Hyperhomocysteinemia in patients with renal insufficiency — the role in pathogenesis of cardiovascular complications

Homocysteina jest aminokwasem siarkowym, którego podwyższone stężenie obserwuje się u pacjentów z niewydolnością nerek. Hiperhomocysteinemia przyczynia się do przyspieszonego rozwoju zmian miażdżycowych i chorób układu sercowo-naczyniowego, będących główną przyczyną zgonów w tej grupie pacjentów. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie problemu hiperhomocysteinemii u chorych z niewydolnością nerek w aspekcie jej związków z powikłaniami sercowo-naczyniowymi u tych chorych.Homocysteine is an sulfur aminoacid, which elevated level is observed in renal failure patients. Hiperhomocysteinemia contributes to accelerated atherosclerosis damage and cardiovascular diseases which are considered to be the main cause of death in this population. In this paper we wanted to present the problem of hiperhomocysteinemia in renal failure patients and its relationship with cardiovascular complications in these patients

The relationship between obesity and the risk of progression of chronic kidney disease in patients with type 2 diabetes and methods of treatment

Cukrzycowa choroba nerek należy do głównych i najważniejszych przyczyn schyłkowej niewydolności nerek. Wzrost zapadalności na cukrzycę koreluje z obserwowaną epidemią otyłości, która wraz z nadciśnieniem tętniczym i innymi elementami zespołu metabolicznego wpływa na zwiększone ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych potęgowane przez postępujące obniżenie filtracji kłębuszkowej. W warunkach codziennej praktyki lekarskiej rozpoznanie kliniczne nefropatii cukrzycowej jest poprzedzone wzrostem filtracji kłębuszkowej, obecnością albuminurii i hipertrofią kłębuszków nerkowych. Nieprawidłowa kontrola glikemii i nadciśnienia tętniczego sprzyjają progresji wielkości białkomoczu i uszkodzenia nerek aż do nieodwracalnej schyłkowej ich niewydolności. Podobna sekwencja zdarzeń zachodzi u osób z otyłością, nawet bez współistniejącej cukrzycy. Stąd też zapobieganie i leczenie otyłości u osób z cukrzycą staje się kluczowym elementem hamowania progresji choroby nerek, równie ważnym, jak dążenie do spełnienia kryteriów wyrównania gospodarki węglowodanowej.Celem pracy jest przedstawienie wpływu otyłości na progresję przewlekłej choroby nerek u osób z cukrzycą typu 2 i możliwości leczenia poprzez prawidłowe postępowanie niefarmakologiczne, farmakologiczne i chirurgiczne.Diabetic nephropathy is one of the main and most important causes of end-stage renal disease. The increase in the incidence of diabetes correlates with worldwide epidemic of obesity, which, together with hypertension and other elements of the metabolic syndrome affects an increased risk of cardiovascular complications compounded by a progressive decline in glomerular filtration rate. Daily medical practice shows that clinical diagnosis of diabetic nephropathy is preceded by an increase in glomerular filtration rate, the presence of microalbuminuria and glomerular hypertrophy. Poor glycemic control, elevated blood pressure exacerbate proteinuria and renal injury up to an irreversible end-stage renal disease. A similar sequence of events occurs in obese, non-diabetic patients. Therefore, prevention and treatment of obesity in people with diabetes is a key element inhibiting progression of kidney disease and it is as important as striving to fulfill the criteria for compensation of carbohydrate metabolism. The paper presents the impact of obesity on the progression of chronic kidney disease in people with type 2 diabetes and methods of treatment: nonpharmacological, pharmacological and surgical

Analysis of vasoconstrictor responses to angiotensin II in rat isolated tail artery in experimental, chronic renal failure

