintes de Macédoine classé selon leur type architectural, comprenant les données de fouille, la description du décor peint des surfaces pariétales et de l’aménagement intérieur et des informations concernant l’architecture et les matériaux picturaux. Les différents types de motifs ornementaux rencontrés et les types de moulures sur lesquelles ils sont réalisés sont présentés dans un lexique illustré.The objective of this thesis is the study of the architectural, geometric and vegetal motifs that decorate the funerary monuments of Macedonia. An integral approach has been applied, combining detailed documentation with the stylistic, technical and physicochemical analysis of the motifs, as they appear in a rich corpus of sixty-eight monuments that date in the Hellenistic and early Roman period. The thesis is organised in three parts. The first part provides the documentation of the motifs, their occurrence in the monuments, along with observations on their design, the chromatic combinations and the pigments employed. This part includes a comparative study of the motifs in the art of ancient Greece and elsewhere, as well as commentaries on their origin and symbolism or the transformation from real objects or architectural elements into painted motifs. The second part concerns the archaeometrical study of the painting materials used. Samples from twenty tombs have been collected and analysed by means of photographical and physicochemical methods, both in situ and in the laboratory. The methodology and the results obtained during this study are presented systematically and in detail. The third part consists of an illustrated catalogue of the painted tombs of Macedonia, according to their architectural structure, which comprises the excavation data, the description of the painted decoration on the walls surface and on the funerary pieces of furniture as well as information on the architecture and the painting materials. The different ornamental motifs and types of moulding on which they are painted, are presented in an illustrated glossary of terms

Collector and collection, an indivisible unit: the case of the collector and collection of George Costakis

The main position of the present dissertation is the view that the interaction between pioneer art collectors and their collections, which makes them an indivisible unity, is one of the decisive factors of transformation and widening of the aesthetic patterns of their society. This is confirmed by the story of the action and interaction between the pioneers and the rest of the art collectors in the West and in the Soviet Union in the 20th century, as proposed here, as well as by the examination of the interactive relationship between the collector George Costakis and his collection on the theme of Russian Avant-garde. This relationship is analyzed and interpreted in multiple levels, while its impact on the collections’ environment of the Stalinist and metastalinist Russia and the West is explored. Costakis' action is described as corrective and, under certain conditions, of a pioneer nature. At the same time, the motives and parameters of the collective action in general and of the particular collector are summarized and categorized. Furthermore, on the one hand, the creation of a database for the art collection activity during the 20th century, and on the other hand the study of both the activity of G. Kostakis and of the content of his collection, function in support of the documentation and limitation of arbitrariness in the formulation of quantified judgments about the specific collector and his collection. The latter are based on a bipolar evaluation system, which reveals an extremely striking and intense profile of the collector G. Kostakis and his collection until today, whilst the possibility of this profile changing over time should not be ruled out.