PSYCHOLOGICAL DISTRESS AND SOCIAL FACTORS IN PATIENTS WITH ASTHMA AND CHRONIC OBSTRUCTIVE LUNG DISEASE

Chronic respiratory diseases which embrace asthma and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) are common in the population. In a large number of cases they are diagnosed very late. Statistics of deaths, especially in the case of COPD, are underestimated because morbidity and mortality can be affected by other comorbid conditions, for example cardiovascular disease. Asthma and COPD impair not only physical functioning of patients but also affect their psychological state. Mood disorders and cognitive function impairment are more often observed in this group than in the general population. It has been proven that the coexistence of psychological dysfunction significantly worsens the functioning of patients (affects, among others, their work, family and social lives) and has an impact on the course of the treatment of the somatic illness. First of all, patients with cognitive deficits have greater problems in applying treatment recommendations. Accordingly, it seems to be important to pay more attention to the problem of mental disorders in patients with obstructive lung diseases. There is a clear need for a multidisciplinary approach that will enable prevention, early detection and effective treatment of the psychological disorders in that group of patients

PSYCHOGENIC SPEECH DISORDER – A CASE REPORT

Background: Conversion (dissociative) disorder is a psychiatric disorder in which somatic symptoms or deficits are present in the absence of a definable organic cause. The etiology of this disorder is not yet fully understood. The most characteristic presentations are: pseudosensory syndromes, pseudoseizures, psychogenic movement disorders and pseudoparalysis. Psychogenic speech disorder is a rare form of conversion (dissociative) disorder. The aim of present case study is to complete the knowledge on this subject. Subject and methods: The article presents a case of a fifty year old woman who developed psychogenic disorder of speech after being degraded to a lower position at work. After excluding organic background of observed symptoms, the diagnosis of conversion (dissociative) disorder was stated and adequate therapy was implemented, within the capabilities of the Ward. Results: Partial remission of presented symptoms was achieved as a result of psychopharmacotherapy and psychotherapy. Conclusions: Before stating the diagnosis of conversion (dissociative) disorder, possible somatic causes of the observed symptoms should be excluded. Special attention should be drawn to the importance of studying the psychological and family context of this case and the patient’s difficulty to understand and accept that produced symptoms might be triggered by a psychogenic factor

Application of metformin in type 1 diabetes mellitus

Metformina jest lekiem stosowanym w terapii cukrzycy typu 2 od lat 20. XX wieku, a historia jej wykorzystania w lecznictwie sięga średniowiecza. Na ostatnie 20 lat przypada jej kliniczny „renesans”. Wielokrotnie wykazywane korzystne działanie metaboliczne metforminy w terapii cukrzycy typu 2, w stanie przedcukrzycowym i w innych stanach insulinooporności spowodowało, że podjęto próby zastosowania tego preparatu w wybranych grupach chorych na cukrzycę typu 1. Metformina, poprzez redukcję zapotrzebowania na egzogenną insulinę, zmniejszenie masy ciała, korzystną modyfikację profilu lipidowego i hemostazy, a także z powodu ograniczonych działań niepożądanych i bezpieczeństwa terapeutycznego, może znaleźć zastosowanie również w terapii cukrzycy typu 1. Jednak mimo wykazania niewątpliwych korzyści metabolicznych i poprawy kontroli cukrzycy, a tym samym - możliwości opóźniania rozwoju przewlekłych powikłań tej choroby, włączenie metforminy do leczenia cukrzycy typu 1 jest jeszcze ciągle rozważane z ostrożnością. Do upowszechnienia tego typu terapii jest konieczne przeprowadzenie dalszych badań obejmujących większe grupy pacjentów.Metformin has been used in type 2 diabetes mellitus since the early twenties of the 20th century, but the history of its application goes back to the middle ages. In the last twenty years the revival of metformin has been observed. Its multiple-proven profitable metabolic effect in type 2 diabetes, prediabetes and other insulinresistant states caused the research of usefulness of metformin in type 1 diabetes to be conducted in chosen groups of patients with type 1 diabetes. Metformin, due to the reduction of exogenus insulin requirement, the decrease of body mass, profitable modification of a lipid profile and haemostasis as well as few side effects and its therapeutic safety, could be used in type 1 diabetes mellitus. Although indubitable metabolic advantages, better controlled diabetes, and the delay of chronic diabetic complications have been show, metformin is still used very cautiously in type 1 diabetes. To introduce a general application of metformin in this type of therapy it is necessary to conduct more research on a larger group of patients

ANALYSIS OF PSYCHOEMOTIONAL STATE AND INTELLECTUAL ABILITIES IN PATIENTS WITH ASTHMA AND CHRONIC OBSTRUCTIVE PULMONARY DISEASE - PRELIMINARY RESULTS