Wstęp Wyniki dotychczasowych badań reakcji tętnicy na angiotensynę II (ANG II) w przewlekłej niewydolności nerek nie są jednoznaczne. Celem eksperymentu było porównanie reakcji tętnicy ogonowej szczura na ANG II w zależności od stopnia niewydolności nerek. Materiał i metody Dorosłe szczury szczepu Wistar, płci męskiej (290&#8211;380 g), poddano chirurgicznemu wytworzeniu przewlekłej niewydolności nerek &#8212; nefrektomia 5/6 (n = 11), nefrektomia 3/4 (n = 9); grupa kontrolna &#8212; pozorowana nefrektomia (n = 12). Po 4 tygodniach dokonano pomiaru ciśnienia tętniczego i przeprowadzono izolację oraz perfuzję tętnic zgodnie z metodą Nicholasa, polegającą na wypreparowaniu tętnicy i wprowadzeniu w jej odcinek proksymalny kaniuli połączonej z przetwornikiem i miernikiem ciśnienia oraz pompą perfuzyjną zapewniającą przepływ płynu Krebsa przez naczynie. Angiotensynę II podawano zewnątrznaczyniowo zgodnie z teorią wzrastających stężeń van Rossuma. Wyniki W porównaniu z grupą kontrolną u szczurów z przewlekłą niewydolnością nerek stwierdzono znamienny statystycznie wzrost w wielkości ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego, BUN oraz stężenia kreatyniny. Po usunięciu 75% miąższu nerki tętnica ogonowa charakteryzowała się zmniejszoną reaktywnością wyrażoną jako procent w odpowiedzi maksymalnej na podawaną ANG II w stężeniu [m/l] 1 x 10&#8211;5 (12,7 &plusmn; 9,6 vs. 24,7 &plusmn; 7,4; p < 0,01) oraz 3 x 10&#8211;5 (16,9 &plusmn; 9,2 vs. 27,8 &plusmn; 12,7; p < 0,05). Natomiast tętnica zwierząt po subtotalnej nefrektomii wykazywała wzmożoną reaktywność na podawaną ANG II stężeniach (w [m/l]): 1 x 10&#8211;5 (36,3 &plusmn; 12,6 vs. 24,7 &plusmn; 7,4; p < 0,05), 3 x 10&#8211;5 (39,4 &plusmn; 11,7 vs. 27,8 &plusmn; 12,7; p < 0,05), 1 x 10&#8211;4 (39,8 &plusmn; 11,9 vs. 28,7 &plusmn; 13,0; p < 0,05), 3 x 10&#8211;4 (40,1 &plusmn; 11,5 vs. 29,2 &plusmn; 12,9; p < 0,05). Wnioski Reakcja tętnicy ogonowej szczura na podawaną ANG II zależy od stopnia niewydolności nerek. Zmienna reakcja na ANG II może wynikać ze zmiany puli receptorów oraz ich powinowactwa do agonisty.Background Recent studies indicate that arterial response to angiotensin II (ANG II) in chronic renal failure is variable. In our study we compared the response of rat tail artery to ANG II in different stages of chronic renal failure (CRF). Material and methods Male 290&#8211;380 g Wistar rats were divided into three groups: 5/6 nephrectomy (n = 11), 3/4 nephrectomy (n = 9) and sham-operation (control n = 12). After 4 weeks blood pressure (BP) in carotid artery was measured and then the tail artery was excised. The proximal segment of artery was cannulated and mounted under 0.5 g tension in organic bath. The constriction of artery in response to ANG II was measured as an increased in perfusion pressure at a constant flow of the perfusion fluid. ANG II was applied into the extraluminal Krebs solution according to van Rossum method. Results Both 3/4 and 5/6 nephrectomies leaded to development of CRF and hypertension &#8212; the CRF groups had significantly increased blood pressure, serum creatinine and BUN. The tail artery from rats after 3/4 nephrectomy was characterized by dicreased reactivity to Ang II (percent of maximal reaction) for concentration [M/L] 1 x 10&#8211;5 (12.7 &plusmn; 9.6 vs. 24.7 &plusmn; 7.4; p < 0.01) and 3 x 10&#8211;5 (16.9 &plusmn; 9.2 vs. 27.8 &plusmn; 12.7; p < 0.05). But the rat tail artery after subtotal nefrectomy (5/6) was characterized by hyperreactivity to ANG II comparing to control group. We found significant correlations for concentrations of ANG II: 1 x 10&#8211;5 (36.3 &plusmn; 12.6 vs. 24.7 &plusmn; 7.4; p < 0.05), 3 x 10&#8211;5 (39.4 &plusmn; 11.7 vs. 27.8 &plusmn; 12.7; p < 0.05), 1 x 10&#8211;4 (39.8 &plusmn; 11.9 vs. 28.7 &plusmn; 13.0; p < 0.05), 3 x 10&#8211;4 (40.1 &plusmn; 11.5 vs. 29,2 &plusmn; 12.9; p < 0.05). Conclusion The arterial response to ANG II depends on a stage of chronic renal failure. Various arterial reactivity could be a result of changes in the affinity of the receptor to an agonist, or receptors concentration

