Real-World Outcomes of Anti-VEGF Treatment for Neovascular Age-Related Macular Degeneration in Turkey: A Multicenter Retrospective Study, Bosphorus Retina Study Group Report No: 1

Objectives: To evaluate the real-world outcomes of intravitreal anti-vascular endothelial growth factor (anti-VEGF) treatment in neovascular age-related macular degeneration (nAMD) patients. Materials and Methods: Multicenter, retrospective, interventional, non-comparative study. The records of nAMD patients treated with an anti-VEGF agent on a pro re nata treatment regimen basis between January 2013 and December 2015 were reviewed. The patients who completed a follow-up period of 12 months were included. Primary outcome measures of this study were the visit and injection numbers during the first year. Results: Eight hundred eighty eyes of 783 patients met the inclusion criteria for the study. Mean number of visits at month 12 was 6.9±2.5 (range: 1-15). Mean number of injections at month 12 was 4.1±1.9 (range: 1-11). Mean visual acuity at baseline and months 3, 6, and 12 was 0.90±0.63 LogMAR (range: 0.0-3.0), 0.79±0.57 LogMAR (range: 0.0-3.0), 0.76±0.57 LogMAR (range: 0.0-3.0), and 0.79±0.59 LogMAR (range: 0.0-3.0), respectively. Mean central retinal thickness at baseline and months 6 and 12 was 395±153 μm (range: 91-1582), 330±115 μm (range: 99-975), and 332±114 μm (range: 106-1191), respectively. Conclusion: The numbers of visits and injections were much lower than ideal and were insufficient with the pro re nata treatment regimen

Efficacy of pneumatic retinopexy in young adults with rhegmatogenous retinal detachment

Background: In young adults with rhegmatogenous retinal detachment, pneumatic retinopexy can be a cost-effective and minimally invasive highly effective method in suitable cases. Objectives: To evaluate the role of pneumatic retinopexy in the treatment of young adults with rhegmatogenous retinal detachment (RRD) and the factors that may affect the success of pneumatic retinopexy. Design: Retrospective study. Methods: The study included 67 eyes of 67 patients aged between 21 and 40 who underwent pneumatic retinopexy (PR) between January 2015 and June 2021 for primary RRD. We retrospectively analyzed the prognostic factors that may affect the success of PR, such as preoperative age, best corrected visual acuity, tear site, lens condition, and axial length. Results: PR was successful in 61.2% of the patients, whereas 38.8% required secondary surgery. Between the group that had a single surgery (Group 1) and the group that required secondary surgery (Group 2) the tear location, axial length, and volumes of gases used were statistically different ( p  = 0.04, p   0.05), and glaucoma was not observed in the postoperative period. Conclusion: Since it is a minimally invasive and cost-effective method that provides rapid visual rehabilitation, it can be considered as first-line therapy in young adults who are suitable for PR

Can preferential hyperacuity perimeter be a diagnosis and follow-up method for central serous chorioretinopathy?

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.Amaç: Santral seröz korioretinopati (SSKR) retina pigment epiteli (RPE) seviyesinde sıvı sızıntısı sonucunda gelişen bölgesel nörosensoryal retina dekolmanıdır. Çalışmadaki amacımız SSKR hastalığının tanı ve takibinde preferential hyperacuity perimeter (PHP) testinin güvenilirliğini ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Kasım 2007, Şubat 2008 tarihleri arasında T.C. İstanbul Bilim Üniversitesi Florence Nighthingale hastanesi göz hastalıkları anabilim dalında yürütülmüştür. Çalışmaya 7’si erkek, 5’i kadın 12 hasta dahil edildi. Tüm hastalara rutin oftalmolojik muayene, floresein anjiyografi (FA) ve optik koherens tomografi (OKT) testleri hem başlangıçta, hem de 3, 4 aylık (aralık 3- 4 ay) ortalama izleme dönemi sonrasında uygulandı.Purpose: Central serous chorioretinopathy (CSCR) is a local neurosensorial retinal detachment due to liquid leakage at the level of retinal pigment epithelium (RPE). In this study our aim is to determine the reliability of preferential hyperacuity perimeter (PHP) for diagnosis and follow up of CSCR. Materials and Methods: Study is performed in T.C. Istanbul Bilim University Florence Nighthingale hospital ophthalmology department between dates of November 2007, February 2008. Twelve patients, 7 male and 5 female patients were included in to our study. In all 12 patients, routine ophthalmologic examination, fluorescein angiography (FA), PHP and optical coherence tomography (OCT) were performed both at the beginning ant and also at the end of 3.4 months average (min. 3 months- maks. 4 months) follow-up period