Background: In the literature we can find examples of comorbidity of the diseases of the respiratory tract and mental disorders. Among them a particularly significant position is occupied by chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and asthma, which may be accompanied by anxiety, depressive and cognitive symptoms. The present research project was aimed to establish a connection between psycho-intellectual functioning and suffering from the aforementioned diseases. Subjects and methods: The patients were divided into 3 groups. In the asthma group there were 11 people, mean age 54, who met the GINA criteria for asthma. The group of patients with COPD was formed by 12 people, mean age 67. The control group included 13 people, mean age 48. Patients from all the groups underwent spirometry, sputum induction and the following tests: Mini- Mental State Examination (MSSE), Trail Making Test (TMT A and B), Beck Depression Inventory – BDI (Beck et al. 1961) and State- Trait Anxiety Inventory for Adults - STAI 1 and 2. Results: In the TMT tests results were the following: We can presume some deficiency when the time required by a patient to complete the task is longer than 78 seconds for Part A and 273 seconds for Part B. In our research the best mean time was obtained in control group (Part A - 30.04 s, Part B – 67.37 s), then in the asthma group (Part A - 35.54 s, Part B – 98.81 s) and in the COPD group (Part A - 42.80 s, Part B – 107.79 s). In our research study the lowest score for the Beck Depression Inventory was obtained in the control group (mean 6.15), then in asthma (mean 9.63) and in COPD (mean 13.61). Results for State-Train Anxiety Inventory were distributed as follows: mean score in the asthma group was 36.48 in Part 1 and 43.27 in Part 2, in the COPD group 36.41 in Part 1 and 42.66 in Part 2 and in the control group 32.61 in Part 1 and 36.75 in Part 2. Conclusions: In our research the level of anxiety and depression measured by self-assessment questionnaires was higher in the study groups than in the control group. Also cognitive functions were worse than in the healthy controls, especially among COPD patients

Właściwości oraz zastosowanie oleju rzepakowego i oleju z amarantusa w leczeniu zaburzeń metabolicznych związanych z otyłością

Otyłość jest definiowana jako patologiczna, nadmierna kumulacja tkanki tłuszczowej, rozwijająca się na skutek przewlekłego braku równowagi energetycznej organizmu. Jej podłoże ma charakter wieloczynnikowy. Predysponuje do niej zarówno nieprawidłowy styl życia (błędy dietetyczne, siedzący tryb pracy i odpoczynku, brak aktywności fizycznej), czynniki genetyczne, socjalne i środowiskowe (np. brak higieny snu czy duża dostępność taniej żywności o wysokiej gęstości energetycznej). Główny element terapii otyłości stanowi zmiana stylu życia ze szczególnym uwzględnieniem modyfikacji zachowań żywieniowych i podjęciem dostosowanej do możliwości pacjenta aktywności fizycznej. Zastosowanie ma również żywność funkcjonalna, między innymi: olej rzepakowy i olej z amarantusa. Oba cechują się wysokimi walorami zdrowotnymi. Ich szerokie spektrum działania obejmuje wpływ: hipolipemiczny, hipotensyjny, antyoksydacyjny, hepatoprotekcyjny oraz antyaterogenny przez co oleje te mogą być pomocne w leczeniu zaburzeń metabolicznych związanych z otyłością

Postępowanie dietetyczne i behawioralne chorych na cukrzycę typu 1 ze współistniejącą nadwagą