Θέση της διατριβής είναι η άποψη ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ πρωτοπόρων συλλεκτών τέχνης και των συλλογών τους, που τους καθιστά μια αδιαίρετη ενότητα, αποτελεί έναν από τους καθοριστικούς παράγοντες μετασχηματισμού και διεύρυνσης των αισθητικών προτύπων της κοινωνίας τους. Αυτό επαληθεύεται από την αποτύπωση της ιστορίας της δράσης και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των πρωτοπόρων και των υπόλοιπων συλλεκτών τέχνης στη Δύση και τη Σοβιετική Ένωση κατά τον 20ο αιώνα, που προτείνεται εδώ, καθώς και από την εξέταση της διαδραστικής σχέσης μεταξύ του συλλέκτη Γιώργου Κωστάκη και της συλλογής του με θεματικό αντικείμενο τη Ρωσική Πρωτοπορία. Η εν λόγω σχέση αναλύεται και ερμηνεύεται πολυεπίπεδα, ενώ διερευνάται και ο αντίκτυπός της στο συλλεκτικό περιβάλλον της σταλινικής και μετασταλινικής Ρωσίας αλλά και της Δύσης. Η δράση του Κωστάκη χαρακτηρίζεται ως διορθωτικού και υπό όρους ανατρεπτικού χαρακτήρα. Συγχρόνως συνοψίζονται και κατηγοριοποιούνται τα κίνητρα και οι παράμετροι της συλλεκτικής δράσης εν γένει και ειδικά του συγκεκριμένου συλλέκτη. Παράλληλα αφενός η δημιουργία μιας βάσης δεδομένων για τη συλλεκτική δραστηριότητα γύρω από την τέχνη κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και αφετέρου η μελέτη τόσο της συλλεκτικής δράσης του Γ. Κωστάκη όσο και του περιεχομένου της συλλογής του, λειτουργούν υποστηρικτικά για την τεκμηρίωση και τον περιορισμό της αυθαιρεσίας στη διατύπωση ποσοτικοποιημένων κρίσεων σχετικών με τον συγκεκριμένο συλλέκτη και τη συλλογή του. Οι τελευταίες προκύπτουν βάσει ενός διπολικού συστήματος αξιολόγησής τους, χάρη στο οποίο αποκαλύπτεται ένα εξαιρετικά εναργές και έντονο προφίλ του συλλέκτη Γ. Κωστάκη και της συλλογής του έως και σήμερα, ενώ το ενδεχόμενο της μεταβολής αυτού του προφίλ στον χρόνο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί

Ποιότητα ζωής και υπνική άπνοια

Aim: The purpose of this study was to evaluate the symptoms and the quality of life of OSAS patients after compliant treatment with CPAP. Methods: A group of 50 patients (41 men and 9 women) with mean age of 50 ± 12 years, mean Apnea-Hypopnea Index 40 ± 25 events/hour and mean BMI 35,1 ± 7,7 kgr/m2 were diagnosed with full polysomnography study and treated with CPAP for 6 months. The health related quality of life and symptoms were assessed by administering an officially validated (Cronbachs’a statistic>0,7). Greek version of the sleep apnea quality of life index (SAQLI). Sleepiness was measured with the Epworth sleepiness scale (ESS) and compliance by electronic monitoring of CPAP usage per night of sleep. The statistical analysis was made by using the program SPSS v.12 for Windows. Results: Mean value of compliance of treatment was 4,5 ± 0,5 hours of CPAP usage per night. Comparisons between quality of life indexes were made before and after CPAP treatment as following: SAQLI (3,8 ± 0.9 before CPAP vs. 5,8 ± 0,8 after CPAP, p0,7. Αποτελέσματα: Η συμμόρφωση των ασθενών με τη συσκευή CPAP κατά τη διάρκεια της θεραπείας ήταν 4,5 ± 0,5 ώρες για κάθε βράδυ. Από τη σύγκριση των δεικτών ποιότητας ζωής πριν και μετά τη θεραπεία με CPAP, βρέθηκαν τα εξής: SAQLI (3,8 ± 0.9 πριν τη θεραπεία με CPAP έναντι 5,8 ± 0,8 μετά τη θεραπεία με CPAP, p<0.01), τομέας Α του SAQLI (καθημερινές δραστηριότητες) (4,2 ± 1,4 έναντι 6,0 ± 0.9, p<0.01), τομέας Β του SAQLI κοινωνικές δραστηριότητες (4,8 ± 1,3 έναντι 6,3 ± 0.7, p<0.01), τομέας Γ του SAQLI (συναισθηματικές δραστηριότητες) (4,4 ± 1,4 έναντι 5,7 ± 1,0, p<0.01), τομέας Δ του SAQLI (συμπτωματολογία) (1,6 ± 0,8 έναντι 5,8 ± 1,2, p<0.01), ESS (13,7 ± 6,5 έναντι 3,9 ± 3,8, p<0.01). Όσον αφορά τον τομέα της συμπτωματολογίας, το μεγαλύτερο ποσοστό βελτίωσης μετά τη θεραπεία παρατηρήθηκε στα συμπτώματα τα σχετιζόμενα με την υπνηλία (βελτίωση της τάξεως του 94% με 95%). Μικρότερο ποσοστό βελτίωσης παρατηρήθηκε στα συμπτώματα: “ξηροστομία κατά την αφύπνιση” (36,1%), “υπερβολική κούραση” (54,5%), “μειωμένη ενεργητικότητα” (55,3%). Η ολική βελτίωση για τα 21 συμπτώματα του ερωτηματολογίου ήταν 77,6%. Συμπεράσματα: Από την παρούσα μελέτη διαπιστώσαμε ότι η καλή συμμόρφωση των OSAS ασθενών με τη CPAP, είχε ως αποτέλεσμα σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, της ημερήσιας υπνηλίας τους και άλλων συμπτωμάτων που παρουσίαζαν λόγω του συνδρόμου