Refraktif cerrahi sonrası gelişen flep ara yüzey sıvı birikimi nedeniyle göz içi basınç artışı maskelenen glokom olgusu

Bu çalışmada laser in situ keratomileusis (LASIK) cerrahisi sonrası gelişen, steroidle indüklenmiş göz içi basınç (GİB) artışının neden olduğu flep ara yüzey sıvı birikimi sendromlu bir hasta tariflenmiştir. Çalışmamızın amacı aplanasyon tonometresi ile yalancı olarak düşük GİB ölçümüne neden olan ve bu yüzden steroidle uyarılan glokomu maskeleyen flep ara yüzey sıvı birikimi sendromunun oküler bulgularının ve klinik seyrinin önemine vurgu yapmaktır. Bu sendromun erken tanı ve tedavisi artmış GİB'na bağlı komplikasyonlardan kaçınmak için esastır.In this study we describe a case with interface fluid syndrome developing after laser in situ keratomileusis (LASIK) result from steroid-induced intraocular pressure (IOP) elevation.The aim of this study was to emphasize the importance of ocular manifestations and clinical course of interface fluid syndrome which leads to inaccurately low central applanation tonometry measurements that obscure the diagnosis of steroid-induced glaucoma. Early recognition and treatment of this syndrome are essential to avoid complications associated with prolonged elevated IOP

Intravitreal bevacizumab ınjection in patients with choroidal neovascularization due to choroid rupture

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.Amaç: Künt kafa travması sonrası görülen koroid yırtığına ikincil ortaya çıkan koroid neovaskülarizasyonunda (KNV) intravitreal bevacizumab uygulamasının sonuçlarını bildirmek amaçlandı. Çalışmaya kafa travması sonrası koroid rüptürüne ikincil oluşan koroid yırtığı bulunan iki hastanın iki gözü dahil edildi. Hastalara bilgilendirilip gerekli izinler alındıktan sonra her iki hastaya tek doz 1.25 mg (0.05 ml) bevacizumab intravitreal olarak verildi. Hastaların görme keskinliği enjeksiyon öncesi ve sonrası ETDRS eşeliyle ölçüldü. Hastalara uygulama öncesi ve üç ay sonrası florosein anjiografi (FA) ve optik koherens tomografi (OKT) yapıldı, injeksiyon sonrası ilk gün ve sonrasında aylık olarak kontrol edildi. Bevacizumab injeksiyonu sonrası görme keskinliği ve anatomik cevap takip edildi. Bevacizumab uygulamasından üç ay sonra her iki hastanın da neovaskularizasyonda gerileme tespit edildi. Hastaların üç aylık takibi sonucu görme keskinliklerinde azalma görülmezken görme keskinliği birinci olguda 20/60’dan 20/20’ye; ikinci olguda 20/50’dan 20/30’e çıktı. OKT ‘de santral kalınlıkta her iki gözde de azalma tespit edildi. Çalışma süresince katarakt progresyonu, endoftalmi veya enjeksiyonla ilgili herhangi bir yan etki saptanamadı. Koroid yırtığına ikincil gelişen koroid neovaskularizasyonda intravitreal bevacizumab uygulamasının yeni ve alternatif bir tedavi seçeneği olabileceğini düşünmekteyiz.Purpose: To describe and report the effect of intravitreal bevacizumab as primary treatment for secondary choroidal neovascularization (CNV) after choroidal rupture due to blunt head trauma. The study included two eyes of two patients who presented with choroidal neovascularization secondary to choroidal rupture due to blunt head trauma. Both patients received single intravitreal injection of 1.25 mg (0.05 ml) bevacizumab (as treatment of CNV) after informed consent was signed. Both patient also underwent fundus fluorescein angiography (FA), optic coherence tomography (OCT) before the bevacizumab injection and then three months after. Visual acuity was measured before and after treatment by ETDRS chart. Patients were reexamined on the first day, and monthly thereafter. After intravitreal injection of bevacizumab, the visual acuity and anatomic responses were observed. Both patients showed regression of their neovascularization three months after injection of bevacizumab. No eyes lost vision during follow- up and both eyes showed improvement. At 3rd month of treatment, one eye’s vision improved from 20/60 to 20/20, other eye’s visual acuity (VA) improved from 20/50 to 20/30. Central retinal thickness decreased in both eyes. No cataract progression, endophthalmitis or injection-related complications were encountered. Our study shows that intravitreal 1.25 mg bevacizumab can be an effective alternative treatment for choroidal neovascularization (CNV) due to choroidal rupture

Association between stargardt’s disease and retinitis pigmentosa: ıs common genetic mutation responsible?

