Nutrition treatment does not improve the efficacy of oncological treatment

   A beneficial effect of nutrition treatment on multiple aspects of oncological therapy is chiefly demonstrated by pre­venting and in treating the wasting syndrome and cancer cachexia accompanying the cancer disease. The presence of the wasting syndrome prior to commencing treatment is associated with shorter time for developing complications along with a shorter overall survival (OS), worse response to oncological treatment, deteriorating quality of life, poorer general status; moreover, cachexia strongly affects treatment tolerance. Clinical nutrition is one of the most significant pillars supporting oncological treatment, nonetheless, one has to be mindful of certain cases where nutritional inte­rvention, especially parenteral nutrition, does not bring benefits, and may even be harmful to the patient. Such cases include: PN (parenteral nutrition) for patients with normal body mass and a correctly functioning gastrointestinal tract; PN due to hypoalbuminemia, in patients where feeding via the gastrointestinal tract is possible (orally or enterally); lack of refeeding syndrome prevention for cachectic patients starting PN or EN; use of feeding mixtures containing only soya oil as the sole fatty nutrient; incomplete nutrition (macronutrients or micronutrients only); inclusion of PN in patients in the terminal phase of cancer undergoing persistent nutrition therapy

Leczenie żywieniowe nie poprawia skuteczności leczenia onkologicznego

  Pozytywny wpływ leczenia żywieniowego na wiele aspektów leczenia onkologicznego realizuje się głównie po­przez zapobieganie i leczenie towarzyszącego chorobie nowotworowej wyniszczenia i kacheksji nowotworowej. Obecność wyniszczenia przed rozpoczęciem leczenia jest skojarzona z krótszym czasem do rozwoju powikłań, krótszym czasem przeżycia (OS — overall survival), gorszą odpowiedzią na leczenie onkologiczne, spadkiem jakości życia i słabszym ogólnym stanem sprawności, a ponadto kacheksja silnie pogarsza tolerancję leczenia. Żywienie kliniczne to jeden z najważniejszych filarów wspierających leczenie onkologiczne, jednak należy być świadomym, kiedy stosowanie interwencji żywieniowej, szczególnie w postaci żywienia pozajelitowego, nie przyniesie korzyści, a nawet może pacjentowi zaszkodzić. Do takich sytuacji należą: PN u chorych z prawidłową masą ciała i sprawnie działającym przewodem pokarmowym; PN z powodu hipoalbuminemii u chorych, którzy mogą być żywieni drogą przewodu pokarmowego (doustnie bądź dojelitowo); brak profilaktyki zespołu ponownego odżywienia u chorych wyniszczonych rozpoczynających PN lub EN; stosowanie mieszanin żywieniowych zawierających olej sojowy jako jedyny składnik tłuszczowy; żywienie niekompletne (wyłącznie makroskładniki bez mikroskładników); kwalifikowanie do PN pacjentów w terminalnej fazie choroby nowotworowej, uporczywa terapia żywieniowa

Leczenie żywieniowe pacjentów z rozpoznaniem nowotworu złośliwego regionu głowy i szyi

Rożne metody leczenia chorych z nowotworem złośliwym regionu głowy i szyi powodują ciężkie zapalenie śluzówek i dysfagię, które skutkują nasiloną utratą masy ciała, co z kolei wymaga wsparcia żywieniowego. Pogłębiające się niedożywienie wiąże się z krótszym czasem do wystąpienia powikłań, z krótszym czasem przeżycia (OS), gorszą odpowiedzią na leczenie onkologiczne, pogarszającą się jakością życia, gorszym stanem sprawności. Ponadto kacheksja wpływa silnie na tolerancję leczenia. W artykule przedstawiono przegląd metod wsparcia żywieniowego u chorych na nowotwory złośliwe głowy i szyi poddawanych różnym metodom leczenia: resekcjom chirurgicznym, radiochemioterapii i w paliatywnym okresie leczenia. Leczenie żywieniowe to obecnie niezbędny element leczenia chorych z tym rozpoznaniem