Techniques and materials used in wall-paintings, from the classical to the roman times, in the Eastern Mediterranean: the vegetal and geometric decoration in the funerary monuments of Macedonia (Greece)

Τhe objective of the present thesis was a thorough archaeological and archaeometrical research concerning the architectural, geometric and vegetal motifs that decorate the funerary monuments of ancient Macedonia. An integral approach has been applied, combining detailed documentation with the stylistic, technical and physicochemical analysis of the motifs, as they appear in a rich corpus of sixty-eight monuments that date in the Hellenistic and early Roman period. The tombs, located in the area between Makrygialos Pieria in the SW and the outskirts of Drama in the NE, are dated in the last quarter of the 4th and the beginning of the 3rd c. BC. The thesis is organised in three parts. The first part provides the documentation of the motifs, usually perceived as secondary elements despite their common presence in the tombs’ decoration. This part marks their occurrence in the monuments, along with observations on their design, the chromatic combinations and the pigments employed. More than 270 motifs varying from simple palmettes and wave patterns to ornate scroll ornaments and complicate meanders, have been thoroughly archived, described and compared with themes of other wall paintings but also of mosaics and pottery decoration. These reoccur in the funerary decor in Macedonia, Magna Grecia, Thrace, Egypt and elsewhere. Extended commentaries on their origin and symbolism or the transformation from real objects or architectural elements into painted motifs are also part of this research. The motifs provide information concerning the artistic and technical progress in this area and suggest reciprocal influences in the ancient world. The second part concerns the archaeometrical study of the painting materials used, aimed at identifying the inorganic (μ-XRF, PLM, SEM-EDS, XRD), and organic (GC/MS, FTIR Py-GC/MS) components of the wall paintings. More than 100 fragments have been collected and examined and more than 200 samples from twenty tombs have been analysed by means of photographical and physicochemical methods, both in situ and in the laboratory. The methodology and the results obtained during this study are presented systematically and in detail. In summary, the mortars used were mostly lime based mortars, varying in inert ingredients and granulometry according to their position and function. As for the pigments used, the most commonly identified materials are red and yellow ochre, calcite, cinnabar and Egyptian blue, while realgar, orpiment and green earth were also used, but sparingly. These results are consistent with previous technological studies of Macedonian paintings and reveal the great variety of hues and raw materials that comprise the ancient painter’s palette. Regarding the organic binders, the detection and identification of proteinaceous and saccharide materials in the paint and/or preparation layers indicate the use of a secco painting technique. The third part consists of an illustrated catalogue of the painted tombs of Macedonia, according to their architectural structure, which comprises the excavation data, the description of the painted decoration on the walls surface and on the funerary pieces of furniture as well as information on the architecture and the painting materials. The different ornamental motifs and types of moulding on which they are painted, are presented in an illustrated glossary of terms.