The results of first line systemic therapy of NSCLC in clinical practice

  Introduction. Lung cancer is the most common cancer in the world. Every year, there are over 1.4 million new cases and about 1.3 million deaths due to lung cancer. Data on the results of palliative treatment of patients with non-small cell lung cancer in Poland are scarce. Methods. The results of first-line palliative chemotherapy in 204 lung cancer patients treated in the period 2011–2014 in two cancer centres were analysed. Results. The mean age of the study group was 63.4 ± 8.3 years; 155 patients received chemotherapy with cisplatin, 33 — schemes containing carboplatin, 8 — inhibitors of EGFR tyrosine kinase, 8 — vinorelbine or gemcitabine mo­notherapy. Complete regression was observed in 2 patients, partial response — in 52 patients (25%), stable disease in 92 (45%) and 58 (28%) patients had progression. Median survival for the entire group of patients was 12 months. Multidrug chemotherapy with cisplatin compared with chemotherapy involving carboplatin monotherapy was associated with increased toxicity in total (p = 0.04). An increased toxicity concerned only to haematological compli­cations and renal insufficiency expressed by the level of creatinine in blood serum. There was no apparent effect of chemotherapy on the overall quality of life. Conclusions. The results of palliative treatment of non-small cell lung cancer in daily practice are comparable to those obtained in prospective clinical trials despite having a different population of treated patients. The use of palliative chemotherapy had no significant effect on quality of life

Chemotherapy for advanced colorectal patients: daily practice results may not reflect the outcomes of prospective clinical trials

Introduction. Colorectal cancer is the second cause of cancer deaths worldwide. The development of new drugs in recent years has improved the outcomes, but it is not clear whether this progress also includes patients managed in daily clinical practice. Treatment outcomes in patients with advanced colorectal cancer treated in Poland outside of clinical trials are scare. Methods. We analyzed the results of first-line chemotherapy in 165 patients with advanced colorectal cancer treated between May 2010 and December 2013 in two institutions. Results. The mean patient age was 61 ± 8.7 years; 105 patients received irinotecan-based regimens (CLF1 or XELIRI), 41 oxaliplatin-based regimens (FOLFOX4 or XELOX) and 19 patients received single-agent 5-fluorouracil. A partial response was achieved in 48 patients (29%), stable disease in 71 (43%) and 46 patients (28%) progressed during treatment. Median survival in the entre group was 14 months. Respective average response rate and median overall survival in recent clinical trials were 39% and 17 months, respectively. Compared to single agent treatment, multidrug chemotherapy was associated with increased general toxicity (p = 0.039), in particular with higher occurrence of diarrhea (p = 0.003) and peripheral neuropathy (p < 0.001). There was no apparent impact of chemotherapy on overall quality of life. Conclusions. Treatment results of advanced colorectal cancer in daily practice may be worse than those obtained in prospective clinical trials. The use of palliative chemotherapy has no noticeable impact on quality of life

Wyniki systemowego leczenia pierwszego rzutu niedrobnokomórkowego raka płuca w praktyce klinicznej

Wstęp. Rak płuca jest najczęściej występującym nowotworem na świecie. Każdego roku notuje się ponad 1,4 mln nowych przypadków i około 1,3 mln zgonów z powodu raka płuca. Dane dotyczące wyników leczenia paliatywnego chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w Polsce są skąpe. Metody. Analizie poddano wyniki chemioterapii pierwszej linii u 204 chorych na raka płuca leczonych w okresie od 2011 do 2014 r w dwóch ośrodkach. Wyniki. Średni wiek badanej grupy wynosił 63,4 ± 8,3 roku; 155 chorych otrzymało chemioterapię z udziałem cisplatyny, 33 — schematy zawierające karboplatynę, 8 — inhibitory kinazy tyrozynowej dla EGFR, 8 — monoterapię winorelbiną lub gemcytabiną. Całkowitą regresję uzyskano u 2 chorych, częściową odpowiedź — u 52 chorych (25%), stabilizację u 92 (45%), a u 58 (28%) chorych doszło do progresji. Mediana czasu przeżycia całkowitego w całej grupie wynosiła 12 miesięcy. Chemioterapia wielolekowa oparta na cisplatynie w porównaniu z chemioterapią z udziałem karboplatyny i z monoterapią związana była z większą toksycznością ogółem (p = 0,04). Większa toksyczność dotyczyła powikłań hematologicznych i niewydolności nerek mierzonej poziomem kreatyniny w surowicy krwi. Nie stwierdzono wpływu chemioterapii na ogólną jakość życia. Wnioski. Wyniki leczenia paliatywnego niedrobnokomórkowego raka płuca w codziennej praktyce są porównywalne do uzyskanych w prospektywnych badaniach klinicznych pomimo innej populacji leczonych chorych. Zastosowanie paliatywnej chemioterapii nie miało istotnego wpływu na jakość życia