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.Bu çalışmada ABCA4 gen mutasyonlu bir olguda görülen Stargart hastalığı (STGH) ve Retinitis Pigmentosa (RP) birlikteliği tartışılmaktadır. Gece görmesi ileri derecede bozuk olan 23 yaşındaki erkek hastaya göz dibi muayenesinde bilateral makülada dövülmüş bakır görüntüsü ve fundus periferinde kemiksi çıkıntılar tespit edilmesi üzerine fundus anjiografi ve elektrofizyolojik testler yapılmıştır. Klinik bulgular ve tanısal testler ışığı altında hastaya STGH ve RP tanısı birlikte konmuştur. Hastanın genetik araştırmasında ABCA4 geninde mutasyon bulunmuştur. STGH veya RP tanısı ile izlenen hastalarda bu iki klinik tablonun birbiriyle bağlantılı olabileceği ve genetik araştırmanın retinal hastalıkların tanısında önemli bir yeri olduğu unutulmamalıdır.In this study the association between Stargardt’s disease (STGD) and Retinisitis Pigmentosa (RP), both of which is seen in a case with a mutated ABCA4 gene, is analysed. Fundus exaimination was performed to a 23 years old male whose dark vision are severely impaired and found beaten metal appearance on his right and left macula with bony specules in peripheral retina. Therefore fundus fluorescein angiography and electrophysiologic tests was performed to him. He was diagnosed with both STGD and RP based on clinical and diagnostic test findings. Genetic research of the patient revealed a mutation in ABCA4 gene. We consider that a possible association between STGD and RP in patients diagnosed with STGD or RP and that the major role of genetic research in diagnosis of retinal diseases should be kept in mind

Relationship between acquired and personal risk factors and age-related macular degeneration

Amaç: Diyet, sigara içimi, genetik soygeçmiş, hipertansiyon, di- abetes mellitus, cinsiyet, yaş ortalaması, çalışma ortamının stresli olmasının ve refraktif kusurun senil senil makula deje- nerasyonu (SMD) hastalarında dağılımını ortaya koymak. Gereç ve Yöntemler: Şubat 2002-Mayıs 2006 tarihleri arasında fundus muayenesi ve FFA sonuçlarına göre SMD tanısı kon- muş 778 hastanın 1383 gözünün kayıtları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: 778 hastanın 118 tanesi (%15.16) diabet, 439 tanesi (%56.42) hipertansifti ve 405 tanesi (%52.05) ortalama günde bir paket olmak üzere sigara içiyordu. Refraktif kusur olarak incelendiğinde hastalardan 410 hasta hipermetrop+astigmat, 45 hasta sadece hipermetrop, 191 hasta miyop+astigmat, 32 hasta sadece miyop, 22 hasta sadece astigmat ve 72 has- ta emetrop idi. Diyet alışkanıklarına bakıldığında hastaların 505’nün (%64.91) antioksidandan fakir, hayvansal gıdalar- dan zengin beslendiği görülmüştür. Hastaların genetik sorgu- laması yapıldığında sadece 103 hastanın (%13.24) ebeveyn- lerinin bir veya her ikisinde SMD olduğu tespit edilmiştir. SMD hastalarımızdan 434’ü bayan, 344’ü erkekti. Yaş ortalaması olarak hastaların 131’i 50-59 yaş arasında, 262’si 60-69 yaş arasında, 328’i 70-79 yaş arasında ve 57’si 80 yaş üzerindey- di. Hastaların işleri sorulduğunda stresli bir işe sahip olduğunu ifade eden hastaların sayısı 547 (%70.30) iken, stressiz bir işe sahip olduğunu ifade eden hasta sayısı 190 (%24.42) idi. Sonuç: SMD hastaları refraktif kusur olarak incelendiğinde %52.7’sinin hipermetrop astigmat olduğu tespit edilmiştir. Hipertansiyon, sigara ve antioksidandan fakir gıdalarla bes- lenme SMD hastalarında normal populasyona göre anlam- lı olarak yüksek bulundu. Diabet ve genetik yatkınlığın SMD hastalarında sık olmadığı görüldü. 70-80 yaş arasında SMD görülme sıklığının en fazla (%42.16) olduğu tespit edildi ve ça- lışmamız sonucunda derecelendirme sisteminde 4-5 seviyesin- de stresli bir işe sahip olduğunu ifade edenlerde SMD görülme sıklığı daha fazla olarak tespit edildi.Purpose: To assess the association between diet, smoking, genetic history, hypertension, diabetes mellitus, gender, age, stressful work, refractive error, and age-related macular degeneration. Materials and Methods: Records of 1383 eyes of 778 patients who had age-related macular degeneration (ARMD) according to fundoscopic and FFA examination were investigated retrospectively. Results: 118 (15.16%) were diabetic, 439 (56.42%) were hypertensive, and 405 (52.05%) were smoking on average one packet a day. Among refractive errors, 410 patients were hypermetropic+astigmatic, 45 were hypermetropic, 191 were myopic+astigmatic, 32 were myopic, 22 were astigmatic, and 72 were emmetropic. When dietary habits were questioned, 505 (64.91%) patients had an antioxidant-poor and animal- rich diet. According to genetic history, in 103 (13.24%) patients one or both parents had ARMD. Of our ARMD patients, 434 were female and 344 were male. The age distribution of ARMD patients was as follows: 131 were 50-59, 262 were 60- 69, 328 were 70-79, and 57 were over 80 years. The patients were also asked about their work environment and, according to 547 (70.30%) of them, their occupation was stressful. Conclusion: In refractive error examinations, 52.7% of patients were hypermetropic+astigmatic. ARMD was significantly associated with hypertension, smoking, and an antioxidant- poor diet compared to the normal population. Diabetes and genetic predisposition were not frequent in our ARMD patients. It was established in our study that ARMD is seen most frequently between the age of 70 and 80. Furthermore, it is more frequent to see ARMD in patients who state that their work environment stress level is 4-5 with respect to our grading system

