Odpowiednia droga podania w bolusie inhibitorów glikoproteiny IIb/IIIa u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi poddanych przezskórnej interwencji wieńcowej: dowieńcowo czy dożylnie? Metaanaliza i przegląd systematyczny dostępnych obecnie badań

Background and aim: This systematic review with meta-analysis sought to compare the efficacy and safety of intracoronary (IC) vs. intravenous (IV) administration of glycoprotein (GP) IIb/IIIa receptor inhibitors on clinical outcomes following per­cutaneous coronary intervention in patients with acute coronary syndromes (ST-segment elevation myocardial infarction or non-ST-segment-elevation acute coronary syndrome). Methods: Medline, Embase, Elsevier, and Sciences online databases as well as Google Scholar literature were used to select appropriate studies with randomised controlled design. The primary end-points were mortality and target vessel revascularisation (TVR), whereas the secondary end points were incidence of thrombolysis in myocardial infarction score 3 flow (TIMI 3 flow means complete perfusion in distal coronary artery bed), re-myocardial infarction (re-MI), major bleeding, stent thrombosis left ventricular ejection fraction (LVEF), and heart failure (HF). The literature search of all major databases retrieved 1006 stud­ies. After screening, a total of 18 trials (5812 patients) were identified with reported outcomes. Results: Pooled analysis showed IC administration of GP IIb/IIIa receptor inhibitors can significantly increase LVEF (WMD 4.97; 95% CI 3.34–6.60; p = 0.000) and the incidence of TIMI 3 flow (OR of 0.77; 95% CI 0.64–0.92; p = 0.005), and significantly decrease in incidence of HF (OR of 1.927; 95% CI 1.189–3.124; p = 0.008). Incidences of TVR, re-MI, major bleeding, stent thrombosis, and mortality showed no significant differences between the IC and IV groups. Conclusions: Overall, the most appropriate route of administration of GP IIb/IIIa inhibitors for patients with acute coronary syndromes appeared to be an IC injection that could increase LVEF and TIMI 3 flow and decrease the incidence of HF. Furthermore, the IC administration was not associated with increased adverse event rates when compared to IV injection.Wstęp i cel: W niniejszym przeglądzie systematycznym z metaanalizą autorzy porównali skuteczność i bezpieczeństwo dowieńcowego i dożylnego stosowania inhibitorów receptora glikoproteinowego (GP) IIb/IIIa, oceniając ich wpływ na efekty terapii po przezskórnej interwencji wieńcowej u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi (zawał serca z uniesieniem odcinka ST lub ostry zespół wieńcowy bez uniesienia odcinka ST). Metody: Do wyszukania odpowiednich randomizowanych badań z grupą kontrolną wykorzystano internetowe bazy bibliograficzne Medline, Embase, Elsevier i Sciences oraz wyszukiwarkę Google Scholar. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były śmiertelność i rewaskularyzacja naczynia docelowego (TVR), natomiast drugorzędowe punkty końcowe obejmowały częstość trombolizy u osób z zawałem serca, u których przepływ oceniono na 3 w skali TIMI (TIMI 3 oznacza prawidłową perfuzję w dy­stalnych naczyniach wieńcowych), dorzut zawału serca (re-MI), poważne krwawienie, zakrzepicę w stencie, frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) i niewydolność serca (HF). Po przeszukaniu wszystkich najważniejszych baz literatury medycznej wytypowano 1006 badań. Ostatecznie wybrano 18 badań (5812 chorych), w których były opisane odpowiednie punkty końcowe. Wyniki: Łączna analiza danych wykazała, że dowieńcowe podawanie inhibitorów receptora GP IIb/IIIa może spowodować istotne zwiększenie LVEF (średnia ważona różnic 4,97; 95% CI 3,34–6,60; p = 0,000) oraz odsetka osób z oceną przepływu TIMI 3 (iloraz szans [OR] 0,77; 95% przedział ufności [CI] 0,64–0,92; p = 0,005) i istotne zmniejszenie zapadalności na HF (OR 1,927; 95% CI 1,189–3,124; p = 0,008). Nie zaobserwowano różnic między grupą otrzymującą lek dowieńcowo a grupą, której podawano lek dożylnie, pod względem liczby przypadków TVR, re-MI, poważnych krwawień, zakrzepicy w stencie i zgonów. Wnioski: Stwierdzono, że najwłaściwszą drogą podania inhibitorów receptora GP IIb/IIIa u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi jest wstrzyknięcie dowieńcowe, co pozwoliło zwiększyć LVEF i odsetek chorych z przepływem TIMI 3 oraz zmniejszyć zapadalność na HF. Dowieńcowe podanie leków nie wiązało się ze zwiększeniem częstości zdarzeń niepożądanych w porównaniu ze wstrzyknięciem dożylnym