Toxins VapC and PasB from Prokaryotic TA Modules Remain Active in Mammalian Cancer Cells

Among the great number of addictive modules which have been discovered, only a few have been characterized. However, research concerning the adoption of toxins from these systems shows their great potential as a tool for molecular biology and medicine. In our study, we tested two different toxins derived from class II addictive modules, pasAB from plasmid pTF-FC2 (Thiobacillus ferrooxidans) and vapBC 2829Rv (Mycobacterium tuberculosis), in terms of their usefulness as growth inhibitors of human cancer cell lines, namely KYSE 30, MCF-7 and HCT 116. Transfection of the pasB and vapC genes into the cells was conducted with the use of two different expression systems. Cellular effects, such as apoptosis, necrosis and changes in the cell cycle, were tested by applying flow cytometry with immunofluorescence staining. Our findings demonstrated that toxins VapC and PasB demonstrate proapoptotic activity in the human cancer cells, regardless of the expression system used. As for the toxin PasB, observed changes were more subtle than for the VapC. The level of expression for both the genes was monitored by QPCR and did not reveal statistically significant differences within the same cell line

Hemihepatektomia po chemioterapii jako skuteczna metoda leczenia pierwotnego chłoniaka wątroby: opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Chłoniaki nieziarnicze (NHL) są nowotworami zbudowanymi z heterogennej grupy komórek B i limfocytów T. Chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL), który jest najczęstszym typem chłoniaka nieziarniczego, stanowi w przybliżeniu 0–40% wszystkich przypadków NHL. Jednak pierwotna lokalizacja chłoniaka nieziarniczego występuje rzadko i stanowi 0,01% przypadków. Biorąc pod uwagę specyfikę tej lokalizacji oraz brak szeroko zakrojonych randomizowanych badań, problem wyboru opcji terapeutycznej w leczeniu DLBCL z pierwotnym zajęciem wątroby pozostaje dyskusyjny. Dlatego należy dążyć do konsensusu w sprawie jego leczenia. W niniejszym badaniu opisano przypadek pacjentki z DLBCL z pierwotnym zajęciem wątroby, która była skutecznie leczona przy pomocy chemioterapii i zabiegu operacyjnego. Ponadto dokonano krótkiego przeglądu literatury na temat zastosowania leczenia chirurgicznego pierwotnych chłoniaków nieziarniczych układu pokarmowego. Biorąc pod uwagę nasze doświadczenie oraz dostępne źródła, zabieg chirurgiczny z pooperacyjną chemioterapią wydaje się racjonalną opcją leczenia u pacjentów z ogniskową postacią chłoniaka rozlanego z dużych komórek B z pierwotnym zajęciem wątroby

Jednoetapowa alloplastyka przepukliny pooperacyjnej z abdominoplastyką u chorych po operacji ominięcia żołądka – ocena wyników

Cel: 1. Ocena wyników leczenia pacjentów po jednoczasowej plastyce przepukliny w bliźnie pooperacyjnej (Incisional Hernia Repair - IHR) sposobem onlay i abdominoplastyce u pacjentów po operacji ominięcia żołądka - RYGB ze znaczną utratą masy ciała. 2. Określenie różnic zmian jakości życia (Quality of Life - QL) u chorych bariatrycznych przed i po zabiegu konturującym. Materiał i metody: Analizą kliniczną objęto 20 chorych ze zniekształceniem powłok brzucha (po zabiegu RYGB i redukcji masy ciała) poddanych jednoetapowej IHR i abdominoplastyce. Oceniono wyniki operacyjnego leczenia, a także zmiany QL chorych przed i po operacji konturującej powłoki brzuszne (skale DAS24 i SF-36) w porównaniu do stanu przed zabiegami operacyjnymi. Wyniki: Powikłania w gojeniu rany (zakażenie, miejscowa martwica) i zapalenie płuc stwierdziliśmy u 2 osób, obecność surowiczaka u dwóch, natomiast zaburzeń czucia u czterech chorych. Po każdym etapie leczenia chirurgicznego stwierdzono poprawę QL we wszystkich jego aspektach. Wnioski: 1. Jednoczasowa operacja przepukliny brzusznej sposobem onlay z abdominoplastyką jest bezpieczną metodą poprawiającą funkcjonowanie pacjentów. 2. Wszystkie etapy leczenia bariatrycznego wpłynęły na stopniową poprawę jakości życia. 3. Wysoka wartość BMI chorych przed zabiegiem przepukliny brzusznej metodą onlay z abdominoplastyką zwiększa ryzyko powikłań, co wiąże się z wydłużonym okresem hospitalizacji