Inflammatory state, blood pressure and progression of vascular wall injury in experimental chronic kidney disease

Wstęp Stan zapalny jest znanym czynnikiem wpływającym na rozwój powikłań sercowo-naczyniowych zarówno w przewlekłej chorobie nerek (CKD), jak i w nadciśnieniu tętniczym. Celem pracy była ocena wybranych laboratoryjnych wskaźników stanu zapalnego, ciśnienia tętniczego oraz reakcji izolowanej tętnicy ogonowej szczura na podawaną fenylefrynę (PHE) oraz angiotensynę II (ANG II) w różnych stadiach CKD. Materiał i metody Dorosłe szczury szczepu Wistar, płci męskiej (290-380 g) poddano chirurgicznemu wytworzeniu przewlekłej niewydolności nerek - 1/2 nefrektomia (n = 12), 3/4 nefrektomia (n = 8), 5/6 nefrektomia (n = 12). Grupę kontrolną stanowiły osobniki, u których przeprowadzono zabieg pozorowanej nefrektomii (n = 12). Po 4 tygodniach przeprowadzono pomiar ciśnienia tętniczego za pomocą cewnika umieszczonego w tętnicy szyjnej oraz oznaczono stężenie kreatyniny, azotu mocznika (BUN), albuminy, haptoglobiny oraz białka chemotaktycznego dla monocytów MCP-1 w surowicy krwi. Izolację i perfuzję tętnicy ogonowej przeprowadzano zgodnie z metodą Nicholasa. Fenylefrynę i ANG II podawano zewnątrznaczyniowo zgodnie z teorią wzrastających stężeń van Rossuma. Wyniki Zaobserwowano wzrost reakcji wazokonstrykcyjnej na podawanych agonistów w pierwszych stadiach niewydolności nerek (PHE: grupa 1/2 i 3/4 nefrektomii; ANG II: grupa 1/2 nefrektomii) i spadek reakcji w grupie 5/6 nefrektomii. Wykazano, iż wzrost stężenia haptoglobiny, będącej wskaźnikiem ogólnoustrojowego stanu zapalnego, pojawia się już u szczurów po jednostronnej nefrektomii. Natomiast stężenie białka MCP-1 wzrastało wraz ze stopniem zaawansowania CKD. Wnioski Stan zapalny ma istotne znaczenie w zmianie reaktywności tętnicy ogonowej szczura w przewlekłej eksperymentalnej chorobie nerek.Background The inflammation is a well-documented factor influencing the development of cardiovascular complications in chronic kidney disease (CKD) and hypertension. The aim of this study was to examine systemic inflammatory state defined by level of serum haptoglobin, local inflammation defined by monocyte chemotactic protein (MCP-1) level, blood pressure and arterial response to phenylephrine (PHE) and angiotensin II (ANG II) in a different stages of renal failure. Material and methods Experiments were performed on male Wistar rats, weighing 290-380 g. The rats were divided into four groups: I (control) - shame-operated (n = 12), II - 1/2 nephrectomy (n = 12), III - 3/4 nephrectomy (n = 8), IV - 5/6 nephrectomy (n = 12). After 4 weeks blood pressure (BP) in carotid artery was measured and the blood was collected for BUN, creatinine, albumin, haptoglobin and MCP-1. Then we compared the smooth muscle contractility of rat tail artery after stimulation with PHE and ANG II in all groups. The constriction of artery was measured as an increase in perfusion pressure at a constant flow of the perfusion fluid. Cumulative response curves (CRCs) were obtained using van Rossum method.Results We observed the increased arterial reaction to agonists in the first stages of renal failure (PHE: group II, III; ANG II: group II) and diminished vasoconstruction reaction in 5/6 nephrectomy. Systemic inflammation defined by haptoglobin level occured in 1/2 nephrectomy group and did not increase in more advanced stages of renal disease. The local inflammation (MCP-1-level) increased in paralel to the renal failure progression. Conclusions The inflammatory state plays a key role in determining of vascular contraction and resistant artery tone

Czy istnieje związek pomiędzy dziennym spożyciem fruktozy a wartościami ciśnienia tętniczego i stężeniem kwasu moczowego u chorych z przewlekłą chorobą nerek bez cukrzycy?