Refraktif cerrahi sonrası gelişen flep ara yüzey sıvı birikimi nedeniyle göz içi basınç artışı maskelenen glokom olgusu

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.In this study we describe a case with interface fluid syndrome developing after laser in situ keratomileusis (LASIK) result from steroid-induced intraocular pressure (IOP) elevation.The aim of this study was to emphasize the importance of ocular manifestations and clinical course of interface fluid syndrome which leads to inaccurately low central applanation tonometry measurements that obscure the diagnosis of steroid-induced glaucoma. Early recognition and treatment of this syndrome are essential to avoid complications associated with prolonged elevated IOP.Bu çalışmada laser in situ keratomileusis (LASIK) cerrahisi sonrası gelişen, steroidle indüklenmiş göz içi basınç (GİB) artışının neden olduğu flep ara yüzey sıvı birikimi sendromlu bir hasta tariflenmiştir. Çalışmamızın amacı aplanasyon tonometresi ile yalancı olarak düşük GİB ölçümüne neden olan ve bu yüzden steroidle uyarılan glokomu maskeleyen flep ara yüzey sıvı birikimi sendromunun oküler bulgularının ve klinik seyrinin önemine vurgu yapmaktır. Bu sendromun erken tanı ve tedavisi artmış GİB'na bağlı komplikasyonlardan kaçınmak için esastır

The correlation between corneal hysteresis and intraocular pressure in open angle glaucoma