Ο σκοπός της διατριβής είναι η μελέτη των γεωμετρικών και φυτικών συνθέσεων, καθώς και των αρχιτεκτονικής έμπνευσης μοτίβων που κοσμούν τα ταφικά μνημεία της Μακεδονίας. Πρόκειται για μία συνολική θεώρηση η οποία συνδυάζει την καταγραφή και τεκμηρίωση των μνημείων και του διακόσμου τους, την τεχνική, στιλιστική και συγκριτική ανάλυση των μοτίβων, καθώς και την ταυτοποίηση των υλικών και των τεχνικών ζωγραφικής με αναλυτικές τεχνικές. Το πλούσιο corpus που εξετάζεται αποτελείται από εξήντα οχτώ (68) ταφικά μνημεία (τάφοι μακεδονικοί, θαλαμωτοί, κιβωτιόσχημοι και σαρκοφάγοι), τα οποία βρίσκονται μεταξύ της περιοχής του Μακρύγιαλου Πιερίας στα δυτικά και της σύγχρονης πόλης της Δράμας στα ανατολικά. Χρονολογικά εντάσσονται κυρίως στο τελευταίο τέταρτο του 4ου και το πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνα, ενώ ορισμένα ανήκουν στην πρώιμη ρωμαϊκή εποχή.Η διατριβή απαρτίζεται από τρία διακριτά αλλά αλληλένδετα μέρη. Στο πρώτο καταγράφονται όλα τα μοτίβα ενδιαφέροντος, η συχνότητά τους στα μνημεία, μαζί με παρατηρήσεις σχετικά με την απόδοση, τους χρωματικούς συνδυασμούς και τις χρησιμοποιούμενες χρωστικές. Περιγράφονται λεπτομερώς περισσότερα από 270 διακοσμητικά στοιχεία και συνθέσεις, και καταχωρούνται σε τρεις κατηγορίες: η πρώτη αφορά τα μοτίβα τα οποία υιοθετήθηκαν από την αρχιτεκτονική (π.χ. γεισήποδες, κυμάτια), η δεύτερη συγκεντρώνει εκείνα που παραπέμπουν σε φυτικά στοιχεία (π.χ. ανθέμια, ανθοπλοχμοί, γιρλάντες) και η τρίτη αφορά τις καθαρά γεωμετρικές φόρμες (π.χ. μαίανδροι, θέουσα σπείρα) και άλλα, απλούστερα σχήματα.Μέσα από τον διάκοσμο των μακεδονικών μνημείων, διερευνήθηκε ακόμη η μεταφορά και μετατροπή των αρχιτεκτονικών και άλλων πραγματικών στοιχείων σε ζωγραφικά θέματα. Όσον αφορά την ερμηνευτική προσέγγιση, τίθεται κυρίως το ερώτημα του ενδεχόμενου συμβολικού χαρακτήρα των μοτίβων, πέραν του διακοσμητικού τους ρόλου. Εξετάστηκε έτσι ο συσχετισμός ορισμένων μοτίβων με τα σύμβολα του απείρου και της αθανασίας, με τον μύθο και τη λατρεία των χθόνιων θεών αλλά και με την απόδοση ηρωικής υπόστασης στον νεκρό. Στο μέρος αυτό της διατριβής παρουσιάζεται και μία εκτεταμένη συγκριτική μελέτη των διαφόρων τύπων στην τοιχογραφία αλλά και σε άλλες εκφάνσεις της αρχαίας τέχνης, όπως τα ψηφιδωτά και η κεραμική.Το δεύτερο μέρος αφορά την αρχαιομετρική μελέτη των ζωγραφικών υλικών (χρωστικές, κονιάματα, συνδετικά μέσα), καθώς και των τεχνικών ζωγραφικής που χρησιμοποιήθηκαν για την απόδοση των μοτίβων, με σκοπό την κατανόηση του τρόπου δημιουργίας του διακόσμου και τη συλλογή πληροφοριών σχετικών με την τεχνογνωσία της περιόδου και τη διαθεσιμότητα σε πρώτες ύλες της κάθε περιοχής. Περισυλλέχθηκαν περισσότερα από 100 σπαράγματα, ήδη αποκολλημένα από την ζωγραφική επιφάνεια, που εντοπίστηκαν τόσο στο εσωτερικό των τάφων όσο και στις αποθήκες των εφορειών. Όσα έσωζαν σημαντικά τμήματα της διακόσμησης εξετάστηκαν μη επεμβατικά, με τη μέθοδο μ-XRF, ενώ, όπου η δειγματοληψία κρίθηκε απαραίτητη, χρησιμοποιήθηκαν ποικίλες επεμβατικές μέθοδοι για τη διερεύνηση τόσο των ανόργανων (PLM, SEM-EDS, XRD), όσο και των οργανικών συστατικών (GC/MS, FTIR Py-GC/MS). Πάνω από 200 δείγματα απομονώθηκαν από συνολικά είκοσι τάφους και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με ανάλογα προγενέστερων ερευνών.Ως προς τα στρώματα προετοιμασίας, πρόκειται για ασβεστοκονιάματα, τα οποία ποικίλλουν σε χρώμα, αδρανή (άμμος, μικτά, κονιοποιημένο κεραμικό, πρόσθετα οργανικής προέλευσης κ.α.) και κοκκομετρία, ανάλογα με το πάχος και τη λειτουργία τους. Για παράδειγμα, το λεπτότερο στρώμα, όπου εφαρμόζονται τα χρώματα, είναι κατά κανόνα λευκό και αποτελείται κατά κύριο λόγο από ασβέστη και μαρμαροκονία.Όσον αφορά τις χρωστικές, επιβεβαιώθηκε καταρχήν η εκτεταμένη χρήση κοινών υλικών, όπως ο ασβεστίτης, οι γαιώδεις ώχρες, ερυθρές και κίτρινες, το μαύρο του άνθρακα και το αιγυπτιακό μπλε. Σε ορισμένα όμως μνημεία ανιχνεύθηκαν πιο ασυνήθιστες ύλες, όπως το ερυθρό της κινναβάρεως, το λευκό του μολύβδου, σιδηρούχες πράσινες γαίες με βάση τον κελαδονίτη αλλά και σπανιότερες χρωστικές, όπως η κίτρινη και η κόκκινη σανδαράχη.