Was ich noch zu sagen hätte ……

Afscheidsrede prof.mr.dr. J.E.M. Akveld, bijzonder hoogleraar Ondernemingsrecht in de Gezondheidszorg vanwege de stichting Conforte, Faculteit der Rechtsgeleerdheid. Prof. Akveld gaat in zjin afscheidsrede in op het recht op zelfbeschikking. Volgens Akveld mag zelfbeschikking nooit ingaan tegen het belang van degene voor wie het bedoeld is. Het tweede onderwerp vormt verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid van de zorg(aanbieders) voor de zorg. Hij zou betogen dat aansprakelijkheid binnen de gezondheidszorg beter moet aansluiten bij de wijze waarop zorg wordt aangeboden. Ten slotte besteedt hij aandacht aan donorwerving, waar hij al in zijn proefschrift in 1987 duidelijk stelling in heeft genomen.De titel van de voordracht luidt “Was ich noch zu sagen hätte”. De klemtoon is daarbij belangrijk en ligt op sagen en niet op hätte. In dat laatste geval zou vanwege het rijmen op die Zigarette uit een bekende melodie de suggestie kunnen zijn, dat deze bijeenkomst maar kort duurt. Niets is minder waar. U krijgt meer een Cubaanse sigaar uit mijn doos aangeboden dan dat deze bijeenkomst een sigaretje zal duren. Dan een enkel woord over wat aan de orde zal komen vanmiddag. Ik heb onderwerpen gekozen, die ik al eerder aan de orde stelde en die naar mijn oordeel nog altijd relevant zijn. Onderwerpen met een langere houdbaarheidstermijn wat in mijn geval achteraf bezien goed uitkwam. Wat ik heb geprobeerd bij mijn keuze is om recht te doen mijn universitaire werk, aan de leerstoel en aan de maatschappelijke rollen, die ik mocht vervullen vanuit beide hoedanigheden. De volgende onderwerpen zal ik kort bespreken: (1) 1. autonomie en zelfbeschikking 2. verantwoordelijkheid, verantwoording en juridische vormgeving 3. donorwervin

Systems of donor transfer

The development of medical knowledge has resulted in a demand in society for donor organs, but the recruitment of donor organs for transplantation is difficult. This paper aims to provide some general insights into the complex interaction processes involved. A laissez-faire policy, in which market forces are relied on, is not acceptable from an ethical and legal point of view in most western European countries. Especially at the demand side of the exchange of donor organs, commercialism is to be opposed. We judge the use of commercial incentives at the supply side less unacceptable in theory but not feasible in western European countries. Since market forces are deemed unacceptable as instruments for coordinating demand and supply of donor organs, donor procurement has to be considered as a collective good, and therefore governments are faced with the responsibility of making sure that alternative interaction and distribution mechanisms function. The role of organ procurement agencies (OPAs) in societal interaction concerning postmortem organ donation is described using a two-dimensional conceptualisation scheme. Medical aspects of living organ donation are described. An international comparative description of legal systems to regulate living organ donation in western European countries completes this survey