Zarówno nadwaga jak i otyłość są coraz częstszym problemem spotykanym wśród pacjentów z cukrzycą typu 1, co niesie za sobą poważne konsekwencje zdrowotne. Szeroko pojęty zdrowy styl życia oraz regularny wysiłek fizyczny są nieodłącznym elementem prewencji i leczenia nadmiernej masy ciała. Leczenie żywieniowe chorych na cukrzycę bazuje na zasadach zdrowej racjonalnej diety ― powinna się opierać na odpowiednio zbilansowanych, regularnych posiłkach. Aby osiągnąć redukcję nadmiernej masy ciała, należy zastosować dietę o obniżonej ― w stosunku do zapotrzebowania ― kaloryczności połączonej z regularnym wysiłkiem fizycznym. W leczeniu nadwagi i otyłości u chorych na cukrzycę typu 1 „złotym standardem” pozostaje dieta o ograniczonej podaży węglowodanów. Niezmiernie ważne, aby produkty stosowane w codziennej diecie miały niski indeks glikemiczny i charakteryzowały się wysoką zawartością błonnika pokarmowego, gdyż wykazano, że regularne spożywanie tych produktów wiąże się między innymi z lepszym wyrównaniem metabolicznym cukrzycy, niższym stosunkiem obwodu talii do obwodu bioder (WHR) oraz mniejszą masą ciała. Co najmniej 150 minut umiarkowanego wysiłku tygodniowo fizycznego jest zalecane pacjentom z cukrzycą typu 1, jednak wielu chorych nie spełnia tych kryteriów. Najczęstszą obawą przed podjęciem aktywności fizycznej jest strach przed hipoglikemią. Niezmiernie ważna jest odpowiednia edukacja pacjenta na temat przygotowania się do podjęcia aktywności fizycznej tak, aby podczas trwania wysiłku fizycznego nie doszło do hipo- lub hiperglikemii. Odpowiednio wyedukowany pacjent jest w stanie podjąć każdy rodzaj aktywności fizycznej.Zarówno nadwaga jak i otyłość są coraz częstszym problemem spotykanym wśród pacjentów z cukrzycą typu 1, co niesie za sobą poważne konsekwencje zdrowotne. Szeroko pojęty zdrowy styl życia oraz regularny wysiłek fizyczny są nieodłącznym elementem prewencji i leczenia nadmiernej masy ciała. Leczenie żywieniowe chorych na cukrzycę bazuje na zasadach zdrowej racjonalnej diety ― powinna się opierać na odpowiednio zbilansowanych, regularnych posiłkach. Aby osiągnąć redukcję nadmiernej masy ciała, należy zastosować dietę o obniżonej ― w stosunku do zapotrzebowania ― kaloryczności połączonej z regularnym wysiłkiem fizycznym. W leczeniu nadwagi i otyłości u chorych na cukrzycę typu 1 „złotym standardem” pozostaje dieta o ograniczonej podaży węglowodanów. Niezmiernie ważne, aby produkty stosowane w codziennej diecie miały niski indeks glikemiczny i charakteryzowały się wysoką zawartością błonnika pokarmowego, gdyż wykazano, że regularne spożywanie tych produktów wiąże się między innymi z lepszym wyrównaniem metabolicznym cukrzycy, niższym stosunkiem obwodu talii do obwodu bioder (WHR) oraz mniejszą masą ciała. Co najmniej 150 minut umiarkowanego wysiłku tygodniowo fizycznego jest zalecane pacjentom z cukrzycą typu 1, jednak wielu chorych nie spełnia tych kryteriów. Najczęstszą obawą przed podjęciem aktywności fizycznej jest strach przed hipoglikemią. Niezmiernie ważna jest odpowiednia edukacja pacjenta na temat przygotowania się do podjęcia aktywności fizycznej tak, aby podczas trwania wysiłku fizycznego nie doszło do hipo- lub hiperglikemii. Odpowiednio wyedukowany pacjent jest w stanie podjąć każdy rodzaj aktywności fizycznej

Is the retinol-binding protein 4 a possible risk factor for cardiovascular diseases in obesity?

Although many preventive and treatment approaches have been proposed, cardiovascular disease (CVD) remains one of the leading causes of deaths worldwide. Current epidemiological data require the specification of new causative factors, as well as the development of improved diagnostic tools to provide better cardiovascular management. Excessive accumulation of adipose tissue among patients suffering from obesity not only constitutes one of the main risk factors of CVD development but also alters adipokines. Increased attention is devoted to bioactive adipokines, which are also produced by the adipose tissue. The retinol-binding protein 4 (RBP4) has been associated with numerous CVDs and is presumably associated with an increased cardiovascular risk. With this in mind, exploring the role of RBP4, particularly among patients with obesity, could be a promising direction and could lead to better CVD prevention and management in this patient group. In our review, we summarized the current knowledge about RBP4 and its association with essential aspects of cardiovascular disease—lipid profile, intima-media thickness, atherosclerotic process, and diet. We also discussed the RBP4 gene polymorphisms essential from a cardiovascular perspective.info:eu-repo/semantics/publishedVersio

Why are western diet and western lifestyle pro-inflammatory risk factors of celiac disease?

The prevalence of celiac disease increased in recent years. In addition to the genetic and immunological factors, it appears that environmental determinants are also involved in the pathophysiology of celiac disease. Gastrointestinal infections impact the development of celiac disease. Current research does not directly confirm the protective effect of natural childbirth and breastfeeding on celiac disease. However, it seems that in genetically predisposed children, the amount of gluten introduced into the diet may have an impact on celiac disease development. Also western lifestyle, including western dietary patterns high in fat, sugar, and gliadin, potentially may increase the risk of celiac disease due to changes in intestinal microbiota, intestinal permeability, or mucosal inflammation. Further research is needed to expand the knowledge of the relationship between environmental factors and the development of celiac disease to define evidence-based preventive interventions against the development of celiac disease. The manuscript summarizes current knowledge on factors predisposing to the development of celiac disease including factors associated with the western lifestyle