Η παρουσία οργανικών χρωστικών στα εν λόγω σπαράγματα ήταν σπανιότατη και η ανάλυσή τους δεν έδωσε σαφή αποτελέσματα. Παρόλα αυτά, επιβεβαιώθηκε η χρήση οργανικών συνδετικών ουσιών και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ανιχνεύθηκε αυγό, ρητίνες κωνοφόρων δέντρων αλλά και ζωική κόλλα, υλικά τα οποία υποδεικνύουν την χρήση της τεχνικής της ξηρογραφίας ή τέμπερας. Τα αποτελέσματα αυτά έρχονται να προστεθούν σε αντίστοιχα από προηγούμενες έρευνες και να συμφωνήσουν με την τρέχουσα αντίληψη ότι στη μακεδονική ζωγραφική δεν συναντάται η τεχνική της νωπογραφίας ή fresco, ή τουλάχιστον δεν τεκμηριώνεται από τα δείγματα που εξετάστηκαν μέχρι στιγμής και των οποίων ο αριθμός έχει αυξηθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας, χρησιμοποιήθηκε και μία νέα μη επεμβατική μέθοδος διάγνωσης, η οποία συνδυάζει τη φωταύγεια που προκαλείται μέσω ορατής ακτινοβολίας και την υπέρυθρη απεικόνιση (VIL-IR). Η μέθοδος αυτή εφαρμόστηκε σε πέντε μνημεία μεταξύ των οποίων και η λίθινη σαρκοφάγος από τον Άγιο Μάμαντα Χαλκιδικής (πρώτο μισό του 3ου αι. π.Χ.). Η φυτική σύνθεση που περιέτρεχε κάποτε τα τοιχώματα διακρίνεται πλέον αμυδρά λόγω της κακής κατάστασης διατήρησης. Με την παραπάνω τεχνική, έγινε δυνατή η ανάγνωση του διακόσμου, καθώς το αιγυπτιακό μπλε λειτούργησε σαν ένα αόρατο μελάνι, το οποίο εμφανίστηκε με τον κατάλληλο φωτισμό. Στη συνέχεια, με τον συνδυασμό των εικόνων της τεχνικής και των φωτογραφιών στο ορατό, πραγματοποιήθηκε η ψηφιακή αποκατάσταση της πολύχρωμης σύνθεσης. Τέλος, το τρίτο μέρος αποτελείται από έναν πλούσια εικονογραφημένο κατάλογο των διακοσμημένων τάφων της Μακεδονίας, σύμφωνα με την αρχιτεκτονική τους δομή, ο οποίος συγκεντρώνει τα ανασκαφικά δεδομένα, την περιγραφή της ζωγραφικής διακόσμησης τόσο στις επιτοίχιες επιφάνειες όσο και στα στοιχεία της ταφικής επίπλωσης, πληροφορίες για την αρχιτεκτονική κατασκευή και τα υλικά ζωγραφικής. Τα διάφορα διακοσμητικά μοτίβα και οι τύποι αρχιτεκτονικών μελών όπου αυτά εμφανίζονται (όπως π.χ. τα κυμάτια), παρουσιάζονται σε ένα εύχρηστο γλωσσάρι όρων συνοδευόμενο από σχέδια και φωτογραφίες.Η έρευνα αυτή αναδεικνύει τον ιδιαίτερο ρόλο των διακοσμητικών μοτίβων στα ταφικά μνημεία της Μακεδονίας. Σχεδόν πανταχού παρόντα, σε όλα τα είδη τάφων, χρησιμοποιούνται ανεξάρτητα ή συνδυαστικά για να εμπλουτίσουν τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, να ορίσουν τις αφηγηματικές σκηνές, να κοσμήσουν την ταφική επίπλωση και τις απεικονίσεις σκευών και αντικειμένων, αλλά μπορούν εξίσου να αποτελέσουν τον βασικό διάκοσμο ενός μνημείου. Παρά τη σχετικά τυποποιημένη μορφή τους, η οποία αναπαράγεται με παρόμοιο τρόπο στα διάφορα μνημεία, παρατηρείται μία πλειάδα παραλλαγών, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται μία εκτέλεση ανώτερης ποιότητας που αγγίζει σχεδόν το επίπεδο της μνημειακής ζωγραφικής. Το προκαταρκτικό σχέδιο, η χρήση εργαλείων, όπως η πυξίδα και η χορδή, αλλά και τα διάφορα οπτικά τεχνάσματα, όπως το παιχνίδι των σκιών και τα έντονα «φώτα», η αντιπαράθεση χρωμάτων κλπ., τα οποία δημιουργούν την εντύπωση μιας τρίτης διάστασης, επιστρατεύονται και για την απόδοση των μοτίβων. Η χρωματική παλέτα είναι η ίδια, και συμπεριλαμβάνει πολύτιμα υλικά, όχι μόνο στους μακεδονικούς τάφους αλλά και στους κιβωτιόσχημους. Τα μοτίβα αντικατοπτρίζουν, λοιπόν, την τεχνογνωσία της εποχής και δείχνουν ότι τα τοπικά εργαστήρια, υιοθετώντας τις καλλιτεχνικές τάσεις της εποχής, τις μεταφράζουν και τις τροποποιούν κατά βούληση, εφαρμόζοντας όλη την εμπειρία του σχεδίου και της φόρμας, της φωτοσκίασης, της απόδοσης του βάθους και των τρισδιάστατων όγκων. Οδηγούμαστε έτσι στο συμπέρασμα ότι τα θέματα αυτά δεν ήταν δευτερεύοντα αλλά απαραίτητα στοιχεία του διακόσμου της τελευταίας κατοικίας των Μακεδόνων.Ce travail de thèse a pour objectif d’étudier