Spread of wave packets in disordered hierarchical lattices

We consider the spreading of the wave packet in the generalized Rosenzweig-Porter random matrix ensemble in the region of non-ergodic extended states $1<\gamma<2$. We show that despite non-trivial fractal dimensions $0 < D_{q}=2-\gamma<1$ characterize wave function statistics in this region, the wave packet spreading $\langle r^{2} \rangle \propto t^{\beta}$ is governed by the "diffusion" exponent $\beta=1$ outside the ballistic regime $t>\tau\sim 1$ and $\langle r^{2}\rangle \propto t^{2}$ in the ballistic regime for $t<\tau\sim 1$. This demonstrates that the multifractality exhibits itself only in {\it local} quantities like the wave packet survival probability but not in the large-distance spreading of the wave packet.Comment: Accepted in EP

Zapadalność na zespół metaboliczny i czynniki ryzyka tego zespołu u chorych na cukrzycę typu 2 pacjentów poradni diabetologicznej w Isfahanie w Iranie

Introduction: At present, little data exists about the incidence of, and the risk factors associated with, metabolic syndrome (MetS) in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM). The aims of this present study were to assess the incidence and risk factors of MetS in people with T2DM using routinely collected data from a clinical information system at Isfahan Endocrine and Metabolism Research Centre, Iran. Material and methods: During the mean (SD) follow-up period of 11.7 (4.8) years, 3,047 patients with T2DM who were free of MetS at baseline were examined to determine the incidence and predictors of progression to MetS. The mean (SD) age of participants was 50.4 (11.0) years, with a mean (SD) duration of diabetes of 6.3 (6.2) years at initial registration. A modified National Cholesterol Education Programme- Adult Treatment Panel III definition (with body mass index [BMI] instead of waist circumference) was used for the MetS. Results: The prevalence of MetS was 63.2% (95% CI: 62.3, 64.1). The incidence of MetS was 28.5 (95% CI: 26.8, 30.2) (25.9 men and 30.9 women) per 1,000 patient-years based on 35,677 patient-years of follow-up. Multivariate analysis revealed that higher body mass index (BMI) and education, lower HbA1c and treatment with oral agent or insulin were associated with MetS. Conclusions: These are the first estimates of the incidence and risk factors of MetS in patients with T2DM in Iran. These findings show that the natural course of MetS is dynamic. The clinical management of patients with T2DM will contribute significantly to MetS prevention. (Pol J Endocrinol 2012; 63 (5): 372-380)Wstęp: Obecnie dostępnych jest niewiele danych dotyczących zapadalności na zespół metaboliczny (MetS) i związanych z nim czynników ryzyka u chorych na cukrzycę typu 2 (T2DM). Niniejsze badanie przeprowadzono w celu oceny zapadalności na MetS i występowania czynników ryzyka tego zespołu u chorych na cukrzycę typu 2 na podstawie rutynowych danych gromadzonych w systemie informacji klinicznej w Isfahan Endocrine and Metabolism Research Centre w Iranie. Materiał i metody: W ciągu okresu obserwacji, trwającego średnio (SD) 11,7 (4,8) roku, przebadano 3047 chorych na T2DM, u których wyjściowo nie stwierdzono cech MetS, w celu określenia zapadalności i czynników predykcyjnych progresji do MetS. Średnia wieku (SD) uczestników wynosiła 50,4 (11,0) roku, a średni czas trwania (SD) cukrzycy w momencie pierwszej rejestracji danych - 6,3 (6,2) roku. Rozpoznanie MetS ustalano na podstawie zmodyfikowanej definicji National Cholesterol Education Programme - Adult Treatment Panel III (w której uwzględniono wskaźnik masy ciała [BMI] zamiast obwodu talii). Wyniki: Częstość występowania MetS w badanej populacji wynosiła 63,2% (95% CI: 62,3-64,1). Wskaźnik zapadalności na MetS wynosił 28,5 (95% CI: 26,8-30,2) (25,9 dla mężczyzn i 30,9 dla kobiet) na 1000 pacjentolat, co wyliczono na podstawie obserwacji obejmującej 35 677 pacjentolat. W analizie wieloczynnikowej wykazano, że wyższe wartości BMI, wyższy poziom wykształcenia, niższe HbA1c i leczenie doustnymi lekami hipoglikemizującymi oraz insuliną wiązały się z MetS. Wnioski: W niniejszej pracy po raz pierwszy oszacowano zapadalność na MetS i określono czynniki ryzyka rozwoju tego zespołu u pacjentów z T2DM w Iranie. Uzyskanie rezultaty wskazują, że naturalny przebieg MetS jest procesem dynamicznym. Odpowiednie leczenie chorych na T2DM może mieć istotne znaczenie w zapobieganiu MetS. (Endokrynol Pol 2012; 63 (5): 372-380

