The preventive effect of oxytocin on retinopathy in streptozotocin-induced diabetic rats

PubMed ID: 31055890Objectives: The aim of this study was to investigate the impact of intravitreal and intraperitoneal use of oxytocin (OT) on retinopathy in streptozotocin-induced diabetic rats. Materials and Methods: Twenty-four 6–8-week-old adult male and female Sprague Dawley rats were used in the study. Diabetes was induced in the rats with a single injection of intraperitoneal streptozotocin. Diabetes was verified after 48 hours by measuring blood glucose levels of 260 mg/dl (14.4 mmol/L) or higher in diabetic rats. The rats were divided into 4 groups and treated as follows: intravitreal physiological saline group (0.01 mL saline weekly), intravitreal OT group (10 µU/µL OT weekly), intraperitoneal physiological saline group (1 mL daily), and intraperitoneal OT group (100 IU/kg OT daily). Hamilton syringes fitted with 27-gauge needles were used for intraperitoneal injections while 31-gauge needles were used for intravitreal injection. After 4 weeks of treatment the rats were euthanized to evaluate outer nuclear layer (ONL) thickness, vascular endothelial growth factor (VEGF) immunoexpression, and plasma VEGF levels from blood samples obtained by cardiac puncture. Results: Morphometric analysis of retinal cross-sections showed that intravitreal and intraperitoneal OT significantly increased ONL thickness compared to physiological saline-treated groups. Also, OT treatment significantly decreased VEGF protein expression compared with the physiological saline groups. Plasma VEGF level was significantly higher in the physiological saline treatment group compared to the OT treatment group. Conclusion: OT reduces diabetic retinopathy progression, particularly when administered intravitreally. To our knowledge, this is the first attempt to investigate the impact of OT on diabetic retinopathy and may provide a new area for further research © 2019 by Turkish Ophthalmological Associatio

Diyabetik sıçan overlerindeki glikoz hasarı ve NF-kappa B yolunun etkisi

Aim: To investigate glucose toxicity for ovarian damage severity and the effect of these by NF-kappa B way in rat models. Materials and Methods: An experimental diabetes mellitus model was created in seven rats. All seven rats, whose blood glucose levels were normal, were included in the control group. After eight weeks; bilateral oophorectomy was performed and the ovaries were researched histologically. The group characteristics were compared by one-way ANOVA and Mann Whitney U test. p values less than 0.05 were accepted as significant. Results: There was a significant increase of follicular degeneration, stromal degeneration, stromal fibrosis and NF-kappa B immune-expression in diabetic rats' ovary when compared to the control group of normal rats (p=0,0001). Conclusion: Our study shows that glucose toxicity occured severely in the ovaries and this injury originated in the NF-kappa B way in diabetes mellitus. Therefore, NF-kappa B inhibitors continue to be promising in preventing diabetic related tissue injury.Amaç: Bu çalışmada, sıçan modellerinde glikoz toksisitesinin overdeki hasarlanma şiddeti ve bu hasarın NF-kappa B üzerinden etkilerinin olup olmadığının araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Yedi adet sıçanda deneysel olarak diyabetes mellitus modeli oluşturuldu. Yedi adet kan glikoz seviyesi normal olan sıçan kontrol grubu olarak alındı. Sekiz hafta sonra over dokuları çıkarılıp histolojik olarak incelendi. Grupların özellikleri, tek yönlü ANOVA ve Mann Whitney U testi ile karşılaştırıldı. p0.05 değerleri anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Diyabetik sıçanların over dokusunda, kontrol grubu normal sıçanlarla karşılaştırıldığında; foliküler dejenerasyon, stromal dejenerasyon, stromal fibrozis ve NF-kappa B immunoekspresyonunun anlamlı olarak arttığı tespit edildi (p=0,0001). Sonuç: Çalışmamız glikoz toksisitesinin overde şiddetli olarak gerçekleştiğini ve bu hasarın NF-kappa B üzerinden olduğunu göstermektedir. Bu nedenle NF-kappa B inhibitörleri diyabete bağlı gelişen doku hasarını önlenmesinde ümit verici olmaya devam etmektedir

Beymelek Lagünü’ndeki (Antalya, Türkiye) mırmır ( Lithognathus mormyrus L., 1758) (Sparidae) balıklarında yaş, büyüme, boy-ağırlık ilişkisi ve üreme

Age, growth, length-weight relationship and reproduction were investigated for striped seabream ( Lithognathus mormyrus L., 1758) collected from Beymelek Lagoon (Antalya, Turkey) between February 2006 and January 2007. The ages of striped seabream ranged from 0 to 3 years for males and from 0 to 4 years for females. Their total lengths and weights ranged between 14.4 and 26.4 cm and 42 and 297 g for males and 14.3 and 27.4 cm and 40 and 329 g for females, respectively. The growth parameters of the von Bertalanffy equation were: L ∞ = 28.3 cm, K = 0.456 year -1 and t 0 = -1.859 year for males, L ∞ = 28.1 cm, K = 0.466 year -1 , and t 0 = -1.982 year for females and L ∞ = 31.5 cm, K = 0.319 year -1 and t 0 = -2.201 year for all individuals (male, female, and immature). The fitted length-weight relationships of males and females were W = 0.0089×L 3.1599 (r 2 = 0.9591) and W = 0.0076×L 3.2187 (r 2 = 0.8982), respectively. Weight increased positive allometrically with the total length for males, while isometri cally for females. First sexual maturity length was determined as 17.8 cm for male and 18.5 cm for female striped seabream in Beymelek Lagoon. According to trends of GSI values, it was assumed that the spawning was in April and May.Şubat 2006 - Ocak 2007 tarihleri arasında Beymelek Lagünü’nden yakalanan mırmır balıklarının ( Lithognathus mormyrus L., 1758) yaş, büyüme, boy-ağırlık ilişkisi ve üremesi incelenmiştir. Mır mır balıklarının yaşları erkekler için 0 ile 3, dişiler için 0 ile 4 arasında değişmiştir. Total boy ve ağırlıkların da erkekler için 14,4-26,4 cm ve 42-297 g, dişiler için 14,3-27,4 cm and 40-329 g arasında değiştiği saptanmıştır. Von Bertalanffy büyüme denkleminin parametreleri erkekler için L ∞ = 28,3 cm, K = 0,456 yıl -1 ve t 0 = -1,859 yıl, dişiler için L ∞ = 28,1 cm, K = 0,466 yıl -1 ve t 0 = -1,982 yıl ve tüm bireyler (erkek, dişi ve eşeysel olgunluğa erişmemiş) için L ∞ = 31,5 cm, K = 0,319 year -1 and t 0 = -2,201 şeklinde bulunmuştur. Boy-ağırlık ilişkisi ise erkek ve dişi bireyler için sırasıyla W = 0,0089×L 3,1599 (r 2 =0,9591) ve W = 0,0076×L 3,2187 (r 2 =0,8982) olarak belirlenmiştir. Ağırlığın boy ile erkek bireylerde positive allometrik, dişi bireylerde ise isometric olarak arttığı saptanmıştır. İlk eşeysel olgunluk boyu erkek lerde 17,8 cm, dişilerde 18,5 cm olarak bulunmuştur. Üremenin ise, GSI değerlerinin seyrine göre Nisan ve Mayıs ayında gerçekleştiği tahmin edilmiştir