l’emploi des motifs géométriques, végétaux ou empruntés à l’architecture, dans le décor peint des monuments funéraires de Macédoine antique. Il s’agit d’une approche intégrale qui est effectuée à travers la documentation et l’analyse stylistique, technique et physico-chimique des motifs tels qu’ils apparaissent dans un riche corpus de soixante-huit monuments datés de l’époque hellénistique et le début de l’époque romaine. La région dans laquelle sont situés les monuments en question commence de la ville de Makrygialos Pieria à l’ouest et s’étend jusqu’à la ville moderne de Drama à l’est, couvrant ainsi une grande partie du territoire de la Macédoine antique. La thèse est organisée en trois parties. La première partie présente la documentation des motifs rencontrés, leur occurrence dans les monuments avec des observations sur le rendu, les combinaisons chromatiques et les pigments employés. Plus de 270 motifs, variant de palmettes simples ou des postes à des rinceaux complexes et des méandres ont été catalogués, décrits et comparés à de thèmes qui apparaissent dans la peinture murale mais aussi à des différentes formes d'expression artistique de l’antiquité, principalement la mosaïque et la céramique. Je considère encore la récurrence des motifs dans le décor funéraire en Macédoine, Italie du sud, Thrace, Egypte et ailleurs. En plus, certains thèmes sont accompagnés par de commentaires sur leur transposition de la réalité ou de l’architecture dans la peinture, et le cas échéant, je présente les théories proposées et je pose certaines hypothèses concernant l’origine ou la valeur symbolique qui peut être attribuée à des motifs. Les informations recueillies à partir de l’étude des motifs concernent le progrès artistique et technique dans cette région et dénotent des influences réciproques dans le monde antique. La deuxième partie concerne l’étude archéométrique des matériaux picturaux employés, visant à identifier les composants inorganiques (μ-XRF, PLM, MEB-EDS, DRX) et organiques (GC/MS, FTIR, Py-GC/MS). Plus de 100 fragments ont été recueillis et examinés et plus de 200 prélèvements ponctuels effectués sur le décor de vingt tombes ont été analysés par moyen de méthodes photographiques et physicochimiques, tant sur place (“in situ”) qu’au laboratoire. La présentation de la méthodologie et les résultats obtenus au cours de cette étude se fait de façon analytique et systématique. En sommaire, les mortiers utilisés pour les couches préparatoires de la peinture sont généralement à base de chaux, variant en agrégats et granulométrie selon leur position et leur fonction. Concernant les pigments, les matériaux le plus fréquemment identifiées étaient les ocres rouges et jaunes, la calcite, le cinabre et le bleu Egyptien, tandis que le réalgar, l’orpiment et les terres vertes à base de céladonite étaient aussi employés mais plus rarement. Les résultats étaient globalement en accord avec des études technologiques précédentes sur les peintures murales de la Macédoine et révèlent la variété des nuances et des matières primaires qui comprennent la palette du peintre. Par rapport à des liants organiques, la détection et identification des matériaux protéiques et polysaccharidiques dans les couches picturales et/ou préparatoires indique l’application picturale de la détrempe et pas la fresque. La troisième partie présente un catalogue illustré des tombes peintes de Macédoine classé selon leur type architectural, comprenant les données de fouille, la description du décor peint des surfaces pariétales et de l’aménagement intérieur et des informations concernant l’architecture et les matériaux picturaux. Les différents types de motifs ornementaux rencontrés et les types de moulures sur lesquelles ils sont réalisés sont présentés dans un lexique illustré

Η συμβολή της ανοσοθεραπείας στην βελτίωση της μέσης επιβίωση ασθενών με μεταστατικό ουροθηλιακό καρκίνο της ουροδόχου κύστεως.