One stage onlay hernia repair with abdominoplasty in patients following gastric bypass surgery

Purpose: 1. Evaluation of results after one-time incisional hernia repair (IHR) modo on-lay and abdominoplasty (Ab-pl) in patients after loss of weight following previous Roux-en-Y Gastric Bypass – RYGB. 2. Analysis of differences in quality of life (QL) changes in bariatric patients before RYGB, as well as before and after abdominal contouring operation. Material and Methods: Clinical analysis involved 20 patients with abdominal disfigurement (following RYGB, and massive weight loss) who underwent one-time IHR using on-lay method together with abdominoplasty. We estimated postoperative results, as well as changes in QL, before RYGB and before and after abdominal contouring procedure (based on DAS 24 and SF-36 scales) in comparison with stage before surgeries. Results: Complications - abnormal wound healing (infection, local necrosis) and pneumonia were found in two persons, seroma in two cases, whereas dysesthesia in four patients. We confirmed QL improvement in all aspects after each stage of treatment. Conclusions: 1. One-stage on-lay hernia repair and abdominoplasty is a safe method improving the functioning of patients. 2. All stages of bariatric treatment resulted in gradual improvement of the quality of life. 3. High BMI in patients before onlay incisional hernia repair with abdominoplasty increases the risk of complications, which is connected with longer hospital stay

The concentration of D-dimers in portal blood positively correlates with overall survival in patients with non-resectable pancreatic cancer

Abstract Background Several recent studies provide evidence that D-dimer (DD) concentration in peripheral blood correlates negatively with overall survival (OS) in patients with pancreatic ductal adenocarcinoma (PDAC). Contrarily, there are recent evidence indicating that preoperative plasma fibrinogen, but not D-dimer might represent a prognostic factor in non-metastatic gastrointestinal cancers. Methods In a single-center prospective study, we enrolled 62 patients undergoing surgery for pathologically confirmed PDAC without detectable venous thrombosis. Intraoperatively, the sample of the blood from the portal vein was obtained. DD concentration in these samples was measured. Patients were followed postoperatively until time of death from any cause. Results We found that OS for patients with portal blood DD values above 2700 (ng/mL) (n = 22 from 62 patients) was higher by 158% than that for the patients (n = 42) with DD values ≤ 2700 (416 days versus 161 days, p = 0.05). On the contrary to the studies investigating DD concentration in peripheral blood, we have found that patients with higher DD level in the portal vein had longer mean OS than patients with lower ones. Conclusions Further investigation is necessary both to confirm our results in a larger patient population and to elucidate the mechanism for the correlation between portal blood D-dimer concentrations and survival time. Along with other authors, we conclude that portal circulation is characterized by unique, biological environment that requires further evaluation

Stosunek liczby neutrofilów do limfocytów oraz wskaźnik redukcji kreatyniny pozwalają na przewidzenie dobrej wczesnej czynności przeszczepu nerki u dorosłych