Leczenie żywieniowe nie poprawia skuteczności leczenia onkologicznego

Pozytywny wpływ leczenia żywieniowego na wiele aspektów leczenia onkologicznego realizuje się głównie poprzez zapobieganie i leczenie towarzyszącego chorobie nowotworowej wyniszczenia i kacheksji nowotworowej. Obecność wyniszczenia przed rozpoczęciem leczenia jest skojarzona z krótszym czasem do rozwoju powikłań, krótszym czasem przeżycia (OS — overall survival), gorszą odpowiedzią na leczenie onkologiczne, spadkiem jakości życia i słabszym ogólnym stanem sprawności, a ponadto kacheksja silnie pogarsza tolerancję leczenia. Żywienie kliniczne to jeden z najważniejszych filarów wspierających leczenie onkologiczne, jednak należy być świadomym, kiedy stosowanie inter-wencji żywieniowej, szczególnie w postaci żywienia pozajelitowego, nie przyniesie korzyści, a nawet może pacjentowi zaszkodzić. Do takich sytuacji należą: PN u chorych z prawidłową masą ciała i sprawnie działającym przewodem pokar-mowym; PN z powodu hipoalbuminemii u chorych, którzy mogą być żywieni drogą przewodu pokarmowego (doustnie bądź dojelitowo); brak profilaktyki zespołu ponownego odżywienia u chorych wyniszczonych rozpoczynających PN lub EN; stosowanie mieszanin żywieniowych zawierających olej sojowy jako jedyny składnik tłuszczowy; żywienie niekom-pletne (wyłącznie makroskładniki bez mikroskładników); kwalifikowanie do PN pacjentów w terminalnej fazie choroby nowotworowej, uporczywa terapia żywieniowa

Glucose metabolism disorders in cancer patients

Diabetes and cancer are among the most frequently cited causes of disability worldwide. The pathomechanism of glycemia disorders and carcinogenesis have common features that drive each other. Diabetes is estimated to be present in 8–18% of cancer patients. Hyperglycemia and its consequences are associated with an increased risk of cancer development, disease progression, and an increased risk of death. Treatment of glucose metabolism disorders requires an individual approach regarding nutrition and lifestyle.

Glucose metabolism disorders in cancer patients

Diabetes and cancer are among the most frequently cited causes of disability worldwide. The pathomechanism of glycemia disorders and carcinogenesis have common features that drive each other. Diabetes is estimated to be present in 8–18% of cancer patients. Hyperglycemia and its consequences are associated with an increased risk of cancer development, disease progression, and an increased risk of death. Treatment of glucose metabolism disorders requires an individual approach regarding nutrition and lifestyle

Anemia in cancer patients: addressing a neglected issue – diagnostics and therapeutic algorithm

Cancer-related anemia (CRA) continues to be a critical concern despite advancements in oncology treatments. The pre­valence of anemia varies from 30% to 90%, impacting the quality of life and prognosis of cancer patients. While CRA is often attributed to antineoplastic therapies, it can also result from the disease itself. Inflammation and the iron regulatory hormone hepcidin play significant roles in CRA pathogenesis. Treatment-induced anemia caused by chemotherapy, tyrosine kinase inhibitors (TKIs) and immunotherapy, pose additional challenges. Intravenous (IV) iron has emerged as an effective treatment option for CRA, overcoming limitations associated with oral iron supplementation. Combining IV iron and ESAs enhances treatment outcomes. Future directions involve exploring ESA safety and their immunomodulatory effects. Transfusions provide quick relief but might impact prognosis and immune response. Other considerations include incorporating physical activity and exploring hepcidin-directed therapy. In conclusion, CRA management necessitates a multifaceted approach to address deficiencies, optimize therapies and improve patient outcomes