Background The fructose overconsumption from high fructose corn syrup may induce numeral direct and indirect undesirable clinical effects like hyperuricemia. Material and methods The aim of the study was to reveal the relationship between fructose consumption &#8212; assessed with food frequency questionnaire, blood pressure control and some metabolic disturbances in 72 (age 52.0 &#177; 2.1; M/F 39/33) non-diabetic, chronic kidney disease stage 2&#8211;4 patients at out-patient basis. All of them were treated with antihypertensive drugs according to ESH/ESC guidelines. The number of antihypertensive drugs: 3.70 &#177; 1.41. Results We found significant linear correlation between estimated daily fructose consumption and uric acid level (r = 0.24; p < 0.05) and between the number of antihypertensive drugs and uric acid level (r = 0.30; p < 0.05). No correlation was found between estimated daily fructose consumption and number of antihypertensive drugs. Neither linear nor multiple regression correlations were found between the amount of daily fructose consumption and MAP, SBP, DBP and other factors such as:, BMI, age, sex, GFR, LDL-cholesterol, TG, urine protein excretion. Conclusion The amount of consumed fructose may have the important influence on blood pressure regulation and effectiveness of its therapy in chronic kidney disease stage 2&#8211;4 patients.Wstęp Nadmierne spożycie fruktozy (jako składnika wysoko przetworzonych produktów spożywczych) wiąże się z licznymi niekorzystnymi bezpośrednimi i pośrednimi efektami klinicznymi wyrażającymi się między innymi wzrostem stężenia kwasu moczowego w osoczu. Materiał i metody Celem badania była ocena związku między dziennym spożyciem fruktozy ocenianym na podstawie kwestionariusza a wysokością ciśnienia tętniczego, niektórymi zaburzeniami metabolicznymi u 72 ambulatoryjnych chorych bez cukrzycy(wiek 52 &#177; 2,1 lata; M/K 39/33) z przewlekłą chorobą nerek w stadium 2&#8211;4. Chorzy byli leczeni farmakologicznie zgodnie z obowiązującymi zaleceniami ESH/ESC oraz PTNT (średnia liczba przyjmowanych leków obniżających ciśnienie: 3,70 &#177; 1,41). Wyniki W ocenianej grupie chorych stwierdzono dodatnie korelacje liniowe między dziennym spożyciem fruktozy a stężeniem kwasu moczowego (r = 0,24; p < 0,05) oraz między liczbą przyjmowanych leków obniżających ciśnienie tętnicze a stężeniem kwasu moczowego (r = 0,30; p < 0,05). Nie wykazano korelacji pomiędzy dziennym spożyciem fruktozy a liczbą przyjmowanych leków obniżających ciśnienie. Nie stwierdzono korelacji liniowych w ocenie regresji wielokrotnej, związku pomiędzy dziennym spożyciem fruktozy a MAP, SBP, DBP, BMI, wiekiem, płcią, eGFR, LDL, TG, DUB. Wnioski Ilość spożywanej fruktozy może mieć istotny wpływ na regulację ciśnienia tętniczego i skuteczność jego terapii u chorych w 2.&#8211;4. stadium przewlekłej choroby nerek

The evaluation of renin-angiotensin-aldosterone system blocking drugs use in hemodialysed patients