Opóźniona funkcja nerki przeszczepionej (DGF) jest częstym powikłaniem po transplantacji nerki. Jest związana z uszkodzeniem niedokrwienno-reperfuzyjnym (IRI). Do patogenezy uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego związanego z opóźnioną funkcją przeszczepu przyczyniają się limfocyty. Materiał i metody: 135 pacjentów rasy kaukaskiej otrzymało przeszczep nerki od zmarłych dawców z bijącym sercem. W celu oceny funkcji przeszczepu pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy – pacjentów z eGFR30 w 21. dniu po przeszczepieniu (n = 36) oraz pacjentów z eGFR <30 w 21. dniu po przeszczepieniu (n = 99). Zmierzony został poziomy kreatyniny w surowicy w 1. oraz 2. dniu po przeszczepie oraz przedoperacyjne ilość monocytów, limfocytów, płytek krwi i neutrofilów, jak również proporcje pomiędzy nimi. Wyniki: Stwierdzono statystycznie istotne różnice między grupami eGFR <30 i eGFR 30 w ilości limfocytów (0,36 +/- 0,6 vs -0,016 +/- 0,74; odpowiednio p = 0,004) lnNLR (stosunek neutrofili do limfocytów) (1,27 +/- 0,92 vs 1,73 +/- 1,08; p = 0,016) lnLMR (stosunek limfocytów do monocytów) (1,01 +/- 0,57 vs 0,73 +/- 0,64; p = 0,02), lnPLR (stosunek płytek do limfocytów) (4,97 +/- 0,55 vs 5,26 +/- 0,67; p = 0,023), i CCR 2% (-20,20 +/- 21,55 vs -4,29 +/- 29,62; p = 0,004). W analizie jednowymiarowej, czynniki, takie jak: ilość limfocytów 0,22 (OR = 0,331; 95% CI 0,151–0,728; p = 0,006), LnLMR1,4 (OR = 0,255; 95% CI 0,072–0,903; p = 0,034) były związane z gorszą funkcją przeszczepu, podczas gdy lnNLR 1,05 (OR = 2,653 95% CI 1,1158–6,078; p = 0,021), lnPLR 5,15 (OR = 2,536; 95% CI 1,155–5,566; p = 0,02) i CRR2 (współczynnik redukcji kreatyniny w drugim dniu) (OR = 3,286; 95% CI 1,359 –7,944; p = 0,008) wskazywało na lepszą funkcję przeszczepu. Podsumowanie: Wyższa bezwzględna liczba limfocytów (lnLymphocytes) i lnLMR, a także niższy poziom lnNLR i lnPLR były związane z niższym eGFR w 21. dniu po przeszczepie nerki. W analizie wieloczynnikowej CRR2 w połączeniu z limfocytami lnNLR lub lnPLR umożliwiły wyższą dokładność w identyfikacji pacjentów z nieprawidłową funkcją przeszczepu

Neutrophil-lymphocyte ratio and creatinine reduction ratio predict good early graft function among adult cadaveric donor renal transplant recipients. Single institution series

The Background Delayed graft function (DGF) is a common complication following kidney transplantation and is associated with ischemia-reperfusion injury (IRI). Lymphocytes contribute to the pathogenesis of IRI and ischemia-reperfusion related to delayed graft function. Materials and Methods : 135 Caucasian patients received a kidney graft from deceased heart-beating organ donors. We divided patients into 2 groups - patients with the eGFR>=30 on the 21st day post-transplantation (n=36) and patients with the eGFR=30 groups in the average lnLymphocytes (0.36 +/-0.6 vs. -0.016 +/-0.74, respectively p=0.004) lnNLR (1,27 +/-0.92 vs. 1.73+/-1.08 p=0.016) lnLMR (1.01 +/-0.57 vs. 0.73 +/-0.64 p=0.02), lnPLR (4.97 +/-0.55 vs. 5.26 +/- 0.67 p=0.023), and CCR 2% (-20.20 +/- 21.55 vs. -4.29 +/- 29.62 p=0.004. In the univariate analysis, factors of lnLymphocytes >=0.22 (OR=0.331 95%CI 0.151-0.728 p=0.006), lnLMR>=1.4 (OR=0.255 95%CI 0.072-0.903 p=0.034) were associated with a worse graft function, while lnNLR>=1.05 (OR=2.653 95%CI 1.158-6,078 p=0.021), lnPLR>=5.15 (OR=2.536 95%CI 1.155-5.566 p=0.02) and CRR2 (OR=3.286 95% CI 1.359-7.944 p=0.008) indicated a better graft function. Conclusion: A higher absolute lymphocyte count (lnLymphocytes) and lnLMR, as well as lower lnNLR and lnPLR were associated with a lower eGFR on the 21st day after kidney transplantation. In the multivariate analysis, CRR2 in combination with either lnLymphocytes, lnNLR or lnPLR improved the accuracy of detecting patients with poor graft function