Salter ameliyatlarından sonra görülen femur üst uç değişiklikleri

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.[Abstarct Not Available

Asetabuler displazide Chiari pelvik osteotomisinin orta dönem sonuçları

Objectives: We evaluated the midterm clinical and radiographic results of the Chiari pelvic osteotomy in the treatment of acetabular dysplasia. Patients and methods: Forty-two hips of 36 patients (23 females, 13 males; mean age 17 years; range 12 to 42 years) were treated with the Chiari pelvic osteotomy for pain;shy;ful acetabular dysplasia. Six patients (16.7%) had bilateral surgery. Preoperatively, the mean duration of hip pain and/ or limping was 34.6 months and 12 hips exhibited mild-to-moderate osteoarthrosis. Clinically, the patients were evalu;shy;ated with the Harris hip score and correlations were sought between the hip scores and radiographic measurements. The mean follow-up was 88 months (range 48 to 164 months). Results: After exclusion of one hip that required total hip arthroplasty 12 years after osteotomy, the mean Harris hip score increased from 73;plusmn;5 preoperatively to 89;plusmn;6 at the last follow-up. Postoperatively, 35 hips (85.4%) exhib;shy;ited slight or no pain. Clinical results were excellent in 20 hips (48.8%), good in 15 hips (36.6%), and fair in six hips (14.6%). Thirty patients (83.3%) were satisfied with the operation. No significant correlations were found between Harris hip scores and the percentage coverage of the femo;shy;ral head, center-edge angle, and acetabular angle. However, the percentage medialization of the distal fragment (r=0.28, p=0.042), the level of osteotomy (r= -0.6, p;lt;0.0001), the severity of preoperative osteoarthrosis (r= -0.85, p;lt;0.0001), and age (r= -0.66, p;lt;0.0001) were significantly correlated with the hip scores. Complications included superficial infection in two hips, injury to the lateral femoral cutaneous nerve in 10 hips, and delayed union in two hips. Conclusion: Our results suggest that the Chiari pelvic osteotomy provides a significant clinical improvement in patients with painful acetabular dysplasia.Asetabuler displazi tedavisinde Chiari osteo­tomisinin orta dönem klinik ve radyografik sonuçlan değerlendirildi. Hastalar ve yöntemler: Ağrılı asetabuler displazi tanı­sıyla 36 hastanın (23 kadın, 13 erkek; ort. yaş 17; dağılım 12-42) 42 kalçasına Chiari pelvik osteotomisi uygulandı. Altı hasta (%16.7) iki taraflı ameliyat edildi. Olguların ağrı ve/veya topallama yakınmalarının ortalama süresi 34.6 ay idi. Ameliyat öncesinde 12 kalçada hafif-orta düzeyde oste-oartroz bulguları vardı. Klinik değerlendirme Harris kalça skoru ile yapıldı. Radyografik ölçümler ile kalça skorları arasındaki ilişki araştırıldı. Ortalama takip süresi 88 ay (dağılım 48-164 ay) idi. Bulgular: Osteotomi sonrası 12. yılda total kalça protezi uygulanan bir hasta değerlendirmeye alınmadı. Harris kalça skoru ameliyat öncesinde ortalama 73±5 puan, son kontrolde 89±6 puan bulundu. Otuz beş kalça (%85.4) ağrısız veya çok hafif ağrılı idi. Yirmi kalçada (%48.8) çok iyi, 15 kalçada (%36.6) iyi, altı kalçada (%14.6) orta sonuç alındı. Otuz hastanın (%83.3) ameliyattan memnun olduğu görüldü. Harris kalça skoru ile femur başı örtün­me yüzdesi, merkez-kenar açısı ve asetabuler açı arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Distal fragmanın medializas-yon yüzdesi (r=0.28, p=0.042), osteotomi seviyesi (r= -0.6, p0.0001), ameliyat öncesi dönemde kalçadaki oste-oartroz bulgularının derecesi (r= -0.85, p0.0001) ve yaş (r= -0.66, p0.0001) Harris kalça skoru ile anlamlı ilişki gösterdi. Komplikasyon olarak iki kalçada yüzeyel enfek­siyon, 10 kalçada lateral femoral kutanöz sinir kesilmesi, iki kalçada kaynama gecikmesi görüldü. Sonuç: Bulgularımız, Chiari osteotomisinin ağrılı ase­tabuler displazi tedavisinde belirgin klinik iyileşme sağ­ladığını desteklemektedir

Doğuştan çarpık ayağın cerrahi tedavisinde komplet subtalar serbestleştirme ve tek aşamalı posteromedial serbestleştirmenin karşılaştırması