Wstęp Niewydolność serca jest częstą chorobą współistniejącą u chorych hemodializowanych. Leki blokujące układ RAA są standardowym leczeniem CHF, jednak brak badań oceniających skuteczność i bezpieczeństwo stosowania tych leków u chorych HD. Wielu autorów wskazuje na nieadekwatne leczenie chorób układu krążenia u chorych HD. Celem pracy była ocena częstości stosowania leków blokujących układ RAA oraz czynników ograniczających stosowanie tych leków u chorych HD. Materiał i metody Badanie jest przekrojową analizą 102 chorych HD w wieku 28&#8211;86 lat (średnia wieku 59 &#177; 13). W badaniu analizowano częstość stosowania leków blokujących RAA w zależności od występowania objawów CHF, ciśnienia tętniczego, stężenia potasu oraz adekwatności dializy. Wyniki Objawy niewydolności serca stwierdzono u 46 (45%) chorych HD. Lekami blokującymi układ RAA (ACEI lub ARB) leczonych było 46 (45%) chorych HD, w tym u 57% chorych z niewydolnością serca oraz 36% chorych bez objawów niewydolności serca (p < 0,05). Stężenie potasu było niższe u chorych z CHF leczonych lekami blokującymi układ RAA w porównaniu z pacjentami bez CHF leczonymi lekami blokującymi układ RAA (5,4 &#177; 0,6 vs. 6,0 &#177; 0,6 mmol/l; p < 0,01). Hiperkaliemia i hipotonia stanowiły główne przeciwwskazania do włączenia leków blokujących układ RAA. Wnioski W badaniu potwierdzono wysoką częstość występowania objawów niewydolności serca u chorych hemodializowanych. Stosowanie ACEI/ARB u chorych HD z objawami niewydolności serca wiąże się z mniejszym ryzykiem hiperkaliemii niż u chorych HD bez objawów niewydolności serca. Brak badań pozostawia bez odpowiedzi wiele pytań dotyczących optymalnego leczenia niewydolności serca u chorych hemodializowanych.słowa kluczowe: hemodializa, niewydolność serca, inhibitory konwertazy angiotensyny, potas, układ renina&#8211;angiotensyna&#8211;aldosteron Nadciśnienie Tętnicze 2007, tom 11, nr 4, strony 310&#8211;317.Background Congestive heart failure (CHF) is common concomitant disease in hemodialysed patients (HD). Renin-angiotensin-aldosterone system (RAA) blockers are standard therapy in CHF, but there is lack of studies evaluating the effectiveness and safety of such treatment in HD patients. Many authors point at inadequate cardiovascular therapy in hemodialysed patients. The aim of the study was to analyze the prevalence of RAA blocking drugs use in HD patients and factors limiting this therapy. Material and methods The study was cross-sectional analysis of 102 hemodialysed patients, aged 28-86 years (mean 59 &#177; 13). We investigated the prevalence of RAA blocking drugs use in respect to symptoms of CHF, blood pressure, potassium concentration and dialysis adequacy. Results Symptoms of CHF were found in 46 (45%) HD patients. RAA blocking drugs (angiotensin converting enzyme inhibitors (ACEI) and angiotensin receptor blocker (ARB) were taken by 46 (45%) HD patients; in 57% patients with CHF and in 36% HD patients without symptoms of CHF, respectively (p < 0.05). Potassium concentration was lower in CHF patients treated with ACEI//ARB compared with patients without CHF treated with ACEI/ARB (5.4 &#177; 0.6 vs. 6.0 &#177; 0.6 mmol/l; p < 0.01). Hyperkalaemia and low arterial pressure were main contraindications for ACEI/ARB use in HD patients. Conclusions The study confirmed high prevalence of congestive heart failure symptoms in hemodialysed patients. ACEI/ARB use in HD patients with CHF is associated with lower risk of hyperkalaemia than in HD patients without CHF. Lack of clinical studies results in many questions regarding optimal therapy of CHF in HD patients unresolved. Arterial Hypertension 2007, vol. 11, no 4, pages 310-317

Efficacy of double vs. standard empagliflozin dose for METabolic syndromE tReatment (DEMETER — SIRIO 11) study. Rationale and protocol of the study

Complex metabolic disorders associated with obesity and diabetes pose a serious therapeutic challenge. The DEMETER-SIRIO 11 study is a phase III, multicenter, randomized, open-label, investigator-initiated clinical trial with a 6-month follow-up aimed at performing a comparative evaluation of the effect of two empagliflozin doses (10 mg vs. 20 mg) on selected metabolic parameters in patients with metabolic syndrome. The primary hypothesis of the study is that a higher dose of empagliflozin will result in a significant reduction of BMI and HbA1c in patients with obesity and MS receiving empagliflozin 20 mg as compared to 10 mg. Sample size and power calculation were based on a superiority assumption for the primary efficacy endpoint (the difference in decrease of body weight by &gt; 1.5 kg and HbA1c by &gt; 0.4%) for the higher vs. standard dose arm at 6-months of follow-up. Therefore, a sample size of 79 patients per arm is required to provide 80% power to detect a higher decrease in BMI, and 85 patients per arm is required to provide 80% power to detect a higher decrease in HbA1c in the 20 mg versus 10 mg arm with a type I error rate of 0.05. Summing up, enrollment of a total of 200 patients (100 in each arm) is planned to compensate for the potential drop-out rate from the study of up to 15%. Prespecified subanalyses will be performed according to: 1) diabetes mellitus; 2) chronic kidney disease (GFR &lt; 60 mL/min/1.73 m2); 3) gender; and 4) age. A greater comprehensive improvement in biochemical, functional, and anthropometric parameters reflecting favorable metabolic changes is expected at the higher dose of empagliflozin compared to the standard dose