Ο καρκίνος του ουροθηλίου (UC) (καρκίνος εκ του μεταβατικού επιθηλίου) είναι ο πιο συχνός ιστολογικός τύπος καρκίνου της ουροποιητικής οδού. Κατά προσέγγιση, ένα ποσοστό 75% μεταξύ του συνόλου των ασθενών με ουροθηλιακό καρκίνο της ουροδόχου κύστης διαγιγνώσκεται με τοπική νόσο που δεν διηθεί στους μυες, και συνήθως αντιμετωπίζεται με επαναλαμβανόμενη τοπική θεραπεία υπό στενή παρακολούθηση. Ωστόσο, το 25% των ασθενών οι οποίοι πάσχουν από καρκίνο της ουροδόχου κύστης νοσούν από καρκίνο που διηθεί στους μυες και απαιτεί πιο επιθετική προσέγγιση, όπως είναι η ριζικής κυστεκτομή και η χημειοθεραπεία. Η πρόγνωση του μεταστατικού καρκίνου του ουροθηλίου είναι πτωχή, ενώ η μέση συνολική επιβίωση είναι χαμηλή. Η χημειοθεραπεία με βάση τη σισπλατίνη είναι η τυπική θεραπεία στον μεταστατικό καρκίνο του ουροθηλίου και έχει σημειωθεί πολύ μικρή πρόοδος στον τομέα της θεραπείας. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να αναλυθούν τα δεδομένα από την χορήγηση ανοσοθεραπείας στον μεταστατικό ουροθηλιακό καρκίνo. Για αυτό το σκοπό, μελετήθηκε μέσω βιβλιογραφικής αναζήτησης δημοσιευμένων ιατρικών εργασιών και κλινικών μελετών η χορήγηση της ανοσοθεραπείας στην αντιμετώπιση του μεταστατικού ουροθηλιακού καρκίνου. H βιβλιογραφική ανασκόπηση έγινε με χρήση ανάλυσης PRISMA και στηρίζεται σε αναζήτηση διεθνούς βιβλιογραφίας από το 2000 μέχρι και το 2020. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η χορήγηση ανοσοθεραπείας με τη χρήση φαρμακευτικών ουσιών όπως pembrolizumab, durvalumab, nivolumab, avelumab και atezolizumab βελτιώνει την μέση συνολική επιβίωση των ασθενών ενώ για κάποια από αυτά τα φάρμακα έχει μελετηθεί και η επιμήκυνση του διαστήματος χωρίς υποτροπή της ασθένειας ή η σοβαρότητα και η συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών. H ανοσοθεραπεία συνίσταται ως θεραπεία δεύτερης γραμμής και πρώτης γραμμής υπο προυποθέσεις. Η παρούσα μελέτη ανέδειξε την αξία της ανοσοθεραπείας στον μεταστατικό ουροθηλιακό καρκίνο της ουροδόχου κύστεως πραγματοποιώντας βιβλιογραφική ανασκόπηση και παρέχοντας μια συνολική περίληψη των αποτελεσμάτων των πιο πρόσφατων κλινικών μελετών στο συγκεκριμένο ερευνητικό πεδίο.Urothelial cancer (UC) is the most common histological cancer type arising from the epithelium that covers the urinary tract. Approximately 75% of patients with bladder cancer are diagnosed with non-invasive bladder cancer, which is usually treated with repeated local treatment under close monitoring. However, 25% of patients suffering from urethral cancer will be diagnosed with muscle-invasive cancer, which requires aggressive treatment, such as radical cystectomy and chemotherapy. The prognosis of metastatic urothelial cancer is poor Cisplatin-based chemotherapy is the standard of care for the metastatic urothelial cancer, while the development of new treatment options is slowly evolving. The scope of the present study is to evaluate the impact of immunological therapeutic options on the metastatic bladder cancer. For this purpose, the use of immunotherapy in the treatment of metastatic urinary bladder carcinoma was studied through a bibliographic research of published medical works and clinical studies. The literature review was performed using PRISMA analysis and is based on a search of international literature from 2000 to 2020. The results of the study demonstrated that the administration of immunotherapeutic drug substances such as pembrolizumab, durvalumab, nivolumab, avelumab and atezolizumab improves the mean overall survival of patients, whether some of these medications have been studied with respect to their action on the progression free survival with less frequent or severe adverse events. Immunotherapy is recommended as first line treatment in cisplatin ineligible with high PDL-1 expression patients , as first line maintenance therapy after administration of chemotherapy and as second line treatment upon disease progression on platinum based regiment . The current study demonstrated the value of immunotherapy against the metastatic urothelial bladder cancer by conducting a bibliographic research and an overall summary of the most recent clinical studies on this specific clinical field

