Case reportsUnstable angina with subvalvular aortic stenosis in a 65-year-old woman

We describe a case of 65-year-old woman with unstable angina, who was addmited to our institution. Physical examination revealed the presence of a systolic cardiac murmur. Transthoracic echocardiography showed subvalvular aortic stenosis. The patient underwent successful coronary artery by-pass surgery and myectomy surgery. Diagnosis and treatment of subvalvular stenosis coexistant with coronary artery disease are discussed

Chirurgiczne zamknięcie przetrwałego przewodu tętniczego u noworodków z ekstremalnie niską urodzeniową masą ciała, poniżej 750 gramów

Background: Patent ductus arteriosus (PDA) occurs more frequently in premature infants. Depending on the degree of prematurity, these children often have other serious comorbidities that could have a significant impact on surgical outcome. Aim: This study aimed to evaluate the clinical results of surgical ligation of PDA in extremely low body weight preterm infants with birth weight below 750 g, and to identify risk factors of mortality. Methods: A total of 31 preterm infants with birth weight below 750 g and significant PDA were operated between 2006 and 2016 through posterolateral thoracotomy (n = 16) or with the use of video-assisted thoracoscopic method (n = 15). Mean weight at the time of surgery was 750.8 ± 104.7 g. The gestational age ranged from 22 to 32 weeks. Data were retrospectively analysed, and prospective 100% follow-up was performed. Results: In-hospital mortality was 25.8% (n = 8). The type of surgery had no influence on the results. During the follow-up period lasting 5.2 ± 2.5 years, two other patients died. One-year and five-year probability of survival was 77.4% and 74.2%, respectively. The predominant cause of death was acute heart failure. All patients with preoperative renal dysfunction died in the postoperative period. Moreover, Cox regression analysis revealed renal dysfunction as an independent risk factor of early death. Conclusions: Preterm infants with birth weight less than 750 g and significant PDA are highly challenging patients. Despite the recent advances in perioperative management with neonates, surgery is still associated with a high early mortality rate irrespective of the applied method.Wstęp: Przetrwały przewód tętniczy jest częstą niesiniczą wadą serca, która jest pozostałością z życia płodowego. Przewód tętniczy jest połączeniem między tętnicą płucną a aortą zstępującą, które fizjologicznie powinno ulec czynnościowemu zamknięciu w ciągu 24–48 godzin po urodzeniu. Czynnikiem o największym znaczeniu, predysponującym do wystąpienia przetrwałego przewodu tętniczego jest wcześniactwo. Im większy jest stopień wcześniactwa urodzonego dziecka, tym częściej występują choroby współtowarzyszące, które mogą mieć istotny wpływ na dalsze wyniki leczenia. Jeżeli farmakoterapia jest nieefektywna lub przeciwskazana, jedynym leczeniem pozostaje inwazyjne zamknięcie drożnego przewodu. U większości pacjentów interwencja przezskórna jest metodą z wyboru, jednak gdy występują przeciwskazania, takie jak duży rozmiar drożnego przewodu, bardzo mała masa ciała wcześniaka, infekcja lub bardzo zły stan ogólny pacjenta, jedyną terapią pozostaje chirurgiczne zamknięcie przetrwałego przewodu. Cel: Celem pracy była ocena wyników klinicznych i ocena czynników ryzyka zgonu wcześniaków z masą ciała poniżej 750 gramów poddanych operacyjnemu zamknięciu przetrwałego przewodu tętniczego. Metody: Do badania włączono 31 wcześniaków, z urodzeniową masą ciała poniżej 750 gramów oraz istotnym przetrwałym przewodem tętniczym, operowanych pomiędzy 2006 a 2016 rokiem. Średnia masa ciała pacjentów podczas operacji wynosiła 750,8 ± 104,7 g. Za kryteria hemodynamicznie istotnego przetrwałego przewodu tętniczego uznano rozmiar powyżej 2 mm, współczynnik lewego przedsionka do aorty ≥ 1,5, przeciek lewo-prawy oraz niewydolność krążeniową. Pacjenci z innymi anomaliami sercowymi wymagający jednoczasowej korekcji chirurgicznej byli wykluczeni z tego badania. Wszyscy chorzy wymagali przedoperacyjnej wentylacji mechanicznej. Metoda tradycyjnej torakotomii bocznej została zastosowana u 16 pacjentów, natomiast metoda torakoskopowego zamknięcia drożnego przewodu tętniczego u 15 pacjentów. Wszystkie zabiegi były przeprowadzone w inkubatorze na sali operacyjnej. Wyniki: Rutynowa pooperacyjna kontrola echokardiograficzna wykazała szczelne zamknięcie przewodu u wszystkich operowanych dzieci. Pacjenci byli hospitalizowani średnio 11,4 ± 3,9 tygodnia. Nagła konwersja do tradycyjnej torakotomii, po pierwotnym zabiegu torakoskopowym, była konieczna u 2 pacjentów, z powodu trudności technicznych wizualizacji przewodu oraz z powodu niestabilności hemodynamicznej chorego. Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 25,8% (n = 8). Główną przyczyną zgonu była ostra niewydolność serca. Wszyscy pacjenci, z przedoperacyjną niewydolnością nerek, zmarli w okresie pooperacyjnym. Ponadto, model proporcjonalnego hazardu Coxa wskazał niewydolność nerek jako niezależny czynnik ryzyka wczesnej śmiertelności. Technika operacyjna nie miała wpływu na wyniki leczenia. Nie zaobserwowano istotnego wpływu wieku płodowego, rozmiaru przewodu i czasu trwania zabiegu na krzywą przeżycia. Podczas kompletnego okresu obserwacji odległej trwającej 5,2 ± 2,5 roku zmarło dwóch kolejnych pacjentów (139 i 310 dnia po operacji), obydwoje z przyczyn niezwiązanych z zabiegiem. Przeżycie 1-roczne i 5-letnie wyniosło odpowiednio 77,4% i 74,2%. W okresie obserwacji u 2 pacjentów wystąpił śladowy przeciek, choć w obu przypadkach nieistotny hemodynamicznie i niewymagający dalszego leczenia. Wnioski: Wcześniaki z urodzeniową masą ciała poniżej 750 gramów i hemodynamicznie istotnym przetrwałym przewodem tętniczym są jedną z najbardziej wymagających grup pacjentów, obarczonych licznymi chorobami współtowarzyszącymi. Pomimo ciągłych postępów i rozwoju okołooperacyjnej opieki nad noworodkami chirurgiczne leczenie tej wady u tak trudnych pacjentów jest ciągle związane z wysoką wczesną śmiertelnością, bez względu na zastosowaną metodę chirurgiczną