Amaç: Primer açık açılı glokomlu (PAAG) hastalarda kornea histerezisi (KH) ve göz içi basınç (GİB) ilişkisini araştırmak. Gereç ve Yöntem: Çalışma primer PAAG’u olan hastalarla prospektif olarak gerçekleştirildi. Çalışma grubu olarak 12 kadın 16 erkek toplam 28 PAAG tanılı hasta alındı(Grup 1). Kontrol grubu olarak +/- 2 diyoptri kırma kusuru dışında göz hastalığı olmayan 14 kadın 16 erkek 30 sağlıklı olgu seçildi (grup 2). Tüm hastaların göz muayeneleri yapıldı. GİB ve KH Ocular Response Analyzer (ORA, Reichert Ophthalmic Instruments, New York, USA) kullanarak gerçekleştirildi. Tüm ölçümler sabah saat 11:00 da 4 er kez yapılan ölçümlerin ortalaması olarak alındı. Parametrelerin grup içi karşılaştırmalarında paired sample t testi kullanıldı. Parametreler arası ilişkilerin incelenmesinde ise Pearson korelasyon testi kullanıldı. Sonuçlar % 95’lik güven aralığında, anlamlılık p005). Glokom grubunda MKK - KH korelasyonun da görülmemesi KH’in MKK’dan bağımsız olarak glokom hastalarında daha düşük olduğunu göstermektedir. Sonuç: KH’nin GİB’ı yüksek olan gözlerde azaldığını ve glokomun erken tanısında KH’ nin değerlendirilmesinin de anlamlı olabileceğini düşünmekteyizAim: To evaluate the correlation between corneal hysteresis (CH) and intraocular pressure (IOP) in primary open angle glaucoma (POAG). Material and Method: The study was planned prospectivelly with patients who have primary open angle glaucoma. Twenty eight primary open angle glaucoma patients (16 male, 12 famele) were included in the study (group 1). Thirty healthy cases were included in the study for control group who have no ocular problem except for +/-2 diopters refractive error (group 2). All patients’ eyes were examined. Intraocular pressure and corneal hysteresis were measured by ocular response analyser (ORA, Reichert Ophthalmic Instruments, New York, USA). All measurements were taken as the mean of four measuring at 11 am. Paired t sample test was used in group comparison. Pearson correlation test was used in interparameters correlation. Statistical tests were performed at thew %95 confidence interval and any differences showing a p value of less than 0.05 were considered to be statistically significant. Result: The mean IOP was 27.51±7.56 mmHg, the mean CCT was 568.50±25.78 μm, and the mean CH was 8,83±1,97 mmHg in group 1. The mean IOP was 15.09±3.59 mmHg, the mean CCT was 536.29±41.15 mm , and the mean CH was 11.42±1.58 mmHg in group 2. Existance of statistically significant difference between glaucoma and control group in CCT, and no correlation between CCT – CH in glaucoma group shows that CH is lower in glaucoma patients independent of CCT. Conclusion: We believe that CH decreases in patients with high IOP, and should be taken in to consideration in early diagnose of glaucom

Yaşa bağlı ve diabetik katarakt gelişiminde anti-oksidan sistem ve lipid peroksidasyonunun rolü

Amaç: Çalışmanın amacı yaşa bağlı ve diabetik katarakt gelişiminde muhtemel antioksidan sistem, lipid peroksidasyonu ve sialik asit ilişkisini araştırmak. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya kan ve ön kamara sıvısı alınan 25 yaşa bağlı kataraktlı (grup 1), 25 diabetik kataraktlı (grup 2) hasta ve 24 eş yaşta sağlıklı kontrol grubu alınmıştır (grup 3). Serumda, sialik asit (SA), malondialdehit (MDA) konsantrasyonları, Katalaz (CAT) ve superoksit dismutaz (SOD) aktiviteleri, ön kamara sıvısında ise SA ve CAT aktiviteleri bakılmıştır. Bulgular: Grup 2 hastalarında serum SA ve MDA konsantrasyonları grup 1 (p0.01). Ön kamara örneklerinde ise grup 2 hastalarında grup 1 ile karşılaştırıldığında yüksek ortalama SA konsantrasyonu ve düşük CAT aktivitesi tespit edilmiştir (p0.01). Tartışma: Artmış oksidatif stres ve azalmış antioksidan enzim aktivitesinin yaşa bağlı ve diabetik katarakt gelişiminde rol oynadığını düşünmekteyiz.Artmış sialik asit seviyeleri ise katarakt gelişimi ile ilgili gözükmektedir.Purpose: To investigate the possible relationship of agerelated nuclear and diabetic cataract development with antioxidant system, lipid peroxidation and sialic acid levels in serum and aqueous humour. Materials and Methods: Blood and humour aqueous samples of 25 patients with age-related cataract (Group 1), 25 patients with diabetic cataract (Group 2), and 24 age-matched controls (Group 3) without cataract were included. Sialic acid (SA) and malondialdehyde (MDA) concentrations, and catalase (CAT) and superoxide dismutase (SOD) activities were detected in serum samples. Aqueous samples were analysed to detect only SA levels and CAT activity. Results: Group 2 patients had significantly higher serum SA and MDA concentrations as compared to group 1 (p<0.001 for both) and group 3 (p<0.0001, and p<0.001 respectively) and lower serum CAT and SOD activities than group 3 (p<0.001 and p<0.01 respectively). Serum CAT activity was also significantly lower in group 2 than group 1 (p<0.01), and SOD activities were not different between the groups 2 and 1 (p>0.05). In case of aqueous samples, group 2 patients had higher mean concentration of SA, and lower levels of CAT activity as compared to group 1 (p<0.001 for both) .Group 1 patients also had significantly decreased CAT activity when compared to group 3 (p<0.01). But SA levels were not different between groups 1 and 3 (p>0.05). Conclusions: Increased oxidative stress and decreased antioxidant enzyme activities may have a role in the development of age-related and diabetic cataract. Increased sialic acid levels seem to be associated with cataract development in diabetics