Leczenie bólu przebijającego u pacjenta z rozpoznaniem niedrobnokomórkowego raka płuca w IV stadium zaawansowania choroby

U około 40% pacjentów w chwili rozpoznania niedrobnokomórkowego raka płuca stwierdzane jest uogólnieniechoroby (IV stopień zaawansowania klinicznego), wówczas integralną częścią postępowania jest leczenieobjawowe. W artykule przedstawiono opis przypadku pacjenta skierowanego do hospicjum domowegoz niedrobnokomórkowym rakiem płuca z licznymi przerzutami do kości. Dominującym objawem były napadybólu epizodycznego lewego podudzia, pojawiające się o różnych porach dnia, najczęściej nocą, nie byłypoprzedzone innymi objawami prodromalnymi i wymagały podania opioidu o szybkim początku działaniaprzeciwbólowego. Wobec nietolerancji morfiny skuteczny efekt analgetyczny uzyskano, stosując produktfentanylu w postaci tabletek podjęzykowych, co zapewniło choremu poprawę jakości życia, umożliwiłoczęściowy powrót do codziennych czynności i przywróciło wiarę w skuteczność leczenia farmakologicznego

Fructose-Rich Diet Is a Risk Factor for Metabolic Syndrome, Proximal Tubule Injury and Urolithiasis in Rats

Excessive consumption of fructose (FR) leads to obesity, metabolic syndrome (MS) and insulin resistance, which are known risk factors for kidney stones. The epidemiological study has suggested the association between fructose consumption and urolithiasis, but the precise mechanism is still not well understood. Male Wistar rats were assigned for 8 weeks to three groups with different FR content in diet: RD (n = 5)&mdash;regular diet with a FR &lt; 3%; F10 (n = 6)&mdash;regular diet with an addition of 10% Fr in drinking water; F60 (n = 5)&mdash;60% FR as a solid food. Serum concentration of FR, creatinine (Cr), insulin (Ins), triglycerides (Tg), homocysteine (HCS), uric acid (UA), calcium (Ca), phosphate (Pi), magnesium (Mg) and sodium (Na) were measured. Based on 24 h urine collection the following tests were performed: urine pH, proteinuria (PCR), excretion of N-Acetyl-(D)-Glucosaminidase (NAG), monocyte chemoattractant protein (MCP-1), uric acid (uUAEx), phosphate (uPiEx), calcium (uCaEx), magnesium (uMgEx) and sodium (uNaEx). The creatinine clearance (CrCl) was calculated. Calcium deposits in kidney sections were examined using hematoxylin and eosin (HE) and von Kossa stains. The rats on F10 and F60, as compared to the RD diet, showed a tendency for lower CrCl, higher HCS level and some features of MS as higher Ins and TG levels. Interestingly, F10 (fluid) versus F60 (solid) diet led to higher serum Ins levels. F10 and F60 versus RD demonstrated higher urinary excretion of MCP-1 and NAG which were suggestive for inflammatory injury of the proximal tubule. F10 and F60 as compared to RD showed significantly lower uUAEx, although there were no differences in clearance and fractional excretion of UA. F60 versus RD induced severe phosphaturia (&gt;30&times;) and natriuria (4&times;) and mild calciuria. F10 versus RD induced calciuria (3&times;), phosphaturia (2&times;) and mild natriuria. Calcium phosphate stones within the tubules and interstitium were found only in rats on FR diet, respectively, in two rats from the F10 group and another two in the F60 group. The rats which developed stones were characterized by significantly higher serum insulin concentration and urinary excretion of calcium and magnesium. A fructose-rich diet may promote development of calcium stones due to proximal tubule injury and metabolic syndrome