The concomitance of personality disorders and eating disorders – description of a case of a patient with bulimia and abnormal personality of borderline type

A case reports a history of 21-year-old female patient with bulimia nervosa and borderline personality disorder. After 2 years of untreated illness the patient presented to the Out-patient Clinic. She attended the Clinic regularly for 4 months, then stopped visits without any information. The patient also started individual psychotherapy, but she refused family meeting. Despite of the doctor’s request she did not come for the psychological examination twice. She was prescribed fluoxetin; initial daily dose of 20 mg, then daily dose of 40 mg. BMI and electrolytes’ plasma concentrations were checked at the visits. The patient declared getting a little better even after 1 month of complex therapy. Further improvement of mental state and functioning was observed after 4 months of her treatment. The patient had better and more stable mood, apetite diminished, binge eating and vomiting episodes became less frequent. The patient was more effective with her work and she decided to study anew.Opis przebiegu choroby u 21-letniej pacjentki z rozpoznaniem bulimia nervosa oraz osobowości nieprawidłowej typu borderline. Pacjentka po 2 latach trwania zaburzeń odżywiania sama zgłosiła się do ambulatoryjnej opieki psychiatrycznej. Do poradni przyklinicznej zgłaszała się regularnie przez cztery kolejne miesiące, po czym przerwała leczenie psychiatryczne bez wcześniejszego powiadomienia. W tym czasie podjęła też psychoterapię indywidualną, nie zaakceptowała natomiast propozycji spotkania rodzinnego. Mimo próśb lekarza prowadzącego, dwukrotnie nie zgłosiła się w umówionym terminie na badanie psychologiczne. W ramach farmakoterapii włączono fluoksetynę, początkowo w dawce 20 mg/dobę, a następnie 40 mg/dobę. W czasie wizyt poradnianych kontrolowano masę ciała (BMI) oraz stężenia elektrolitów w surowicy krwi. Niewielką poprawę pacjentka deklarowała już po miesiącu kompleksowej terapii. Po czterech miesiącach leczenia obserwowano dalszą poprawę samopoczucia i funkcjonowania. Chora miała lepszy i stabilniejszy nastrój, apetyt uległ zmniejszeniu, spadła częstość napadów objadania się i wymiotów. Dziewczyna lepiej wywiązywała się z dotychczasowej pracy, a także postanowiła powrócić na studia