The assessment of reversibility in airway obstruction

In the medical literature there have been described some methods to determine bronchodilator response. They are different because of the required percentage increase in FEV1 and /or FVC and the way of expressing results -as the percent of predicted or initial value. This study on 38 subjects evaluated that there is better bronchodilator responses when the results are presented as the percentage of the initial value compared with the predicted value. The intensivity of impovement in FEV1 depends on the baseline airway obstruction. There are more meaningfull responses in subjects with ’poor’ initial value when using the criteria of change in FEV1 as a percentage of initial value. About 10% of positive responses are misunderstood as ‘poor’ when it was considered improvement only in FEV1 (they are positive with reference only to FVC). Pneumonol. Alergol. Pol. 2004, 72, 499:50

Epithelioid haemangioendothelioma of the lungs

Authors present a case of EH as an accidental finding in 40 year old woman appeared as the presented small, solid nodules in both lungs on a routine chest radiograph and HRCT scans. There were no signs in clinical examination, no abnormalities were presented in the spirometric and respiratory tests, neither in the endoscopic digestive tract examinations nor in CT scans of abdomen. The histological examination of open lung biopsy revealed the morphology of epithelioid haemangioendothelioma. During one year follow up no clinical nor radiological progressions have been observed

Postępy w Technikach Bronchoskopowych

Celem pracy jest omówienie najważniejszych doniesień, jakie miały miejsce w 2011 r. i 2012 r. i dotyczyły metod endoskopowych stosowanych w pneumonologicznej diagnostyce zawłaszcza raka płuca oraz leczenia rozedmy płuc [...

Gastro-oesophageal reflux disease and bronchial asthma

Bronchial asthma and gastro-oesophageal reflux disease are often coexisting disease entities. Reflux is thought to be a potential factor stimulating or aggravating asthma. This hypothesis is based on both pathophysiological premises and clinical examinations. In an experimental study, it was indicated that the acidification of the lower part of the oesophagus causes an increase in bronchial reactivity. Several mechanisms are suggested to explain this phenomenon, of which the most essential are the nervous, inflammatory and microaspiration theories. It was also indicated that unspecific tests for bronchial hyperreactivity could induce reflux episodes, which argues for the role of asthma itself in inducing GERD. Weakening of anti-reflux mechanisms is brought about by an increase in negative pressure in the chest and the “air trap”, related to exacerbations of asthma, and also by some oral bronchodilating drugs, especially theophylline. Both diseases can interact with each other on the basis of a vicious circle, which result in therapeutic implications. However, there is no explicit data from randomised studies concerning the effectiveness of pharmacological and surgical anti-reflux treatment. The latest data from the literature does not prove the positive results of such a therapy in the group of difficult asthma, in which implementation of treatment with large doses of IPP has been recommended so far. There is still no convincing data concerning the role of non-acid and/or biliary reflux in asthma. It is necessary to improve and standardise diagnostic methods and therapeutic protocols allowing us to single out a group of patients in whom the anti-reflux therapy will bring the best effects for the control of asthma.Astma oskrzelowa i choroba refluksowa przełyku są często współwystępującymi jednostkami chorobowymi. Uważa się, że refluks stanowi potencjalny czynnik wywołujący lub zaostrzający astmę. Hipoteza ta opiera się zarówno na przesłankach patofizjologicznych, jak i badaniach klinicznych. W badaniach eksperymentalnych wykazano, że zakwaszanie dolnej części przełyku powoduje wzmożoną reaktywność oskrzeli. Powstało kilka teorii wyjaśniających to zjawisko, do najistotniejszych należą teoria nerwowa, zapalna i mikroaspiracji. Wykazano również, że nieswoiste testy nadreaktywności oskrzeli mogą indukować epizody refluksu, co przemawia za udziałem samej astmy w promowaniu GERD. Do osłabienia mechanizmów antyrefluksowych prowadzą związane z zaostrzeniami astmy wzrost ujemnego ciśnienia w klatce piersiowej oraz „pułapka powietrzna”, a także niektóre doustne leki rozszerzające oskrzela, zwłaszcza teofilina. Obie choroby mogą oddziaływać na siebie na zasadzie błędnego koła, co pociąga za sobą implikacje terapeutyczne. Nie ma jednak jednoznacznych danych z badań randomizowanych o skuteczności antyrefluksowej terapii farmakologicznej i chirurgicznej. Najnowsze dane z piśmiennictwa nie potwierdzają pozytywnych rezultatów takiej terapii w grupie astmy trudnej, w której dotąd rekomendowano wdrożenie leczenia dużymi dawkami IPP. Nadal brak jest przekonywających danych dotyczących roli niekwaśnego i/lub żółciowego refluksu w astmie. Konieczne jest udoskonalenie i standaryzacja metod diagnostycznych oraz protokołów terapeutycznych pozwalających wyodrębnić grupę pacjentów, u których terapia antyrefluksowa przyniesie najlepsze efekty dla kontroli astmy

