Different faces of Brugada syndrome

Zaprezentowano przypadek kliniczny 57-letniego pacjenta z zespołem Brugadów (BS), u którego elektrokardiograficzne cechy BS typu 2 ujawniły się pod wpływem gorączki w przebiegu infekcji dróg oddechowych. Pod wpływem flekainidu indukowano charakterystyczne dla BS zmiany odcinka ST typu 1. Ze względu na brak objawów klinicznych i brak spontanicznych zmian odcinka ST typu 1 pacjentowi nie implantowano kardiowertera-defibrylatora.We present a clinical case of a 57-year-old patient with Brugada syndrome (BS), who presented with electrocardiographical features of BS type 2 in course of fever due to respiratory tract infection. Upon administration of flecainide ST segment elevation of type 1 was induced. As the patient had no clinical symptoms and no spontaneous abnormalities of ST segment, he did not receive an implantable cardioverter-defibrillator

Mikrocząsteczki błon komórkowych — nowy gracz na scenie chorób układu sercowo-naczyniowego

Mikrocząsteczki błon komórkowych (MP) uważane są za biomarkery świadczące o aktywacji płytek krwi i nasileniu procesów zapalnych in vivo. Zwiększenie stężenia poszczególnych podtypów MP, w tym pochodzących z płytek krwi, komórek śródbłonka naczyń i leukocytów, zaobserwowano u osób z chorobą niedokrwienną serca, udarem mózgu i chorobą tętnic obwodowych. Zauważono, że w przebiegu wymienionych jednostek chorobowych stężenie MP koreluje ze stadium rozwoju choroby. Według niektórych autorów MP pośrednio przyczyniają się do rozwoju miażdżycy tętnic i jej powikłań. Coraz więcej dowodów naukowych wskazuje na możliwość potencjalnego wykorzystania MP w diagnostyce najważniejszych powikłań miażdżycy tętnic i prognozowaniu ryzyka w przebiegu chorób układu sercowo-naczyniowego (CVD), jak również w ocenie skuteczności leczenia przeciwpłytkowego kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem. Obecnie trwają badania mające na celu opracowanie standardowych metod izolacji i oznaczania MP w płynach ustrojowych, co stworzy możliwość pełniejszego zrozumienia ich roli w patogenezie CVD, a także wykorzystania tych nowych, obiecujących biomarkerów w codziennej praktyce klinicznej

Nowe kierunki badań nad doustnymi antykoagulantami niebędącymi antagonistami witaminy K u progu 2015 roku — na wyniki jakich badań klinicznych czekamy?

Non-vitamin K antagonist oral anticoagulants (NOAC) are no longer a new topic in clinical practice. Meta-analyzes summarizing clinical studies on NOAC’ safety and efficacy indicate that these drugs constitute a very promising therapeutic group. As a consequence, they will play an increasingly important role in clinical practice. Ongoing multicenter studies are likely to allow for further expansion of clinical indications for their use and overcome current obstacles associated with their use. The following article summarizes the most important directions in research on NOAC.Doustne antykoagulanty niebędące antagonistami witaminy K (NOAC) nie są już tematem nowym. Wyniki metaanaliz podsumowujących badania kliniczne nad bezpieczeństwem i skutecznością NOAC wskazują, że leki te stanowią bardzo obiecującą grupę terapeutyczną, dlatego ich zastosowanie w codziennej praktyce klinicznej będzie odgrywało coraz większą rolę. Trwające wieloośrodkowe badania prawdopodobnie pozwolą na dalsze rozszerzenie wskazań klinicznych do stosowania NOAC, a także pomogą rozwiązać problemy kliniczne stojące obecnie na przeszkodzie w ich upowszechnieniu. W niniejszym artykule podsumowano najważniejsze kierunki prowadzonych obecnie badań z zastosowaniem NOAC

Attitudes of Polish physicians towards new antihypertensive agents — a final report from the ALMONDS survey

Introduction. Arterial hypertension is the most frequent modifiable risk factor for cardiovascular disease and premature mortality globally. Availability of novel antihypertensive agents with unique pharmacological characteristics improves the efficacy and safety of antihypertensive therapy. The aim of the ALMONDS survey was to identify the attitude of Polish medical professionals towards novel pharmacological agents used in the therapy of hypertension. In particular, we sought to investigate the views regarding the “class effect” for antihypertensive agents. Material and methods. The study was conducted using a standardized survey, which was filled in by 784 specialists or trainees in cardiology, internal medicine, family medicine, and diabetology. The letter form and anonymity of the survey allowed to maximize the reliability of the collected data. Results. The majority of the study group were females 46-60 years of age. A substantial proportion of the physicians specialized in internal medicine and had more than 20 years of professional experience. The management was mostly guided by the Polish Society of Hypertension (PTNT) guidelines or the European Society of Hypertension (ESH)/European Society of Cardiology (ESC) guidelines. In patients with hypertension and coronary artery disease, the most commonly chosen drug treatment included a beta-blocker and an angiotensin-converting enzyme (ACE) inhibitor or an ACE inhibitor and a vasodilating beta-blocker. The latter combination was also selected most frequently in patients with hypertension and heart failure. In women in reproductive age, a vasodilating beta-blocker and a calcium antagonist were selected most frequently, while a combination of nebivolol and zofenopril was indicated as the best in young men with hyperkinetic circulation. In patients with resistant hypertension, the most frequently chosen regimen included furosemide, amlodipine, zofenopril, and nebivolol. Another popular combination included torasemide, lercanidipine, telmisartan, and carvedilol. Conclusions. The results of our study indicate that Polish medical professionals have clear preferences regarding specific pharmacological agents within drug classes. Vasodilating agents are preferred among beta blockers, newer agents among ACE inhibitors, dihydropyridines among calcium antagonists, and loop diuretics among diuretics. This attitude is generally consistent with the 2015 PTNT guidelines

Antiplatelet effects of prostacyclin analogues: which one to choose in case of thrombosis or bleeding?

Prostacyclin and analogues are successfully used in the treatment of pulmonary arterial hypertension (PAH) due to their vasodilatory effect on pulmonary arteries. Besides vasodilatory effect, prostacyclin analogues inhibit platelets, but their antiplatelet effect is not thoroughly established. The antiplatelet effect of prostacyclin analogues may be beneficial in case of increased risk of thromboembolic events, or undesirable in case of increased risk of bleeding. Since prostacyclin and analogues differ regarding their potency and form of administration, they might also inhibit platelets to a different extent. This review summarizes the recent evidence on the antiplatelet effects of prostacyclin and analogue in the treatment of PAH, this is important to consider when choosing the optimal treatment regimen in tailoring to an individual patients’ needs