Comparison of systolic and diastolic blood pressure with pulse pressure and mean arterial pressure for prediction of type 2 diabetes: The Isfahan Diabetes Prevention Study

Wstęp: Celem badania było porównanie wartości prognostycznej skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego (BP), ciśnienia tętna (PP), cząstkowego ciśnienia tętna (PPF) i średniego ciśnienia tętniczego (MAP) w odniesieniu do rozwoju cukrzycy typu 2 u krewnych pierwszego stopnia pacjentów chorujących na tę chorobę. Materiał i metody: W latach 2003&#8211;2005 włączono do badania 701 niechorujących na cukrzycę krewnych pierwszego stopnia osób chorych na cukrzyce typu 2 w wieku 20&#8211;70 lat i obserwowano ich do 2008 roku pod kątem rozwoju cukrzycy typu 2. Na początku badania i w ciągu okresu obserwacji u uczestników wykonywano standardowy 2-godzinny test doustnego obciążenia 75 g glukozy. Oceniano wartość pola pod krzywą ROC dla PP, MAP, PPF, skurczowego i rozkurczowego BP w prognozowaniu rozwoju cukrzycy typu 2. Wyniki: W okresie obserwacji cukrzyca rozwinęła się u 72 uczestników badania (10,3%). Zapadalność na cukrzycę typu 2 wynosiła 3,4 na 100 osobolat u mężczyzn i 4,9 u kobiet. Skurczowe i rozkurczowe BP oraz MAP wiązały się z cukrzycą, lecz nie stwierdzono takiego związku w przypadku PP i PPF. Odnotowano podobne zależności między skurczowym i rozkurczowym BP oraz MAP a zapadalnością na cukrzycę. Pola powierzchni pod krzywymi ROC wynosiły 0,582 dla skurczowego BP, 0,589 dla rozkurczowego BP, 0,589 dla MAP, 0,520 dla PP i 0,468 dla PPF. Wnioski: Powyższe dane wskazują, że skurczowe i rozkurczowe BP były równie silnie jak MAP związane z rozwojem cukrzycy. Podwyższone BP może być pomocne w identyfikowaniu krewnych pierwszego stopnia chorych na cukrzycę typu 2 obciążonych wysokim ryzykiem zachorowania na cukrzycę, dlatego należy u nich monitorować ciśnienie tętnicze. (Endokrynol Pol 2011; 62 (4): 324&#8211;330)Background: The aim of this study was to compare the ability of the systolic and diastolic blood pressure (BP), pulse pressure (PP), fraction PP (PPF) and mean arterial pressure (MAP) to predict progression to diabetes in non-diabetic first-degree relatives (FDRs) of patients with type 2 diabetes. Material and methods: A total of 701 non-diabetic FDRs aged 20-70 in 2003 to 2005 were followed through to 2008 for the occurrence of type 2 diabetes mellitus. At baseline and through follow-ups, participants underwent a standard 75 g 2-h oral glucose tolerance test. Prediction of progression to type 2 diabetes was assessed using area under the receiver-operating characteristic (ROC) curves based upon measurement of PP, MAP, PPF, systolic and diastolic BP. Results: Diabetes developed in 72 participants (10.3%) during the follow-up period. The incidence of type 2 diabetes was 3.4 per 100 person years in men and 4.9 in women. Systolic and diastolic BP and MAP were related to diabetes, but PP and PPF were not. Systolic and diastolic BP and MAP have similar associations with incident diabetes. Areas under the ROC curves were 0.582 for systolic, 0.589 for diastolic, 0.589 for MAP, 0.520 for PP, and 0.468 for PPF. Conclusion: These results indicate that systolic and diastolic BP are as strong as MAP in predicting progression to diabetes. Increased BP may help identify FDRs of patients with type 2 diabetes at high risk for diabetes who are candidates for BP control. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (4): 324&#8211;330