Estimation of body composition in competitive swimmers by means of three different techniques

Up to now controversial reports have been published in regard to the beneficial effects of swimming, a non-weight-bearing activity, on bone mass (BM). Therefore, the aim of this study was to investigate the effects of competitive swimming practice on the bone mineral density (BMD) and bone mineral content (BMC) as well as on the different factors of body composition. For this purpose, competitive swimmers (16 males and 16 females) were selected as subjects in order to investigate the influence of swimming on the three main factors of body composition (BMC, lean body mass [LBM] and body fat [BF]) of the human body. The latter were estimated using three different approaches: the skinfold, the dual energy x-ray absorptiometry (DEXA) and the whole body potassium (K-40) methods. Since BM and LBM are also related, the possible correlations between shoulder strength (extensions and flexion movements) and performance with BMD, BMC, LBM and BF were also investigated. Our results showed that BMD was not affected by swimming exercise since z (%) values were similar between swimmers and their respective age-matched controls. Swimmers also showed lower BF and increased LBM in the region of upper extremities (arms and trunk) as compared to their lower extremities (legs), a finding which is typical for the sport they are trained for. Also, comparison between sexes showed that males had a more central distribution of fat when compared to females, in which BF was built up in the region of legs. Furthermore, shoulder strength and performance were significantly related (p &lt; 0.05) to age, BMC, and LBM while performance was also significantly related (p &lt; 0.05) to all the other BM indices. So, mineralization of the bone is important for shoulder muscular strength which is subsequently related to performance. We used the DEXA because it enabled the direct estimation of the three factors of body composition (BM, BF and LBM)

Adherence to CPAP therapy improves quality of life and reduces symptoms among obstructive sleep apnea syndrome patients

Purpose: The aim of the study was to asses quality of life and symptoms of obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) patients after adhering to 6 months of continuous positive airway pressure (CPAP) treatment. Methods: A group of 50 patients (41 men and 9 women) were diagnosed by polysomnography and treated with CPAP therapy for 6 months. Their symptoms and healthrelated quality of life were assessed by administering a validated and translated version of the sleep apnea quality of life index (SAQLI). Sleepiness was measured using the Epworth Sleepiness Scale (ESS) and through electronic monitoring of CPAP usage per night of sleep. Results Mean CPAP usage was 4.5±0.5 h per night. Comparisons between quality of life indexes before and after CPAP treatment showed an improvement in the total SAQLI score (3.8±0.9 vs. 5.8±0.8 after CPAP, p&lt;0.01), in daily functioning (4.2±1.4 vs. 6.0±0.9, p&lt;0.01), social interactions (4.8±1.3 vs.6.3±0.7, p&lt;0.01), emotional functioning (4.4±1.4 vs. 5.7±1.0, p&lt;0.01), symptoms (1.6±0.8 vs. 5.8±1.2, p&lt;0.01), and in the ESS (13.7±6.5 vs. 3.9±3.8, p&lt;0.01). Regarding the patients&apos; symptoms, improvement was noticed for &quot;sleepiness while watching a spectacle&quot; (96%), &quot;reading&quot; (95%), &quot;carrying on a conversation&quot;(95%), &quot;driving&quot; (92.9%), &quot;restless sleep&quot; (87.8%), and &quot;urinating more than once per night&quot; (84.8%). Smaller improvements were observed for the reported &quot;dry mouth-throat upon awakening&quot; (36.1%),&quot;excessive fatigue&quot;(54.5%), and &quot;decreased energy&quot; (55.3%). Conclusion We conclude that OSAS patients who adhere to nighttime CPAP therapy show significant improvement of their quality of life, daytime sleepiness, and other symptoms after 6 months of treatment with CPAP. © Springer-Verlag 2011