Wpływ chorób autoimmunologicznych tarczycy na rozwój otyłości brzusznej i hiperlipidemii

Background: Thyroid autoimmunity has been suggested as a risk factor for atherosclerosis independent of thyroid function in several studies. The aim of this study was to investigate whether thyroid autoimmunity had any effect on hyperlipidaemia, obesity and abdominal obesity independent of thyroid function. Material and methods: 184 premenopausal female patients with Hashimoto’s thyroiditis (HT) and 150 healthy premenopausal female volunteers as control group (CG) were included in the study. According to thyroid function status, the patients were divided into three subgroups: overt hypothyroid patients (ohp), subclinical hypothyroid patients (shp) and euthyroid patients (ep). Body mass index (BMI), waist to hip ratios, waist circumference (WC), and serum lipid levels of all the participants were determined. These parameters of ep were compared with those of ohp, shp and CG. Relationships among thyroid stimulating hormone (TSH), thyroid autoantibodies and lipid levels were investigated. Results: There were no significant differences between serum total cholesterol and low density lipoprotein cholesterol (LDL-C) levels of ohp and ep with HT (P = 0.18, P = 0.07 respectively) and LDL-C levels of ep were higher than those of CG (P = 0.03, P = 0.042, respectively). Although TSH levels did not correlate with serum lipid levels, levels of anti-thyroid peroxidase antibody correlated with triglyceride levels and WCs (r = 0.158; P = 0.013, r = 0.128; P = 0.048 respectively) and negatively correlated with high density lipoprotein cholesterol (HDL-C) levels (r = –0.137; P = 0.031). Levels of anti-thyroglobulin antibody also correlated with triglyceride and nonHDL-C levels (r = 0.208; P = 0.007, r = 0.158; P = 0.043 respectively). Conclusion: Thyroid autoimmunity may have some effects on hyperlipidaemia and abdominal obesity independent of thyroid function. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (5): 421–428)Wstęp: Wyniki badań wskazują, że choroby autoimmunologiczne tarczycy są czynnikiem ryzyka miażdżycy, bez względu na czynność tego narządu. Celem badania było ustalenie, czy obecność chorób autoimmunologicznch tarczycy niezależnie od jej funkcji wpływa na rozwój hiperlipidemii, otyłości i otyłości brzusznej. Materiał i metody: Do badania włączono 184 kobiet przed menopauzą z zapaleniem tarczycy typu Hashimoto (HT) i 150 zdrowych ochotniczek przed menopauzą, które stanowiły grupę kontrolną (CG). Chore podzielono na 3 podgrupy w zależności od stanu czynnościowego tarczycy: osoby z jawną niedoczynnością tarczycy (ohp), z bezobjawową niewydolnością tarczycy (shp) i osoby z eutyreozą (ep). U wszystkich uczestniczek badania określono wskaźnik masy ciała (BMI), wskaźnik talia/biodra, obwód talii i stężenia lipidów w surowicy. Powyższe parametry porównano między grupą ep i pozostałymi grupami (ohp, shp, CG). Zbadano zależności między stężeniem TSH, przeciwciał przeciwtarczycowych i stężeniami lipidów. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic między stężeniami cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji LDL między grupami ohp i ep (odpowiednio p = 0,18 i p = 0,07). Stężenia cholesterolu frakcji LDL w grupie ep były wyższe niż w grupie CG (odpowiednio p = 0,03 i p = 0,042). Stężenia TSH nie korelowały ze stężeniami lipidów w surowicy, jednak stwierdzono prostą zależność między stężeniami przeciwciał przeciw peroksydazie tarczycowej i stężeniami triglicerydów oraz obwodem talii (odpowiednio r = 0,158; p = 0,013, r = 0,128; p = 0,048) i odwrotną zależność między cholesterolem frakcji HDL (r = –0,137; p = 0,031). Stężenia przeciwciał przeciw tyreoglobulinie korelowały ze stężeniami triglicerydów i cholesterolu nie-HDL (odpowiednio r = 0,208; p = 0,007, r = 0,158; p = 0,043). Wnioski: Choroby autoimmunologiczne tarczycy mogą wpływać na rozwój hiperlipidemii i otyłości brzusznej niezależnie od stanu czynnościowego tego narządu. (Endokrynol Pol 2011; 62 (5): 421–428