COMPLETE SUBTALAR RELEASE VERSUS ONE-STAGE POSTEROMEDIAL RELEASE IN THE SURGICAL TREATMENT FOR CLUBFEET Purpose: Complete subtalar release (CSTR) and one-stage posteromedial release (1S-PMR) are two major soft-tissue release procedures used in the surgical correction of club feet. This paper compares the treatment results of these two surgical procedures, between 3 to 18 months of age with identical characteristics of deformity. Material and Methods: 15 feet of 9 children were corrected with CSTR, and 15 feet of 12 children were operated with 1S-PMR, between 1985 and 1995. the average age of all children was 7.38 months. All of the feet were treated previously by conservative methods with manipulation and plaster cast in the first 3 months of life. A posteromedial incision and approach were used in all feet, and a supplementary lateral incision in the CSTR group. the average follow-up period was 61 (20 to 119) months in all feet. Results: Results were graded according to Simons' criteria, and the satisfactory results were 93.3% in the CSTR group, and 66.6% in the 1S-PMR group. Three metatarsus adductus deformities were seen in the CSTR group, and 5 hindfoot equinus and 2 metatarsus adductus deformities were seen in the 1S-PMR group. Conclusion: CSTR gave us better results compared to the 1S-PMR, in 3 to 18 months of age. in our opinion, 33.3% rate of hindfoot equinus shows the importance of lateral incisions in the surgical treatment of club foot.Komplet subtalar serbestleştirme ve tek aşamalı posteromedial serbestleştirme günümüzde doğuştan çarpık ayağın cerrahi tedavisinde en sık uygulanan iki yumuşak doku ameliyatıdır. Çalışmamızda 3-18. aylar arasında, bu iki yöntemle ameliyat edilmiş ve ortak özelliklere sahip 15'er ayaktan elde edilen sonuçlar karşılaştırılmıştır. Ameliyat edilen tüm çocuklar erkektir ve yaş ortalaması 7,4 aydır, takip süresi ortalama 61 ay olmuştur. Bu süre sonunda Simons'ın klinik kriterlerine göre yapılan değerlendirmelerde tatminkar sonuç oranı komplet subtalar serbestleştirme yönteminde % 93,3, tek aşamalı posteromedial serbestleştirme yönteminde % 66,6 olmuştur

Doğuştan kalça çıkığının cerrahi tedavisinde Salter' in innominat osteotomisi ve femur başı avasküler nekrozu

The most important complication during treatment of congenital distocation of the hip is the avascular necrosis of the femoral head, and it is always iatrogenic. In this retrospective study, Şalter's innominate osteotomy, following preliminary 'split Russell' traction for 2 weeks, was applied to 45 hips of 28 cases which were diagnosed as typical congenital hip dislocation, and directly to 17 hips of 13 cases that were diagnosed as congenital acetabular dysplasia; totally 62 hips of 41 cases were followed for the development of postoperative avascular necrosis. The average patient age at the time of operation was 24.3 (18-46) months, with a follow-up ranging from 1 to 8 years (average 62 months). During the follow-up period; two hips had developed type 1 avascular necrosis, one hip type 2, one hip type 3 and one hip type 4, having the ra-tio of 8.06 %. The authors think that this low ratio is due to preliminary split Russe/ traction performed for all typical dislocated hips, and postoperative immobilization of all hips in neutral (human) position.Doğuştan kalça çıkığının (DKÇ) tedavisi sırasında gelişen en önemli komplikasyon femur başının avasküler nekrozu (AVN)'dur ve iyatrojenik özellik taşır. Bu çalışmada, tipik DKÇ tanısı konmuş 28 olguya ait 45 kalçaya 2 haftalık 'split Russell' yumuşak doku fraksiyonunun ardından Salter"in innominat osteotomisi (SlO) uygulanmış, ayrıca doğuştan asetabulum displazisi tanısı konmuş 13 olguya ait 17 kalçaya doğrudan Şalter osteotomisi yapılmış, böylece toplam 41 çocuğa ait 62 kalça ameliyat sonrası AVN gelişimi açısından izlenmiştir. Ameliyat sırasında hastaların ortalama yaşı 24,3 (18-46) aydır ve 1-8 yıl (ortalama 62 ay) süreyle takip edilmişlerdir. Bu süre içinde iki kalçada tip 1, bir kalçada tip 2, bir kalçada tip 3 ve bir kalçada tip 4 avasküler nekroz gelişmiştir, böylece toplam AVN oranı % 8,06 olarak belirlenmiştir. Bu düşük AVN gelişme oranını yazarlar öncelikle tam çıkık kalçalarda ameliyat öncesi yumuşak doku fraksiyonu yapılmasına ve ameliyat sonrası tüm kalçalarım nötral pozisyonda tespit edilmesine bağlamaktadırlar

Krista iliaka serbest apofiz greftinin asetabulum üzerine transplantasyonu ( Tavşanlarda deneysel çalışma )

The free, non-vascularized iliac crest apophyseal graft has been transplanted onto the acetabulum in two different ways. In the first group, which consists of 15 rabbits, the graft has been inserted in the osteotomy line of the innominate bone. In the second group, which also consists of 15 rabbits it has been inserted in a groove expanding to the cancellous bone, which has been prepared on the acetabulum. The progression of the implantation has been evaluated radiologically in the 6th and 10th weeks and histologically at the end of the 10th week. As a conclusion, it has been stated that in the second group, the graft can form a roof with its own growth potential. Also, in the second group, it has been diagnosed that the over-proliferated apophyseal cartilage carries osteochondromatous charac-teristics.Krista iliakaclan alınan serbest, non-vaskülarize apofiz grefti asetabulumun üzerine iki değişik şekilde transplante edilmiştir. Onbeş tavşanı içeren birinci grupta greft innominat kemik osteotomisinin arasına konulmuş, gene 15 tavşanı içeren ikinci grupta greft atesabulum üzerinde hazırlanan ve spongiöz kemiğe kadar uzanan bir oluğun üzerine yerleştirilmiştir. Greftin gelişimi 6 ve 10. haftalarda radyografi k ve 10. hafta sonunda histolojik olarak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, ikinci grupta kıkırdak greftin radyografik ve histolojik olarak asetabulum üzerinde büyüme yeteneğine sahip bir çatı oluşturabileceği belirlen-miştir. Gene ikinci grupta iki kalçada aşırı prolifere olan apofiz kıkırdağının osteokondromatöz özellik taşıdığı görülmüştür