Spotkanie Po ASCO 2013

Coroczne spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO, American Society of Clinical Oncology)są jednym z najważniejszych wydarzeń naukowych w kalendarzu wszystkich onkologów. Tegoroczne spotkanieodbyło się po raz kolejny w Chicago w dniach od 31 maja do 4 czerwca, a miejscem obrad tradycyjnie byłoCentrum Konferencyjne McCormick Place, położone zaledwie kilka minut jazdy autobusem od centrum Chicago.Wielkość i wszechstronność McCormick Place jest imponująca — obiekt ma powierzchnię około 1 300 000 m2 nanajwiększym (jednym z kilku) poziomie, zawiera około 170 pomieszczeń konferencyjnych i 600 000 m2 powierzchnikonferencyjnych. W tegorocznym spotkaniu ASCO wzięło udział blisko 32 000 uczestników, z czego ponad połowęstanowiły osoby spoza Stanów Zjednoczonych (130 z Polski). Imponowała liczba prac przyjętych do prezentacji— 5306 z 75 państw (w tym 2720 prac przedstawiono podczas kongresu, a 2034 doniesienia zamieszczonow postaci prezentacji internetowych).Jak co roku, podczas konferencji ASCO nie zabrakło prac z udziałem polskich autorów. Spośród 56 doniesieńw 14 pierwszymi autorami byli: Renata Duchnowska, Oliwia Głogowska, Anna Kieszkowska-Grudny, SergiuszNawrocki, Ewa Paszkiewicz-Kozik, Joanna Przybył, Rodryg Ramlau, Wojciech Rogowski, Krzysztof Roszkowski,Monika Rucińska, Piotr Rutkowski, Marcin Skrzypski, Paweł Wiechno, Ewa Wachuła [1].Podczas „Spotkania Po ASCO” z wielkiej liczby doniesień grono sprawdzonych wykładowców wybrało pracenajbardziej wartościowe i godne uwagi w odniesieniu do klinicznej praktyki. Najważniejsze doniesienia dotycząceposzczególnych tematów zostały dodatkowo podsumowane i opatrzone komentarzem przez Profesorów JackaJassema i Macieja Krzakowskiego. W tym roku do grona wykładowców dołączyli Piotr Wysocki i RadosławMądry. Koleżeńska atmosfera, gościnność gospodarzy — Zespołu Kliniki Onkologii i Radioterapii GdańskiegoUniwersytetu Medycznego — oraz uroki Trójmiasta u „progu lata” sprawiają, że „Spotkanie Po ASCO” cieszysię niesłabnącym zainteresowaniem i jest dużym „zastrzykiem wiedzy”, po który powraca się co rok. Wykłady,podobnie jak w ubiegłych latach, są dostępne na stronie internetowej www.poasco.pl

Analiza przyczyn zgłaszania się pacjentów do Poradni Onkologicznej w Wejherowie po wprowadzeniu Karty DILO (Diagnostyki i Leczenia Onkologicznego) na tle wyników podobnej analizy sprzed tego okresu

