The role of residual renal function in peritoneal dialysis patients

Pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek, rozpoczynający leczenie nerkozastępcze, mają najczęściej zachowaną diurezę. Jest ona określana mianem resztkowej funkcji nerek (RRF). W niniejszej pracy opisano korzyści wynikające z utrzymania RRF w dializoterapii otrzewnowej, z których najważniejszą jest redukcja śmiertelności, wykazana w dużych prospektywnych i obserwacyjnych badaniach klinicznych. Przedstawiono prace porównujące wpływ poszczególnych form dializoterapii na utrzymanie RRF. Wreszcie opisano możliwości zachowania RRF wśród pacjentów dializowanych otrzewnowo z uwzględnieniem metod niefarmakologicznych, farmakologicznych oraz samej dializoterapii.Patients with end-stage renal disease, commencing renal replacement therapy, usually have preserved diuresis. It is termed residual renal function (RRF). The present article describes the benefits of RRF in peritoneal dialysis subjects, of which the most important is improved survival, demonstrated in large prospective, as well as observational evaluations. Furthermore, studies comparing the impact of particular forms of dialysis on preservation of RRF are presented. Finally, methods of RRF preservation in peritoneal dialysis patients are characterized, including non-pharmacological and pharmacological measures, as well as the dialysis itself

Major trends of changes in the out-patient care after kidney transplantation in the last decade — what we can find out on the example of one transplantation center?

Przeszczepianie nerek jest obecnie najlepszą formą leczenia nerkozastępczego pacjentów w schyłkowym stadium przewlekłej choroby nerek. Od 2006 roku gromadzone są dane osób, które po przeszczepieniu pozostają pod ambulatoryjną opieką Gdańskiego Ośrodka Transplantacyjnego, dotyczące czynności wydalniczej nerki przeszczepionej, przyczyn zgonów i stosowanych leków immunosupresyjnych. W 2006 roku pod opieką Ośrodka było 613 pacjentów w średnim wieku 47 lat, po transplantacji średnio 62 miesiące, ze średnim stężeniem kreatyniny w surowicy 1,67 mg/dl. W 2014 roku liczba osób pozostających pod opieką Ośrodka wzrosła do 938, średni wiek do 53 lat, średni czas po transplantacji do 94 miesięcy, a średnie stężenie kreatyniny obniżyło się do 1,59 mg/dl. Stężenie kreatyniny w surowicy poniżej 2 mg/dl w 2006 roku stwierdzono u 79% wszystkich analizowanych pacjentów, a w 2014 roku — u 82%. Odsetek pacjentów leczonych najstarszym klasycznym trójlekowym schematem immunosupresji składającym się ze steroidu, cyklosporyny A oraz azatiopryny obniżył się w ostatnim 10-leciu z 20% do 3%. W 2006 roku główną przyczyną zgonów były schorzenia układu sercowo-naczyniowego, natomiast w 2014 roku — nowotwory i zakażenia.Kidney transplantation has become in the last years the best renal replacement therapy for patients with end stage chronic kidney disease. Since 2006 there has been collected data concerning graft function, immunosuppressive medication and causes of death from all patients after kidney transplantation remaining under our care in the Out-Patients Clinic of the Medical University of Gdansk. In the year 2006 we took care of 613 patients in average age 47 years, 62 months after transplantation, with serum creatinine level of 1.67 mg/dL. In 2014 the number of patients has increased till 938, mean age till 53 years, average time after transplantation till 94 months, and mean serum creatinine level decreased to 1.59 mg/dL. Proportion of patients with creatinine concentration below 2 mg/dL was 79% in 2006, and 82% in 2014. The fraction of patients on old classical protocol of immunosuppressive treatment including steroid, calcineurin inhibitor, and azathioprine dropped in the last decade from 20% to 3%. Among the main causes of death in 2006 there were predominantly cardiovascular incidence in contrast to neoplasms and infections in 2014

Clinical and Histological Evaluation of Direct Pulp Capping on Human Pulp Tissue Using a Dentin Adhesive System

Objective. This study presents a clinical and histological evaluation of human pulp tissue responses after direct capping using a new dentin adhesive system. Methods. Twenty-eight caries-free third molar teeth scheduled for extraction were evaluated. The pulps of 22 teeth were mechanically exposed and randomly assigned to 1 of 2 groups: Single Bond Universal or calcium hydroxide. Another group of 6 teeth acted as the intact control group. The periapical response was assayed, and a clinical examination was performed. The teeth were extracted after 6 weeks, and a histological analysis was performed. The pulp status was assessed, and the thickness of the dentin bridge was measured and categorized using a histological scoring system. Results. The clinical phase was asymptomatic for Single Bond Universal patients. Patients in the calcium hydroxide group reported mild symptoms of pain, although the histological examination revealed that dentin bridges with or without limited pulpitis had begun forming in each tooth. The universal adhesive system exhibited nonsignificantly increased histological signs of pulpitis (P>0.05) and a significantly weaker thin mineralized tissue layer (P<0.001) compared with the calcium hydroxide group. Conclusion. The results suggest that Single Bond Universal is inappropriate for human pulp capping; however, further long-term studies are needed to determine the biocompatibility of this agent