Choroba refluksowa przełyku a astma oskrzelowa

Astma oskrzelowa i choroba refluksowa przełyku są często współwystępującymi jednostkami chorobowymi. Uważa się, że refluks stanowi potencjalny czynnik wywołujący lub zaostrzający astmę. Hipoteza ta opiera się zarówno na przesłankach patofizjologicznych, jak i badaniach klinicznych. W badaniach eksperymentalnych wykazano, że zakwaszanie dolnej części przełyku powoduje wzmożoną reaktywność oskrzeli. Powstało kilka teorii wyjaśniających to zjawisko, do najistotniejszych należą teoria nerwowa, zapalna i mikroaspiracji. Wykazano również, że nieswoiste testy nadreaktywności oskrzeli mogą indukować epizody refluksu, co przemawia za udziałem samej astmy w promowaniu GERD. Do osłabienia mechanizmów antyrefluksowych prowadzą związane z zaostrzeniami astmy wzrost ujemnego ciśnienia w klatce piersiowej oraz „pułapka powietrzna”, a także niektóre doustne leki rozszerzające oskrzela, zwłaszcza teofilina. Obie choroby mogą oddziaływać na siebie na zasadzie błędnego koła, co pociąga za sobą implikacje terapeutyczne. Nie ma jednak jednoznacznych danych z badań randomizowanych o skuteczności antyrefluksowej terapii farmakologicznej i chirurgicznej. Najnowsze dane z piśmiennictwa nie potwierdzają pozytywnych rezultatów takiej terapii w grupie astmy trudnej, w której dotąd rekomendowano wdrożenie leczenia dużymi dawkami IPP. Nadal brak jest przekonywają- cych danych dotyczących roli niekwaśnego i/lub żółciowego refluksu w astmie. Konieczne jest udoskonalenie i standaryzacja metod diagnostycznych oraz protokołów terapeutycznych pozwalających wyodrębnić grupę pacjentów, u których terapia antyrefluksowa przyniesie najlepsze efekty dla kontroli astmy

A mathematical reason for FEV1/FVC dependence on age

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Recent studies have showed that FEV1/FVC describing correspondence between the forced expiratory volume in one second (FEV1) and forced vital capacity (FVC) depends significantly on age. However, the nature of this dependence is uncertain. The study aim is to analyze mathematically the relationship between FEV1 and FVC to find a cause of the FEV1/FVC dependence on age in healthy subjects.</p> <p>Methods</p> <p>The relationship was examined for 1,120 males and 1,625 females – Polish (Caucasian) population, healthy, never-smoking, aged 18 – 85 years, who performed a technically adequate spirometry maneuver. Lung functions were measured using the LungTest1000 (MES, Poland) with maximal effort according to the ATS/ERS guidelines.</p> <p>Results</p> <p>A very strong, age-independent linear relationship between FEV1 and FVC was found in healthy individuals (the correlation coefficient r = 0.96). It can be described with the equation FEV1 = A x FVC + C, where A = 0.84 and C = −0.23 (−0.36) for females (males). As C is different from zero, FEV1/FVC depends on FVC because FEV1/FVC = A + C/FVC, in average. And thus, since FVC is significantly age-dependent, FEV1/FVC has to be also age-dependent because of the term C/FVC. In particular, the smaller the FVC value because of advanced age, the more significant the fall of FEV1/FVC.</p> <p>Conclusions</p> <p>FEV1/FVC dependence on age in healthy individuals is of mathematical rather than biological nature. Due to the strong correlation between FEV1 and FVC in healthy subjects, the difference between patient’s FEV1 and the FEV1 value expected for patient’s FVC seems to be a more natural, age-independent description of the correspondence between patient’s FEV1 and FVC.</p

Wskazówki Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc dotyczące metod pozyskiwania, opracowywania oraz oceny płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (BAL)

Płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL, bronchoalveolar lavage) nadal zajmuje bardzo istotną po-zycję w diagnostyce pierwotnych chorób płuc o różnym podłożu: infekcyjnych, śródmiąższowych, no-wotworowych oraz patologii płucnych występujących w przebiegu innych schorzeń, w tym układowych [...

Report from 10th International Conference on Bronchoalveolar Lavage, 17-20 June 2006, Coimbra - Portugal

Zgodnie z wieloletnią tradycją, w dniach 17–20 June 2006 roku w Coimbrze w Portugalii odbyła się 10th International Conference on Bronchoalveolar Lavage [...