Wprowadzenie. W 2013 roku czas oczekiwania na specjalistyczną konsultację onkologiczną wynosił od kilku do kilkunastu tygodni. Wynikało to z niedostatecznej liczby lekarzy onkologów, nierównomiernego rozmieszczenia ośrodków onkologicznych oraz faktu, że do poradni onkologicznych nie jest wymagane skierowanie. Po wprowadzeniu Karty Diagnostyki i Leczenia Onkologicznego (DILO) czas ten miał ulec skróceniu. Materiał i metody. W pracy retrospektywnie przeanalizowano przyczynę zgłoszeń i skierowań 1124 chorych rejestrujących się po raz pierwszy do Poradni Onkologicznej w Wejherowie w roku 2015, oddzielnie dla pacjentów z Kartą DILO i bez niej. W przypadku skierowania chorych z podejrzeniem choroby nowotworowej dokonano oceny ostatecznego rozpoznania histopatologicznego lub cytologicznego oraz klinicznego. Dodatkowo oceniono liczbę chorych zakwalifikowanych do radykalnego leczenia onkologicznego. Wyniki. W większości przypadków powodem kierowania chorych do onkologa w ramach Karty DILO były patologie stwierdzane w badaniach obrazowych, rzadziej rozpoznana cytologicznie lub histopatologicznie choroba nowotworowa i w końcu obecność nieprawidłowości w badaniu fizykalnym. Wnioski. Na podstawie uzyskanych wyników oraz doświadczeń własnych autorzy opracowali propozycje praktycznych wytycznych dotyczących zasad kierowania na konsultacje onkologiczne do poradni onkologicznej. To z kolei, przy poprawie wiedzy dotyczącej chorób nowotworowych wśród lekarzy rodzinnych, mogłoby zmniejszyć liczbę osób kierowanych do poradni onkologicznych. Ułatwiłoby to dostęp do konsultacji onkologicznej

Clinical aspects of diagnostics and systemic treatment of malignancies during pregnancy

Nowotwory złośliwe u kobiet w ciąży są rzadkie. Obecnie ryzyko współwystępowania ciąży i nowotworu złośliwego rośnie z powodu coraz późniejszego wieku kobiet rodzących pierwszy raz. Podejmując decyzję dotyczącą leczenia onkologicznego ciężarnej, należy uwzględnić stadium choroby oraz zaawansowanie ciąży. W każdym przypadku należy dążyć do maksymalnej ochrony płodu. Istotne jest także zapewnienie możliwości zachowania zdolności rozrodczej leczonej kobiety. Ze względu na potencjalne działanie teratogenne nie zaleca się stosowania chemioterapii w I trymestrze ciąży. Ostatnio rośnie liczba doniesień o możliwości stosowania u ciężarnych w wybranych przypadkach leków chemicznych po okresie organogenezy. Nie poznano jednak w pełni odległych skutków takiego postępowania. Z tego powodu potencjalne ryzyko oraz korzyści wynikające z zastosowania chemioterapii podczas ciąży powinno się szczegółowo analizować. Hormonoterapia wiąże się z wysokim ryzykiem poronienia i nie zaleca się jej w okresie ciąży. Dostępne dane nie pozwalają w pełni ocenić bezpieczeństwa stosowania podczas ciąży wielu form leczenia biologicznego.The coincidence of malignant disease during pregnancy is uncommon. Today, the incidence of cancer in pregnancy has increased, due to the tendency to postpone childbirth to an older age. Making cancer therapy decision in pregnant women both disease and pregnancy advancement should be considered. In all cases fetal saving as well as mother’s fertility preservation are of great importance. Because of mutagenic effect the use of chemotherapy during the first trimester is contraindicated. Recently, increasing number of studies evaluated in selected pregnant women the use of chemotherapy after organogenesis, however the long-term consequences for children exposed to intra-uterine chemotherapy is not fully determined. The potential risks and benefits of such therapy still have to be cautiously weighted. Hormone therapy increases the risk of spontaneous abortion and during pregnancy is contraindicated. No sufficient data about the use of many form of targeted therapy for pregnant women with cancer are available so far